پاورپوینت کامل امید: سرچشمه حیات ۵۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل امید: سرچشمه حیات ۵۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل امید: سرچشمه حیات ۵۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل امید: سرچشمه حیات ۵۳ اسلاید در PowerPoint :

در نوبت پیشین، بحث را با یکی از مهم ترین مباحث روانی یک انسان وسرمایه زندگی او یعنی«امید» شروع کردیم و در پایان مقاله به ضرورت طرح این بحث اشارت و به مفهوم شناسی آن ومشابهت لفظ «امید» با واژگانی چون امل و آرزو پرداخته شد. اینک ادامه بحث را دنبال می کنیم:

امل

برخی واژه «امل» را نیز «آرزو» معنا کرده اند. صاحب التحقیق می نویسد: معنای حقیقی امل، امید به دور داشتن و انتظار کشیدن چیزی است که حصول آن بعید است و در فارسی به آن «آرزو» گفته می شود. در کتاب العین، امل به معنای رجا وامید آمده است ونوعی امید معقول وتلاش کم برای فراهم ساختن وسایل و رسیدن به آن وتلاش اندک برای به ثمر رسیدن آن است.

بررسی کاربرد این واژه نشان می دهد که امل، غیر از آرزوست، زیرا امل بر خلاف آرزو به امور محال تعلّق نمی گیرد. همچنین آرزو در باره امور گذشته و آینده به کار می رود، در حالی که امل در باره گذشته به کار نمی رود. البتّه امل در برخی از موارد، معنایی نزدیک به آرزو دارد و آن جایی است که مورد آرزو امری محال نباشد و مربوط به آینده باشد. بنابراین، امل با آرمان سازگاری بیشتری دارد. این واژه دو بار در قرآن آمده که یک بار آن امری نکوهیده معرفی شده است: «ذَرهُم یَأکُلوا و یَتَمتَّعوا و یُلهِهِمُ الأَملُ فَسوفَ یَعلَمون». بگذار آنها بخورند و بهره گیرند و آرزوها آنان را غافل سازد ولی بزودی خواهند فهمید.

اعمال صالح انسان، برتر از مال و فرزندان که زینت دنیا هستند، دانسته شده است:«والبـاقِیاتُ الصـالِحاتُ خَیرٌ عِندَ رَبِّکَ ثَواباً و خَیرٌ أَمَلاً». مال و فرزند، زینت زندگی دنیاست و باقیات صالحات [ارزش های پایدار و شایسته ] ثوابش نزد پروردگارت بهتر و امیدبخش تر است.

این آیات نشان می دهند که «امل» می تواند در مواردی ستوده باشد. امل، بیشتر در مواردی به کار می رود که حصول آن بعید است. هنگامی که حصول نزدیک باشد، طمع به کار می رود. در کتب لغت بین امل و رجا (امید)و طمع و رابطه آنها گفته اند: «کسی که خواهان چیزی باشد که دسترسی به آن نزدیک باشد گویند طمع دارد، اگر متوسط باشد، گویند رجا و امید دارد واگر دور باشد گویند امل وآرزو دارد».

آرمان: نیز به معنای آرزوست، ولی کاربرد محدودتری دارد و گویا فقط به آن دسته از آرزوهای کلان که برای شخص، محترم و مقدّس و قابل دست یابی هستند، اطلاق می شود.

در معنی امید و آرزو و مرز بندی آن با واژگان دیگر باید نکات ذیل را مد نظر قرار داد:

۱– اصل امید و آرزو باید دلیل عاقلانه داشته باشد.

۲- برای رسیدن به آرزو و خواسته باید از مقدمات و اسباب مناسب بهره گرفت.

۳ – پس از فراهم شدن مقدمات، باید با تلاش و کوشش و توکل به اراده الهی در انتظار به ثمر رسیدن آن بود.

انسان از آینده انتظار وتوقعی دارد و اگر امر مورد انتظار این ویژگی ها را داشته باشد، یعنی الف )محبوب وخوشا یند باشد ب)متعلق به آینده باشد ج)ممکن باشد، د)احتمال وگمان به تحققش غالب باشد نه یقینی و هـ)اغلب اسبابش آماده باشد، احساس راحتی وشادی در دل شخص پدید می آید که به آن «امید و رجا» می گویند.

شاید بتوان در فرق آرزو وامید گفت امید از مقوله احساس خوش وراحتیِ روان وحالت انتظاراست، ولی آرزو از مقوله تصور وترسیم خواهش های نفس است و لذا شامل گذشته وآینده و محالات هم می شود، به این دلیل آرزوها حد وحصر ندارند وانتهاناپذیرند.

لازم به یاد آوری است که تفاوت های فوق با توجه به نظرات لغویین وبرخی کاربردها بیان شده اند وبرای اظهارنظر جامع باید در یک تتبع کامل و جامع و با بررسی مصادیق واژگان وکاربرد آنها در آیات وروایات، نظرنهایی را ارایه کرد.

یاس و ناامیدی (مفهوم شناسی)

در مقابل واژه امید، واژه یاس وناامیدی به کار می رود. یاس و ناامیدی یعنی آینده را تاریک و پوچ دیدن و با عینک بدبینی آن را تحلیل کردن که موجب رکود وسستی انسان می شود.

