پاورپوینت کامل درآمدی بر اندیشه های نورانی امام هشتم(ع) ۴۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل درآمدی بر اندیشه های نورانی امام هشتم(ع) ۴۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل درآمدی بر اندیشه های نورانی امام هشتم(ع) ۴۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل درآمدی بر اندیشه های نورانی امام هشتم(ع) ۴۵ اسلاید در PowerPoint :

۶۳

اشاره

امامان معصوم(ع) چشمه های جوشان
معرفت و گنجینه های حکمت الهی هستند
که چون چراغی پرفروغ و خاموش نشدنی
فراسوی علم را با پرتو افشانی خود روشن
می کنند. آنان با اندیشه ها و افکار منوّر خود،
تاریکی های جهل را از بین برده و در هر
زمان امید حق ستیزان را نومید می ساختند.

امام هشتم علی بن موسی الرضا(ع)
همانند دیگر امامان معصوم(ع) دارای تمام
کمالات و فضایل انسانی در مرتبه اعلی
است که بعد از شهادت پدر بزرگوارش امامت
و رهبری شیعیان را به عهده گرفت و به
رغم مشکلات حاد جامعه مسلمین، در جهت
بارور نمودن فرهنگ غنی اسلامی و هدایت
جامعه مسلمانان از دریای مواج اندیشه های
خود بهره می برد.

مقاله ای که از نظر خوانندگان عزیز
می گذرد، گامی است در بیان اندیشه های تابناک
آن گوهر نبوی، امید است که ره توشه ای باشد
برای پویندگان راه امامت و ولایت.

استناد به قرآن

با اندکی تأمّل در زندگانی حضرت امام
رضا(ع) روشن می شود که قرآن در سیره و
سخن آن امام بزرگوار جایگاه ویژه ای داشته
و زندگی روزمره خود را با آیات قرآن آن
چنان آمیخته بود که در تمام ابعاد
پرتوافشانی می کرد.

«ابراهیم بن عباس» یکی از همراهان
حضرت رضا(ع) می گوید: «همه صحبت ها،
جواب ها و مثال های آن حضرت نشأت گرفته از
آیات نورانی قرآن مجید بود. انس و الفت ایشان
با قرآن به گونه ای بود که هر سه روز یک بار قرآن
را ختم می کرد و می فرمود: اگر بخواهم در کم تر
از سه روز هم می توانم آن را ختم کنم، امّا هرگز
آیه ای را تلاوت نمی کنم مگر این که در آن تدبّر
می کنم که درباره چه چیزی و چه وقت نازل شده
است.»(۱)

خود آن حضرت (ع) در مورد پیروی از
آیات الهی می فرمود: «قرآن سخن خداوند
است از آن نگذرید و هدایت در غیر آن نجویید،
زیرا گمراه می شوید.»(۲)

«علی بن شعبه» می گوید: وقتی امام
رضا(ع) در مجلس مأمون به گروهی از
دانشمندان عراقی و خراسانی پیوست،
مأمون گفت: منظور از آیه «ثمّ اورثنا
الکتاب الّذین اصطفینا من عبادنا»(۳)
چیست؟

دانشمندان گفتند: منظور تمام امت
است، یعنی همه امت پیامبر(ص) برگزیده اند
و کتاب به آن ها ارث می رسد.

مأمون به امام رضا(ع) گفت: نظر شما
چیست؟ امام رضا(ع) فرمود: خداوند در این
آیه به عترت پاک پیامبر(ص) نظر دارد.
مأمون پرسید: چگونه؟

امام(ع) فرمود: اگر همه امت، برگزیده
خدا و وارث کتاب بودند، پس باید همه
بهشت بروند، زیرا خداوند می فرماید:
«فمنهم ظالم لنفسه و منهم مقتصد و منهم
سابق بالخیرات باذن اللّه ذلک هو الفضل
الکبیر»(۴) پس وراثت به عترت پاک رسول
خدا اختصاص دارد. عترت پیامبر(ص)
کسانی هستند که خداوند در کتابش آن ها را
چنین توصیف می کند: «انّما یرید اللّه
لیذهب عنکم الرّجس اهل البیت و یطهرکم
تطهیراً».(۵)

منع قرائت و تفسیرهای نادرست

امام هشتم در فرصت های مناسب از
تفسیرهای نادرست قرآن کریم جلوگیری
کرده و معنای صحیح آیه را بیان می کرد. آن
حضرت در ضمن گفتاری مفصّل به «علی بن
جهم» فرمود:«اتّق اللّه ولاتنسب الی اولیاء
اللّه الفواحش و تتاول کتاب اللّه برأیک؛(۶)
از خدا بترس و نسبت های ناروا به اولیای
الهی نده و بپرهیز از این که کتاب خدا را
طبق رأی خودت معنی و تفسیر کنی.» در
یکی از جلسات علمی که در دربار مأمون
تشکیل شده بود، امام رضا(ع) «حسن بن
موسی وشاء» (یکی از دانشمندان عراق) را
مورد خطاب قرار داد و به او فرمود: اهل
عراق این آیه قرآن را چگونه قرائت می کنند؟
«انّه لیس من اهلک انّه عملٌ غیر صالحٍ؛(۷)
ای نوح! او از اهل تو نیست، او عمل غیر
صالحی است.»

