پاورپوینت کامل آیین مؤمنان برای رسیدن به رستگاری ۸۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل آیین مؤمنان برای رسیدن به رستگاری ۸۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۸۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل آیین مؤمنان برای رسیدن به رستگاری ۸۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل آیین مؤمنان برای رسیدن به رستگاری ۸۸ اسلاید در PowerPoint :

تهیه و تدوین:حجهالاسلام و المسلمین محمدرضا مصطفی پور

همه ادیان وسائلی برای نیل انسان ها به رستگاری در سطوح مختلف هستند و رستگاری دارای دو جنبه است، یک جنبه آن عبارت است از چیزی که انسان ها باید از آن ها رها و رستگار شوند و جنبه دیگر آن عبارت است از چیزی که انسان ها باید در آن رها و رستگار شوند. رستگاری دینی همانند هر مکتبی ناظر به نیازها و آرزوهای انسانی و بیانگر آن هاست و انسان رستگار کسی است که نیازها و آرزوهایش برآورده شود. رستگاری دینی ویژگی هایی دارد که عمده آن ها عبارتند از: ۱- رستگاری دینی بر نیازهایی تمرکز دارد که یک فرهنگ آن را اساسی ترین نیاز می شمارد. رستگاری دینی ناظر به ارضاء کلی، مطلق و گاه استعلایی نیازهای انسانی است که از جمله آن ها توجه به خدا و جاودانگی است.(۱) ۲- در قرآن مشتقات واژه (فلح) در آیات فراوانی به کار رفته است که راغب اصفهانی آن را به معنای شکافتن و بریدن، پیروزی و رسیدن به مطلوب معنا کرده و آن را به دو نوع دنیوی و اخروی تقسیم می کند. فلاح و رستگاری دنیوی آن است که آدمی به سعادتی دست یابد که با آن زندگی دنیوی او پاکیزه و با نشاط گردد و حصول سعادت در دنیا به بقاء و پایداری، غنا و بی نیازی و عزت و سربلندی است، فلاح و رستگاری اخروی به چهار چیز حاصل می شود: الف: بقاء و پایداری که در آن فناء و نابودی نباشد. ب: غنا و بی نیازی که در آن فقر راه نیابد. ج: عزّتی که ذلّت و خواری در آن نباشد. د: دانشی که با جهل همراه نباشد.(۲) در حقیقت افراد پیروز و رستگار و خوشبخت موانع را از سر راه برمی دارند و راه خود را به سوی مقصد می شکافند و پیش می روند و این پیروزی خواه در بعد مادی باشد و خواه در بعد معنوی، و خواه دنیوی باشد و خواه اخروی. پیروزی و رستگاری دنیوی در آن است که انسان آزاد، سربلند و عزیز و بی نیاز زندگی کند و رستگاری اخروی در آن است که آدمی در جوار رحمت الهی و در میان نعمت های جاودانه، در کنار مؤمنان و پروا پیشگان در کمال عزّت و سربلندی به زندگی جاودانه خود ادامه دهد. از این رو در قرآن فرمود: «قد افلح المؤمنون؛(۳) در حقیقت مؤمنان رستگارند و در تمام ابعاد به پیروزی و مقصود رسیده اند.» در سوره آل عمران از آیه ۱۰۲ تا ۱۰۴ برخی از برنامه هایی که مؤمنان را به فلاح و رستگاری می رساند بیان فرموده است و آن ها عبارتند از: الف: خودسازی و پروا پیشگی و با تقوا زیستن. ب: مسلمان زیستن و مسلمان مردن. ج: اتحاد و همبستگی بر محور اعتصام به حبل الهی. د: تعهد اجتماعی و فراخوانی به خیر و نظارت همگانی و مبارزه با فساد. در آیه ۱۰۲ فرمود: «یا ایها الذین آمنوا اتقوا اللّه حق تقاته و لاتموتن الّا و انتم مسلمون؛ ای کسانی که ایمان آورده اید، از خدا آن گونه که حق پروا کردن از اوست، پروا کنید و زینهار جز مسلمان نمیرید.» در این آیه دو برنامه را از اهل ایمان خواسته است. ۱- طلب حق تقوا از مؤمنان طلب می کند تقوای الهی را بلکه برترین تقوا را