پاورپوینت کامل در آستان امامان; ویژگی های امامان(ع); امامان رازداران خداوند ۴۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل در آستان امامان; ویژگی های امامان(ع); امامان رازداران خداوند ۴۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل در آستان امامان; ویژگی های امامان(ع); امامان رازداران خداوند ۴۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل در آستان امامان; ویژگی های امامان(ع); امامان رازداران خداوند ۴۸ اسلاید در PowerPoint :

۱۰

«در آستان امامان» مجموعه مقالاتی است پیرامون شرح زیارت
جامعه کبیره که متن ارزشمند امام شناسی شیعه است. در این مقاله نیز فرازهایی از
این متن نفیس تقدیم می گردد.

رازداران خداوند

«واختارکم لسرّه» خداوند شما را برای سرّ خود برگزید.

«واختارکم» به معنای آن است که خداوند شما را برگزید.

«سرّ» مقابل عَلَن است در فارسی به «راز» ترجمه می شود. سرّ
اموری است که اصرار بر پنهان نگهداشتن آن است بر خلاف غَیب که اموری پوشیده و
گذشت زمان پرده آن است و اصراری بر اخفای آن نیست. در روایتی از حضرت امام
باقر(ع) رسیده است.

«انّ رسول اللّه(ص) دعا علیّاً فی المرض الّذی توفی فیه
فقال یا علی ادن منّی حتی اسرّ الیک ما اسرّ اللّه الیّ و ائتمنک علی ما ائتمنی
اللّه علیه ففعل ذلک رسول الله(ص) بعلیّ و فعله علیّ بالحسن و فعله الحسن
بالحسین و فعله الحسین بابی و فعله ابی بی صلوات اللّه علیهم اجمعین؛(۱)
پیامبراکرم در بیماری که بعد از آن بدیدار خدا رفت امیرالمؤمنین علی(ع) را فرا
خواند و به او فرمود: نزدیک من آی تا رازی را که خداوند نزدم نهاده است و مرا
بر آن امین شمرده برایت بگویم این راز را پیامبر(ص) در اختیار مولی علی(ع)
گذاشت و او در اختیار امام حسن نهاد و امام حسن(ع) آنرا به امام حسین(ع) سپرد
امام حسین آنرا به پدرم امام سجاد(ع) سپرد و امام سجاد آنرا به من سپرده است
درود خداوند بر تمام آنان باد.»

امامان اهل البیت(ع) هم حائز عنایت خداوند هستند که آنها را
برای اسرار برگزیده و هم حافظ آن «حفظ سرّ اللّه» و این هر دو مقام بلندی است.

امیرمؤمنان علی(ع) این کانون اسرار حق فرمود:

«بل اندمجت علی مکنون علم لوبحت به لاضطربتم اضطراب الارشیه
فی الطّویّ البعیده؛(۲) بلکه من علوم و آگاهی و اسراری در درون دارم که اگر
اظهار کنم همچون طنابها در چاههای عمیق به لرزه در آیند.»

از این جمله استفاده می شود که امامان(ع) اسراری داشتند که
در توان تحمّل کسی نبود، به کسی نگفتند و با خود بردند.

و البته اسراری هم داشتند که در توان برخی از برگزیدگان از
اصحاب بود به آنها می گفتند و آنرا از دیگران پوشیده می داشتند.

از حضرت امام باقر(ع) روایت شده که ابوذر بر سلمان وارد شد
سلمان دیگی روی اجاق نهاده غذا می پخت با هم گرم صحبت بودند که دیگ از بالای
اجاق سرازیر شد و افتاد سلمان با کمال اطمینان آنرا برداشت و روی اجاق نهاد
بدون آنکه ذرّه ای از گوشت یا آب آن بریزد ابوذر از دیدن این صحنه سخت تعجب
نمود طولی نکشید که دوباره سرازیر شد بازهم چیزی از آن نریخت ابوذر سراسیمه
بیرون آمد در حالیکه اطراف مشاهدات خود فکر می کند با امیرمؤمنان علی(ع) برخورد
مولی که او را متفکر دید پرسید چه شده که چنین متحیّری حضرت فرمود:

«یا اباذر انّ سلمان لوحدتک بما یعلم لقلت رحم اللّه قاتل
سلمان یا اباذر انّ سلمان باب اللّه فی الارض من عرفه کان مؤمناً و من انکره
کان کافراً و انّ سلمان منّا اهل البیت؛(۳) ای ابوذر، اگر آنچه سلمان می داند
اظهار کند خواهی گفت خدا رحمت کند هر که سلمان را بکشد همانا سلمان در زمین باب
اللّه است هر که او را بشناسد مؤمن و هر که منکر او شود کافر است سلمان، از ما
اهلبیت است.»

