پاورپوینت کامل پاسخ به شبهات تاریخی اشغال فلسطین؛ فلسطینیان چرا و چگونه سرزمین خود را ترک کردند؟ ۴۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل پاسخ به شبهات تاریخی اشغال فلسطین؛ فلسطینیان چرا و چگونه سرزمین خود را ترک کردند؟ ۴۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل پاسخ به شبهات تاریخی اشغال فلسطین؛ فلسطینیان چرا و چگونه سرزمین خود را ترک کردند؟ ۴۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل پاسخ به شبهات تاریخی اشغال فلسطین؛ فلسطینیان چرا و چگونه سرزمین خود را ترک کردند؟ ۴۰ اسلاید در PowerPoint :

با تشکیل نخستین کنگره صهیونیسم در شهر بال سوئیس در سال ۱۸۹۷ طرح صهیونیستی کردن فلسطین تهیه شد. در پی آن، رهبران جنبش صهیونیسم کوشش خود را برای تنظیم طرح ها و سیاست های لازم، به منظور خالی کردن فلسطین از ساکنان قانونی و مشروع آن در دوره قیمومیت انگلستان بر فلسطین مبذول داشتند. «یوسف وایتس»[۱] در یادداشت خصوصی خود در سال ۱۹۴۰م نوشت: «باید برای خود ما این معنا آشکار باشد که در این سرزمین برای دو ملت در کنار هم جایی نیست… ما نمی توانیم با وجود عرب ها در این سرزمین، هدف خود را مبنی بر آنکه ملتی مستقل باشیم، تحقق بخشیم. تنها راه حل آن است که سرزمین اسرائیل، یا لااقل سرزمین غربی اسرائیل، بدون وجود عرب باشد… هیچ راه دیگری برای دستیابی به این هدف نیست، مگر انتقال دسته جمعی عرب ها از این سرزمین به کشورهای همسایه، به نحوی که یک روستای عرب نشین هم برجای نماند. این عرب ها می باید به عراق و سوریه و حتی شرق اردن منتقل شوند. اعتبار مالی زیادی برای این کار اختصاص خواهد یافت. تنها با انتقال و بیرون راندن عرب هاست که این سرزمین می تواند میلیون ها تن از برادران ما را در خود جای دهد…».[۲]

در تحقق این امر، نهادهای صهیونیستی با تبانی و کمک دولت قیمومیت انگلیس بر فلسطین، سیاست کوچانیدن ساکنان عرب فلسطین را که با واقعیت های اقتصادی فلسطین (کشاورزی) و جامعه کشاورزی آن از رهگذر مجموعه قوانین نژادپرستانه سازگار بود، در پیش گرفتند. کشاورزان و مستأجران خرده پای زمین را به طبقه ای پایمال شده تبدیل و آنان را از زمین های خود و حق کار روی آن محروم و وادارشان کردند در بدترین وضع و با کوشش جانکاه به جاهای دیگر مهاجرت کنند.[۳]

صهیونیست ها در این راستا از شیوه های کشتار و سرکوب فلسطینیان، تصرف اراضی فلسطینیان، تخریب روستاهای فلسطینی و اجرای «سیاست کار عبری» در فلسطین برای بیرون راندن فلسطینیان از سرزمین اجدادی آنها بهره گرفتند.

الف) کشتار و سرکوب فلسطینیان

در اواخر قرن ۱۹ با شکل گرفتن تفکر صهیونیسم، موج مهاجرت یهودیان در فلسطین آغاز و با صدور اعلامیه بالفور در سال ۱۹۱۷ (۱۲۹۶ هـ.ش) روند آن سرعت گرفت. با همسو شدن سیاست های قدرت های بین المللی با صهیونیسم بین الملل و حمایت کورکورانه از آنان، فعالیت گروه های تروریستی صهیونیستی «هاگانا»، «پالماخ»، «اشترن»، «هاشومیر» و «ایرگون» در دوران قیمومیت انگلیس بر فلسطین یعنی از ۱۹۲۲ (۱۳۰۱ هـ.ش) تا ۱۹۴۸ (۱۳۲۷ هـ.ش) آغاز شد و با سیاست ارعاب و فاجعه آفرینی و کشتارهایی مانند قتل عام دیریاسین[۴] در ۹ تا ۱۰ آوریل ۱۹۴۸، زمینه های وحشت و ارعاب و فرار فلسطینی ها را فراهم کرد.

