پاورپوینت کامل قم؛ شهر دانش، فضیلت و مقاومت ۵۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل قم؛ شهر دانش، فضیلت و مقاومت ۵۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل قم؛ شهر دانش، فضیلت و مقاومت ۵۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل قم؛ شهر دانش، فضیلت و مقاومت ۵۶ اسلاید در PowerPoint :

* گلگشتی در بوستان معرفت

امام صادق(ع) در روایتی فرموده اند: به زودی دانش [علوم و معارف دینی] در قم آشکار و آنجا کانون علم و فضیلت می شود. در آن ایام [در آستانه ظهور حضرت مهدی(عج)] علم از قم به تمام جهان سرازیر می گردد و حجت خداوند بر مردم کامل می شود.(۱)

حوزه علمیه قم با حدود دوازده قرن قدمت، از زمان امام هادی(ع) پایگاه انوار ولایت و تربیت شاگردان اهل بیت(ع) و مصداق این آیه شریف بوده است: کلمه طیبه کشجرهٍ طیبه اصلها ثابت و فرعها فی السماء تؤتی اکلها کل حینٍ باذن ربّها.(۲)

از اواخر قرن دوم زمینه های عمیق و وسیعی برای شکوفایی فرهنگ و معارف تشیع و علوم اهل بیت در قم پدید آمد و ده ها نفر از علما و شاگردان ائمه هدی(ع) که غالباً از آل اشعر بودند، این شهر را به کانون دانش و اندیشه تبدیل کردند.

زکریا بن آدم بن عبدالله اشعری که مرقدش در شیخان قم، زیارتگاه شیعیان است از راویان حدیث و شاگردان برجسته امام رضا(ع) بود. وقتی علی بن مسیب در خراسان از حضرت رضا(ع) پرسید چون محل زندگی من دور است، احکام و معارف دینی را از چه کسی بپرسم؟ امام جواب داد: از زکریا فرزند آدم قمی بیاموز که امین در امور دین و دنیاست.(۳)

زکریا در ملاقاتی با امام هشتم عرض کرد: می خواهم به دلایلی از قم بیرون بروم، حضرت فرمود: چنین کاری مکن؛ زیرا به وسیله وجودت در قم، بلا از این شهر دفع می شود چنان چه به برکت وجود امام کاظم(ع) بلا از مردم بغداد دفع می شود.(۴)

زکریابن ادریس نیز مورد اطمینان ائمه بود و همواره به عنوان محدث و فقیهی فرزانه به ارشاد و هدایت مردم می پرداخت. پدرش ادریس بن عبدالله نیز از فضلا و مؤلفان فقه و حدیث بود.(۵) اسحاق بن عبدالله نیز صحابی امام صادق و امام کاظم(ع) از فضلای قم است که در انتشار معارف اهل بیت(ع) اهتمام می ورزید. فرزندش احمدبن اسحاق عالم برجسته و فقیه نامدار قرن سوم و صحابی و وکیل امام حسن عسکری(ع) بود و به امر آن حضرت مسجد امام قم را ساخت.(۶)

عمران و عیسی فرزندان عبدالله بن سعد از راویان مشهور و شاگردان برگزیده امام صادق بودند. آن دو راوی، در مدینه به محضر امام ششم می رسیدند. آن حضرت، عمران را شخصی شریف از خاندان با شرافت معرفی کرد و درباره برادرش عیسی فرمود: او در حیات و ممات از خاندان ماست و هنگام خداحافظی با امام، حضرت صادق(ع) میان دیدگان وی را بوسید.(۷)

ابراهیم بن هاشم از اصحاب امام جواد(ع) که با حضرت امام رضا(ع) ملاقات هایی داشته و قریب ۶۵هزار حدیث از ائمه هدی نقل کرده، از کوفه به قم هجرت کرد و در این شهر به تألیف و نشر علوم آل محمد روی آورد. فرزندش علی بن ابراهیم قمی نیز از مفسران نامدار است که آثار متعددی در علوم قرآنی، مباحث کلامی و فقهی تألیف کرده است و مزارش در جوار مرقد محمدبن قولویه، در قم قرار دارد.(۸)

