پاورپوینت کامل انتصاب علی(ع) به رهبری جامعه آخرین قسمت ۸۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل انتصاب علی(ع) به رهبری جامعه آخرین قسمت ۸۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۸۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل انتصاب علی(ع) به رهبری جامعه آخرین قسمت ۸۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل انتصاب علی(ع) به رهبری جامعه آخرین قسمت ۸۹ اسلاید در PowerPoint :

اشرافی گری مانع رشد اقتصادی همدردی عملی با مستمندان و شریک غم آنها بودن در رأس امور اصلاحی امیرمؤمنان قرار داشت چنانچه آن حضرت در پایین ترین سطح زندگی آن زمان، زندگی می کردند بطوریکه مشهور است، خانواده حضرتش سه روز بدون افطار روزه گرفتند و غذای افطاری خود را به نیازمندان بخشیدند. امام، هنگامی که چهره های درهم کشیده فقرا را نظاره می کردند و از عقب ماندگی آنها دلشان بدرد می آمد. در نابودکردن پیکر فقر که در زمان عثمان به اوج خود رسیده مصمم تر می گشتند. بقول “جرج جرداق” نویسنده مسیحی لبنانی: علی(ع) به خوبی می دانست که فقر به هرگونه فضیلتی غالب می آید تا فرد را بسوی کفر و الحاد سوق دهد. از آن پس علی در هر میدانی با فقر می جنگید و راه را بر آن می بست.(۱) در فقرزدائی از جامعه امام اقدامات اساسی به عمل آوردند که از جمله آنها مبارزه با اشرافی گری و زیاده طلبی عدّه ای قلیل از سرشناسان جامعه بود. «آن حضرت تهدید کرده بودند که هر آنچه به غیر استحقاق ملک کسی باشد خواهد گرفت ولو کابین همسران آنها باشد.» خود آن حضرت می فرمایند: «خداوند بر پیشوایان دادگر فرض کرده است که زندگی خود را با طبقه ضعیف تطبیق دهند که رنج فقر، مستمندان را ناراحت نکند.»(۲) این چنین بود که حضرتش لباس های ساده و کهنه خود را وصله می زد. و از نان خشک و خالی تغذیه می نمود تا اینکه التیام زخم های فقرا باشد. از طرف دیگر با حفر چاه و قنوات و وقف نمودن آنها برای فقرا با فقر می جنگید و به یاران و کارگزاران خود نیز توصیه می کردند که با ساده زیستی و قناعت الگوی عملی امت باشند. امام در عین حال که در نهایت قناعت و ساده زیستی زندگی می کردند، آنرا به عموم جامعه تعمیم نمی دادند و می فرمودند: «امام شما از دنیای شما به دو جامه فرسوده و دو قرص نان رضایت داده است. بدانید که شما توانایی چنین کاری را ندارید اما با پرهیزکاری و تلاش فراوان و پاکدامنی و راستی، مرا یاری کنید.»(۳) در نامه ای خطاب به کارگزار خود فرمودند: «گزارشی از تو به من داده اند که اگر چنان کرده باشی خدای را به خشم آورده ای و امام خویش را نافرمانی کرده ای. خبر رسیده که تو غنیمت مسلمانان را که نیزه ها و اسب هاشان گردآورده و با ریخته شدن خون هایشان بدست آمده، به اعرابی که خویشاوندان تواند و ترا برگزیدند، می بخشی…اگر این گزارش درست باشد در نزد من خوار شده و منزلت تو سبک گردیده است.»(۴) گرایش به دنیاپرستی و تجمل گرایی فاصله طبقاتی را در جامعه افزایش داده و موجب عقب ماندگی هر جامعه از سازندگی و بالندگی می گردد بنابراین همت امام بر این بود که ثروت و رفاه در جامعه به صورت اعتدال درآمده و موجب غرور عدّه ای و اندوه عدّه ای دیگر نباشد که هر دو صفت از عوامل بازدارنده پرستش حقیقی به شمار می آید. بنابر نقل تاریخ نگاران افرادی که در عصر عثمان به اشرافی گری معروف بودند همان ها در حکومت علوی تحمّل اجرای عدالت را نداشته و لذا سر به شورش برداشته و رودرروی رهبر خود قرار