پاورپوینت کامل جهاد اختیاری و رحمت الهی (۲) ۴۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل جهاد اختیاری و رحمت الهی (۲) ۴۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل جهاد اختیاری و رحمت الهی (۲) ۴۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل جهاد اختیاری و رحمت الهی (۲) ۴۴ اسلاید در PowerPoint :

امام خمینی (ره) و توفیق جهاد در عرصه های مختلف

الف) جهاد علمی و بسط فلسفه

امکان ندارد یک فرد بتواند در هم عرصه ها در خط اول باشد. گاه خدای متعال به برخی توفیق می دهد که دو یا چند عرص جهادی را جمع کنند که البته توفیقی بسیار استثنایی است؛ همانند توفیقی که به امام خمینی (رضوان اله علیه) داده شد. در سال ۱۳۳۲، وقتی من به قم آمدم، ایشان در مسجد محمدیه درس می گفتند. عصرها درس اصول و بعد از مدتی، صبح ها درس فقه هم می گفتند. درس فقه ایشان محدودتر و درس اصول پرجمعیت تر بود.(۱) به هر روی، ایشان استاد حوزه بودند و یکی از مصداق های جهادی در ایشان جهاد علمی بود. در آن دوره، در زمین بحث های حوزوی، اختلاف نظرهایی وجود داشت و برخی (چه به سبب قصور در تشخیص و چه به سبب عوامل دیگر) تنها سبک خاصی از تعلیم و تعلم در رشته های خاص حوزوی را می پذیرفتند و در قبال بعضی از رشته ها بی مهر بودند. (۲) گاه فقط بی مهری نبود، بلکه با آن مبارزه می شد؛ مانند رشته های فلسفه و عرفان. گاه، تلاش در این رشته ها واقعاً جهاد بود. یکی از جهادهایی که امام (رضوان اله علیه) در زمین علوم حوزوی انجام دادند، این بود که ایشان علوم عقلی را از استادانی مانند مرحوم آقای شاه آبادی (رضوان اله علیه) به خوبی آموختند و کوشیدند در تدریس فلسفه شاگردانی همچون مرحوم آقای مطهری (رضوان اله علیه) را پرورش دهند. امام (رضوان الله علیه) در مدرس فیضیه، درس اخلاق نیز می گفتند که عصرهای پنج شنبه برگزار می شد و درس دیگر ایشان که نسبتاً خصوصی هم بود و امثال آقای مطهری در آن شرکت می کردند، درس اسفار بود. در چنان دوره ای، صرف تدریس این درس و پرورش چنین شاگردانی، خود نوعی جهاد بود؛ زیرا این درس ها مخالفان بسیاری داشت و امام بایستی با آنها مبارزه می کرد. گاه، کار به جایی می رسید که بعضی از تنگ نظران به این رشته ها نسبت کفر می دادند و این داستان معروف است که استکان مرحوم آقا مصطفی را به این علت آب کشیده بودند که پدر ایشان اهل فلسفه است، پس هم خودش و هم پسرش مرتدند! چنین مشکلاتی در عرص علمی قم و در میان روحانیت وجود داشت و امام (رضوان اله علیه) با تلاشی مُجدّانه این سدها را شکست و در این زمینه بعد از ایشان مرحوم علامه طباطبایی (رضوان اله علیه) کار نهایی را انجام دادند.

ب) جهاد اخلاقی

امام در درس اخلاق کاری می کرد که گاه افرادی در کلاس اخلاق ایشان از فرط گریه غش می کردند. من در این کلاس نبودم، اما به یاد دارم که برخی می گفتند عده ای در پای موعظه ایشان، آن چنان گریه می کردند که گاه بی هوش می شدند. گذشته از این کلاس، رفتار خود ایشان نیز جهادی اخلاقی بود. در میان شاگردان و نزدیکان، ایشان چنان رفتار می کرد که شیو رفتارش تربیت بود. برای مثال، اگر فردی در بین راه از امام چیزی می پرسید، ایشان می ایستاد و پاسخِ پرسش او را می داد و سپس بعد از راه انداختن آن فرد حرکت می کرد؛ یعنی حاضر نبود هنگام راه رفتن در خیابان یا کوچه، کسی دیگری هم همراهش راه بیاید و در مقابل دیگران تظاهر کند که شاگردان زیادی دارد. همیشه، تنها راه می رفت و اجازه نمی داد کسی با او همراه شود؛ البته، بعدها به دلیل مسائل سیاسی و مرجعیت، انجام یک سری از کارها ضروری بود و ایشان حداقل آنها را انجام می داد؛ زیرا مراجعات مختلفی به ایشان می شد و گاه باید فوراً پاسخ کسی را می دادند، اما به هر روی، آن وقتی که ایشان استادی ساده بود، بسیار متواضع، بی پیرایه، بی تکلف، بی ادعا و آماده برای فداکاری در راه وظیفه بود. حکایت مسائل سیاسی و انقلاب هم که روشن است و شرح پیروزی انقلاب بسیار مفصل است. امام (رضوان اله علیه) هم در جهاد علمی موفق بود و هم در جهاد با نفس که جهاد اکبر است.