تحصیل کنند و فقط از خدا پروا داشته باشند زیرا برخی از جهنم پروا دارند. چنان چه فرمود: «فاتقوا النار التی و قودها الناس و الحجاره اعدّت للکافرین؛(۴) از آتشی بترسید که هیزم آن بدن های مردم گنهکار و سنگ هاست و برای کافران آماده شده است. و برخی از فتنه پروا دارند چنان چه فرمود: «واتقوا فتنه لاتصیبنّ الذین ظلموا منکم خاصّه و اعلموا انّ اللّه شدید العقاب؛(۵) از فتنه ای بپرهیزید که تنها به ستمکاران شما نمی رسد بلکه همه را فرا خواهد گرفت و بدانید که خدا کیفر شدید دارد.» اما مهم تقوای الهی است زیرا تقوای الهی بهترین زاد و توشه انسان است: «و تزوّدوا فانّ خیر الزاد التقوی و اتقون یا اولی الالباب؛(۶) زاد و توشه تهیه کنید که بهترین زاد و توشه پرهیزکاری است و از من بپرهیزید ای خردمندان.» بر اساس این آیه مؤمنان به تقوا دعوت شدند که حق آن را رعایت کنند و حق تقوا را هر کس به اندازه توان خود به آن راه می یابد از این رو ابی بصیر می گوید: از امام صادق(ع) در مورد «اتقوا الله حق تقاته» پرسیدم آن حضرت فرمود: «یطاع فلایعصی و یذکر فلا ینسی و یشکر فلا یکفر»(۷) حق تقوا آن است که آدمی پیوسته فرمان خدا را اطاعت کند و هیچ گاه او را نافرمانی و معصیت ننماید، همواره به یاد او باشد و او را فراموش نکند و در برابر نعمت های او شکرگزار باشد و نعمت او را کفران و ناسپاسی ننماید. بر این اساس حق تقوای الهی همانا آخرین و عالی ترین درجه تقوا است که پرهیز از هرگونه گناه و عصیان و تعدی و انحراف از حق را شامل می شود و انسانی که از حق منحرف نشود خدا را اطاعت کرده و پیوسته به یاد اوست و نعمت او را سپاسگزار خواهد بود. مصداق بارز دارندگان حق تقوا گرچه همه مؤمنان دعوت به خودسازی و رعایت حق تقوا شده اند اما مصداق بارز دارندگان حق تقوا اهل بیت پیامبر(ص) می باشند چنان چه عبد خیر می گوید از علی بن ابیطالب(ع) درباره آیه مورد نظر پرسیدم، آن حضرت در جواب فرمود: «ما عمل بها غیر اهل بیت رسول اللّه (ص)، نحن ذکرنا اللّه فلا ننساه و نحن شکرناه فلن نفکر و نحن اطعناه فلم نعصه فلما نزلت هذه الآیه، قال الصحابه لانطیق ذلک فانزل اللّه تعالی فاتقوا اللّه ما استطعتتم؛(۸) به این آیه جز اهل بیت پیامبر(ص) عمل نکردند، ما هستیم که خدا را همواره یاد می کنیم و او را فراموش نخواهیم کرد. ما سپاسگزار نعمت های او هستیم و هرگز ناسپاسی نمی کنیم و ما او را اطاعت می کنیم و معصیت و نافرمانی نمی نمائیم، این آیه وقتی نازل شد، صحابه و یاران پیامبر(ص) گفتند ما توان عمل به این آیه را نداریم که خداوند، آیه «فاتقوااللّه ما استطعتم»(۹) را نازل فرموده است یعنی حق تقوا را به مقدار توانایی خود انجام دهید در این صورت آیه سوره تغابن آیه مورد بحث را مقید می کند. ۲- سفارش به مسلمان مردن در پایان آیه به مؤمنان هشدار می دهد که به هوش باشید. تنها اسلام آوردن کافی نیست، بلکه اسلام خود را تا واپسین ساعات عمر خود حفظ کنید و مراقب باشید جز با اسلام از دنیا بیرون نروید. مراد از اسلام در آیه اسلام خالص و ناب است، اسلام خالص قرآنی آن است که انسان در عقیده و اخلاق و عمل، دین خالص و واجب را حفظ کند. توضیح آن که اسلام به معنای فعل جارحه ای و جانحه ای و فعل قلبی و قالبی دارای مراتبی است که نازل ترین مرتبه آن، اعتراف و اقرار به توحید و معاد و نبوت است، آثار فقهی چون حرمت جان و مال، جواز نکاح و ازدواج، طهارت ظاهری و مانند آن بر این مرتبه از