گرفتند. عثمان به قدری دست اطرافیان خود را در حیف و میل بیت المال بازگذاشته بود که نهایتاً موجب خشم مسلمانها گردید و زبان اعتراض بر وی گشوده شد. این حیف و میل ها سبب فقر هرچه بیشتر فقرا گردید و آنان را در جامعه منزوی ساخته بود. پایه گذاری این تبعیض و بی عدالتی از زمان خلیفه دوم بنا نهاده شد و به قدری در میان مردم ایجاد تنش کرد تا اینکه خلیفه گفته بود: اگر امسال را زنده بمانم. مساوات را بین همه قبائل (عرب و عجم، سیاه و سفید) رعایت خواهم کرد. آنگونه می کنم که رسولخدا و ابوبکر انجام می دادند.(۵) بنابر نقل مسعودی در مروج الذهب: «زبیر در بصره خانه ای ساخته که تجار و ثروتمندان بحرین و غیر آن امروز هم در آنجا اطراق می کردند و در کوفه و مصر و اسکندریه هم خانه هایی ساخت و نیز بعد از مرگ وی پنج هزار دینار و هزار اسب، هزار عبد و کنیز باقی ماند، و طلحه صحابی نامدار دیگر خانه ای در کوفه ساخت که معروف به «دار الطلحتین» در کناسه می باشد.»(۶) عبدالرحمن عوف (از نزدیکان عثمان) هزار شتر(۷)و سه هزار گوسفند و ۲۰۰ اسب و…داشت.(۸) آنقدر طلا بر جای گذاشته بود که با تبر تکه تکه می کردند که دستان تبر زنان تاول زد و برای هر زن هشتاد هزار دینار طلا رسید.(۹) عثمان به یکی از فرزندان مروان بن حکم که داماد خودش بود. اموال نواحی آفریقا را که پانصدهزار دینار طلا بود در یک نوبت به او داد.(۱۰) نمونه هایی از این قبیل در تاریخ خلفا قبل از امیرمؤمنان به چشم می خورد که موجب گرایش آنها به دنیاطلبی و فساد و تباهی گردید. بنابر نقل جرج زیدان:مسلمین قبل از آن به عظمت و پیشرفت اسلام توجه داشتند اما تجمّل گرایی مسیر زندگی آنها را تغییر داد. ۲- اصلاحات صحیح و عادلانه زمینه ساز هدایت همان گونه که اشاره شد. رسیدن به اهداف بلند و عالی اسلامی جز با رفع موانع موجود و زمینه سازی برای رسیدن به قله های سعادت، امکان پذیر نبود. شاخص های بارز در راستای ایجاد زمینه های مساعد برای پیشرفت مسلمانان، از دیدگاه امیرمؤمنان چیزهایی بودند که بیشترین انگیزش و اثرگذاری را در میان مردم به همراه داشت در این بخش به گوشه هایی از این شاخص های هدایت اشاره می گردد. الف: کارگزاران مسؤول و متعهد برای ایجاد فضای سالم برای رشد و تربیت، اسباب و ابزارهای گوناگون به کار گرفته می شود تا در فضای امن و آرام خلّاقیت ها و توانمندی ها به منصه ظهور گذاشته شود. از جمله امکانات زمینه ساز در اصلاحات علوی، وجود و انتخاب افراد متعهد و مسؤول و کاردان و متخصص در امور مورد نظر بود. تاریخ اثبات کرده است در هر جامعه ای عامل مؤثر در حرکت و تلاش، ترقی و حتی وقوع انقلاب ها بر علیه ظلم و استبداد، نقش و شیوه رهبری و مدیریتی مردان مسؤول و متعهد اثر گزار، بوده است. به طوریکه شیوه های مدبرانه آنها عامل راه گشایی برای رفع مشکلات فردی و اجتماعی بوده است و هم چنین سپری در مقابل تهاجم غیر انسانی و غیراخلاقی بنابر این امیرمؤمنان افراد مورد اطمینان و مسؤولیت پذیر و… را برای خدمت به مردم انتخاب نمود تا بدین گونه با اجرای صحیح قوانین الهی از هرج و مرج جلوگیری نموده و جامعه را به سوی هدف معین شده پیش ببرند. و در سایه هدایت حکیمانه آنها و عملکرد مثبت اخلاقی و رفتاری آنها، مردم الگوپذیری نیز داشته باشند، خود آن حضرت ضمن اینکه دنیا را سه طلاقه کرده بودند می فرمودند: «هر پیروی را امامی است که از او پیروی می کند و از نور دانشش روشنی می گیرد. آگاه باش! امام شما از دنیای خود به دو جامه فرسوده، و دو قرص