پاورپوینت کامل بیکران دانش و بینش ۴۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل بیکران دانش و بینش ۴۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل بیکران دانش و بینش ۴۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل بیکران دانش و بینش ۴۷ اسلاید در PowerPoint :

۴۷

(نگاهی به سیره علمی و عبادی امام مجتبی(ع))

اشاره

پیشوایان شیعه سرچشمه علم و معدن
اسرار الهی اند و ملکه علم و عصمت از
کودکی در آنان بوده و در سراسر عمر با آنان
همراه است و از جمله محورهای اساسی و
پشتوانه های امامت، محسوب می شود که بر
اساس آن بشریت را از کوره راه های نابودی
رهایی می بخشند. از این رو، زندگانی امامان
معصوم از کودکی تا شهادت آنان در بردارنده
نکاتی عالی و درس آموز و الگوی کاملی
برای انسان هاست. شخصیت علمی و
عبادی امام مجتبی(ع) از همان دوران
کودکی و پیش از امامت ایشان شکل گرفت
که مقاله پیش رو نگاهی گذرا، به حیات
علمی و عبادی ایشان دارد.

عصمت؛ عطای الهی

برترین و والاترین ویژگی جانشین
پیامبر(ص) دوری از هر گونه گناه و اشتباه و
فراموشی است و داشتن این ویژگی برای او
ضروری است؛ زیرا پس از پیامبر(ص)او
پاسدار شریعت و نگهبان قرآن و حجت بالغه
خداوند در عالم هستی است و کسی که
چنین وظیفه سنگینی بر عهده دارد، باید از
همه آلایش های مادی و معنوی پاک باشد.

بنابراین، امام برای برآوردن این هدف،
نه تنها در دوران امامت، بلکه پیش از آن نیز
باید از این ویژگی برخوردار باشد:

اِنّما یُریدُ اللّه لِیُذهِبُ عَنکُم الرِّجسَ اَهلَ
البَیتِ و یُطَهِّرَکُم تَطهیرا. (احزاب: ۳۳)

خداوند خواسته است تا هرگونه پلیدی را
از شما اهل بیت بزداید و شما را پاک و پاکیزه
گرداند.

«آلوسی» مفسر بزرگ اهل سنت با اشاره
به حدیث ثقلین، نزول این آیه را در شأن
فرزندان پیامبر و خانواده او می داند و از
رسول خدا(ص) نقل می کند که: «این آیه در
شأن پنج نفر نازل شده است؛ من، علی(ع)،
فاطمه(س)، حسن(ع) و حسین(ع)».

او می افزاید: «پیامبر اکرم(ص)،
فاطمه(س)، علی(ع) و حسنین(علیهما السلام)
را زیر عبایی جمع کرد و فرمود: خدایا! اینان
اهل بیت من هستند. پس پلیدی را از آنان دور
کن و پاک شان گردان!». او در پایان با پیروی
از دیدگاه شیعه، می گوید: «تفسیر «دوری از
گناهان»، همان عصمت است. پس علی(ع)،
فاطمه(س)، حسن(ع) و حسین(ع) از گناه و
زشتی دورند و معصوم می باشند».

بر شاخسار نیایش

امام مجتبی(ع) در شب زنده داری
اهتمامی فراوان داشت. امام صادق(ع) در
بیان حالت معنوی ایشان می فرمود:

«امام مجتبی(ع) عابدترین مردم زمان
خود بود. بسیار حج به صورت پیاده و گاه با پای
برهنه به جای می آورد. همیشه او را در حال گفتن
ذکر می دیدند و هر گاه آیه «یا اَیُّها الذینَ
آمَنوا» را می شنید، پاسخ می گفت: «لَبیک
اَللّهُمَ لَبیّک» خداوندا، گوش به فرمان
توام».

امام همواره در قنوت نمازش، بسیار دعا
می کرد و خدا را این گونه می خواند:

«ای پناهگاه درماندگان! فهم ها در درک تو
حیران و دانش ها در برابر تو ناتوان و نارساست.
تو پروردگار زنده و قیّومی که جاودانه است. تو
خود می بینی آن چه را که می دانی و در آن کار دانا
و بردبار هستی. تو قدرت بر آشکار ساختن هر
پنهان را داری و می توانی از انجام هر کاری
جلوگیری کنی؛ بدون آن که در تنگنا واقع شوی.
بازگشت همه چیز به سوی توست؛ همان سان
که آغاز آن از خواست تو سرچشمه می گیرد. تو
از آن چه در سینه ها پنهان می دارند، آگاهی.
آن چه را خواسته ای اجرا شده است. آن چه را در
خزانه غیب خودت بوده بر عقل ها واداشته ای تا
هر که نابود گردد از روی دلیل آن کار نابود شود و
هر که زنده شود، از روی دلیل زنده گردد. به
راستی که تو شنوا و دانایی و یکتا و بینایی.

