پاورپوینت کامل شادی و غم در تعالیم اسلامی ۹۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل شادی و غم در تعالیم اسلامی ۹۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۹۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل شادی و غم در تعالیم اسلامی ۹۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل شادی و غم در تعالیم اسلامی ۹۶ اسلاید در PowerPoint :

انسان موجودی است که رفتار خود را در زندگی بر اساس انگیزش و هیجان و عاطفه شکل می دهد، با انگیزه و انگیزش به عمل وادار میشود و عمل را جهت می دهد و تا رسیدن به هدف ایستادگی و مقاومت میکند. به دیگر سخن: آدمی با انگیزش و انگیزه قدرت پیدا میکند تا اعمال و رفتارش را جهت دهد و تا رسیدن به هدف با مقاومت و ایستادگی تلاش خود را ادامه می دهد و این انگیزه برخی اکتسابی و آموختنی اند و برخی غیر اکتسابی و نا آموختنی، کشش انسان به غذا و آب غیر اکتسابی و کشش انسان به تحصیل دانش و معنویت آموختنی است. منشأ انگیزش انسان نیاز است که آدمی را وا می دارد تا آن نیاز را تأمین کند. همانطوری که انگیزش، نقش محوری در زندگی انسان ایفا میکند هیجانها و عواطف نقش محوری در افکار و رفتار او ایفا مینماید و این هیجانها متعدد و گوناگون است که اصول آن را برخی روان شناسان لذت، ترس، خشم و محبت و نفرت و شادی و غم می دانند. آدمی هنگامی که با محرک خوشایند و مطلوب در رسیدن به هدف روبرو شود طبعاً احساس لذت میکند و برای تلاش بیشتر بر انگیخته میشود و اگر با محرک نامطلوب مواجه شود دچار رنج میگردد. و هنگامی که خطر یا تهدیدی نباشد آدمی احساس امنیت میکند و اگر احساس خطر و یا تهدیدی وجود داشته باشد احساس ترس مینماید. شادی نیز حالتی است که تألمات روحی در انسان به کمترین حدّ خود می رسد و بر اثر آن مسرّت باطنی انسان آشکار میشود و انسان برای لحظه ای از قید غمها آزاد میگردد، شادی احساس مثبتی است که از حس رضایت مندی و پیروزی بدست می آید.() برخی دیگر گفته اند: شادی عبارت است از مجموع لذتهای بدون درد. شادی آرامش خاطر و رضایت باطنی است شاید آن کیفیت زندگی است که همه آرزوی یافتنش را دارند.() مرحوم شهید مطهری در این زمینه مینویسد: سرور، حالت خوش و لذت بخشی است که از علم واطلاع بر این که یکی از هدفها و آرزوها، لنجام یافته یا انجام خواهد یافت، به انسان دست می دهد و غم و اندوه، حالت ناگوار و دردناکی است که از اطلاع بر انجام نشدن یکی از هدف و آرزوها به انسان دست می دهد.() با عنایت به تعریفهای یاد شده شادی و غم حالتی از لذت و رنج میباشد. با توجه به مطالب گفته شده که محور زندگی آدمیان بر انگیزش و هیجان است و از جمله هیجانها، شادی و غم است، و با توجه به این که شادی یکی از نیازهای اساسی انسان در زندگی است و با توجه به این که شادی محرکی است برای کار و فعالیت بیشتر و عاملی برای رشد و موفقیت و یکی از ضرورتهای زندگی است و غم و اندوه از عوامل بازدارنده رشد و موفقیت، آیا اسلام در تعالیم خود به آن پرداخته و درباره این نیاز انسان حقایقی را ارائه داده است یا خیر؟ و به عبارت دیگر: با توجه به این که انسان فطرتاً به شادی متمایل و از غم گریزان است، آیا دین به امر فطری پاسخ داده است؟ آیا آدمی، میتواند هم دین دار باشد و هم شادمان و شاداب و با وجود آن از غم و اندوه بدور باشد. ما در این مقاله در صدد تبیین این حقیقتیم که با عنایت به هماهنگی تعالیم اسلام با فطرت آدمی و قوانین اسلامی با نیازهای فطری انسان، حتماً به این سؤال پاسخ داده است ولکن برای آن حدود و مرزهایی تعیین کرده که پیروان دین باید با رعایت آن مرزها و حدود به شادی بپردازند. امام هفتم فرمود: «اجتهدوا فی ان یکون زمانکم اربع ساعات، ساعه لمناجاه اللّه و ساعه لامرالمعاش و ساعه لمعاشره الاخوان و الثقات الذین یعرفونکم عیوبکم و یخلصون لکم فی الباطن و ساعه تخلون فیها للذّاتکم فی غیر محرّم و بهذه الساعه تقدرون علی الثلاث ساعات.»