پاورپوینت کامل بهبود روش ها در مصرف از نگاه اسلام ۷۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل بهبود روش ها در مصرف از نگاه اسلام ۷۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل بهبود روش ها در مصرف از نگاه اسلام ۷۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل بهبود روش ها در مصرف از نگاه اسلام ۷۹ اسلاید در PowerPoint :

۲۹

مقدمه

هنگامی که مصرف کننده درآمدی کسب می کند بخشی از آن را مصرف می کند و بخش دیگر را به عنوان پس انداز کنار می گذارد که در یک اقتصاد غربی بخش غیر مصرفی باید سرمایه گذاری شود و در اقتصاد اسلامی افزون بر این دو بخش قسمتی هم به انفاق اختصاص داده می شود.

در پس این مفهوم ساده درباره مصرف مکاتب اقتصادی گوناگونی وجود دارند که مصرف افراد ریشه در این دیدگاهها دارد کسانی که بر این باورند خداوند پس از خلق جهان ارتباطی با هستی ندارد و انسان را موجودی رها شده به حال خویش می دانند که هر درآمدی را به هر مقدار در هر جهتی می تواند به مصرف برساند. یا کسی که اصالت را به انسان می دهد و از بین فرد و جامعه برای فرد ارزش ویژه ای در نظر می گیرد نمی تواند فکر جامعه و همنوعان خویش باشد. اسلام که از خلقت انسان هدف خاصی دارد و غایت زندگی او را کمال نهایی می داند ارتباط او را با خدا همیشگی می داند و برای تمام عمر او برنامه دارد و الگوی مصرف او را به گونه ای طراحی کرده است که ضمن رضایتمندی شخصی به فکر جامعه و خویشان باشد و به اسراف و اتراف گرفتار نشود و تا جای ممکن به بیگانه تکیه نکند.

این نوشتار برگرفته از کتاب و سنت است که الگوی مصرف یک فرد مسلمان را پیشنهاد می دهد.

تشویق به مصرف

تفکر انحرافی در صدر اسلام گروهی را بر آن داشت که از دنیا کناه گیرند و لذّت های آن را بر خویش حرام کنند ریشه این دیدگاه از مسیحیت گرفته شده بود و قرار بود به عنوان آموزه اسلامی در بین مسلمین رایج شود. ابن مسعود می گوید: بر پیامبر داخل شدم، فرمود: ابن مسعود کسانی که قبل از شما بودند با هم اختلاف کردند و بر هفتاد و دو فرقه تقسیم شدند. گروهی که به دین عیسی دعوت نمایند به شهرهای دیگر رفتند و رهبانیت را پیشه خود ساختند اینان همان کسانی بودند که خداوند درباره آنها می فرماید:

و رهبانیه ابتدعوها ما کتبناها علیهم(۱)

آن گاه پیامبر فرمود: کسانی که به من ایمان آورده و مرا تصدیق نموده و از من تبعیت کردند در واقع رهبانیت را رعایت کرده اند و در غیر این صورت هلاک شدند.

بهره گیری از دنیا استفاده از لذّات مشروع و مصرف کالاها و خدمات می تواند علاوه بر تنعّم شخصی باعث رونق واحدهای تولیدی و اشتغال و کارآفرینی باشد اگر بهره گیری از دنیا و مواهب آن در دستور کار نباشد توجیهی برای خلقت دنیا هم وجود ندارد.

لذا خود رسول خدا و پیشوایان دین نیز مصرف را بر خود حرام نمی کردند و مثل بقیه مردم می خوردند و می آشامیدند و لذّت می بردند در روایت سعید بن عاص از پیامبر(ص) نقل می کند که حضرت به عثمان فرمود: خداوند به جای رهبانیت، دین حق و آسان گیر را به من عطا کرده است پس اگر از ما هستی آنچه را ما انجام می دهیم انجام بده.(۲)

در قرآن آمده است:

یا بنی آدم خذوا زینتکم عند کل مسجد و کلوا واشربوا و لا تسرفوا انّه لایحبّ المسرفین(۳)

ای فرزندان آدم زینت خود را هنگام رفتن به مسجد با خود ببرید و از نعمت های الهی بخورید و بیاشامید ولی اسراف نکنید که خداوند مسرفان را دوست ندارد.