او پاسخ داد: یابن رسول اللّه! بعضی
طبق معمول «انّه عملٌ غیر صالحٍ؛ او فرزند
ناصالحی است قرائت می کنند، امّا بعضی
دیگر بر این باورند که خداوند هرگز پسر
پیامبری را مشمول قهر و غضب خود قرار
نمی دهد و آیه را این گونه قرائت می کنند:
«انّه عمل غیر صالحٍ؛ او فرزند آدم بدی
است، فرزند تو نیست!» و می گویند او در
واقع از نسل نوح(ع) نبود. خداوند به او
گفت: ای نوح! این پسر از نسل تو نیست.
اگر از نسل تو می بود من به خاطر تو او را
نجات می دادم. امام فرمود: ابداً این طور
نیست او فرزند حقیقی نوح و از نسل نوح
بود، چون بدکار شد و از دستور خداوند
نافرمانی کرد، پیوند معنوی اش با نوح
بریده شد و به حضرت نوح گفته شد: این
فرزند تو ناصالح است، از این رو نمی تواند
در ردیف انسانهای صالح و برگزیده
قرار گیرد.(۸)

دعوت به امام شناسی

مردم بعد از رحلت پیامبر(ص) جایگاه
امامت و ولایت را نشناختند، بنابراین کسانی
روی کار آمدند که هیچ گونه شایستگی و
لیاقت در وجود آنان نبود، لذا این عدم آگاهی
و شناخت پی آمدهای ناگواری همچون به
وجود آمدن اختلافات، رواج بدعت ها و وارد
نمودن زیان های سنگین علمی و فرهنگی
بر جامعه اسلامی به دنبال داشت، به همین
علت امامان معصوم(ع) در طول تاریخ
اسلام تلاش نمودند تا تبیین صحیح و
درستی از امامت و ولایت و جایگاه آن در
شرع مقدّس اسلام ارایه کنند.

امام رضا(ع) همچون پدران بزرگوارش
سخت تلاش نمود تا از فرصت ها
بهره برداری نماید و در جامعه ای که امامت و
خلافت رنگ پادشاهی و خودکامگی به خود
گرفته بود و در حدّ ولایت عهدی تنزّل
نموده بود، معنا و تفسیر روشنی از امامت و
جایگاه آن ارایه دهد و مردم را به شناخت
امام عصر خود رهنمون کند.

ایشان در مورد جایگاه رفیع امامت
می فرمایند: «انّ الامامه اسّ الاسلام النّامی
و فرعه السّامی. بالامام تمام الصّلوه و
الزّکوه و الصیام و الحج و الجهاد و توفیر
الفی ءو الصّدقات و امضاء الحدود و
الاحکام. الامام یحلّ حلال اللّه و یحرّم
حرام اللّه و یقیم حدود اللّه و یدعوا الی
سبیل ربّه بالحکمه و الموعظه الحسنه و
الحجّه البالغه؛(۹) به راستی امامت ریشه
اسلام بالنده و شاخه بلند آن است. کامل
شدن نماز، زکات، روزه و حج، جهاد،
فراوانی غنایم، صدقات و اجرای حدود و
احکام به وسیله امام انجام می شود. امام
است که حلال خدا را حلال و حرام او
را حرام می کند و حدود الهی را برپا داشته
و با بیان حکمت آمیز و اندرزهای نیکو و
دلایل رسا مردم را به سوی خدا دعوت
می کند.»

هم چنین اوصاف امامت را این گونه
بیان می کند: «امام مانند خورشید فروزان
است که نورش عالم را فرا گیرد و خودش در افق
اعلا قرار دارد. امام ستاره راهنما در تاریکی ها،
رهگذر شهرها، کویرها و گرداب دریاهاست.
امام آب گوارای زمان تشنگی و راهنمای نجات
بخش از هلاکت است.»(۱۰)

هدایت منحرفان

امام رضا(ع) به راهنمایی و هدایت
منحرفان فکری و سیاسی بسیار اهمیت
می داد. پس از شهادت امام کاظم(ع) گروهی
چنین پنداشتند که امام موسی کاظم(ع) هم
چنان زنده است. حضرت رضا(ع) به
شیوه های گوناگون با این گروه روبرو می شد
و به هدایت آن ها می پرداخت.

«عبداللّه بن مغیره» می گوید: من به
مذهب «واقفیّه»(۱۱) اعتقاد داشتم. وقتی برای
به جای آوردن مراسم حج به مکه رفتم،
شک و تردید تمام وجودم را فرا گرفت. خود
را به دیوار کعبه چسباندم و گفتم: خدایا!
حاجتم را می دانی مرا به بهترین و کامل ترین
دین ها ارشاد فرما.

همان