پاورپوینت کامل مرواریدی که بر ساحل قرآن و عترت درخشید ۴۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مرواریدی که بر ساحل قرآن و عترت درخشید ۴۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مرواریدی که بر ساحل قرآن و عترت درخشید ۴۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل مرواریدی که بر ساحل قرآن و عترت درخشید ۴۸ اسلاید در PowerPoint :

گلگشتی در بوستان فرزانگان

نگاهی به زندگی، اندیشه و آثار حکیم میرزا مهدی الهی قمشه ای

پارسایان دانشور پس از سپری نمودن مراحل و مدارج کمال و سیراب شدن از چشمه معرفت در عرصه اندیشه و عمل با توضیح و تبیین حقایق قرآنی و روایی و نشر مکارم و فضائل به رشد اخلاقی و پویایی معنوی جامعه و شکوفایی درونی انسان ها کمک شایان توجهی کرده اند و به رغم دشواری های توان فرسا و شقاوت وافر سرمایه ارزشمند فکری و روحی خویش را برای بارور نمودن خُلق و خوی پسندیده و صیانت از دیانت به کار گرفته اند. گویا آنان مصداق این فرمایش امام صادق اند که فرموده اند: «رحم الله قوماً کانوا سراجاً و مناداً کانوا دعاه الینا اعمالهم و مجهود طاقتهم»(۱) یعنی خداوند رحمت واسعه خویش را نصیب افرادی می نماید که چون چراغ فروزان و مشعل منیر راه دیگران را روشن ساخته اند و با کردار خود مردمان را به طریق ما [که راه رشد و تعالی و فضیلت است ] فرا خوانده اند و با تمامی توان و نهایت کوشش و اهتمام حق را معرفی کرده اند.

حکیم میرزا مهدی الهی قمشه ای از تبار چنین فرزانگان وارسته ای است که از قلّه توحید و کوهستان ایمان جویبارهای باصفا و چشمه های با طراوتی را به سوی دشت تشنه انسانیت جاری ساخت تا در این مزارع بذرهای درستی و راستی به بار نشیند. نوشتار حاضر کوشیده است در حد توان به اجمال و اختصار فرازهایی شکوهمند از زندگی علمی، اخلاقی و تحصیلی این مفسّر قرآن و مترجم حدیث را ترسیم نماید.

خاندان، خانواده و ولادت

اجداد این عارف ناشناخته از سادات بحرین بوده اند که همگی از بزرگان علم و معرفت و حافظان قرآن به شمار می رفته اند.(۲) این کاروان پربار رهسپار ایران شده و در شهر عالم پرور قمشه(۳) (واقع در ۸۰ کیلومتری جنوب اصفهان) اقامت گزیده اند. ظاهراً آنان در عصر اختناق نادرشاهی و برای رهایی از فشارها و شکنجه های عوامل وی موطن خویش را ترک می نمایند و تا مدتی سیادت خویش را پنهان می کنند. یکی از علمای نسّابه شیراز به مرحوم الهی قمشه ای نوشته بود شجره نامه شما در دست ماست، بیایید و بگیرید و نیز دستخطی از آن حکیم نیز بر جای مانده که در آن سلسله شریف خاندانش را برای برادرزاده اش نگاشته که در آن آمده است: میرزا مهدی بن حاج ملا ابوالحسن بن حاج عبدالمجید بن حاج محمد رضا بن حاج عبدالملک ابن حاج شیخ جعفر السید البحرینی رحمه الله تعالی علیه(۴)

علاّمه حسن زاده آملی نوشته است: «… آن بزرگوار… اصلاً از سادات بحرین و از بیت علم و عرفان بود… بارها به این بنده می فرمود که از سادات بحرینم ولی چون در کسوت متعارف فعلی که اختصاص به شیخ دارد، شناخته شده ام از تبدیل عمامه سفید به سیاه خودداری می کنم…»(۵) دکتر محمد انوار – از اساتید دانشگاه تهران و تربیت یافته مکتب الهی قمشه ای به این موضوع اشاره دارد.(۶) حکیم الهی قمشه ای در سروده ای این نکته را مطرح کرده است:

نیاکان بُودَم از سادات بحرین

ز حفّاظ قرآن قرّاء دفتر

زمانه خواندشان در شهر قمشه

به دور نادر آن مرد دلاور(۷)

هم چنین در رؤیایی صادقه با نوید حضرت امام رضا(ع) به سیادت خود یقین حاصل کرده است.(۸)

در محضر اساتید

از نخستین روزهای کودکی، این مولود تحت فضای پاکیزه ای که خانواده اش با ایمان، تقوا و حسن اخلاق آن را آراسته و معطر نموده بودند به نحوی شایسته پرورش یافت و فطرت الهی و سرشت ملکوتی او به نحوی شکوهمند شکوفا گردید و زمینه های رشد و تعالی او فراهم گشت.