خداوند متعالی بنی آدم را به برداشتن زینت خود به هنگام رفتن به مسیر امر کرده است به این معنی که از زینت های خود استفاده کنند. زینت، پوشش زیبا است و آنچه با آن مزیّن می شوند را زینت می نامند مانند: لباس زیبا، زیور آلات و امثال آن.(۴)

البته بعضی بر این باورند که زینت در آیه علاوه بر زینت جسمانی به زینت های معنوی نیز اشاره دارد.(۵)

در آیه دیگری می خوانیم:

بگو: چه کسی زینت های الهی را که برای بندگان خود آفریده و روزی های طیّب را حرام کرده است؟(۶)

علامه طباطبایی در ذیل آیه می نویسد:

آیه شریفه با استفهام انکاری این نکته را می رساند که اباحه زینت و طیّبات از رزق از جمله اموری است که جای شک و شبهه در آن نیست حکم فطری و عقلی است که شرع هم آن را امضا کرده است.(۷)

خداوند زینت هایی را مطرح می کند که برای بندگانش پدید آورده و با الهام فطری به آنان گوشزد کرده است و فطرت، فقط چیزهایی را که انسان به او نیاز دارد الهام می کند هیچ دلیلی بر مباح بودن چیزی بهتر از نیاز به آن نیست که خداوند با تعبیه قوا بین انسان و اشیاء رابطه برقرار کرده است.(۸)

در آیه دیگری می خوانیم:

و ما لکم الّا تأکلوا مما ذکر اسم اللّه علیه.(۹)

چرا از چیزهایی که نام خدا بر آن برده شده نمی خورید؟

دنباله همین آیه یکی از قیود مصرف و موانع که حرام بودن است، ذکر شده است: و قد فصّل لکم ما حرّم علیکم. نتیجه این می شود که لسان آیات به گونه ای است که علاوه بر جواز نوعی ترغیب و تشویق به مصرف از آنها فهمیده می شود.

ارزش های حاکم بر مصرف

عقاید، باورها، رفتارها و اخلاق که التزام یا عمل به آنها از نظر اسلام مطلوب است و فرد را در مسیر تکامل یاری می رساند و این ارزش ها منحصر در واجبات و محرمات نسبت احکام و آدابی مانند توجه به خدا، رسول و معاد، رعایت تقوا، ترک گناهان و شک در مصرف می توانند مصرف انسان را جهت دهی کنند.

الف ارزش های اعتقادی

آیات و روایات فراوانی وجود دارد که تأکید می کنند خداوند انواع غذاها و میوه ها و نوشیدنی ها را آفریده و در اختیار بشر قرار داده است تا انسان شناخت و آگاهی بیشتری یابد و فرمان خدا را اطاعت کند و شکر او را به جا آورد فلینظر الانسان الی طعامه انا صببنا الماء صبّا ثم شققنا الأرض شقاً فانبتنا فیها حبّا و عنباً و قضبا و زیتوناً و نخلا و حدائق غلبا و فاکهه و ابّا متاعاً لکم و لانعامکم.(۱۰)

انسان باید به غذای خویش بنگرد ما آب فراوان از آسمان فرو ریختیم سپس زمین را از هم شکافتیم و در آن دانه های فراوانی رویانیدیم و انگور و سبزی بسیار و زیتون و نخل فراوان و باغ های پر درخت و میوه و چراگاه تا وسیله ای برای بهره گیری شما و چارپایانتان باشد.

این مضمون در جاهای دیگر قرآن هم آمده است.(۱۱) و وجه مشترک همه آنها این است که انسان همواره باید آفریننده این نعمت ها، خدا را حاضر و ناظر ببیند و شکرگزار این همه نعمت باشد و برای اینکه جلوی ناسپاسی را بگیرد می فرماید: قتل الانسان ما اکفره(۱۲) مرگ بر این انسان چقدر کافر و ناسپاس است.

