پاورپوینت کامل فلسفه رجعت در نظام شیعه(قسمت سوم) ۶۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل فلسفه رجعت در نظام شیعه(قسمت سوم) ۶۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل فلسفه رجعت در نظام شیعه(قسمت سوم) ۶۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل فلسفه رجعت در نظام شیعه(قسمت سوم) ۶۷ اسلاید در PowerPoint :

۴۰

ویژگی های رجعت

پس از آنکه معنا و مفهوم و دلائل اثبات رجعت روشن گردید،
مناسب است تا برخی ویژگیها و خصوصیات این واقعه عظیم تا آنجا که به روایات
اسلامی مستند است مورد بررسی قرار گیرد.

۱ـ اختصاصی بودن رجعت

از جمله پرسشهایی که در باب رجعت مطرح می شود این است که
آیا رجعت، اختصاصی است یا عمومی؟ به عبارت روشن تر، آیا هنگام رجعت، همه مؤمنان
و معاندان تاریخ به دنیا باز می گردند یا بعضی از گروه های رجعت می کند؟

همان طور که از تعریف رجعت که در ابتدای این نوشتار ذکر شد
برمی آید، رجعت، یعنی اعتقاد به بازگشت «مؤمنان خالص» و «کفار و ظالمان خالص»
است، در می یابیم که امر رجعت تنها شامل عده ای از انسانها می شود و نه همه
آنها!

در قرآن کریم می فرماید: «و یوم نحشر من کل امه فوجا؛(۱)
روزی که از هر امتی گروهی را محشور می نماییم.»

روایات وارده درباره رجعت نیز مؤید همین نظر (اختصاصی بودن)
است. امام صادق(ع) می فرماید: «إنما یرجع إلی الدنیا عند قیام القائم (ع) من
محض الایمان محضا، أو محض الکفر محضا، فأما ما سوی هذین، فلا رجوع لهم إلی یوم
المآب»(۲) همانا کسانی که مؤمن خالص و یا کفر مطلق باشند، هنگام ظهور قائم(عج)
به دنیا برمی گردند، ولی غیر از این افراد تا روز قیامت کسی به دنیا
برنمی گردد.

دانشمندان شیعه نیز بالاتفاق بر این باورند که رجعت،
اختصاصی است، نه عمومی. برای مثال، شیخ مفید(ره) دراین باره می گوید: از نظر ما
رجعت ویژه کسانی است که یا متمحض در ایمان بوده اند و یا غرق در کفر و عناد.(۳)

و نیز سید مرتضی(ره) در پاسخ کسانی که از حقیقت رجعت
پرسیده اند، می نویسد: آنچه شیعیان بدان باور دارند، این است که خداوند هنگام
ظهور حضرت مهدی(عج) جمعی از شیعیانش را که قبلاً از دنیا رفته اند، زنده می کند
تا به ثواب یاری آن حضرت نائل شوند و دولت کریمه او را مشاهده کنند و نیز گروهی
از دشمنان آن حضرت را زنده می کند تا از آنان انتقام بگیرد.(۴)

شیخ طوسی(ره) نیز رجعت را اختصاصی می داند، وی در ذیل تفسیر
آیه شریفه «ولاتحسبنّ الذین قتلوا فی سبیل الله أمواتا احیاءٌ بل عند ربّهم
یرزقون»(۵) می نویسد: این آیه دلالت دارد بر این که رجعت به دنیا برای برخی از
گروههای خاص جائز است؛ زیرا خداوند در این آیه خبر داده است که گروهی که در راه
خدا کشته شده اند، خداوند آنها را برمی گرداند و دوباره زنده می کند.(۶)

از مطالب یادشده درمی یابیم که، نباید چنین تصور کرد که
تمامی مؤمنان و معاندان تاریخ در هنگام رجعت، بار دیگر به دنیا برمی گردند.
بلکه بر اساس آیات و روایات وارده درباره رجعت و نیز اتفاق اندیشمندان شیعه،
رجعت اختصاصی است و در این حادثه الهی تنها مؤمنان ناب و معاندان سیه روز به
دنیا برمی گردند.

