پاورپوینت کامل سؤالاتی پیرامون زیارت عاشورا ۵۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل سؤالاتی پیرامون زیارت عاشورا ۵۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل سؤالاتی پیرامون زیارت عاشورا ۵۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل سؤالاتی پیرامون زیارت عاشورا ۵۷ اسلاید در PowerPoint :

۴۶

در زیارت عاشورا فرازهای گوناگونی قرار گرفته که با توجه به
معانی آن جملات سؤالاتی به ذهن می رسد که نیاز به پاسخ دارد.

در این مقاله به پاره ای از سؤالات، پاسخ داده شده که توجه
خوانندگان عزیز را به آن جلب می کنیم

۱ـ «و لعن اللّه بنی امیه قاطبه» چرا دعا می کنیم خدا همه
بنی امیه را (تک تک شان را) از رحمتش دور کند؟ خوبان بنی امیه چه گناهی دارند
که باید مورد لعن قرار گیرند؟

پاسخ:

۱ـ لعن هیچ مؤمن و مسلمانی هرچند گناهکار باشد، جایز نیست و
فقط باید کافران معاند و ستیزندگان با حق و اولیای حق را لعن کرد. این از
آموزه های مهم قرآن و عترت است و امامان معصوم(ع) هیچ گاه جز دشمنان سرسخت حق
را لعن و نفرین نکردند.

۲ـ نسبت افراد از نظر قرآن به نسب ظاهری نیست بلکه آنچه
افراد را به هم منسوب می کند، ارتباطهای ایمانی و روحی است که پایدار بوده و در
دنیا و آخرت پایدار است. این مطلب در قرآن بارها مورد تأکید قرار گرفته است از
جمله خداوند به حضرت نوح وعده می دهد که اهل و خانواده او را از عذاب نجات
خواهد داد و وقتی عذاب فرا می رسد فرزند او غرق می گردد. حضرت نوح به خداوند
عرض می کند: «انّ ابنی من أهلی؛ فرزند از اهل من است» و خداوند فرمود: «انّه
لیس من أهلک؛(۱) او از اهل تو نیست.»

در آیه دیگر از زبان حضرت ابراهیم(ع) به عنوان یک اصل کلی
می فرماید: «فمن تبعنی فانّه منّی؛(۲) هر کس مرا پیروی کند از من است».

و باز به عنوان یک اصل کلی، حق تعالی می فرماید:

«و من یتولّهم فانّه منهم؛(۳) هر کس اهل کتاب را دوست بدارد
و ولایت آنان را بپذیرد، به درستی که از آنان است.»

بنابر این آیات آنچه نسب شخص را به واقع معلوم می کند، نه
نسب ولادتی ظاهری و جسمی است بلکه نسب ایمانی و روحی و معنوی است و بنی امیه
همه کسانی هستند که پیرو راه معاویه و یزید هستند و بر آن راضی بوده و بر تداوم
آن راه اصرار دارند و هر کس محب اهل بیت و خدا و ایمان و عمل صالح بوده از بنی
امیه نیست و از بنی هاشم است هرچند فرزند بلافصل معاویه یا یزید باشد.

۳ـ گاهی قومی آن چنان در دریای کفر و شرک و ظلم غوطه ور
می شوند که از آن هیچ جوانه پاکی نخواهد روئید. خداوند در مورد قوم نوح به آن
حضرت چنین وحی می کند:

«انّه لن یؤمن من قومک الّا من قد آمن؛(۴) از قوم تو جز
آنان که ایمان آورده اند، کسی دیگر به ایمان نخواهد گرایید.»

و حضرت نوح نیز این گونه قوم را نفرین می کند:

«ربّ لاتذر علی الأرض من الکافرین دیاراً انّک إن تذرهم
یضلّوا عبادک ولایلدوا إلّا فاجراً کفّاراً؛(۵) خدایا احدی از کافران را بر روی
زمین مگذار، زیرا اگر آنان را واگذاری بندگانت را گمراه ساخته و جز بدکار کافر
نزایند.»