نان رضایت داده است. ..» و خواستار تقوا و پاکدامنی کارگزاران شده و بدان ها توصیه می نمودند که ممکن است برای خود رفاهی فراهم آورند اما شایسته یک رهبر دل سوز نیست که خود در رفاه باشد، اما مردمان تحت نفوذ او از اقل زندگی بی بهره باشند بنابراین می فرمودند: «اگر من می خواستم می توانستم از عسل پاک یا از مغز گندم و بافته های ابریشم، برای خود غذا و لباس فراهم آورم، اما هیهات که هوای نفس بر من چیره گردد،… در حالیکه در “حجاز” و “یمامه” کسی باشد که به قرص نانی نرسد. یا هرگز شکمی سیر نخورد.»(۱۱) امام با این تفکر و اندیشه بلند، اقدام به اصلاحات نمودند تا آنجا پیش رفتند که با اطمینان خاطر می فرمود: «در مناطق تحت نفوذ من همه مردم از یک نان مطلوب استفاده می کنند.» در همین راستا، در انتخاب کارگزاران خود دقت بیشتر به خرج داده و همواره عملکرد آنها را زیر نظر داشتند و با اندک اعتراض مردم، آنان را مورد مؤاخذه قرار می دادند. از جمله توصیه های امام به کارگزاران این بود که در هر حال حقوق انسانی مردم را رعایت نموده و با نرمش و مهربانی با آنها برخورد نمایند. و عدالت را یکسان در حق آنها به اجرا بگذارند. در نامه معروف به مالک اشتر چنین توصیه فرمودند: «مهربانی با مردم را پوشش دل خویش قرار بده و با همه مهربان باش، مبادا هرگز چونان حیوان شکاری باشی که خوردن آنان را غنیمت دانی، زیرا مردم دو دسته اند، دسته ای برادر دینی تو و دسته دیگر همانند تو در آفرینش می باشند. اگر گناهی از آنان سر زد…آنان را ببخشای و بر آنان آسان گیر، آنگونه که دوست داری خدا ترا ببخشاید…انصاف را رعایت کن اگر چنین نکنی، ستم روا داشتی،…دوست داشتنی ترین چیزها در نزد تو، در حق میانه ترین و در عدل فراگیرترین، و در جلب خشنودی مردم گسترده ترین باشد. هنگام نماز با طولانی کردن نماز، مردم را پراکنده نکن، مبادا قراردادی را امضاء کنی که در آن برای دغلکاری و فریب راه هایی وجود دارد. مبادا دچار خودپسندی گردی و به خوبی های خود اطمینان کنی و ستایش را دوست داشته باشی، که همه اینها از بهترین فرصتهای شیطان برای هجوم آوردن به توست. «مبادا با خدمتهایی که انجام دادی بر مردم منت گزاری»(۱۲) تمام هرآنچه که یک کارگزار و رهبر برای اداره کشور بدان نیاز دارد امام در نامه معروف به مالک اشتر بدانها اشاره فرموده اند. ب: بازسازی سیستم اقتصادی یکی از عوامل رشد و بالندگی در هرجامعه بنیه اقتصادی آن جامعه است از آنجا که چرخهای اقتصادی با چرخش به موقع و به جای خود امکان شکوفایی خلاقیتها و استعدادها را مهیا می نماید. بنابراین اصلاح ساختار تقسیم و مصرف بیت المال یکی از دغدغه های اصلی امام علی(ع) بود، آن حضرت علاوه بر تقسیم عادلانه اموال عمومی بدست خود، نظارت دقیق بر عملکرد عمّال خود داشتند که مبادا از اموال عمومی دیناری در جهت تضییع حقوق مسلمانها مصرف گردد. اگر امام در تقسیم اموال عمومی سخت گیری می کردند بخاطر رعایت حال عموم مردم بود که اغنیاء با اندوختن ثروت به تباهی کشیده نشوند و فقرا از شدت اندوه نداری از قافله کمال عقب نمانند و هر روز فقیرتر نگردند و انگیزه عبادت و طاعت از آنها گرفته نشود. امام در عین سخت گیری در برابر اموال خدا و مردم در مورد شخص خویشتن بسیار سهل گیر و بخشنده بود. بطوریکه معاویه گفت: «اگر علی(ع) دو اتاق پر از طلا و کاه داشته باشد هر دو را می بخشد (اول طلا را می بخشد).»