پاورپوینت کامل فرهنگ نماز در سیره امام رضا(ع) ۵۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل فرهنگ نماز در سیره امام رضا(ع) ۵۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل فرهنگ نماز در سیره امام رضا(ع) ۵۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل فرهنگ نماز در سیره امام رضا(ع) ۵۹ اسلاید در PowerPoint :

۲۰

نشده است.

آری:

مرا غرض ز نماز آن بود که یک ساعت

حدیث درد فراق تو با تو بگزارم

وگرنه این چه نمازی بود که من بی تو

نشسته روی به محراب و دل به بازارم

بنابراین نماز حقیقی دست آوردهای
ارزشمندی برای نمازگزار راستین به همراه
دارد. نوشته ای را که در پیش رو دارید،
می کوشد بازتاب زیبای این ارمغان ملکوتی
را در سیره و سخن امام رضا(ع) به نظاره
بنشیند و با کلمات و رهنمودهای آن رهبر
الهی جلوه های زیبای نماز را درهم آمیزد.

این سخن را نیز ناگفته نگذاریم که بر هر
مسلمان وظیفه شناس و عاشق الهی
شایسته است که این گفتار نبوی(ص) را
نصب العین خود قرار دهد که: آن حضرت
حضور قلب در نماز و احساس لذت از آنرا
اینگونه توصیف کرده است: «یا اباذر! جعل

اللّه جلّ ثناؤه قرّه عینی فی الصّلاه و حبّب
الیّ الصلاه کما حبّب الی الجائع الطّعام و
الی الظمآن الماء و انّ الجائع اذا اکل شبع و
انّ الظمآن اذا شرب روی و انا لااشبع من
الصّلاه؛(۱) ای اباذر! خداوند ـ جل ثناؤه ـ نور
دیده مرا در نماز قرار داد و نماز را محبوب
من گردانید، همچنان که غذا را محبوب
گرسنه و آب را محبوب انسان تشنه قرار
داده است (امّا با این تفاوت) که گرسنه هرگاه
غذا بخورد سیر می شود و تشنه هرگاه آب
بنوشد سیراب می شود امّا من از نماز سیر
نمی شوم.»

برترین عمل

از منظر امام رضا(ع) هیچ عملی برتر و
ارزشمندتر از نماز نیست، چرا که بهترین و
میانبرترین راه برای رسیدن به قرب الهی
است. امام رضا(ع) همواره می فرمود:
«الصّلاه قربان کل تقیٍّ؛(۲) نماز هر انسان
پارسائی را به خداوند نزدیک می کند.» به
همین جهت آن حضرت به ابراهیم بن
موسی فرمود: «لاتؤخرنّ الصّلوه عن اوّل
وقتها الی آخر وقتها من غیر علّهٍ علیک،
ابدأ باوّل الوقت؛(۳) انجام نماز را بدون علت
از اول وقت آن تأخیر نینداز، همیشه در اول
وقت آن شروع کن!»

امام هشتم(ع) خود نیز چنین بود و به

هیچ قیمتی فضیلت نماز اول وقت را از
دست نمی داد حتی در مهمترین جلسات
سیاسی و علمی امام به نماز اول وقت
اهمیت می داد. روایت زیر نشانگر این
واقعیت است:

به دستور مأمون، علمای برجسته از
فرقه های گوناگون در مجالس مناظره حاضر
می شدند و امام رضا(ع) با آن ها مناظره و
بحث می کرد. در یکی از مجالس «عمران
صابی» که از دانشمندان بزرگ بود، در
مجلس حاضر شد و درباره توحید با امام
رضا(ع) وارد گفتگو گردید در آن جلسه امام
سؤالهای او را با حوصله، متانت، استدلالهای
قطعی و روشن پاسخ داده و او را به سوی
توحید متمایل کرده بود هنگامی که بحث و
مناظره به اوج خود رسید و چیزی به تحول
درونی آن دانشمند زبردست صابئین(۴)
نمانده بود حضرت رضا(ع) احساس کرد
وقت اذان ظهر و هنگام نماز است. امام(ع)
به مأمون فرمود: «الصّلاه قد حضرت؛ وقت
نماز فرا رسید.»