اسلام مترتب می شود. در این مرتبه ممکن است اسلام هنوز در دل و روح فرد مسلمان رسوخ نکرده باشد. برترین مرتبه اسلام مقام تسلیم و انقیاد تام است و مقام تسلیم عبارت است از انقیاد و تسلیم محض سالک صالح در پیشگاه خداوند سبحان، انقطاع کامل از غیر خدا و چیزی جز یاد و مهر او را در دل قرار ندادن، در این آیه از مؤمنان می خواهد که برترین مرتبه اسلام را بدست آورده و تا پایان عمر آن را حفظ کنند. درخواست مسلمان مردن توسط انبیاء انبیاء الهی از خدای سبحان درخواست می کردند که مسلمان بمیرند و به فرزندان خود سفارش می کردند که مسلمان بمیرند، «و وصّی بها ابراهیم بنیه و یعقوب یا بنی انّ اللّه اصطفی لکم الدین فلاتموتن الّا و انتم مسلمون؛(۱۰) و ابراهیم و یعقوب فرزندان خود را به این آیین وصیت کردند و هر کدام به فرزندان خویش گفتند، خدای سبحان این آیین پاک را برای شما برگزیده است و شما جز به آیین اسلام از دنیا نروید. حضرت یوسف نیز از خدای سبحان درخواست می کند «و توفّنی مسلماً و الحقنی بالصالحین؛(۱۱) مرا مسلمان بمیران و به صالحان ملحق فرما.» یعنی اسلام چنان در جان من عجین و ملکه شده باشد که فشار مرگ نتواند بر من اثر بگذارد و آن را از یادم ببرد. راز تأکید بر مسلمان مردن این که در قرآن از مؤمن می خواهد که وی مسلمان زندگی کند و مسلمان از دنیا برود سرّ و رازی دارد که توجه به آن سودمند است. اصل مرگ امری ضروری است که هر انسانی بدان محکوم است: «کل نفس ذائقه الموت»(۱۲) از این رو قابل امر و نهی نیست اما به لحاظ قید و اختیاری آن ممکن است مورد امر و نهی قرار گیرد و گفته شود مسلمان بمیر و کافر نمیر. و به عبارت دیگر: مرگ و حیات مانند اصل بودن و هستی از امور تکوینی اند و از این رو متعلق امر و نهی واقع نمی شوند، اما با داشتن قید اختیاری، می توان به اعتبار آن قید بدان امر یا از آن نهی کرد. در واقع چگونه مردن در اختیار انسان است و این چگونگی مورد امر و نهی خدای سبحان قرار می گیرد. در توضیح مطلب توجه به دو نکته لازم است: الف: زمان مرگ مجهول است هیچ کس نمی داند، در چه زمان و در چه زمین و یا زمینه فکری و اجتماعی می میرد، از این رو انسان همواره در همه شؤون و حالات باید مسلمان باشد تا از مرگ در حال غفلت و بدون اسلام مصون بماند. انسانی که از خداوند می خواهد تا همه کردار و گفتارش در جهت الهی و برای خدا خالص باشد و اوقات و احوال او همواره در بندگی و طاعت مصروف گردد و از این خواسته منصرف نشود در هر حال که از دنیا برود مسلمان رخت بر می بندد. ب: گوشزد کردن مرگ با این بیان که مبادا بی دین بمیرید، اشاره به ضرورت فراهم آوردن ایمان مستقر است، زیرا فشار مرگ چنان سخت، دردناک و غیر قابل تحمّل است که اگر ایمان کسی راسخ و ملک و مستقر نباشد فشار مرگ آن را از وی می گیرد. از این رو لازم است با اسلام به گونه ای وجودش عجین شود که فشار مرگ آن را از او نگیرد. از این رو آن چه برای انسان مهم است مسلمان و با ایمان مردن است زیرا حشر انسان به همان صورتی است که مرده است و کسی که همه شؤون او تنها برای خداست، مسلمان زندگی می کند. مسلمان می میرد و مسلمان محشور می شود و هر انسان مسلمانی باید سعی کند تا در مرحله های زندگی و مرگ و حشر، مسلمان باشد تا از آثار مسلمانی یعنی رستگاری در دنیا و آخرت برخوردار گردد. ۳- دعوت به اتحاد و همبستگی در آیه ۱۰۳ این سوره از مؤمنان می خواهد با اعتصام و چنگ زدن به حبل الهی به