علاوه بر آیاتی که نشان دهنده نزول نعمت های الهی بر انسان است آیاتی هم وجود دارد که تعبیر به رزق در آنها آمده است و اینکه قبض و بسط این روزی هم به دست خداست.(۱۳)

ب ارزش های رفتاری

۱. برنامه ریزی

با برنامه ریزی در همه زمینه های اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی، در سطح خرد و کلان می توان به بهره وری بیشتر از زمان و هزینه ها دست یافت انسان با برنامه انسان با کارنامه است و انسان بی برنامه فاقد کارنامه است و انسان فاقد کارنامه برج مراقبت زندگی ندارد و زندگی را با آرزوه و شاید و ای کاش می گذراند اقدام به برنامه ریزی از مصادیق بارز تدبیر و تقدیر در امور معیشتی است که بیش از ثروت در رفاه و آسایش انسان مؤثّر است و عدم برخورداری از این خصلت گاهی موجب می گردد که برخی در بینوایان از ثروتمندان، اسرافکارتر شمرده شوند در روایتی از امام صادق(ع) آمده که می فرماید:

رب فقیر اسرف من غنی فقلت:کیف یکون الفقیر اسرف من الغنیّ؟ فقال: انّ الغنی ینفق مما اوتی و الفقیر ینفق من غیر ما اوتی.(۱۴)

بسا فقیری که از توانگر اسرافکارتر باشد گفتم: چگونه چنین چیزی ممکن است؟ فرمود: توانگر از آن چه به وی عطا شد، خرج می کند ولی فقیر خرج می کند بدون آنکه به وی عطا شده باشد.

آگر شخصی برنامه ریزی برای مصرف داشته باشد، رفتار مصرفی خود را تابع سطح درآمد جاری نمی داند بلکه به فرصت های مصرفی بلندمدت یا دائمی ارتباط می دهد.

فریدمن که خود مبتکر این نظریه است مثال مناسبی را ارائه می دهد که در آن شخصی درآمد خود را فقط یک بار در هفته در روزهای جمعه، دریافت می کند از وی انتظار نمی رود کل مصرف خود را در روزی که درآمد دریافت می شود متمرکز کند و مصرف او در روزهای دیگر صفر باشد.(۱۵)

نظریه درآمد دائمی (Permanent income) توانسته است جایگاه ویژه ای در مباحث اقتصادی داشته باشد و می توان از آن نتیجه گرفت که از آداب مصرف،پس انداز اضافه بر نیاز برای فردایی است که انسان توان کار و تلاش ندارد.

۲. پس انداز

یکی از ارزش های اخلاقی که باید در مصرف رعایت گردد پس انداز کردن بخشی از مالی است که دست آمده است در واقع یک نوع مصرف منفی و پس انداز مثبت است که شرع ما نیز به آن سفارش کرده است. این پس انداز نوعی آرامش روانی برای انسان فراهم می آورد(۱۶) و ارمغان آن سخاوتمندی است.(۱۷)

افزون بر اینها می توان با این پس انداز سرمایه گذاری کند امروزه در اقتصادهای موفقS=I است یعنی آنچه پس انداز می شود باید سرمایه گذاری گردد علاوه بر آرامش خاطر فردا، ارزش افزوده هم برای مال انسان به وجود می آید.

محمد بن عذافر از پدرش نقل می کند که امام صادق(ع) به پدر او ۱۷۰۰ دینار داد و به او فرمود:با آن بازرگانی کن. سپس فرمود: بدان که مرا به سود آن رغبتی نیست هرچند که سود، خواستنی است. امّا من دوست می دارم که خداوند بزرگ مرا در حالی ببیند که به بهره های آفریده او روی می آورم.