اگر انسان برای رسیدن به هدف و مطلوب خود از ابتدا نگاه منفی داشته باشد و از حداقل حرکت و تلاش نیز مضایقه کند، او را«مأیوس و نا امید» گویند، اما چنانچه حرکت و تلاش کند، ولی به هدف نرسد، او را «خائب و ناکام» می گویند. یأس در لغت به معنای قطع امید کردن است. در آیات قرآن، ناامیدی در قالب کلماتی چون یأس(در سوره عنکبوت آیه۲۳)وقنوط (درسوره حجرآیه ۵۵) ابلاس (درسوره روم آیه۴۹) آمده است. معنی اصطلاحی یأس همان معنی لغوی و به معنی عدم رضایت قلبی به انجام امر محبوب در آینده است.

یأس و ناامیدی باعث ایجاد افسردگی و عدم تعقل و تحرک می شود. در کتب روانشناسی از ناامیدی و غمگینی به عنوان دو مشخصه اصلی افسردگی نام برده اند. البته ممکن است کسی غمگین باشد، اما نا امید نباشد، بلکه بر عکس، به حل مشکل امیدوار باشد. ناامیدی یعنی انتظار منفی در مورد آینده داشتن، آینده را روشن ندیدن و با عینک تیره به فرداهای زندگی نگریستن. پیش بینی انسان نا امید، منفی است و به هدف و مطلوب خود امید ندارد و دچار یأس و ناامیدی شده است. یأس و ناامیدی در آیات و روایات مذمت و مساوی با کفر و مرگ قلمداد شده است.

«قنوط»: یکی از واژه های مرتبط با یأس و نا امیدی«قنوط» است. درکتاب العین قنوط را به معنای ناامیدی آمده است. در کتاب مقاییس ریشه قنوط «یأس من الشی ء» ذکر شده است. برخی آن را به معنی یأس شدید آورده اند.

«ابلاس»: به معنای یاس شدیدی که از سوء عمل شخص ناشی و موجب حزن او شده است.

تفاوت قنوط و یأس و خیبه

قنوط شدیدتر از یأس است، اما خیبه (ناکامی) بعد از أمل است، زیرا ناکامی به خاطر نرسیدن به آرزو و مطلوب پیش می آید. اما یأس گاهی قبل از آرزو و گاهی بعد از آن است.

در روایت یأس به دو گونه مذموم و ممدوح مطرح شده است. مذموم: قطع امید کردن از علت حقیقی یعنی خدا. قوم کافر چنینند. ممدوح: قطع امید کردن از علل توهّمی مانند نقش و تأثیر مردم، دنیا، وماسوی الله در امری است که به کسب و به دست آوردن آن توصیه شده است.

رویکردهای انسان نسبت به آینده

انسان نسبت به آینده رویکردهای روانی متفاوتی را از خود بروز می دهد، مثل رویکرد خوش بینی به آینده. این رویکرد انواع مختلفی دارد: خوش بینی واقع گرایانه (امید و رجا) و خوش بینی غیرواقعی(تمنا وآرزو)

انسان موجودی است که در زمان زندگی می کند و سه بخش گذشته، حال و آینده او را احاطه کرده اند. او در هر لحظه او در «حال» است، می تواند نگاهی به پشت سر و گذر عمر و فعالیت های انجام شده را محاسبه و فردا و آینده خود را نظاره کند.

در روایات اسلامی به زمان شناسی توصیه شده است. امام علی«ع» فرموده اند: « اَعرَفُ الناسِ بالزّمانِ، مَن لَم یَتَعَجَّب مِن اَحداثِهِ »آگاه ترین مردم به روزگار، کسی است که از حوادث آن تعجب نکند».

و امام صادق (ع) فرمودند:« العالِمُ بِزَمانِهِ، لاتَهجُمُ علَیهِ اللَّوابِسُ ». کسی که عالم به مقتضیات زمان خود باشد، مورد هجوم اشتباهات قرار نمی گیرد.

از این توصیه ها چند نکته بر می آید:

الف ) زمان شناسی دلیل دانایی فرد است.

ب ) فرد زمان شناس غافلگیر نمی شود.

ج) کسی که معتقد به تاثیر زمان در تغییرات و تحولات است، دائماً هشیار و دقیق است، تحولات ناشی از زمان را زیر نظر دارد و لذا کمتر در معرض اشتباه قرار می گیرد.

برخی از مفاهیم عام اخلاقی، عهده دار تنظیم موضع نفسانی انسان نسبت به عاقبت و پایان کار خویش هستند. شاخص ترین مفاهیمی که در این باب مطرح اند عبارتنداز: خوف، رجا، یأس و قنوط و ایمنی از مکر خداوند.

یأس و قنوط به عنوان آفتی برای «بیم و خوف» و ایمنی از مکر خداوند آسیبی برای «امید و رجا» محسوب می شوند. پویایی زندگی منوط به نگاه به آینده است. بدون نگاه به آینده، چرخ زندگی از حرکت باز می ایستد. نگاه حسرت آمیز به گذشته، نوعی «واپس گرایی»است ونگاه به حال بدون امید به آینده، موجب «ایستایی» می شود.

گفتگوی درونی انسان های امیدوار و ناامید چنین است: تاکی باید کار کرد؟ چرا باید زندگی کرد؟ زندگی چه فایده ای دارد؟ زندگی برای این گروه، سرد، تاریک، بی روح، تلخ وزجر آور است. اما کسانی که از گوهر امید برخوردارند، بر این باورند که تا ا