و علم به این وضعیت را فقط خدا و بندگان خاص او به اذن او
می دانند.

زیارت عاشورا در کتب معروف دعا ثبت شده از جمله: مصباح
المتهجد شیخ طوسی، مصباح کفعمی، بحارالانوار و کتب حدیثی دیگر و بنابر نقل شیخ
طوسی این دعا را خداوند به جبرئیل(ع) و او به رسول خدا(ص) و آن حضرت به امامان
تعلیم داده و آنان به شیعیان خود یاد داده اند و خداوند وقتی قومی را به تمامی
لعن می کند، با لعن خود خبر می دهد که از این قوم مؤمنی بر نخواهد خاست.

بنابراین لعن یک قوم از جانب خدا و اولیای الهی دلالت دارد
که آن قوم همگی ـ گذشتگان و آیندگان آنان ـ گمراه و ظالم اند و این لعن بدین
جهت به همه آنان تعلق گرفته است. در عین حال اگر از آن قوم مؤمنی هم برخیزد با
ایمان آوردن، نسبتش با آنان قطع می شود و دیگر از آن قوم حساب نمی شود تا لعنت
آن قوم به او هم شامل گردد.

۲ـ «اللّهم انّ هذا یوم تبرکت به بنو امیّه و ابن آکله
الاکباد اللّعین ابن اللّعین علی لسانک و لسان نبیّک صلّی اللّه علیه و آله فی
کلّ موطن و موقفٍ وقف فیه نبیّک صلّی اللّه علیه و آله؛ آیا پسر هند
جگرخوار(معاویه) (و پسرش یزید) و پدرش(ابوسفیان) را پیامبر در هر منزل و مسکن
که توقف داشت(هر جا و مکانی که توقف می کرد) لساناً لعن می نمود؟ ضمناً لسان
خدا یعنی چه؟

پاسخ:

آری، خداوند و پیامبر، ابوسفیان، معاویه و یزید را لعن
کرده اند و پیامبر بارها و بارها در مواقف فراوان این برائت را اظهار کرد هم
چنان که در مواقف بسیار به امام حسین(ع) ابراز محبت کرد و برای او اقامه عزا
نموده، اظهار مودّت نسبت به بندگان برگزیده و اظهار برائت از سردمداران کفر و
گمراهی یک وظیفه الهی برای همه مؤمنان و ازجمله برای رسول خداست و این هم جزو
رسالت ها و وظایف آن حضرت بوده است. این اظهار برائت ها و بیزاری ها نصب تابلو
برای آیندگان است تا بدانند این گروه گمراه و گمراه کننده اند و از آنان دوری
جویند و حریم بگیرند تا در امان بمانند. لعن های پیامبر نسبت به ابوسفیان،
معاویه و یزید در کتب روایی و تاریخی فراوان ثبت شده است.

«لسان خدا» عبارت محاوره ای است و گرنه خداوند تعالی دارای
اعضاء و جوارح نیست تا زبان داشته باشد. همین که خدا این لعن را به سمع و گوش
بندگان خود رسانده و در قرآن خود که کلام او می باشد، ثبت کرده است، در محاوره
و گفتگو به «جاری شدن بر زبان او» تعبیر می شود همچنان که «یداللّه» به معنای
دست خدا نیست زیرا حق تعالی دست ظاهری ندارد و جسم ندارد بلکه قدرت خدا و یاری
دهی خدا به «دست خدا» تعبیر شده است و لفظ دیگری رساتر از این لفظ برای این
معنا وجود ندارد تا بدان معنا رسانده گردد.

آکله الاکباد هند همسر ابوسفیان است و معاویه فرزند اوست هم
چنان که یزید هم نوه و فرزند او است و یزید (یعنی فرزند هند) و بنی امیه، همگی
روز عاشورا را بعد از شهادت امام حسین(ع) به عنوان روز پیروزی عید و جشن
گرفتند.