سعدبن عبدالله اشعری قمی از اصحاب امام حسن عسکری(ع) و فقیهی فرزانه و محدثی عالی قدر بود. حمزه بن قاسم، محمدبن قولویه، علی بن حسین بن موسی بابویه و… از شاگردان اویند. وی آثاری در اعتقادات، فقه، تاریخ و رجال تألیف کرد.(۹)

ابن بابویه قمی پدر شیخ صدوق که در عصر امام یازدهم و(دوران غیبت صغرای) امام دوازدهم می زیست و در ۳۲۹ قمری فوت کرد و در قم دفن شد، آثاری در تفسیر، فقه و کلام دارد. محمدبن حسن ولید قمی استاد شیخ صدوق و فقیهی بزرگ و محدثی پرآوازه بعد از ابن بابویه بود.(۱۰) جعفربن محمد قولویه از فقها و علمای برجسته قم در قرن چهارم، مؤلف کتاب کامل الزیارات و استاد شیخ مفید است.(۱۱)

مؤلف تاریخ قم که معاصر شیخ صدوق بوده، تعداد علمای شیعه را در آن عصر بالغ بر ۲۶۶ نفر دانسته است. شیخ عبدالجلیل رازی، مؤلف کتاب النقض الفضائح که ردی بر کتاب فضائح الروافض محمدبن محمود سلجوقی است، اوضاع قم را در قرن ششم هجری چنین گزارش داده است: مدارس دینی قم، وسایل و امکانات کافی و علما، مدرسان و مفسران بزرگی دارد و کتابخانه هایی مشحون از کتب فِرَق مختلف در آن وجود دارد.(۱۲)

وجود مدارس فیضیه، مؤمنیه و جانی خان و نیز حضور علمایی چون ملاصدرا و دامادهایش ملامحسن فیض کاشانی و مولا عبدالرزاق لاهیجی و نیز قاضی سعید قمی، سیدصدرالدین رضوی قمی، مولا محمد طاهر قمی و دیگران در عصر صفویه، بیانگر آن است که در این ایام، قم از حوز علمیه ای فعال و تأثیرگذار برخوردار بوده است.

محمدبن ابراهیم قوامی شیرازی، ملقب به صدرالمتألهین و مشهور به ملاصدرا در شهر اصفهان به حلقه درس شیخ بهایی پیوست و به درجه اجتهاد رسید. آنگاه به درس بنیانگذار حوزه فلسفی اصفهان، میرداماد رفت. بعد از خاتمه تحصیل به زادگاهش شیراز بازگشت و در آنجا به تدریس معرفت و حکمت پرداخت، اما تنگ نظران در پی آزارش برآمدند. پس عازم قم شد و در کهک اقامت گزید و حدود ۱۵ سال به عبادت، تفکر و تحقیقات فلسفی و عرفانی گذرانید. سرانجام فلسفه ای را بنیان نهاد که رسماً «حکمت متعالیه» نامیده شد و این شیو ابتکاری را در کتاب اسفار اربعه شرح داد.(۱۳)

از بزرگانی که از قم برخاستند و با مجاهدت های فراوان در آسیای جنب شرقی به تبلیغ اسلام پرداختند می توان از شیخ احمد قمی نام برد. با مجاهدت ها ی فراوان وی بود که تعداد مسلمانان روزبه روز افزایش یافت و حاکم وقت، مسلمانان را به عنوان یک اقلیت به رسمیت شناخت. مرقد شیخ احمد در کالج تربیت معلم شهر آیوتیا نه تنها مورد احترام مسلمانان، بلکه مورد توجه دیگر ساکنان تایلند است (۱۴)..