() تلاش کنید در این که اوقات خود را در چهاربخش تنظیم کنید، بخشی از آن برای راز و نیاز با خدا و عبادت او و بخشی برای کار و فعالیت به منظور تأمین زندگی و بخشی را برای معاشرت و مصاحبت با برادران مورد اعتماد، کسانی که شما را به عیوب و کاستیهایتان واقف سازند و در باطن شما را (با تذکر و نصیحت از آلودگیها) پاکسازند و بخشی را به لذات و تفریحات غیر حرام (مشروع) اختصاص دهید و با این بخش یعنی تأمین لذّت و سرور و نشاط نیرو و توان انجام وظائف دیگر خود را تأمین نمائید. از این روایت استفاده میشود که آدمی با توجه به ابعاد وجودی خود باید به همه ابعاد عنایت داشته باشد، آدمی به لحاظ برخورداری روح و داشتن نیاز معنوی باید با راز و نیاز با خدا و عبادت به درگاه او به این خواسته خود پاسخ گوید و به دلیل داشتن جنبه مادی و معیشتی باید با کار و تلاش این نیاز خود را تأمین نماید و به دلیل اجتماعی بودن باید در اجتماع حضور یابد و از طریق ارتباط و معاشرت و مصاحبت با افراد مورد اعتماد هم کاستیهای خود را بشناسد و بر طرف کند و هم با ارتباط سازگار با آنها نیازهای خود را تأمین نماید ولی در بخش چهارم که به مسئله لذت میپردازد به انسان توجه می دهد که اولاً یکی از نیازهای طبیعی و فطری انسان لذت و نشاط و سرور و شادی است که باید در برنامه روزانه خود به آن توجه نماید و ثانیاً لذّت و نشاط منطقه ممنوعه و حرامی دارد که نباید در آن وارد شود و ثالثاً لذت و نشاط زمینه ساز توان و قدرت انسان بر انجام فعالیتها در سه بخش دیگر زندگی است زیرا نشاط و شادی در آمادگی روحی و روانی انسان مؤثر است و کسی که آمادگی روحی و روانی داشته باشد بهتر میتواند به فعالیت بپردازد. اقسام شادی گرچه شادی و نشاط از هیجانهای طبیعی انسان است و از این جهت نمیتوان آن را تقسیم کرد. امّا به لحاظ پدید آورنده شادی، انگیزههای شادی، موقعیت زمانی و مکانی و جز آن میتوان آن را به دو قسم پسندیده و ناپسندیده، مثبت و منفی تقسیم کرد. قدس سرّه ـ شادی پسندیده معیار ارزش کارها در تعالیم اسلامی به این است که اولاً آن کار بر اساس اوامر الهی انجام شود و به تعبیر قرآن کار صالح و شایسته باشد و ثانیاً آن کار برخاسته از ایمان و انگیزه تقرّب به خدا انجام شود، شادی نیز در صورتی پسندیده است که جهتگیری الهی داشته باشد و یا مقدمه ای برای ادای وظایف شرعی باشد. از این رو شادی پسندیده را میتوان شادی دانست که ویژگیهای زیر را داشته باشد. الف: همراه با گناه نباشد چنان که در روایت پیشین به آن اشاره شد. ب: مقرون با غفلت خدا نگردد یعنی باعث نشود که آدمی از خدا غافل شود. ج: اعتدال و میانه روی در آن رعایت شود. امام علی(ع) فرمود: «سرور المؤمن بطاعه ربّه و حزنه علی ذنبه».() شادی مؤمن به طاعت پروردگارش و اندوهش بر گناه و عصیان است. امام صادق(ع) فرمود: «لاتسخطوا اللّه برضی احد من خلقه و لاتتقربوا الی الناس بتباعد من اللّه»() خدای متعال را به خاطر رضایت و خشنودی احدی از مردم به غضب در نیاورید و با دوری از خدا به مردم نزدیک نشوید. در آیین اسلام سرگرمیهای زیان بار و عوامل بازدارنده از پیشرفتهای معنوی ممنوع است، از این رو مسلمان نمیتواند با استفاده لهو و لعب و موسیقی و غنا برای خود نشاط و شادی را تحصیل کند. یکی از اصحاب امام صادق(ع) خدمت آن حضرت رسید و سؤال کرد من همسایگانی دارم که آنها کنیزان خواننده دارند و من گاهی به دستشویی می روم، صدای غنا و موسیقی آنها به گوش من می رسد و من نشستن خود را طول می دهم تا نغمههای آنها را بشنوم آیا مانعی دارد؟ حضرت فرمود: دیگر چنین نکن. او گفت من در مجلس موسیقی آنان شرکت نمیکنم، بلکه گاهی از خانه خود به آن گوش می دهم حضرت فرمود: آیا کلام خدا نشنیده ای که میفرماید: «ان السمع و البصرو الفؤاد کلّ اولئک کان عنه مسئولاً؛() گوش و چشم و دلها (همه در پیشگاه خدا) مسئولند. آن مرد در جواب گفت: گویا من تا حال این آیه را از کسی نشنیده بودم الآن متوجه شدم ودیگر این کار را انجام نمی دهم.() علاوه بر اینها آدمی باید در همه امور از جمله در شادی و غم اعتدال و میانه را رعایت کند، شادیهای او آن چنان نباشد که باعث غفلت و دوری از خدا گردد و تعهد و مسؤولیت را از یاد انسان ببرد و اندوه و غم نیز باید به گونه ای باشد که مایه افسردگی روح و یأس و ناامیدی نشود. موارد شادی در آموزه های اسلامی اسلام همان طوری که حدودی برای نشاط و شادیهای پسندیده بیان فرموده مصادیق و موارد فراوانی را برای آن ذکر کرده است که به نمونه هایی از آن اشاره میشود: ۱ـ ملاقات با برادران ایمانی پیامبر اکرم(ص) در سفارشهای خود به حضرت علی(ع) فرمود”:یا علی ثلاث فرحات للمؤمن فی الدنیا لقاء الاخوان و الافطار من الصیام و التهجّد فی آخر اللیل؛() ای علی برای مؤمن در دنیا سه خوشحالی است، دیدار با برادران دینی، افطار از روزه و شب زنده داری در آخر شب.” ۲ـ شاد کردن مؤمن از طریق خدمت رسانی به او یکی از آموزههای اسلام شاد کردن مؤمن از طریق خدمت رسانی به اوست. پیامبر اسلام فرمود: «من سرّ مؤمناً فقد سرّنی و من سرّنی فقد سرّ اللّه؛() کسی که مؤمنی را شاد کند مرا شاد کرده است و کسی که مرا شاد کند خدای سبحان را مسرور کرده است.» در برخی روایات آمده است که بهترین عبادت وارد کردن نشاط و شادی بر مؤمن است.() و در برخی دیگر: بهترین اعمال را شاد کردن مؤمن ذکر کرده است.() پیامبر اکرم(ص) فرمود: «احبّ الاعمال الی اللّه سرور الذی تدخل علی المؤمن تطرد عنه جوعته او تکشف عنه کربته؛() بهترین اعمال در پیشگاه خدا سرور و شادی است که بر مؤمن وارد میکند و این شادی از راه دفع گرسنگی از او و بر طرف کردن غم و اندوه از اوست.» در روایتی امام نیز همین سخن را فرمود و یکی از مصادیق شاد کردن مؤمن را اداء بدهکاری او ذکر کردند.() ۳ـ شادی برای احیاء حق حضرت علی(ع) در نامه ای خطاب به عبداللّه بن عباس نشاط و شادی را در احیاء حق و خاموش کردن باطل می داند و میفرماید: «فان المرء لیفرح بالشیء الذی لم یکن لیفوته و یحزن علی الشیء الّذی لم یکن لیصیبه فلایکن افضل مانلت فی نفسک من دنیاک بلوغ لذّه اوشفاء غیظ و لکن اطفاء باطل او احیاء حق ولیکن سرورک بما قدّمت و اسفک علی ما خلّفت و همّک فیما بعد الموت.؛() بسیار میشود که انسان از یافتن چیزی که هرگز از او فوت نمیشد خشنود میگردد و از فوت منفعتی که هرگز نصیب او نمیگردید اندوهناک میشود از این رو مواظب باش که بهترین و برترین چیز نزد تو رسیدن به لذت دنیا و یا انتقام از دشمن نباشد بلکه باید بهترین چیز نزد تو خاموش کردن آتش باطل و یا زنده کردن حق باشد، تنها به چیزی که از پیش فرستاده ای خوشحال باش و تأسفت از آن چیزی باشد که به جای میگذاری، و باید تمام هَمِّ تو معطوف به جهان پس از مرگ باشد». ۴ـ شادی در روزهای شادی معصومان یکی از شادیهای پسندیده شادی در روزهایی است که ائمه معصومین(ع) در آن روز شادند مانند ایام میلادهای آنان. امام رضا(ع) خطاب به فرزند شبیب فرمود: «ان سرّک ان تکون معنا فی الدرجات العلی من الجنان فاحزن لحزننا و افرح لفرحنا؛() اگر دوست داری در درجات عالی بهشت با ما باشی به حزن ما محزون و به شادی ما شاد باش.» رضی الله عنه شادی ناپسند بعضی شادیها که با هدف تکامل انسان هماهنگی ندارد و یا با نگاه و لهو و لعب و اتلاف وقت