ج) تربیت شاگردی بزرگ مانند شهید مطهری

ایشان در راه تربیت دیگران نیز موفق بود و مبارزان و مجاهدان بزرگی را تربیت کرد. امام (رضوان اله علیه) با روش های نادرست و انحراف هایی که در جامعه وجود داشت، مبارزه کرد. ایشان در جوامع علمی با تفکرهای نادرست مبارزه کرد و راه را برای پیشرفت های علمی و معنوی دیگران باز کرد. یکی از موفقیت هایی که خدای متعال به امام مرحمت کرد این بود که شاگردانی چون آقای مطهری را نصیب امام کرد. مرحوم آقای مطهری به صورت های مختلف ابراز می کردند که من تربیت شد دو استاد هستم: امام و علامه طباطبایی (رضوان الله علیهما). مرحوم مطهری در سخنانشان یا حتی گاه در نوشته هایشان، وقتی اسم این دو بزرگوار را می بردند، معمولاً می گفتند: روحی له الفداء. مرحوم آقای مطهری افتخار می کرد که پرورش یافت چنین استادانی است و متقابلاً استادها نیز افتخار می کردند که چنین شاگردی دارند. همه می دانیم، امام درباره ایشان فرمود: حاصل عمر من است. حرف بزرگی است که استادی درباره شاگردش بگوید او حاصل عمر من است و اگر من هفتاد سال زحمت تدریس کشیدم، نتیجه اش را دیدم. همان طورکه مرحوم آقای طباطبایی نیز به آقای مطهری ابراز علاقه می فرمودند. علامه می گوید: وقتی آقای مطهری وارد جلسه درس می شد، من به وجد می آمدم، لذت می بردم و شاد می شدم؛ زیرا هرچه می گفتم، ایشان درک می کرد و سخنانم هدر نمی رفت. این تعبیر را من از هیچ استادی و دربار هیچ شاگردی نشنیدم که بگوید وقتی فلان شاگرد وارد جلسه درس من می شد، من به وجد می آمدم. حتی برخی نقل می کنند که علامه گفته است وقتی ایشان می آمد، من به رقص می آمدم.

شهادت، مزد جهادگران الهی

اینها برای کسانی که اهل جهادند، توفیق های الهی است. مرحوم مطهری سرانجام به آرزوی دیرینه خود رسید و با فیض الهی در راه او شهید شد؛ البته، شهادت عالمان شیعه مسبوق به سابقه و مای افتخار شیعیان است. برخی از عالمان شیعه بین علم و شهادت جمع کردند؛ برای مثال دو شهید بزرگوار، شهید اول و شهید ثانی. یکی از افتخارات ما طلبه ها که هم باید به آن بنازیم و ببالیم و هم باید از آن درس بیاموزیم کتاب شرح لمعه است؛ درسی که اکنون در هم حوزه های علمیه شیعی عالم (تا آنجا که ما خبر داریم) تدریس می شود و به عنوان یکی از بهترین کتاب های درسی است. شرح لمعه هم متن است و هم شرح. متن لمعه را عالمی بزرگ نوشته است و استاد بزرگ دیگری آن را شرح داده است. هر دوی ایشان در راه خدا شهید شدند. متن را شهید اول و شرح را شهید ثانی نوشته است. آیا چنین چیزی نشان بر این امر نیست که جهادگران در راه خدا پاداشی عظیم دارند؛ علاوه بر آنکه شهادت نصیبشان می شود، به کتاب و اثرشان برکتی داده می شود که سالیان سال تدریس می شود. این افتخار پاداش آن روح جهاد و روح اخلاصی است که در این بزرگواران بود.

حکایتی از شهید ثانی

در احوال شهید ثانی، شارح شرح لمعه، آمده است که ایشان طلب جوانی بود و مشغول تحصیل. وقتی ایشان