در عصر قاجاریه مدرسه فیضیه بازسازی شد و توسعه یافت، مدرسه دارالشفا ساخته و مدرسه حاجی ملاصادق واقع در گذر قاضی قم به وسیله یکی از کارگزاران محلی بنا شد. میرزا ابوالقاسم گیلانی معروف به میرزای قمی از فقهای قرن سیزدهم هجری در این دوره مرجعیت و ریاست دینی شیعیان را به عهده گرفت و در قم حوزه ای را تشکیل داد که حوزه اصفهان را تحت الشعاع قرار داد و فضلایی چون میرزا مسیح مجتهد استرآبادی، سیدمحمدباقر حجت الاسلام معروف به سیدشفتی، حاج محمدابراهیم کرباسی، آقامحمدعلی هزار جریبی، آقا احمد کرمانشاهی، سیدمحمدمهدی خوانساری، میرزا ابوطالب قمی، ملااسدالله بروجردی، حاج ملامحمد کزازی و… در این حوزه به شکوفایی علمی و فرهنگی رسیدند.(۱۵)

آیت الله میرزامحمد فیض (۱۳۷۰ـ۱۲۹۲ قمری) با تدریس، تألیف و تربیت شاگردان قدم های استواری برای گسترش حوزه علمیه قم برداشت. بعد از رحلت میرزای قمی (در ۱۲۳۱) حوزه قم دوران فترت را طی می کرد و مرحوم فیض در سال ۱۳۴۰ قمری برای احیا و توسعه حوزه قم از آیت الله حائری که در اراک مشغول تدریس و فیض رسانی به طلاب بود، برای پیگیری این امر مهم دعوت کرد.

با ورود آیت الله حائری به قم حوزه این شهر به سرعت ارتقای کمّی و کیفی گسترده ای پیدا کرد. به همین دلیل وی را مؤسس حوزه علمیه قم می شناسند.(۱۶)

بعد از رحلت آیت الله حائری در ۱۷ ذی القعده ۱۳۵۵ قمری/ ۱۳۱۵ شمسی، حوزه قم به وسیله آیات ثلاث (سیدمحمدحجت کوه کمره ای، سیدمحمدتقی خوانساری و سیدصدرالدین صدر) اداره می شد و آنان برای تداوم شکوه این حوزه، از آیت الله بروجردی دعوت کردند که به این شهر بیاید و در پرتو توجهات ویژه ایشان، حوزه علمیه قم رونق فوق العاده ای یافت و در عصر زعامت این مرجع بلندپایه، یعنی از ۱۳۲۴ تا ۱۳۴۰ شمسی، این تشکیلات به صورت یک کانون مهم علمی و فرهنگی و دانشگاه فقه جعفری در جهان اسلام و دنیای تشیع مطرح شد. با رحلت آیت الله بروجردی در فروردین ۱۳۴۰ ش (۱۳ شوال ۱۳۸۰ هجری) مراجعی چون آیات عظام امام خمینی(ره)، گلپایگانی، مرعشی نجفی و… زمام امور حوزه را عهده دار شدند و از این زمان حوزه قم به شکلی جدی تری با طلایه داری امام خمینی رسماً وارئ میدان مبارزه گردید.

نخستین رویارویی سیاسی و علنی میان امام خمینی و رژیم پهلوی در خصوص تصویب لایحه انجمن های ایالتی و ولایتی بود و با اهتمام فوق العاده ایشان و مراجع عظام قم و حمایت همه جانبه مردم، این لایحه که در مهر ۱۳۴۱ش به تصویب دولت اسدالله علم رسیده بود، در آذر همان سال لغو شد.(۱۷) قیام ۱۵ خرداد ۱۳۴۲ که از شهر قم شکل گرفت، طلیعه ای مبارک برای انقلاب اسلامی ایران بود. قیام قم در ۱۹ دی ۱۳۵۶ش امواج خروشان خود را با اربعین های پیاپی در شهرهای دیگر، گسترش داد و نهضت امام خمینی را فراگیر کرد و بدین گونه زمینه های پیروزی انقلاب اسلامی مهیا شد.(۱۸)

در حوزه علمیه قم، علما و حکمایی چون میرزا علی اکبر حکمی یزدی، علامه میرزا ابوالحسن رفیعی قزوینی، آیت الله میرزا محمدعلی شاه آبادی، علامه سیدمحمدحسین طباطبایی و عده کثیری از دانشمندان دیگر، چشمه هایی از حکمت و عرفان ناب را جاری کردند و به شکوفایی اندیشه کار