پاورپوینت کامل مسجدالاقصی در خطر تخریب و تصرف ۶۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مسجدالاقصی در خطر تخریب و تصرف ۶۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مسجدالاقصی در خطر تخریب و تصرف ۶۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل مسجدالاقصی در خطر تخریب و تصرف ۶۶ اسلاید در PowerPoint :

چند سالی است که گروه های افراطی صهیونیستی با ادعای اینکه مسجدالاقصی بر ویرانه های معبد سلیمان ساخته شده است، اقدام به حرمت شکنی نسبت به این مکان مقدس اسلامی می کنند و این گونه اقدامات با واکنش شدید مردم مسلمان شهرقدس روبه رو می شود وآنان به رغم در اختیار نداشتن سلاح و امکانات نظامی و فشارهای گوناگون امنیتی و اقتصادی دشمن، با امکانات موجود و نامتعارف مانند خودرو وسلاح سرد آشپزخانه به دفاع از مقدسات اسلامی خود می پردازند. این عملیات شهادت طلبانه تا چه حد می تواند مردم فلسطین را وارد فرایند قیام تازه ای سازد و اقدامات رو به افزایش رژیم صهیونیستی در مصادره سرزمین فلسطینیان در کرانه باختری برای شهرک سازی بیشتر برای صهیونیست ها، تا چه حد منطقه کرانه باختری را در آستانه انتفاضه جدید در دفاع از موجودیت و هویت اسلامی خود قرار می دهد و بالاخره این اقدامات تجاوزگرانه دشمن تا چه حد جهان اسلام را برای دفاع از مقدسات خود وادار می سازد تا جدی تر وارد این معادله گردد؟

شکی نیست که جامعه فلسطینی در حال حاضر درگیر نوعی بن بست سیاسی است و نخبگان این جامعه میان جریان سازش و مقاومت تقسیم شده اند و فلسطینیان برای خروج از این بن بست و دوگانگی سیاسی حاکم بر این معادله، راهی جز قیام فراگیر و تغییر شرایط موجود سیاسی در پیش ندارند. گفت وگوهای سیاسی با رژیم صهیونیستی بر پایه توافق اسلو بیست ویک سالی هست که ادامه دارد و تا کنون هیچ نتیجه ای برای فلسطینیان در برنداشته است. در این مدت، رژیم صهیونیستی فرصت یافته تا نزدیک به شصت درصد از کرانه باختری را مصادره و در آن شهرک سازی و اشغال جمعیتی کند و با تقسیم کرانه باختری به چند بخش ناپیوسته، عملاً امکان شکل گیری دولت پیوسته و مستقل فلسطینی را در کرانه باختری و نوار غزه در یک پنجم مساحت این سرزمین که موضوع گفت وگوی سازش است، ناممکن سازد. گفت وگوهای دو سال اخیر دو طرف تحت نظر آمریکا که به رغم تمدید نه ماهه به نتیجه نرسید، نشان داد که ادامه سیاست های تجاوزگرانه شهرک سازی رژیم صهیونیستی روز به روز فرصت و امکان توافق و اجرای طرح دو دولت را از بین می برد و زمینه ای برای برپایی دولت فلسطینی باقی نمی ماند.

طرح یک دولت یکپارچه با قومیت دوگانه نیز همواره و از زبان مسئولین رژیم صهیونیستی نیز به طور قاطع منتفی و غیرقابل قبول شمرده شده و زمزمه اخیر دولت یهودی از سوی دولتمردان صهیونیست نیز نشان می دهد که صهیونیست ها فلسطین را کاملاً برای خود و یهودی شده می خواهند. این واقعیت ها نشان می دهند که فرایند سازش با همه عقب نشینی های سیاسی با بن بست کامل رو به روست. کشته شدن زیاد ابوعین وزیر اسرای دولت خودگردان در جریان اعتراضات مسالمت جویانه به تصرف برخی از زمین های کشاورزان فلسطینی، سرگردانی سیاسی محمود عباس رئیس دولت خودگردان فلسطین را دوچندان کرد و ابومازن راهی جز رفتن به شورای امنیت نیافت که به علت سلطه آمریکا بر آن نهاد بین المللی و استفاده از حق وتو به نفع اسرائیل، این راه نیز سد شد و نا کارآمدی خود را نمایان ساخت.