عمران صابی که به حقایقی دست یافته
و از دریای دانش سرشار امام هشتم(ع)
بهره هائی برده بود با التماس گفت: «یا
سیّدی! لاتقطع علیّ مسألتی فقد رقّ قلبی؛
آقای من! گفتگو و پاسخهای خویش را قطع
نکن دل من آماده پذیرش سخنان شما

است. امّا حضرت رضا(ع) تحت تأثیر سخنان
عاطفی و احساس برانگیز او قرار نگرفت و
فرمود: عیبی ندارد نماز را می خوانیم و دوباره
به گفتگو ادامه خواهیم داد.

در این حال امام و همراهان به اقامه
نماز مشغول شدند حضرت بعد از اقامه نماز
دوباره به گفتگو ادامه داده و پاسخ های
روشنگرانه خویش را ارائه نمود.(۵)

با توجه به این روایت که در کتابهای
معتبر روائی و تاریخی آمده است برای اقامه
نماز در اول وقت هیچگونه عذری را برای
افراد عادی و مسئولین حکومت اسلامی
باقی نمی گذارد و پیروان آن حضرت نباید از
این حقیقت چشم پوشی کرده و به
بهانه های مختلف آنرا سهل بشمارند.

رهرو راستین امام هشتم(ع)

حضرت امام خمینی(ره) در این زمینه
گوی سبقت را از تمام پیروان و شیعیان
حضرت رضا(ع) ربوده بود. داستان زیر شاهد
خمینی می گوید: روزی که شاه فرار کرد ما در
پاریس در نوفل لوشاتو بودیم، پلیس فرانسه
خیابان اصلی نوفل لوشاتو را بست، تمام
خبرنگاران کشورهای مختلف آنجا بودند.این
حقیقت راستین است. آقا سید احمد
خبرنگاران خارجی از آفریقا، آسیا، اروپا و
آمریکا و شاید ۱۵۰ دوربین فقط صحبت

امام را مستقیم پخش می کردند.

برای اینکه خبر بزرگترین حادثه سال را
مخابره می کنند، شاه رفته بود و می خواستند
ببینند که امام چه تصمیمی دارد، امام بر
روی صندلی ایستاده و در کنار خیابان، تمام
دوربین ها بر روی امام متمرکز شده بود. امام
چند دقیقه صحبت کردند و سخنان خودشان
را گفتند. من در کنار امام ایستاده بودم. یک
مرتبه برگشتند و گفتند: احمد! ظهر شده؟
گفتم بله، الآن ظهر است. بی درنگ امام
گفتند: و السلام علیکم و رحمه اللّه و برکاته.
شما ببینید در چه لحظه ای امام
صحبتهایشان را رها کردند. برای اینکه
نمازشان را اول وقت بخوانند، یعنی جائی که
تلویزیونهای سراسری که هر کدام میلونها
بیننده داردC.N.N بود، B.B.C بود، تمام
تلویزیونها چه در آمریکا و چه در اروپا بودند.
خبرگزاریها همه بودند.اسوشیتیدپرس،
یونایتد پرس، رویتر و تمام خبرنگاران
روزنامه ها، مجلات، رادیو، تلویزیون، در
چنین موقعیت حساسی، امام حرفشان را
قطع کردند و رفتند سراغ نماز.(۶)

ماجرای نماز عید

از مهمترین حوادث سیره امام رضا(ع)
حرکت آن حضرت به مصلای نماز عید
می باشد که آن بزرگوار اهمیت نماز و تأثیر
آن در جامعه و آثار پربار نمازهای دسته
جمعی و قدرت تحول آفرینی آنرا به
مسلمانان و زمامداران ثابت نمود. ماجرا از
این قرار بود که روز عیدی مأمون از امام (ع)
تقاضا کرد که نماز عید را با مردم بخواند، تا
برای مردم اطمینان بیشتری در امر
ولایتعهدی پیدا شود. امام پیغام داد که: «قرار
ما بر این بوده که در هیچ کار رسمی دخالت
نکنم. بنابراین مرا از اقامه نماز عید
معذوربدار! مأمون اصرار کرد که: مصلحت در
این است که شما این نماز با اهمیت را اقامه
کنید تا هم موضع ولایتعهدی تثبیت شود و
هم فضل و عظمت شما آشکارتر گردد، امّا
امام نپذیرفت. مأمون که دست بردار نبود
پیک ها و پیغام های متعددی برای متقاعد
کردن امام برای حضرتش فرستاد، هنگامی که
امام رضا(ع) پافشاری خلیفه را احساس کرد به
او فرمود: اگر قرار است که من حتماً به نماز
بروم من این فریضه الهی را طبق سیره پیامبر
و روش امیرمؤمنان علی(ع) اقامه خواهم کرد!