و هیجان کاذب و آزار دیگران توأم است از نظر آموزههای دینی ناپسند است که به نمونه هایی از آنها اشاره میشود. الف: شادی از راه گناه کسی که با گناه و معصیت خدا به شادی بپردازد در این صورت هم خدا را نافرمانی کرده و هم به گناه به شادی دست یافته است و این بدترین گناه است. از این رو امام علی (ع) فرمود: «التبهج بالمعاصی اقبح من رکوبها؛() شادی به گناه، از انجام دادن آن زشتتر است.» ب: شادیهای تمسخر آمیز یکی از شادیها، شادی تمسخرآمیز است. انسانی که با تمسخر و استهزاء دیگران و تحقیر آنها بخواهد شادی خود یا دیگران را فراهم کند، از باب مثال، پیروان باطل به تمسخر مؤمنان بپردازد قرآن کریم فرمود: «انّ الذین اجرموا کانوا من الذین آمنوا یضحکون؛() همانا بدکاران بر اهل ایمان میخندند.» بدکاران همواره از روی طغیان، کبر و غرور به تمسخر مؤمنان میپردازند و از این راه شادی میکنند. ج: شادی در برابر لغزشهای دیگران با توجه به این که به طور طبیعی آدمیان در زندگی ممکن است لغزشها و اشتباهاتی داشته باشند برخی از انسانها ممکن است با مشاهده لغزش آنها به شادی پردازند. علی(ع) فرمود: «لاتفرح بسقطه غیرک فانک لاتدری ما یحدث بک الزمان؛() به لغزش دیگران خوشحال مشو زیرا تو نمی دانی که زمانه با تو چه خواهد کرد.» د: شادی به دروغ یکی از انواع شادی ناپسند، شادی با گفتار دروغ است، پیامبر اکرم(ص) فرمود: «ویل للذی یحدّث فیکذب لیضحک به القوم ویل له، ویل له، ویل له؛() وای بر کسی که سخنی دروغین بگوید تا مردم را بخنداند وای بر او وای بر او وای بر او.» هـ. شادی بر مخالفت از فرمانهای پیامبر(ص) در زمان پیامبر منافقان با مخالفت با آن حضرت به شادی و نشاط میپرداختند قرآن در این باره میفرماید: «فرح المخلّفون بمقعدهم خلاف رسول اللّه و کرهوا ان یجاهدوا باموالهم و انفسهم فی سبیل اللّه…: فلیضحکوا قلیلاً و لیبکوا کثیراً جزاءً بما کانو یکسبون؛() بازماندگان و تخلف کنندگان از مخالفت با رسول اللّه خوشحال شدند و کراهت داشتند که با اموال و جان هایشان در راه خدا جهاد کنند، آنها کمتر باید بخندند و بسیار بگریند چرا که آتش جهنم در انتظارشان است این جزای کارهایی است که انجام می دادند.» این آیه به این نکته اشاره دارد که منافقان به گمان این که پیروزی به دست آورده اند و با تخلف از جهاد و دلسرد کردن بعضی از مجاهدان به هدفی رسیدند، قهقه سر می دهند و بسیار میخندند، همان گونه که منافقان در هر عرصه و زمان چنین اند ولی قرآن به آنها اخطار میکند باید کم بخندند و بسیار گریه کنند. گریه برای آینده تاریکی که در پیش دارند، گریه برای مجازاتهای دردناکی که در انتظار آنهاست. گریه برای این که همه استعدادها و سرمایه عمر خود را از دست دادند و رسوایی و بدبختی و تیره روزی را برای خود خریداری کرده اند. و: شادی مغرورانه افراد کم ظرفیت با دستیابی به مال و ثروت و مقام چنان به شادی میپردازند که از خود بی خود میشوند چنانکه قرآن خطاب به قارون میفرماید: «لاتفرح انّ اللّه لا یحبّ الفرحین؛() مغرورانه شادی مکن که خدا شادی کنندگان مغرور را دوست ندارد.» این که ثروت و مقام نباید وسیله ای برای شادیهای مغرورانه باشد برای آن است که اینها وسیله اند و از وسایل باید در جهت تکامل و ارتقاء معنوی و رفع نیاز نیازمندان و خدمت به دیگران بهره برداری کند و نیاز خویشتن را نیز برآورده سازد. فواید شادی شادی در صورتی که پسندیده باشد فواید فراوانی دارد که به آن میپردازیم: الف: سلامت روان سرور و شادی از ابتلا به افسردگی و ناراحتیهای روحی و روانی پیشگیری و سلامت روان را تضمین میکند. امام علی(ع) فرمود: «السرور یبسط النفس و یثیر النشاط؛() شادمانی موجب انبساط روح و مایه وجد و نشاط میشود.» ب: رشد معنوی انسان خ