۲ـ مشخص نبودن زمان وقوع رجعت

حکمت الهی بر این تعلق گرفته است که، زمان دقیق برخی از
وقایع که در آینده اتفاق می افتد و در سرنوشت انسان و جهان مؤثر است، مشخص
نگردد. همانند معاد و ظهور حضرت مهدی(عج)؛ از این جمله است رجعت، که نمی توان
تاریخ دقیق آن را با ذکر سال و ماه و روز معین نمود. در این باره امام علی(ع)
در حدیثی از پیامبر(ص) نقل می کند: «فلما اخبرهم رسول الله مایکون من الرجعه،
قالوا متی یکون هذا؟ قال الله: قل (یا محمد) إِنْ أَدْرِی أَقَرِیبٌ مَّا
تُوعَدُونَ أَمْ یَجْعَلُ لَهُ رَبِّی أَمَدا»(۷)آن هنگام که رسول خدا (ص) مردم
را به وقایع رجعت آگاه نمود، از وی پرسیدند: آن رجعت در چه زمانی اتفاق
می افتد؟ خداوند به پیامبرش وحی فرمود: بگو من نمی دانم، (فقط خداوند از آن
آگاه است) که آنچه وعده داده شده نزدیک است و یا آن که خداوند برای آن، مدت
(طولانی) قرار داده است.

بنابراین، زمان وقوع رجعت همانند ظهور امام عصر (عج) دقیقا
معلوم نیست و با پیشگوئی و برخی ترفندهای دیگر وقت آن مشخص نمی گردد.

۳ـ اختیاری بودن رجعت

همان گونه که بیان شد، هنگام رجعت، دو دسته به دنیا
برمی گردند مؤمنان واقعی و مشرکان ملحد، رجعت به دنیا برای هر یک از دو گروه
یکسان نیست. ناگفته پیداست افرادی که برای انتقام و تنبیه رجعت می کنند، هرگز
به میل واراده خود برنمی گردند، بلکه به مصداق «کافر به جهنم نمی رود، کشان
کشان می برند.» آنها نیز ناگزیر تن به رجعت می دهند، چون رجعت برای آنها بسیار
ذلت بار و سخت است. ولی در مورد مؤمنین اختیاری خواهد بود نه اجباری.

آری، رجعت برای مشرکان و کافران سیه روز اجباری است؛ آنان
باید به دنیا برگردند تا سزای اعمال ننگین خویش را در همین دنیا بچشند، ولی
مؤمنان و پارسایان خالص برای رجعت به دنیا آزادند، در صورتی که مایل باشند،
می توانند هنگام ظهور حضرت مهدی(عج) برای یاری او بشتابند.

مفضل بن عمر یکی از یاران امام صادق(ع)، از آن حضرت چنین
نقل می کند: «ذکرنا القائم (ع)، و من أصحابنا ینتظره، فقال لنا ابوعبدالله (ع):
اذا اقام أتی المؤمن فی قبره فیقال له: هذا انه قد ظهر صاحبک فان تشاء ان تقیم
فی کرامه ربک فاقم»(۸)در خدمت امام صادق (ع)، در مورد قائم (ع)، و این که برخی
از اصحاب ما که عاشقانه انتظار ظهور او را می کشند و پیش از نیل به چنین سعادتی
از دنیا می روند، گفتگو می کردیم. امام صادق(ع) فرمودند: هنگامی که ایشان قیام
نمایند، مأمورین الهی (فرشتگان) در قبر با افراد مؤمن تماس می گیرند و به آنها
می گویند: ای بنده خدا مولایت ظهورکرده است، اگر می خواهی که به او بپیوندی،
اختیار داری و چنانچه بخواهی در نعمتهای الهی متنعم بمانی، باز هم آزاد هستی.

از این حدیث شریف استفاده می شود که رجعت در مورد مؤمنان،
اختیاری است.

چه کسانی رجعت می کنند؟

در پاسخ این پرسش که چه کسانی به دنیا بازمی گردند،
نمی توان به طور دقیق سخن گفت؛ زیرا برخی روایات به طور کلی معیار و ملاک رجعت
کنندگان را «ایمان خالص» و « شرک محض»(۹) برشمرده است و از افراد و مصادیق آنها
سخنی به میان نیامده است. اما در پاره ای از روایات، اشاره به برخی از مصادیق
رجعت کنندگان شده است. این دسته از روایات نیز مختلف است؛ در پاره ای از آنها
سخن از رجعت همه پیامبران و امام علی(ع) به میان آمده است و در برخی نیز سخن از
رجعت امام حسین(ع) و اصحاب گرانقدر آن حضرت سخن رفته است و بالأخره در بعضی از
روایات از رجعت پیامر اعظم اسلام(ص) و ائمه اهل بیت(ع) و دشمنان آنان یاد شده
است. بدین ترتیب، از مجموع روایاتی که در این باب وارد شده است، استفاده می شود
که افراد و گروههای زیر از رجعت کنندگان به شمار می آیند:

۱ـ رجعت شهدای کربلا

براساس برخی روایات، نخستین کسی که رجعت نموده، و به دنیا
بازمی گردد، امام حسین(ع) با اصحاب و یارانش است.