از این روایت استفاده می شود که سلمان از تحمّل بیشتری نسبت
به رازهای پیامبر و امیرمؤمنان از ابوذر برخوردار بوده است. او افتخار تجلیلها
و تکریمهای فراوان از سوی پیامبر اکرم(ص) و امیرمؤمنان(ع) را داشته است و از
مدافعان حریم ولایت پس از پیامبر اکرم(ص) بود و حدود ۲۵۰ سال عمر کرد.»(۴)

«حذیفه بن یمان» از زمره اصحاب سرّ پیامبر اکرم(ص) بوده
است.(۵)

او از بزرگان اصحاب نبی اکرم(ص) بود رازهای فراوانی را
پیامبر به او فرموده بود، منافقان را به اسم برای حذیفه نام برده بود، حوادث و
فتنه های بعد از خودش را به او گفته بود و نیز برخی از حوادث دیگر. او بعد از
پیامبر خطی جز خط مولی علی(ع) را انتخاب نکرد و ثابت قدم و استوار در کنار و
همراه حضرت بود.(۶)

«کمیل بن زیاد» از اصحاب امیرمؤمنان علی(ع) و امام حسن(ع) و
رازهایی از مولی علی(ع) داشت او افتخار شهادت به عشق مولی(ع) را بدست جلاد کم
نظیر حجاج بن یوسف ثقفی یافت او واسطه فیض بزرگ «دعای کمیل» است. اصرار او بود
که مولی را به بیان این دعا واداشت.(۷)

برگزیدگان

«واجتباکم بقدرته»

اجتباء گزینش است و به معنای برگزیده گزینی است. یعنی
خداوند با توانایی خود شما را برگزید. هر موجودی در نظام هستی برای مأموریتی
برگزیده می شود به قدرت الهی است لیکن چون گزینش ائمه اطهار برای ایفای رسالتی
خاص در جهان هستی و بر عهده گرفتن خلافت الهی اهمیتی ویژه دارد به گونه ای ویژه
به قدرت خدا اشاره شده است در نتیجه گزینش آنها ویژه خواهد بود.

اجتباء در همه جای قرآن در برگزیدن پیامبران به کار رفته
است مگر آیه ۲۰۳ سوره اعراف «و اذا لم تأتهم آیه قالوا لولا اجتبیتها…»آنگاه
که آیه ای نیاوردی می گویند چرا آنها را جمع نکردی». منظور کفار این بود که
حضرت آیه ها را خودش می آورد و مربوط به خدا نیست لذا می گفتند چرا آیه ها را
جمع و جور نکردی و نیاوردی؟

راغب اصفهانی می گوید: اجتبای بنده از سوی خداوند آن است که
او را از فیض ویژه ای که بدون سعی و تلاش حاصل شود بهره مند گرداند مقامی که
تنها برای انبیاء و برخی از کسانی که همانند صدّیقین و شهدا که قریب الافق با
انبیاء هستند بدست می آید.(۸)

فخر رازی گوید: اجتباء وقتی در حق انبیاء به کار می رود
تفسیری جز نبوت ندارد.(۹)

آلوسی بغدادی گوید: «المجتبی کانه فی الاصل من جمعت فیه
المحاسن حتی اختاره غیره و قربه»(۱۰) با توجه به آن که ریشه اجتباء از «جبی»
است که به معنی جمع است مجتبی کسی است که خوبیها در او جمع شده تا دیگری او را
برگزیده و نزدیک به خود ساخته است.

جلوه ای از قدرت نمایی خداوند را باید در همین برگزیدگان
دید. یک پیغمبر و این همه کمالات!! یک علی و اینهمه کمالات!!

عزیزان الهی

«و اعزّکم بهداه؛ او با هدایت خویش شما را عزیز گرداند.»

این جمله را دو گونه می توان معنا کرد:

۱ـ آنکه بگوئیم چون خداوند شما را مشمول هدایت ویژه اش ساخت
شما را عزّت بخشید.

۲ـ آنکه بگوئیم چون خداوند شما را هادی دیگران ساخت به شما
عزّت بخشید و هر دو معنا صحیح است.

آنچه مهم است آن است عزت واقعی، عزت خدایی است و غیر آن
«عزّت نما» است و در باطن ذلّت است.

«و من کان یرید العزّه فلله العزّه جمیعا…؛(۱۱)هر که
خواهان عزت است بداند که عزت همگی از آن خداست…»

«بشرّ المنافقین بانّ لهم عذاباً الیما، الّذین یتخذون
الکافرین اولیاء من دون المؤمنین ایبتغون عندهم العزّه فانّ العزّه لله
جمیعا؛(۱۲) منافقان را بشارت ده که آنان را عذابی دردناک است کسانی که به جای
مؤمنان کافران را به دوستی بر می گزینند آیا عزت را نزد آنان می جویند در حالی
که عزت همه از آن خداست.»

در آیه فوق ابتدا نفی آمده است که عزت با دوستی بیگانگان
بدست نمی آید و سپس اثبات که عزت واقعی در سایه ارتباط با خداست. در روایات ما
بر هر دو بُعدِ مسئله تأکید شده است.

امیرمؤمنان علی(ع) فرمود: «من اعزّ بغیر اللّه اهلکه
العزّ؛(۱۳) هر که عزت را جز از خدا بجوید آن عزت او را هلاک خواهد کرد.»

در سخنی دیگر فرمود: «العزیز بغیر اللّه ذلیل؛(۱۴) عزیز غیر
خدایی ذلیل است.»

این در جانب نفی، اما در جانب اثبات:

در دعای عرفه سالار شهیدان