اتحاد روی آورده و از هرگونه تفرقه و پراکندگی پرهیز کرده و با آن مبارزه کنند. «و اعتصموا بحبل اللّه جمیعاً و لا تفرّقوا واذکروا نعمه اللّه علیکم اذ کنتم اعداء فالّف بین قلوبکم فاصبحتم بنعمته اخواناً و کنتم علی شفاحفره من النار فانقذکم منها کذلک یبین اللّه لکم آیاته لعلّکم تهتدون؛ همگی به ریسمان خدا چنگ زنید و پراکنده نشوید و نعمت خدا را برخود یاد کنید. آن گاه که دشمنان یکدیگر بودید پس میان دل های شما الفت انداخت تا به لطف او برادران هم شدید، و برکنار پرتگاه آتش بودید که شما را از آن رهانید، این گونه خداوند نشانه های خود را برای شما روش می کند. باشد که راه یابید.» در این آیه امت مسلمان را دعوت به اتحاد و همبستگی و از تفرقه و پراکندگی نهی می کند و می فرماید: «امت مسلمان همگی با هماهنگی و انسجام به حبل الهی اعتصام کرده و چنگ بزنید و از تفرقه و پراکندگی دوری کنید. مراد از حبل الهی مراد از حبل الهی را برخی قرآن(۱۳) و برخی اسلام(۱۴) و برخی خاندان پیامبر و ائمه معصومین(ع)(۱۵) (اهل بیت) و برخی عهد(۱۶) الهی و برخی فرمان خدا و اطاعت او(۱۷) و برخی اخلاص توحید الهی(۱۸) دانسته اند، ولی می توان گفت: منظور از حبل الهی هرگونه وسیله ارتباط با خدای سبحان است، خواه آن وسیله ارتباط، قرآن باشد و خواه اسلام و خواه اهل بیت و خواه عهد الهی و خواه فرمان و اطاعت پروردگار و خواه اخلاص در توحید الهی. نیاز به حبل الهی تعبیر به حبل اللّه اشاره به این حقیقت است که انسان در شرایط عادی و بدون استفاده از راهنما در قعر درّه طبیعت و چاه تاریک غرائز سرکش و جهل و نادانی باقی خواهد ماند و برای نجات از این دره و برآمدن از این چاه، به وسیله نیازمند است و به عبارت دیگر: انسان برای صعود به حبل نیازمند است و برای مبتلا نشدن به دام دیگران تنها باید به حبل الهی تمسک پیدا کند. در واقع انسان با فکر و اندیشه، راه تفکر در آفاق را برای آگاهی از اسرار جهان می پیماید و با غواصّی در اعماق وجود خود به جستجوی رازهای نهانی وجود خویش می پردازد و در این دو سیر به حبل نیازمند است و باید بداند که این دو راه هیچکدام پایانی ندارد، نه حکیمان با بلندپروازی به بلندای آن می رسند که نهایت راه باشد و نه عارفان با غوّاصی به پایان عمق راه می رسند. چنان چه علی(ع) فرمود: «لایدرکه بعدالهمم و لایناله غوص الفطن؛(۱۹) نه همت های بلند او را می یابد و نه غوّاصان زیرک به آن می رسند.» خداشناسی و آشنایی با آیات احکام و حکم همراه با عمل صالح سبب سیر صعودی آدمی است. «الیه یصعد الکلم الطیب و العمل الصالح یرفعه»(۲۰) عقیده پاک به سوی او صعود می کند و عمل صالح آن را بالا می برد و مقصد آن نیز عزت الهی است که: «من کان یرید العزه فانّ العزه للّه جمیعاً؛(۲۱) هر که خواهان عزّت است همه عزّت از آن خداست.» و کسی که خواهان عزّت است، باید وسیله آن یعنی عقاید پاک و عمل صالح را فراهم کند. اعتصام جمعی که همان اتحاد و هماهنگی و انسجام بر محور ثقلین یعنی قرآن و عترت است، سبب می شود که همگان در برداشتن بار سنگین مسؤولیت، با نشاطی فزاینده مشارکت کنند و با قدرتی افزون تر رسالت الهی را به انجام برسانند و چون اعتصام به ثقلین از اهمیت خاصی برخوردار است همگان باید در پاسداری و بهره مندی از آن، از آن جهت که عروه الوثقای الهی است کوشا بوده و حافظ آن پیوند باشند. نهی (لاتفرقوا) درباره کیفیت اعتصام است نه اصل آن، زیرا آیه خطاب به مؤمنان اس