پدرم گفت: با آن صددینار برای وی سود کسب کردم. سپس به دیدار وی رفتم و به او گفتم: با آن، برایت صددینار سود کسب کردم. او از این خبر بسیار خرسند شد و مرا فرمود: آن را در سرمایه من قرار ده.(۱۸)

۳. انفاق

همانطوری که در مقدمه اشاره شد در اقتصاد غیر اسلامی درآمد یا مصرف می شود و یا پس انداز می گردد(Y=C+S) که پس از انداز هم سرمایه گذاری می شود ولی در نگاه اسلامی افزون بر این دو، بخشی از درآمد انفاق می شود و به عنوان یک جز به نام انفاق هم اضافه می گردد فرض کنید اسم آنرا » بگذاریم آنگاه معادله به این صورت در می آید:(Y=C+S+»)

در نظر لغت شناسان انفاق به معنای از دست دادن مال(۱۹) و به معنای تمام شدن دارایی یا توشه خود را از دست دادن هم آمده است(۲۰) واژه های نفاق و منافق هم از همین ماده اند زیرا منافق از ایمان خارج شده یا ایمان را از قلبش خارج می سازد. برخی مفسران آن را چنین تعریف کرده اند:

انفاق خارج ساختن چیزی از ملک خود و به ملک دیگری درآوردن است اگر از ملک خود خارج ساخته و به ملک دیگری وارد نکند انفاق نامیده نمی شود درباره انفاق و رابطه آن با کنز و انفاق واجب و مستحب اختلاف شیعه و سنی مباحث فراوانی وجود دارد که آنها را وا می نهیم آنچه هدف از این نوشتار است. تأکید فراوان آیات و روایات درباره این موضوع است.(۲۱)

انفاق در آیات قرآن، نشانه ایمان،(۲۲) نشانه تقوا، صفات درستکاران و نیکوکاران،(۲۳) همراه نماز،(۲۴) وسیله تقرّب نامیده شده است درباره کیفیت انفاق هم قرآن کریم از انفاق به صورت قرض الحسنه به خداوند نام می برد که برای خشنودی خداوند پرداخت می شود و این کیفیت زمانی به اوج می رسد که لوجه اللّه و علی حبه باشد افزون بر آن انفاق باید از طیبات باشد که مفسران برای طیب سه معنی ذکر کرده اند:حلال، مال خوب، با کیفیت.(۲۵)

خداوند متعال درباره کیفیت مال انفاق می فرماید: باید از طیبات باشد نه از خبیث یعنی مالی که با رغبت آن را بگیرد نه با کراهت.

یا ایّها الّذین آمنوا انفقوا من طیبات ما کسبتم و مما اخرجنا لکم من الارض و لا تیمموا الخبیث منه تنفقون ولستم بآخذیه الّا أن تغمضوا فیه و اعلموا انّ اللّه غنی حمید(۲۶)

ای کسانی که ایمان آورده اید و از آن چه از زمین برای شما خارج ساخته ایم(از منبع و معادن و درختان و گیاهان) انفاق کنید و برای انفاق به سراغ قسمت های ناپاک نروید در حالی که خود شما (هنگام پذیرش اموال) حاضر نیستید آن ها را بپذیرید مگر از روی اغماض و کراهت و بدانید خداوند، بی نیاز و شایسته ستایش است.

از امام صادق(ع) نقل شده این آیه درباره جمعی نازل شد که ثروت هایی از راه رباخواری در زمان جاهلیت جمع آوری کرده بودند و از آن در راه خدا انفاق می کردند. خداوند آنها را از این کار نهی کرد و دستور داد از اموال پاک و حلال انفاق کنند و از امام علی(ع) نقل شده که فرمود: آیه درباره کسانی نازل شده که هنگام انفاق خرمای خشک و نامرغوب خوب مخلوط می کردند به آنها دستور داده شد از این کار بپرهیزید.(۲۷)

از برخی آیات هم فهمیده می شود که انفاق باید مال مورد علاقه باشد(۲۸) و در زمان تنگدستی جامعه این کار انجام شود.

این انفاق وقتی صورت گیرد باید به