مأمون گفت: هر طور که دوست داری
آن طور عمل کن اختیار با شماست!

آنگاه دستور داد: سرداران و تمام مردم
صبح روز عید در مقابل منزل مسکونی
حضرت رضا(ع) اجتماع نمایند. با انتشار این
خبر مردم مرو مشتاقانه برای شرکت در
مراسم و بهره گیری از وجود حضرت رضا(ع)
خود را آماده کردند. هنگامی که خورشید
طلوع نمود حضرت غسل کرد و عمامه
سفیدی را که از پنبه تهیه شده بود بر سر
مبارک گذاشت و یک سر آن را روی سینه و
سر دیگر را میان دو شانه انداخت. و مقداری
هم بوی خوش بکار برد. دامن را به کمر زد و
به همه پیروان و دوستدارانش دستور داد
چنان کنند. آن گاه عصای پیکان داری به
دست گرفت و از منزل بیرون آمد. آن
حضرت در حالی که پابرهنه بود و پیراهن و
سایر لباسهایش را به کمر زده بود، به همراه
غلامان و یاران نزدیکش ـ که آنان نیز چنین
کرده بودند ـ به همین شکل از منزل به
سوی مصلا حرکت کردند. موقع خروج از
منزل، امام رضا(ع) سربه سوی آسمان بلند
کرد و چهار تکبیر گرفت، این تکبیرها آن
چنان با صلابت و روحانیت خاصی ادا
می شد که گویی آسمان و در و دیوار با نوای
امام(ع) هم نواهستند. سرداران، نظامیان و
سایر مردم که با آمادگی و آراستگی تمام در
بیرون منزل صف کشیده بودند، هنگامی که
امام رضا(ع) و یارانش را به آن صورت
مشاهده کردند به پیروی از امام رضا(ع) و
هماهنگ با او فریاد تکبیر سردادند.

شهر مرو یکپارچه فریاد تکبیر سرداد و
به دنبال آن از گریه و ناله هزاران زن و مرد
مشتاق اهل بیت(ع) به لرزه درآمد. سرداران
نظامی هنگامی که حضرت را با آن حال
دیدند از مرکب های خود پیاده شدند و
کفش هایشان را درآورده و کنار گذاشتند و به
دنبال امام ناله زنان و تکبیر گویان به راه
افتادند. حضرت رضا(ع) پیاده راه می پیمود و
هر ده قدم یک بار ایستاده و با نوای
ملکوتی اش تکبیر می گفت.

یاسر خادم می گوید: در این حال ما خیال
می کردیم که آسمان و زمین و کوه با او
هم آوا گشته است، شهر مرو یکصدا گریه و
شیون بود، هیجان احساسات و شور و نوا
همه جا را فرا گرفته و شکوه ایمان و تکبیر و
نماز در پایتخت کشور اسلامی طنین انداز
شده بود جلوه های مادّی و ظاهری از
ذهن ها و خاطره ها فراموش شده و آحاد
جمعیت به آفریدگار هستی و پیروی از
حجت الهی می اندیشیدند و در صفهای به
هم پیوسته به دنبال امام رضا(ع) به سوی
مصلا می شتافتند.

هنگامی که این خبر به مأمون رسید،
فضل بن سهل به مأمون گفت: اگر لحظاتی
دیگر وضع همین طور ادامه یابد همه مردم
مفتون و شیفته او خواهند شد و ممکن است
با یک اشاره طومار حکومت را در هم
بپیچند، مأمون احساس خطر کرده و از امام
رضا(ع) عاجزانه درخواست نمود که از میانه
راه به منزل برگردد و امام نیز کفشهای خود
را طلبیده و به منزل برگشت و فرمود: من که
گفتم مرا از این کار معذور بدارید.(۷) بلی نماز
شکوهمند اولیاء الهی آن چنان قدرتی دارد
که می تواند