امام صادق(ع) می فرماید: «اوّل من یرجع الی الدنیا، الحسین
بن علی ( ع(، فیملک فی الارض حتی یقسط حاجباه علی عینیه مِنَ الکِبَرِ…»(۱۰)
اولین شخصی که به دنیا رجعت خواهد کرد، امام حسین(ع) است. آن حضرت آنقدر در
زمین حکومت و رهبری خواهد کرد که از پیری موهای ابروهای او بر روی دیده اش
آویخته شود.

رجعت امام حسین(ع) در روزگار ظهور قائم(ع)، یکی دیگر از
اصول مسلم و قطعی که شیعه بدان معتقد است این است که امام را امام غسل می دهد
این برگرفته از حدیث امام رضا(ع) است که می فرماید: امام را جز امام غسل
نمی دهد(۱۱) بنابراین، باید یکی از امامان رجعت نموده مراسم تغسیل و خاکسپاری
امام عصر(عج) را بر عهده بگیرد که طبق روایات رسیده امام حسین(ع) این مهم را
انجام می دهند.

در تفسیر عیاشی ذیل آیه شریفه «ثم رددنا لکم الکره
علیهم»(۱۲) از امام صادق(ع) نقل شده است که: مقصود از زنده شدن دوباره امام
حسین(ع) و هفتاد نفر(۱۳) از اصحابش در عصر امام زمان(ع) است، در حالی که کلاه
خودهای طلایی بر سر دارند و به مردم رجعت و زنده شدن دوباره حضرت حسین(ع) را
اطلاع می دهند تا مؤمنان به شک و شبهه نیفتند و بدانند که دجّال و شیطان نیست و
این در حالی است که حضرت مهدی(عج) در میان مردم است.

وقتی که امام حسین(ع) به اراده حکیمانه خداوند به دنیا
بازگشت، حضرت مهدی(ع) انگشتر سلیمان نبی(ع) را به همراه زمام امور جامعه به او
می سپارد.(۱۴)

آن گاه هنگامی که عرفان و ایمان مردم نسبت به رجعت امام
حسین(ع) استوارگردید، پایان زندگی امام مهدی(ع) فرامی رسد. هنگامی که حضرت
قائم(ع) پس از یک زندگی طولانی و شکوهبار از دنیا رفت، امام حسین(ع) امور مربوط
به غسل و نماز و به خاک سپاری پیکر پاکش را به عهده می گیرد، زیرا پیکر مطهر
امام معصوم(ع) را تنها همانند او باید غسل و کفن کند و بر پیکر او نماز بگزارد
و او را به خاک سپارد.(۱۵) پس از شهادت امام زمان(عج) و تدفین ایشان، امام
حسین(ع) عهده دار حکومت جهانی ایشان می شوند و به قدری حکومت می کنند که گفته
شده است، از کثرت سن ابروهایش روی دیدگان مبارکش را می پوشاند تا این که روز
قیامت و رستاخیز فرارسد. ناگفته پیداست که این روایات اشاره به طولانی بودن
حکومت امام حسین(ع) در عصر رجعت است.

جابر از امام باقر(ع) روایت می کند: امام حسین(ع) در روز
عاشورا، پیش از شهادتش، در مورد رجعت خود و یارانش فرموند: «جدّم، رسول خدا(ص)،
به من فرمود: ای فرزند! تو را به سوی عراق خواهند برد، در زمینی که پیغمبران و
اوصیای ایشان در آنجا یکدیگر را ملاقات کرده اند یا خواهند کرد، و آن زمین را
«عمورا» می گویند، در آنجا شهید خواهی شد و با تو جماعتی از اصحاب تو نیز به
شهادت خواهند رسید، که درد و رنج بریدن آهن به ایشان نخواهد رسید، چنانچه آتش
را حق تعالی بر حضرت ابراهیم(ع) سرد و سلام گردانید، همچنین آتش جنگ بر تو و
اصحاب تو سَرد و سلام خواهد شد.»(۱۶)

آن حضرت خطاب به اصحابش فرمود: «بشارت باد شما را، شاد
باشید که ما به نزد پیامبر(ص) می رویم، پس می مانیم در آن عالم آنقدر که خدا
بخواهد. پس اوّل کسی که زمین شکافته می شود و از زمین بیرون می آید من خواهم
بود و همراه بیرون آمدن من، بیرون خواهد آمد امیرالمؤمنین(ع) وحضرت قائم(ع)
قیام خواهد کرد، پس نازل می شود بر من گروهی از آسمان از طرف حق تعالی (که هرگز
بر روی زمین فرود نیامده باشند) با جبرئیل و میکائیل و اسرافیل و لشکرها از
ملائکه، و فرود می آید محمد(ص) و علی(ع) و من و برادرم و جمیع آنها که خدا بر
ایشان منّت گذاشته از انبیاء و اوصیاء، سوار