حکیم الهی قمشه ای دوران صباوت را در این بیت به سر برد و در سن پنج سالگی به مکتب خانه رفت و تا هفت سالگی مقدمات ادبیات فارسی و زبان عربی را آموخت، سپس نزد پدر، اساتید و ادیبان شهرضا به پیگیری تحصیلات و فراگیری علوم متداول پرداخت و به رغم خردسالی به دلیل برخورداری از هوش سرشار و استعدادی شگرف کتب مهم و دشوار پارسی و عربی را یاد گرفت و در سن پانزده سالگی به پایه ای از توانایی علمی و آموزشی رسید که توانست شرح نظام نیشابوری و مطوّل تفتازانی را تدریس کند.(۹)

به دلیل ذکاوتی که داشت کمتر نیاز می دید به مرور درسهایی که آموخته بود بپردازد، از این جهت در اوقات فراغت خویش برای کمک به تأمین معاش خانواده تلاش کرد.(۱۰) آن مشتاق معرفت مقدمات فقه، اصول و حکمت را در زادگاه خود از ملا محمد مهدی فرزانه قمشه ای (۱۳۰۲ – ۱۳۷۱ ه.ق) آموخت، نامبرده در قمشه حوزه دینی فلسفه داشت و بحث هایش از اندیشه های ملاصدرا ملهم بود و خود از دانش آموختگان مکتب میرزا نصرالله قمشه ای (متوفی ۱۳۲۴ ه.ق)، بود.(۱۱)

میرزا مهدی جوان بر خلاف ممانعت برادر بزرگترش در صبحگاهی عزم خویش را برای مهاجرت جزم نمود و با مختصر حاضری پیاده راه اصفهان را پیش گرفت و به شوق تحصیل در این شهر به مدرسه صدر رفت و در حجره طلبه های قمشه ای ساکن اصفهان مسکن گزید و در اولین روزها به محضر شیخ محمد حکیم خراسانی رفت و به مدت یک سال از پرتو اندیشه اش استفاضه نمود.(۱۲)

مجلس درس آیه الله شهید سید حسن مدرس در اصفهان بزم محبت و کلاس تدریس رشادت و شجاعت بود. مرحوم مهدی الهی قمشه ای که از محفل گرم و با صفای این فقیه فرزانه محظوظ بوده است می گوید: وقتی صبحگاه در محضرش حاضر شده به بیانش گوش می دادیم هر لحظه در وجود ما نیرویی تازه دمیده می شد به نحوی که در خاتمه درس خود را یک فرد دلیر حسّ می نمودیم.(۱۳)

به رغم دشواری ها و مصائب گوناگون مرحوم الهی قمشه ای پس از یک سال اقامت در حوزه اصفهان این دیار را به قصد مشهد مقدس ترک نمود و روح تشنه معارفش او را وادار نمود تا در جوار بارگاه ملکوتی حضرت علی بن موسی الرضا(ع) اقامت گزیند تا به مدد عنایات معنوی و نورانی آن فروغ فروزان آسمان امامت در چنین ارض مقدسی به کمالات علمی و عرفانی نایل آید، گویی حکمت و دانش گوهر مفقودی بود که می توانست آن را در این اقیانوس رضوی بیابد.

در هر حال این دانشور پارسا پس از طی مدارج علم و حکمت و کسب دانش قرآنی و روایی در مشهد مقدس بر آن شد تا به تهران آید و از آن جا به ری و قم و سپس عتبات عالیات رفته و به حوزه نجف اشرف برود ولی به قول خودش زمانه خیمه اش را در تهران زد و خاک مُلک ری دامنگیرش ساخت.

بر کرسی تدریس

در تهران میرزا مهدی الهی به مدرسه سپهسالار (شهید مطهری کنونی) وارد شد و در همین زمان شهید آیه الله سید حسن مدرس به عنوان تولیت این مکان مشغول تعمیرات لازم و رسیدگی به امور آن بود، آن مرحوم می گوید: پس از مهاجرت به تهران در نخستین شبی که در این مدرسه بیتوته نمودم کمی بعد از اذان صبح صدای عصایی شنیدم، دیدم مُدرّس است، سلام عرض کردم، نگاهی به من کرد و فرمود: آشیخ مهدی کی آمدی؟ عرض کردم: دیروز از مشهد مقدس، فرمود: چه قصد داری؟ گفتم: عازم نجف هستم، فرمود: ان شاء الله موفق باشی. طولی نکشید که طلاب آمدند و مدرّس درس کفایه را شروع کرد، مدتی آن جا ماندم و ایام اقامتم به دراز انجامید. روزی آن عالم نستوه و مبارز از من پرسید: مسافرت شما چه شد؟ عرض کردم:

چشم مسافر چو بر جمال تو افتد

عزم رحیلش بدل شود به اقامت

فرمودند: خوب! درس و بحث را آغاز کن. پذیرفتم و ضمن این که به درس ایشان می رفتم یک درس منطقه و فلسفه را در مدرسه یاد شده شروع کردم.(۱۴)

پس از تأسیس دانشگاه در کشور، مدرسه سپهسالار که محفل ادیبان و مجلس حکیمان بود به دانشکده معقول و منقول تبدیل گردید. مرحوم الهی قمشه ای ضمن تدریس منطق، حکمت و ادبیات در آن مکا