پاورپوینت کامل قلمرو شورا در منابع اسلامی ۸۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل قلمرو شورا در منابع اسلامی ۸۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۸۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل قلمرو شورا در منابع اسلامی ۸۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل قلمرو شورا در منابع اسلامی ۸۰ اسلاید در PowerPoint :

از مهمترین اصول اجتماعی اسلام اصل شورا و مشاوره است که در منابع اسلامی با دقت و اهمیت خاصی مطرح و در سیره پیامبر اکرم(ص) و پیشوایان بزرگ اسلام جایگاه ویژه ای دارد به طوری که می توان گفت: «نهاد شورا» ستون فقرات نظام اسلامی و شیوه ای اجتناب ناپذیر در مدیریت جامعه اسلامی و جامعه مؤمنان می باشد. قرآن کریم در چهار آیه موضوع شورا را مطرح کرده است. ۱- در آیه ۱۵۹ سوره آل عمران به پیامبر اسلام (ص) دستور می دهد در امور، با مسلمانان مشورت کند و آن را از رموز پیروزی و موفقیت آن حضرت می داند «فبما رحمه من اللّه لنت لهم و لوکنت فظّاً غلیظ القلب لانفضّوا من حولک فاعف عنهم و استغفر لهم و شاورهم فی الامر فاذا عزمت فتوکل علی اللّه». ۲- در آیه ۳۸ سوره شوری، هنگام بیان اوصاف برجسته مؤمنان می فرماید: «و الذین استجابوا لربّهم و اقاموا الصلوه و امرهم شوری بینهم؛آنها کسانی هستند که دعوت پروردگارشان را اجابت کرده و نماز را بر پای دارند و کارهایشان بین آنان با مشورت انجام می شود. ۳- سوره بقره آیه ۲۳۳ می فرماید: اگر در مورد بازداشتن کودک از شیر قصد تصمیم گیری دارید مشورت کنید «فان ارادا فصالاً عن تراض منهما و تشاور فلا جناح علیهما» این آیه می گوید اگر در مورد دیگری حتی اگر کودک شیر خواری باشد بخواهید تصمیم گیری کنید. باید مشورت نمایید، حالا این مشورت بین پدر و مادر باشد چنانکه بعضی گفته اند و یا مشاوره با دیگری مثل پزشک باشد و یا اینکه هم پدر و مادر با هم مشورت کنند و هم با صاحب نظران مثل پزشک مشورت نمایند.(۱) از این آیه استفاده می شود که پدر یا مادر با همه علاقه و عاطفه ای که به فرزندشان دارند خداوند اجازه نمی دهد در امر تربیت و پرورش فرزندشان استبداد به خرج دهند بلکه باید با هم یا با دیگران مشورت کنند. و بعد از مشورت آنچه را که مصلحت است تصمیم گیری نمایند. ۴- سوره زمر آیه ۱۸ می فرماید: «فبشّر عبادالذین یستمعون القول فیتبعون احسنه؛ پس بندگان مرا که سخن را می شنوند و نیکوترین را پیروی می کنند بشارت ده.» مرحوم علامه طباطبایی می نویسد، آیه «و امرهم شوری بینهم» از نظر من نزدیک به آیه فوق می باشد(۲) زیرا شورا و مشورت برای رسیدن به آراء نظریه های خوب یا بهترین آراء و نظریه هاست و در این آیه هم می فرماید:بندگان خدا سخن را می شنوند و بهترین را انتخاب و پیروی می کنند. روایات و احادیث اسلامی به عنوان دومین منابع دین، شورا و مشاوره را مورد تأکید قرار داده و از مسلمین خواسته است در امور از استبداد رأی و تک روی پرهیز نموده و با دیگران مشورت نمایند در غیر این صورت رأی او بی ارزش بوده و موجب هلاکت و نابودی می گردد. علی (ع) فرمود: «لارأی لمن انفرد به »(۳)و فرمود: «لاتستبد برأیک فمن استبد برأیه هلک».