اعلام ابومازن در احتمال رفتن به دادگاه کیفری بین المللی نیز کارساز نیست، زیرا دادگاه ممکن است در باره جنایات ر‍‍ژیم صهیونیستی در غزه وشهرک سازی در کرانه باختری نظر دهد و در بهترین وضعثت ممکن، این رژیم متجاوز محکوم می شود و به اصطلاح تحت فشار قرار می گیرد، ولی این راهکار، زمین را به فلسطینیان برنمی گرداند و شرایط سیاسی کنونی را تغییر نمی دهد.

اکنون دولت خودگردان با راهبرد فرار به جلو می کوشد یک فضای باز سیاسی برای راهبرد خود مبنی بر گفت وگو دست و پا کند تا از این رهگذر تداوم حیات خود را استمرار بخشد و امید به راهکار گفت وگو برای حل بحران را با دستگاه فریب زنده نگاه دارد. این حقایق نشان می دهند که روند سازش در حال حاضر فاقد هرگونه افق سیاسی است و پایگاه اجتماعی آن در میان جامعه فلسطینی روز به روز در حال تنزل است.

امتناع دولت خودگردان از اجرای انتخابات پارلمانی بر پایه توافق آشتی ملی با حماس نیز که قرار بود پس از شش ماه از امضای توافق صورت گیرد، میزان نگرانی سازشکاران در رجوع به رأی مردم برای کسب تکلیف را فاش می سازد.

در آن سوی معادله، جریان مقاومت به رغم دشمنی آشکار نظام رسمی عربی و حمایت نکردن از آن توانسته است دستاوردهایی داشته باشد و هم اکنون تنها سکوی نجات جامعه فلسطینی است. این جریان مقاوم در سال های ۲۰۰۰ و ۲۰۰۵ اشغالگران صهیونیست را وادار کرد تا از جنوب لبنان و نوار غزه عقب نشینی کنند و در سال ۲۰۰۶ مقاومت در جریان انتخابات پارلمانی در کرانه باختری و نوار غزه با کسب اکثریت آرا، اعتماد عمومی اکثریت جامعه فلسطینی را نیز به دست آورد. همچنین مقاومت در سه جنگ پی در پی در غزه نیز در سال های ۲۰۰۸، ۲۰۱۲ و۲۰۱۴ موفق شد در مقابل دشمن ایستادگی کند و مانع از اشغال مجدد نوارغزه گردد که این خود پیروزی بی نظیری است که در شرایط کاملاً نابرابر تحقق یافته است.

در حال حاضر مقاومت، کارنامه درخشانی دارد و در صورت وحدت اجتماعی فلسطینیان حول محور مقاومت، تعمیم این فرایند به کرانه باختری می تواند جامعه را به سوی تغییر هدایت کند، اما این جریان در حال حاضر درگیر مشکلاتی است که مهم ترین آنها اقدامات گروه های تکفیری است که جوامع اسلامی را درگیر دودستگی مذهبی و فکری کرده ومتأسفانه اولویت هایی را مطرح ساخته که مسئله فلسطین در میان آنها دیده نمی شود. این گروه ها برپایی دولت خلافت خود را بر آزادی فلسطین مقدم می دانند.

در چنین شرایط پیچیده و حساسی، رژیم صهیونیستی با بهره برداری از فرصت های پیش آمده می کوشد بسیاری از موضوعات را یکسره کند. این رژیم با اعزام صهیونیست های تندرو به مسجدالاقصی با حفاظت کامل نظامی و آغاز فرایند برپایی مراسم دعا و نیایش در گوشه و کنار این مکان مقدس اسلامی تلاش می کند تا در اینجا جای پایی برای خود به دست آورد و با این اقدام، ادعاهای خود را در آینده پیگیری کند و عینیت ببخشد. این رفتار عیناً همان شیوه ای است که در دهه ۹۰ میلادی در حرم ابراهیمی در شهر الخلیل در جنوب کرانه باختری به کار برده شد. در این واقعه صهیونیست ها ابتدا زیارت حرم ابراهیمی را باب کردند و سپس با جنایت و کشتار نمازگزاران مسلمان و ایجاد زمینه های درگیری، امکان تقسیم را به عنوان تنها راه برای حل اختلاف فراهم ساختند و در نهایت دوسوم این حرم را تصاحب کردند.