بار خدایا! تو خود می دانی که من از تلاش
خود فروگذار نکرده ام تا هنگامی که برش تیغم
از میان رفت و تنها شدم. در آن وقت از
گذشتگان خودم پیروی کردم. (و صبر کردم) تا
جلوی این دشمن سرکش و ریختن خون
شیعیان را بگیرم. تا این که آن چه را اولیای من
حفظ کردند، حفظ کردم. خشم خود را فرو بردم و
به خواسته آن ها تن در دادم. راهی راکه
می خواستند رفتم و هیچ نگفتم تا یاری تو فرا
برسد که تو تنها یاور حق و بهترین پشتیبان آن
هستی ؛ گرچه این یاری تأخیر افتد و نابود شدن
دشمن اندکی به درازا کشد».

پارسایی و خدا ترسی

هر گاه امام مجتبی(ع) وضو می گرفت،
تمام بدنش از ترس خدا می لرزید و رنگ
چهره اش زرد می شد. وقتی از او در این باره
می پرسیدند، می فرمود: «بنده و عبد خدا باید
هنگامی که آماده بندگی به درگاه او می شود، از
ترس او رنگش تغییر کند و اعضایش بلرزد».
هر گاه برای نماز به مسجد می رفت، کنار در
می ایستاد و این گونه زمزمه می کرد:

«خدایا! مهمانت به درگاهت آمده است. ای
نیکو کردار، بد کردار به نزد تو آمده است. تو خود
فرموده ای که ای بندگان من! از گناه دیگران
بگذرید. اکنون تو بخشنده ای و من گناهکار به
عظمت و جلالت سوگند که آن چه زشتی و گناه
کرده ام، از من در گذر ای بخشاینده».

امام صادق(ع) فرمود: «وقتی (امام
حسن(ع)) به یاد مرگ می افتاد می گریست. هر
گاه به یاد قبر می افتاد، سخت گریه می کرد.
وقتی به یاد قیامت می افتاد، ناله می کرد. هر گاه
به یاد گذشتن از پل صراط می افتاد، می گریست.
هر گاه کردارهای خود را برای خداوند باز
می گفت، ناله ای می کرد و از هوش می رفت.
وقتی به نماز می ایستاد، بدنش می لرزید. هر گاه
بهشت و دوزخ را به یاد می آورد می گریست.
مانند مار گزیده، از خدا بهشت را می خواست و
از آتش جهنم او دوری می جست».

هنگامی که آثار مرگ در چهره اش
آشکار شد، او را دیدند که که می گرید.
پرسیدند: «شما چرا می گریید که مقام والایی
نزد خدا و رسولش دارید و پیامبر(ص) آن
سخنان والاگهر را در مورد شما فرموده است.
شما که بیست مرتبه پیاده حج به جای آورده اید
و سه بار همه دارایی های خود را در راه خدا
تقسیم کرده اید؟» در پاسخ می فرمود:

«به دو دلیل می گریم: اول از ترس روز
قیامت و دیگری از دوری دوستانم».

ترنم آیات وحی

امام حسن(ع) در خانه ای تربیت یافته
بود که کلام خدا پیوسته سخن آغاز و انجام
بود. در خانه ای که پدر نخستین گرد آورنده
قرآن و اهل خانواده بهترین عمل کنندگان به
آیات آن بودند. او صوتی زیبا در قرائت قرآن
داشت و از کودکی علوم قرآن را به نیکی
می دانست. همواره پیش از خوابیدن سوره
کهف را تلاوت می کرد و سپس می خوابید.
گفته اند در دوران زندگانی پیامبر اکرم(ص)،
شخصی وارد مسجد شد و از کسی در زمینه
تفسیر شاهد و مشهود پرسید، آن مرد
پاسخ داد: «شاهد روز جمعه است و مشهود
روز عرفه». از مرد دیگری پرسید، ولی او
گفت: «شاهد روز جمعه و مشهود روز عید
قربان است».

سپس نزد کودکی که در گوشه مسجد
نشسته بود، رفت. او پاسخ داد: «شاهد
رسول خدا و مشهود روز قیامت است. مگر
نخوانده ای که خداوند درباره رسولش
می فرماید: «اِنّا اَرسَلناک شاهدا و مُبَشِّرا و
نَذیرا؛ ای پیامبر، ما تو را گواه و بشارتگر و
هشدار دهنده فرستادیم. (احزاب: ۴۵)

و نیز درباره قیامت می فرماید: «ذلک
یَوم مَجموع لَه النّاسُ و ذلکَ یَوم مشَهود؛
آن روز، روزی است که مردم رابرای آن گرد
می آورند و روزی است که (جملگی در آن)
حاضر می شوند». (هود: ۱۰۳)

راوی داستان می گوید: «پرسیدم فردی
که اول پاسخ داد که بود؟ گفتند: ابن عباس.
پرسیدم دومی که بود؟ گفتند: ابن عمر. سپس
گفتم آن کودک که از همه بهتر و درست تر پاسخ
داد که بود؟ گفتند: او حسن بن علی بن ابی طالب
بود».

دانای راز و گویای اسرار

امام مجتبی(ع) از آگاه ترین و
دانشمندترین افراد ز