(۴) پیامبر اسلام مشورت را یکی از اسباب حیات جامعه و ترک آن را یکی از اسباب مرگ جامعه معرفی کرده است «اذا کان امرائکم خیارکم و اغنیاءکم سمحا ئکم و امرکم شوری بینکم فظهر الارض خیرلکم من بطنها و اذاکان امرائکم شرارکم و اغنیائکم بخلائکم و لم یکن امرکم شوری بینکم فبطن الارض خیرلکم من ظهرها».(۵) مشاوره موجب رشد اندیشه و تفکر در جامعه اسلامی و مشارکت مردم در سرنوشت خویش، سبب تحکیم پیوندهای اجتماعی و تقویت روحیه مسئولیت پذیری و مشارکت در امور و از بین رفتن روحیه بی تفاوتی و انزواگرایی می گردد. مهمترین جنبه یک حکومت مردمی بودن آن است که نقش پشتوانه را اجراء می کند و مردم با اعتبار یافتن و شرکت در امور نقش واقعی خود را می یابند و لذا در قرآن خطاب به پیامبر(ص) فرمود: «یا ایها النبی حسبک اللّه و من اتبعک من المؤمنین»(۶) ای پیامبر خداوند و مؤمنان که از تو پیروی می کنند برای حمایت تو کافی است و با کمک آنان می توانی به هدف خود نائل شوی. یکی از راه های مشارکت مردم در امور در قالب مشاوره با آنهاست و لذا مشارکت در قالب مشورت پشتوانه ای بس عظیم برای هر نظامی است، علی(ع) فرمود: «لامظاهره اوثق من المشاره»(۷) هیچ پشتیبانی مطمئن تر از مشورت نیست. به لحاظ این که مشاوره با صاحب نظران و عاقلان باعث دریافت حقیقت و دوری از خطاء و لغزش است علی (ع) فرمودند: «الاستشاره عین الهدایه و قد خاطر من استغنی برأیه»(۸) مشورت عین هدایت است و کسی که تنها به فکر خود اکتفا کند خویشتن را به خطر انداخته است. جامعه ای که فاقد سنت مشورت است در تب و تاب خود محوریها و خودسریها می سوزد و دچار عدم تعادل می شود و لذا برای سلامت در تصمیم گیری ها پیامبر اسلام (ص) فرمود: «من اراد امراً فشاور فیه و قضی هدی لارشد الامور»(۹) هر کس تصمیم به اجرای کاری گیرد و سپس برای آن مشورت کند و انجام دهد به بهترین راه دست یافته است. علی (ع) فرمود: «اذا عزمت فاستشر»(۱۰)هر گاه عزم کاری کردی مشورت کن مشورت کردن مایه پشت گرمی و رسیدن به حق و دوری از خطاء و لغزش و در نتیجه دوری از ندامت و پشیمانی است. علی(ع) فرمود: «شاور ذوی العقول تأمن الزّلل و الندم »(۱۱)با صاحبان خرد مشورت کن تا از لغزش ها و پشیمانیها ایمن گردی. سیره و سنت پیامبر هم بر همین اصل استوار بود تا آنجایی که در احادیث آمده است پیامبر اسلام زیاد با اصحاب مشورت می کرد.(۱۲) و از ابوهریره نقل شده است که گفت: هیچکس را ندیدم که با اصحاب خود بیشتر از رسول خدا با اصحاب خود مشورت نماید.(۱۳) نمونه هایی از مشورت پیامبر(ص) و امامان معصوم(ع) پیامبر همانطوریکه از طرف خداوند مأموریت یافت تا با مردم مشورت کند سیره عمل آن حضرت نیز حکایت از مشورت آن حضرت می کند امام رضا(ع) می فرماید: «انّ رسول الله (ص) کان یستشیر اصحابه ثم یعزم علی ما یرید»(۱۴) رسول خدا با اصحابش مشورت می کرد سپس بر آنچه که اراده می کرد تصمیم می گرفت. از این روایت استفاده می شود که سیره مستمر و همیشگی پیامبر مشورت با مردم بود و لذا نمونه هایی از مشورتهای آن حضرت به اشاره بیان می شود. ۱- پیامبر در جنگ بدر در سه مورد مشورت کرد. اول: درباره اصل جنگ با اصحاب مشورت کرد. پس از اظهار نظر از طرف افراد، پیامبر برای جلب نظر انصار فرمود: «اشیروا علی یا ایها الناس» ای مردم نظر مشورتی خود را بیان کنید. سعدابن معاذ انصاری سخنانی گفت که پیامبر اکرم پس از شنیدن آن بلافاصله دستور حرکت صادر کرد.