پاورپوینت کامل امامان(ع) دودمان پاک نبی اکرم(ص) ۵۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل امامان(ع) دودمان پاک نبی اکرم(ص) ۵۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل امامان(ع) دودمان پاک نبی اکرم(ص) ۵۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل امامان(ع) دودمان پاک نبی اکرم(ص) ۵۲ اسلاید در PowerPoint :

۶

اللّه(ص)» نامیده و به آنها سلام می کنیم.

در این مقاله به شرح و توضیح این جمله
می پردازیم.

واژه ذریه

این واژه در اصل به معنای «فرزندان
کوچک و کم سن و سال» است(۱) ولی غالباً به
همه فرزندان بلاواسطه و بواسطه گفته
میشود(۲) و در مفرد و جمع به کار می رود.(۳)

درباره ریشه اصلی این لغت احتمالات
متعددی داده شده است بعضی آنرا از «ذرء»
به معنای آفرینش می دانند بنابراین مفهوم
اصلی ذریه با مفهوم مخلوق و آفریده شده
برابر است.

جویر می گوید: ذرء اللّه الخلق یذرؤهم
ذرءاً خلقهم و منه الذریه و هی نسل
الثقلین.(۴)

بعضی آنرا از «ذرّ» می دانند که در اصل
به معنای لطافت و پراکندگی است و بر
مورچه های کوچک و برنور پراکنده هنگام
طلوع خورشید اطلاق می گردد. «ذریره» یا
«ذروه» به نوعی از عطر گفته می شود چون
پخش می گردد.(۵) گفته اند نسل آدمی را از
آن جهت ذرّیه می گویند که در آغاز پیدایش
ذرات ریزی است که در رحم پراکنده
می شود.(۶)

سومین احتمال این است که ذریه از
ماده «ذرو» به معنای پراکنده ساختن گرفته
شده و این که فرزندان انسان را ذریه گفته اند
به خاطر آن است که آنها پس از تکثیر مثل
به هر سو در روی زمین پراکنده می شوند.(۷)

به این ترتیب بر اساس هر کدام از معانی
لغوی که ذریه را معنا کنیم «ذریه رسول
اللّه(ص)» به معنای نسل و فرزندان پیغمبر
خداست.

امامان فرزندان رسول خدا

این فراز می گوید که امامان سلام اللّه
علیهم اجمعین حقیقتاً فرزندان رسول خدا
هستند. برخی از دشمنان اهلبیت(ع) از
امویان و عباسیان به استناد یک شعر جاهلی
در پی آن بودند که انکار کنند که امام
حسن(ع) و امام حسین(ع) و دیگر امامان
فرزندان پیامبرند آن شعر این است:

بنونا بنو ابناءنا و بناتنا

بنوهن ابناء الرجال الاباعد

یعنی فرزندان ما تنها پسرزاده های ما
هستند اما دخترزاده های ما فرزندان مردم
بیگانه محسوب می شوند نه فرزندان ما

این طرز فکر مولود همان سنت غلطی
بود که در جاهلیت دختران و زنان را عضو
اصلی جامعه انسانی نمی دانستند و آنها را در
حکم ظروفی برای نگهداری پسران
می پنداشتند چنانکه شاعر آنها می گوید:

و انما امهات الناس اوعیه

مستودعات وللانساب آباء

مادران مردم حکم ظروفی برای پرورش
آنها دارند و برای نسب تنها پدران شناخته
می شوند.(۸)

قرآن کریم به صراحت احکام فرزند را بر
فرزند دختر هم جاری می داند:

در سوره انعام آیه ۸۴ و ۸۵ درباره
فرزندان ابراهیم می خوانیم:

«و من ذریته داود و سلیمان و ایوب و
یوسف و موسی و هارون و کذلک نجزی
المحسنین و زکریا و یحیی و عیسی و
الیاس کلٌ من الصالحین؛از فرزندان ابراهیم
داود، و سلیمان و ایوب و یوسف و موسی و
هارون بودند و این چنین نیکوکاران را
پاداش می دهیم و نیز زکریا و یحیی و
عیسی و الیاس که همه از صالحان بودند.»

در این آیه حضرت مسیح از فرزندان
ابراهیم شمرده شده در حالی که فرزند
دختری بود و حضرت عیسی پدر نداشت.

در آیه مباهله هم «امام حسن(ع)» و
«امام حسین(ع)» ابناءنا خوانده شده اند:

«فمن حاجک فیه من بعد ما جاءک من
العلم فقل تعالوا ندع ابناءنا و ابناءکم و
نساءنا و نساءکم و انفسنا و انفسکم ثم
نبتهل فنجعل لعنه اللّه علی الکاذبین؛(۹)
هرگاه بعد از علم و دانش که درباره «مسیح»
به تو رسیده باز کسانی با تو به محاجه و
ستیز برخیزند به آنها بگوئید بیائید ما
فرزندان خود را دعوت کنیم و شما هم
فرزندان خود را، ما زنان خویش را دعوت
کنیم شما هم زنان خود را، ما نفوس خود را
دعوت کنیم، شما هم نفوس خود آنگاه
مباهله کنیم و لعنت خدا را بر دروغگویان
قرار دهیم.»

در ماجرای مباهله پیامبر اکرم(ص) در
حالی به محل مباهله آمد که دست علی بن
ابی طالب(ع) را گرفته بود و حسن و
حسین(ع) در پیش روی او راه می رفتند و
فاطمه سلام اللّه علیها پشت سر می رفت.