(۱۳) آن حضرت با رعایت کردن حال فقرا مایه امید و انگیزش آنها برای زندگی و تلاش می شدند و در برابر کسانی که به این عملکرد چشمگیر و بی نظیر امام اعتراض می کردند که چرا عرب و عجم را در تقسیم اموال به یک چشم می نگری؟ می فرمودند: «من در کتاب خدا ندیدم که فرزندان اسماعیل بر فرزندان اسحق برتری داشته باشند.» تقسیم عادلانه بیت المال مولای متقیان زبان زد خاص و عام بود. آن حضرت پس از تقسیم اموال خزانه مسلمین را جارو کرده و نماز (شکر) می گزاردند. «در یک مورد امام پس از تقسیم اموال بین نمایندگان هفت قبیله، یک عدد نان بر جای مانده را دوباره به هفت قسمت تقسیم نموده و بین نمایندگان قبائل پخش کردند.»(۱۴) می فرمودند: «اگر مال از آن من بود همگان را برابر می دانستم، چه رسد که مال مال خداست بدانید که بخشیدن به کسی که مستحق آن نیست با تبذیر، اسراف یکی است.»(۱۵) مراقبت دقیق و شدید از حیف و میل شدن اموال عمومی مسلمانان با این انگیزه الهی صورت می گرفت که بنابر تعبیر خود آن حضرت: «وضع موجود مبنی بر پرخوری ظالم و گرسنگی مظلوم آنها را دگرگون می سازد.» خود آن حضرت با قرار گرفتن در کنار زندگی فقرا و محرومان و…بار سنگین درد و آلام تهیدستی را از دوش مردمان سبک می گردانند و آنها را به زندگی ساده و بی آلایش امیدوار می ساختند. امام در خطبه متقین می فرماید: «متقی کسی است که خودش از ناحیه سختگیریهای خودش در رنج است اما مردم از ناحیه او در آسایشند.» و نیز می فرمود: «خداوند بر پیشوایان دادگر فرض کرده است که زندگی خود را با طبقه ضعیف تطبیق دهند که رنج فقر، مستمندان را ناراحت نکند.» از منظر امام سیستم اقتصادی و قضایی به عبارت دیگر، امنیت اقتصادی و اجتماعی در اولویت برنامه اصلاحی حکومت دینی قرار دارد. زیرا نقش انگیزش این دو سیستم در تسریع رشد و شکوفایی حائز اهمیت است. اقتصاد هر جامعه بسان استخوان بندی آن جامعه می باشد. به ویژه در حکومت دینی، موجب آرامش روحی و فکری بوده و موجب افزایش آرامش فردی و اجتماعی نیز می گردد بدین معنا که هرگاه شکمی گرسنه باشد خداپرستی گسترش نخواهد یافت، چرا که انسان گرسنه از بی عدالتی دینداران می نالد که در رسیدگی به وضع معیشتی هم نوع خود کوتاهی نموده اند، بنابراین انگیزه دین گریزی در او بیش از سایر افراد مهیاست.گرچه امام بزرگوار در راه پیاده کردن، این طرح (فراگیری عدالت اجتماعی) با مشکلات عدیده ای روبرو شد. مسلمانان مرفه و بی درد نه تنها امام و رهبر خود را یاری نکردند بلکه رو در روی رهبر خود قرار گرفتند. اما علی رغم همه مشکلات و کارشکنی ها توانستند یک سیستم اقتصادی نمونه ای را به جهان اسلام عرضه کنند که در همه اعصار قابلیت کاربردی دارد. ت: باز سازی حصار امنیت زمانی که مولای متقیان به خلافت رسیدند، وضع اجتماعی و…چنان آشفته بود که امام مایل بودند نظیر افراد عادی جامعه در خدمت مردم باشند تا اینکه امیر و رهبر آنها باشند. در آن روزهای بحرانی که عثمان به قتل رسید و هجوم مردم به طرف امام بیش از حد انتظار بود، امام حکومت را قبول نمی کردند و با صراحت می فرمودند: اوضاع خیلی آشفته است من اگر وزیر شما باشم بهتر است تا امیر شما باشم، امام آینده را پیش بینی می کردند که این مردم بعد از رسولخدا(ص) با سه خلیفه ای روبرو بودند که هر کدام از آنها به نوعی مردم را از اسلام اصیل دور کرده بودند، بنابراین بازگشت به صراط مستقیم با وضع تعریف شده مشکل به نظر می رسید. در این رابطه فرمودند: «الا انّ اخوف الفتن عندی علیکم فتنه بنی امیه فانّها فتنه عمیاء مظلمه..»(۱۶) و اسلام را به بیراهه می بردند مخصوصاً از