(۱۵) دوم: در انتخاب و تعیین موضع نبرد با اصحاب مشورت کرد. سوم: درباره اسیران جنگ بدر با اصحاب مشورت کرد.(۱۶) ۲- در جنگ احد پیامبر شورایی تشکیل داد و از نحوه برخورد با لشکر قریش مشورت کرد و در نهایت برخلاف نظر خود که خروج از مدینه را نمی پسندید تسلیم نظر کسانی شد که نظر به خروج از مدینه را داشتند.(۱۷) ۳- در جنگ احزاب پیامبر برای مقابله با سپاه عظیم مشرکان در دو مورد مشورت کرد اول: در کیفیت رویارویی با دشمن مشورت کرد که سلمان فارسی در این مجلس پیشنهاد حفر خندق را داد و پیامبر رأی او را اخذ کرد و دستور حفر خندق را صادر کرد.(۱۸) دوم: قبایلی به انگیزه مادی در جنگ شرکت کرده بود نظر این بود که در قبال پرداخت یک سوم میوه های مدینه با آنها صلح نماید ولی پیامبر بعد از دریافت صلحنامه و امضاء آن با اصحاب مشورت کرد که سعد ابن معاذ و سعد ابن عباده نظر به رد صلح دادند پیامبر نظر آنان را پذیرفت و به آن عمل کرد. ۴- در پیکارهای بنی قریظه و بنی نضیر در برخورد با یهود مدینه مشورت صورت گرفت.(۱۹) ۵ – در ماجرای حدیبیه پس از آنکه مشرکان مانع ادامه حرکت کاروان زیارتی مسلمانان به سوی مکه شدند، رسول خدا با یاران به مشورت پرداخت، در مقام مشورت گفتند: ما برای زیارت آمده ایم نه برای جنگ که در نتیجه منجر به صلح با قریش شد.(۲۰) ۶- در جنگ خیبر برای انتخاب منزلگاه مناسب با اصحاب مشورت نمود که براساس نظر حباب ابن منذر عمل کرد و محل استقرار نیرو را تغییر داد. ۷- هنگام فتح مکه زمانی که رسول خدا شنید ابوسفیان به اردوگاه می آید مشورت کرد. ۸ – در غزوه طائف پس از محاصره دشمن درباره ماندن و ادامه محاصره مشورت صورت گرفت.(۲۱) ۹- در غزوه تبوک نیز آن حضرت با اصحاب خود مشورت کرد.(۲۲) ۱۰- درباره اسیران هوازن با اصحاب مشورت فرمود. ۱۱- در ماجرای تهمت به عایشه، با علی(ع) و زیدبن حارثه مشورت کرد و سرانجام نظر علی را ترجیح داد.(۲۳) ۱۲- در اعزام افراد برای اداره امور یک منطقه و فرمانداری و حکومت بخشی از مناطق تحت اداره مسلمانان مشورت می کرد.(۲۴) رسول خدا نه تنها خود پای بند این اصل بود بلکه به اصحاب و تربیت یافته گان مکتب خود سفارش می کرد که به این اصل پایبند باشند. نمونه ای از مشورت در زندگی امامان معصوم(ع) ۱- علی (ع) هنگامی که می خواست به شام برود با مهاجرین و انصار مشورت کرد.(۲۵) ۲- امام صادق با فضیل بن یسار یکی از اصحاب خود مشورت می کند، فضیل می گوید: مانند من طرف مشورت تو واقع می شود. حضرت فرمود:وقتی کسی با تو مشورت کرد نظر بده.(۲۶) ۳- امام هفتم (ع) با اهل بیت و شیعیان خود مشورت می کند. موسی بن مهدی موسی ابن جعفر(ع) را تهدید کرد. علی بن یقطین آن حضرت را در جریان امر قرار داد حضرت اهل بیت و شیعیان خود را جمع کرد و از آنها در مورد کیفیت رویارویی با این خبر مشورت کرد.