نیز در آیات مربوط به زنانی که ازدواج با
آنها حرام است می خوانیم و «حلائل
ابناءکم…؛(۱۰) همسران پسران شما» در میان
فقهای اسلام این مسئله مسلّم است که
همسران پسرها و نوه ها چه دختری باشند و
چه پسری بر شخص حرام است و مشمول
آیه فوق می باشد.

در روایات نیز امامان(ع) بر این نکته
تأکید داشتند که فرزندان پیامبرند و در موارد
فراوانی با دشمنان به احتجاج نشستند از
جمله در روایتی آمده است:

در زمانی که امام رضا(ع) در خراسان بود
روزی مأمون در حال قدم زدن با آن حضرت
بود که گفت ای ابوالحسن درباره مطلبی فکر
می کردم و به حقیقت مطلب پی بردم در
نسبت خودمان و نسبت شما فکر می کردم
دیدم فضیلت ما و شما یکی است( زیرا
نسبت هر دو به رسول اللّه می رسد) و دیدم
اختلاف پیروان ما و شما از روی تعصّب و
هوای نفس است، امام رضا(ع) فرمود: این
کلام جوابی دارد که اگر مایل باشی بیان
می کنم و گرنه نمی گویم. مأمون گفت: هدف
من این است که بدانم نظر شما در این باره
چیست؟ امام رضا(ع) فرمود:

«انشدک اللّه یا امیرالمؤمنین! لوان
اللّه تعالی بعث نبیّه محمداً صلی اللّه علیه و
آله و سلّم فخرج علینا من وراء اکمه من
هذه الآکام فخطب الیک ابنتک اکنت
زوجّه ایاها؛ ای امیرالمؤمنین (به احتمال
قوی این تعبیر راوی است اطرافیان شاهان
معمولاً در تعابیر اصطلاح خود را می گویند
مثلاً اگر یک مورخ طاغوتی بخواهد دیدار
شخصی را با شاه روایت کند می گوید او گفت
اعلی حضرت!! در حالی که او تعبیر معمولی
داشته است. احتمال هم هست که امام(ع)
این جمله را تقیه فرموده باشند زیرا
«امیرالمؤمنین فقط لقب مولی علی(ع) است» تو
را به خدا قسم می دهم اگر پیامبر خدا از
پشت این تپه ها بیرون آید و از دختر تو
خواستگاری کند آیا جواب مثبت می دهی؟

مأمون گفت: «سبحان اللّه! آیا کسی به
خود اجازه می دهد که به رسول خدا(ص)
جواب ردّ بدهد (و خود را از این افتخار
محروم کند) آنگاه امام رضا(ع) فرمود:
«افتراه کان یحل له ان یخطب ابنتی الیّ» آیا
فکر می کنی بر آن حضرت جایز است که از
دختر من خواستگاری کند؟ مأمون ساکت
شد سرش را به زیر انداخت و سپس گفت:
به خدا سوگند شما بیش از دیگران به پیامبر
خدا(ص) انتساب دارید.(۱۱)

سیادت

اینک که سخن از ذریه پیامبر(ص) به
میان آمد مناسب است بحثی هم پیرامون
«سیادت» و جایگاه آن تقدیم کنیم.

سیادت یک نوع شرافت معنوی است که
در دودمان پیغمبر اسلام وجود دارد و اساساً
این یک موضوع عمومی است که دودمان و
فرزندان شریف و برجسته به تناسب مقام
بزرگ خاندان آنها در میان تمام اقوام دارای
احترام و شخصیت خاصی هستند بنابراین
احترام و شخصیت سادات در نظر ما همان
نسبتی است که با بزرگترین شخصیت عالم
انسانیت یعنی پیغمبر اسلام(ص) دارند و
کلمه «سیّد» که د رلغت عرب به معنای آقا
است روی همین نظر به آنها اطلاق
می شود.

در رابطه با سیادت دو نکته حائز اهمیت
است:

۱ـ سادات و حریم سیادت

یکی آنکه «سیادت» چون انتساب به
نبی اکرم(ص) است، باید پاس داشته شود و
بیش از همه سادات باید آنرا پاس دارند که
گفته اند: حرمت امام زاده را باید متولّی آن
نگهدارد.

پاس داشتن این مقام به آن است که
بیش از دیگران باید حریم خدا و دین را
نگهدارند. قرآن کریم به همسران پیامبر(ص)
می گوید که شما به علّت انتسابی که به
پیامبر(ص) دارید هم پاداش کار خوبتان دو
برابر است و هم مجازات گناهتان:

«یا نساء النبی من یأت منکن بفاحشه
مبیّنه یضاعف لها العذاب ضعفین و کان
ذلک علی اللّه یسیراً و من یقنت منکن للّه
و رسوله و تعمل صالحاً نؤتها اجرها مرّتین
و اعتدنالها رزقاً کریماً؛(۱۲) ای همسران
پیامبر! هر کدام از شما گناه آشکار و فاحشی
مرتکب شود عذاب او دو چندان خواهد بود و
این برای خدا آسان است و هر کس از شما
برای خدا و پیامبرش خضوع کند و عمل
صالح انجام دهد پاداش او را دوچندان
خواهیم ساخت و روزی پر ارزش برای او
فراهم ساخته ایم.»

آری انتساب به پیامبر اکرم(ص)
همانگونه که افتخار است مسئولیت مضاعف
را هم درپی دارد.

در روایتی آمده است که شخصی به امام
سجاد(ع) عرض کرد: «انکم اهلبیت مغفور
لکم؛ شما خانواده ای هستید که خداوند شما
را مشمول آمرزش خود قرار داده است» ا