۳ـ «السّلام علی الحسین و علی علی بن الحسین و علی اولاد
الحسین و علی اصحاب الحسین». علی بن الحسین کیست؟ علی اکبر یا علی اوسط(امام
سجاد)؟ لطفاً دلیل خود را بگویید، یعنی ذکر شود که آیا قرائنی وجود دارد که
نشان دهد منظور کیست؟

پاسخ:

زیارت عاشورا زیارت امام حسین(ع) و کسانی است که با آن حضرت
شهید شده و در کربلا دفن شده اند. وقتی زیارت می خوانیم باید متوجه زیارت شونده
باشیم و خود او یا مقبره او مد نظر ما باشد. در این زیارت می گوییم:

«سلام بر حسین و بر علی فرزند حسین و بر فرزندان دیگر حسین
و بر اصحاب حسین».

معلوم است که منظور از فرزندان و اصحاب در این عبارت آن
فرزندان و اصحابی هستند که با امام در کربلا بوده و همراه ایشان شهید شده و در
کنار ایشان دفن شده اند و چون همه آنان در یک محدوده کوچک (حائر حسینی یعنی
موضع قبر امام و دیگر یارانش) هستند، پس همگی می توانند در یک لحظه مورد توجه
ما باشند و اما فرزندان دیگر امام حسین(ع) و اصحاب دیگر آن حضرت اگر چه بلند
مرتبه و شایسته درود فرستادن هستند و باشند، ولی در این مقام مورد توجه ما
نیستند تا سلام ما شامل آنان شود. امام سجاد(ع) دفن شده در کنار امام حسین(ع)
نیست تا وقتی ما امام و شهدای کربلا را زیارت می کنیم و سلام می دهیم، او را هم
یاد کنیم ولی حضرت علی اکبر در زمره آنان است و اگر در این زیارت آن بزرگوار
جداگانه ذکر شده، نشان از عظمت و جلال ایشان دارد از این رو آن

حضرت جداگانه ذکر شده با این که او نیز از جمله اولاد امام
حسین(ع) است.

و اما امام سجاد(ع) گرچه در کربلا حضور داشت، ولی آنجا به
شهادت نرسید و دفن نشد و زیارتی برای ایشان در کربلا وارد نشده است.

۴ ـ «والعن عبیداللّه بن زیادٍ و ابن مرجانه و عمر بن سعدٍ
و شمرا و آل ابی سفیان و آل زیادٍ و آل مروان الی یوم القیمه». اصولاً کسی که
مرده و دستش از دنیا کوتاه است، آیا از بدخواهی نیست که بخواهیم او از رحمت حق
دور شود؟ آیا این از «رحمه للعالمین» بودن دور نیست؟ ما معتقدیم ائمه دشمنانشان
را هم دوست داشتند، حتی کسی را که با او می جنگیدند، به سرنوشتشان علاقه مند
بودند، و همیشه پیش از شروع جنگ آن ها را به راه حق و صحیح راهنمایی
می کرده اند. یعنی می خواستند مردم را به رحمت حق نزدیک سازند. ما از انسان ها
متنفر نیستیم، بلکه از اعمالشان متنفریم(لو علم المدبرین کیف اشتیاقی بهم
لماتوا شوقا» پس چرا کسی که مرده او را لعن می کنیم، آن هم لعنی همیشگی.

پاسخ:

محبت به مخلوقات خداوند و سعی و تلاش در آشنا کردن آنان با
حق تعالی و برگرداندن آنان به سوی خدا خصیصه ذاتی اولیاء است. آنان چشمه جوشان
محبت هستند و محبت را به همه بندگان نثار می کنند، جفای مخلوقات را فراموش
می کنند و از ستم ظالمان چشم می پوشند و این آموزه مکتب آنان به پیروانشان نیز
هست.

اما نسبت به دشمنان حق و انس