صهیونیست ها در حال حاضر عملاً این سناریو را یک بار دیگر تکرار می کنند. رژیم صهیونیستی در سال ۱۹۶۷ و هنگامی که منطقه کرانه باختری و شهر قدس را به اشغال نظامی خود درآورد، توافقی را با وزارت اوقاف دولت اردن که سرپرستی اماکن مقدس را برعهده داشت، امضا کرد که بر اسلامی بودن مسجدالاقصی و اینکه این مکان بخشی از موقوفات اسلامی است تأکید داشت و انحصار عبادت مسلمانان در آن را نیز پذیرفت. اخیراً رژیم اشغالگر تصریح کرده است که این توافق هیچ ارزشی ندارد. دولت اردن هم در قبال این ادعا هیچ اقدامی انجام نمی دهد و تنها به محکومیت لفظی اکتفا می کند.

در حال حاضر صهیونیست ها با اطلاق واژه جبل الهیکل بر مسجدالاقصی مدعی اند که این همان ارتفاعاتی است که معبد سلیمان بر فراز آن قرار داشته است و اکنون باید تخریب و معبد سومی به جای آن ایجاد شود.

رژیم صهیونیستی هم اکنون در اماکن عمومی سرزمین های اشغالی، ماکت پیشنهادی معبد سوم سلیمان را به نمایش گذاشته و با این کار عملاً افکارعمومی صهیونیست ها را به سوی این معادله سوق می دهد.

رژیم صهیونیستی تا سال ۲۰۰۰ میلادی تا حدودی از ورود غیرمسلمانان به این مسجد جلوگیری می کرد و هنگامی که شارون نخست وزیر سابق اسرائیل در سال ۲۰۰۰ این قاعده را شکست و با دوهزار نفر وارد مسجدالاقصی شد، فلسطینیان این تجاوز را با انتفاضه ای فراگیر با نام مسجدالاقصی پاسخ دادند. این انتفاضه پنج سال به درازا کشید و هزینه های سنگین انسانی و مادی بر این رژیم تحمیل کرد. از آن زمان که جلاد صبرا و شتیلا سد ورود به مسجد را شکست، تا کنون تجاوزات صهیونیست ها به این مکان مقدس کم و بیش ادامه داشته است، ولی در یک سال اخیر این تجاوزات فزونی فوق العاده ای پیدا کرده اند.

علت افزایش تعرض به مسجدالاقصی این است که رژیم صهیونیستی جامعه فلسطینی را به سه بخش اصلی و جدا از یکدیگر(کرانه باختری، غزه، سرزمین های اشغالی ۱۹۴۸) و کرانه باختری را نیز به چند بخش جدا از هم تقسیم کرده است و تصور می کند این جداسازی ها مانع از واکنش هماهنگ جامعه فلسطینی می شود؛ به همین دلیل دولتمردان اسرائیل احساس می کنند که تصرف مسجدالاقصی با کمترین هزینه امکان پذیر است.

به عنوان نمونه در سال گذشته میلادی (۲۰۱۳) طبق آمار اداره اوقاف مسجدالاقصی تعداد هزار و صهیونیست همراه با هزار و نظامی و نیز هزار و گردشگر خارجی که بعضی از آنها با لباس های بسیار زننده آمده بودند، از مسجدالاقصی بازدید کردند. این آمار یک جهش صعودی فوق العاده را نشان می دهد و نیت پلید این رژیم را آشکار می سازد.

البتهرژیم صهیونیستی از آغاز اشغال قدس نیت یهودی سازی را در سر داشته و در طول چهار دهه گذشته با کاوش های باستان شناسانه در زیر و اطراف مسجدالاقصی کوشیده است آثاری را پیدا کند و آنها را دستاویز ادعاهای جدید خود در باره مسجدالاقصی قرار دهد، ولی این کندوکاوها نتیجه ای در برنداشته و گاه نتیجه عکس داده و اصالت اسلامی این منطقه را بیش از بیش اثبات کرده اند.

صهیونیست ها پس از ناکامی، در چند سال اخیر به ایجاد اماکن دینی در این منطقه پرداخته اند تا نوعی تقدس مصنوعی ایجاد کنند. این رژیم در سه سال پیش، معبد «جوهر اسرائیل» را در ۲۰۰ متری مسجدالاقصی ساخت و مرکز «جفعاتی» را نیز در مقابل دیوار جنوبی مسجدالاقصی افتتاح کرد و در حال حاضر درصدد برپایی معبد «کیدیم بورشلایم» در محله باب مغاربه است.

رژیم متجاوز صهیونیستی همچنین با تخریب مدرسه وقف تدریس علوم دینی «تنکزیه»، معبد یهودی «نور قدس» را بر ویرانه های آن ساخته است. این اقدامات تجاوزگرانه هنگامی صورت می