(۲۷) ۴- امام هفتم با غلام سیاه خود مشورت کرد با اینکه عقل و اندیشه آن حضرت برترین اندیشه بود، فردی گفت آیا مثل شما عاقلی با غلامی مشورت می کند حضرت فرمود: خداوند حق را بر زبان او می گشاید و آشکار می سازد.(۲۸) ۵ – امام رضا(ع) با یکی از اصحاب خود مشورت کرد. طرف به امام گفت آیا مثل تو مانند من مشورت می کند. امام با حالت غضب فرمود: پیامبر پیوسته با اصحاب خود مشورت می کرد.(۲۹) ۶- امام جواد(ع) از علی بن مهزیار خواست که با فردی مشورت کند و نظر او را در مورد چگونگی رویارویی با سلطان و اینکه در شهر او چه چیزی رواست دریافت کند زیرا مشورت مبارک است.(۳۰) علاوه بر اینها در دوران حکومت خلفای راشدین به تأسی از پیامبر آنها با علی(ع) مشورت می کردند و بعد از دریافت نظر آن حضرت، از او پیروی می کردند که نمونه های آن عبارتند: ۱- مشورت در فتح ایران.(۳۱) ۲- مشورت در فتح بیت المقدس.(۳۲) ۳- در تعیین مبدأ تاریخ اسلام.(۳۳) با دقت در مجموعه آنچه که در متون و منابع دین آمده است روشن می شود که شورا در معارف اسلامی از جایگاه و اهمیت ویژه ای برخوردار است. ۱- شورا فضیلتی انسانی است زیرا اهل مشورت از طرفی از استبداد و خودکامگی و انحصارطلبی که عامل سقوط انسانیت است بدورند و از سویی به شخصیت دیگران اعتراف می نمایند. ۲- شورا راه صحیح برای رسیدن به حقیقت و دریافت بهترین نظریه هاست. ۳- نماد مساوات انسانی و آزاداندیشی است. ۴- اعتقاد به حق مشارکت برای افراد جامعه با نظارت کردن و انتقاد نمودن است. ۵ – راهی به سوی وحدت امت اسلامی از طریق ایجاد احساس مسئولیت در مردم. ۶- دوراندیشی و محکم کاری در امور را به همراه دارد. با توجه به اهمیت شورا در اسلام و نقش آن در زندگی فردی و اجتماعی انسان لازم است به چند مطلب بپردازیم. شورا در لغت و اصطلاح شورا در لغت به معنی مشورت کردن و رأی زدن است و در عربی در چیدن عسل از خانه زنبور عسل، ریاضت دادن اسبان تا سوار شوند بر آنها در وقت فروش و آزمایش، فربه شدن و هویدا کردن استعمال شده است.(۳۴) در مقاییس اللغه در اصل به معنی ابداء و اظهار چیزی و گرفتن چیزی استعمال شده است بعد می گوید: «فکان المستشیر یاخذالرأی من غیره» مستشیر رأی خود از دیگری دریافت می کند و در مفردات هم آن را به اخراج عسل از کندو معنی کرده است سپس می گوید: «التشاور و المشاوره و المشوره استخراج الرأی بمراجعه البعض الی البعض من قولهم شرت العسل اذا اتخذته من موضعه و استخرجته منه» یعنی تشاور و مشاوره و مشورت به معنی استخراج رأی و نظر از از طریق مراجعه به دیگران است که از گفتار آنان در دریافت عسل از جایش و استخراج آن از کندو اقتباس شده است.(۳۵) بنابراین شورا در اصل به معنی مکیدن زنبور از شیره گلها است. و کسی که با دیگران مشورت می کند آراء نظرات آنان را دریافت می کند و همانطوریکه زنبور عسل با تلاش و جستجو گلها و گیاهان مناسب را شناسایی و سپس شیره آنها را می مکد پس از آن در درون خود آن را پالایش و سپس به صورت عسل شیرین خارج می سازد و انسان از آن استفاده می کند، انسانها نیز افراد واجد شرائط را شناسائی و با آنها رأی زنی کرده و آراء آنان را بیابند و سپس با مقایسه بین آنها بهترین رأی را جذب و بکار ببند