رژیم صهیونیستی از همان روزهای نخست اشغال فلسطین، به منظور ایجاد رعب و وحشت در دل فلسطینیان و اجرای طرح های استعماری خود در سرزمین های اشغالی، کشتار وسیع و قتل عام مردم فلسطین را آغاز کرد. صهیونیست ها در شب نهم و صبح روز دهم می ۱۹۴۸ اهالی روستای دیریاسین را کشتند. این کشتار وحشیانه و اقدام جنایت آمیز را که منجر به شهادت ده ها تن از ساکنان عرب این روستا شد، دو سازمان تروریستی صهیونیستی «ایرگون» و «اشترن» انجام دادند.[۵]

هر چند این کشتار فلسطینیان در محافل منطقه ای و بین المللی محکوم شد، اما رژیم صهیونیستی از خوی حیوانی خود دست برنداشت و بارها به کشتار مردم بی دفاع فلسطین اقدام کرد. یکی دیگر از روستاهایی که اهالی آن را نیروهای نظامی صهیونیستی قتل عام کردند و خشم جهانیان را برانگیختند، روستای «قبیه» بود. حدود ۲۰۰۰ تن از اهالی این روستا در شب های چهاردهم و پانزدهم ماه اکتبر ۱۹۵۳ مورد هجوم صهیونیست ها واقع شدند. در این اقدام جنایت آمیز، ۶۷ تن از اهالی روستا به شهادت رسیدند و ده ها تن مجروح شدند. مدرسه و مسجد روستا و ۵۶ منزل مسکونی نیز به طور کامل ویران شدند.[۶] اهالی روستای دیگری به نام روستای «ناصرالدین» نیز به همین صورت قتل عام شدند.

سه مورد مـزبور نـمونه ای از زنـجیره اقـدامـات وحشیانه و غیرانسانی صهیونیست هاست. رژیم صهیونیستی تا کنون صدها مورد کشتار و قتل عام مردم مسلمان فلسطین را مرتکب شده است. این کشتارها گاهی به صورت هجوم گروه های تروریستی و شبیخون و کمین و گاهی به صورت بمباران مناطق مسکونی و اردوگاه های فلسطینی به وسیله هواپیماهای نظامی رژیم صهیونیستی انجام شده است. مورد اول بیشتر در داخل سرزمین های اشغالی فلسطین و به منظور کوچ دادن و بیرون راندن اهالی عرب روستاها به اجرا شده است.

مورد دوم نیز بیشتر به صورت بمباران مناطق مسکونی و اردوگاه های پناهندگان فلسطینی در نوار غزه و لبنان توسط هواپیماهای بمب افکن و توپخانه ارتش رژیم صهیونیستی بوده که نتیجه آن کشته شدن هزاران تن از مردم بی پناه فلسطین و کوچ اجباری آنها به خارج از فلسطین و حتی اردوگاه های فلسطینی بوده است.

اعلام تشکیل رژیم صهیونیستی و قتل عام فلسطینیان توسط صهیونیست ها، منجر به اخراج و کوچ جمعی وسیعی شد و جز ۱۶۰ هزار فلسطینی که در سرزمین های اشغالی ۱۹۴۸ باقی ماندند، سایرین به کرانه باختری، نوار غزه، اردن و سوریه و لبنان مهاجرت کنند و در مقابل یک میلیون یهودی به فلسطین آمدند، به طوری که در ۶ ماه نخست برپایی رژیم صهیونیستی، ۸۲۸/۱۰۱ یهودی به فلسطین انتقال یافتند.

«کنت فولک برنادوت»،[۷] میانجی سازمان ملل متحد در امور فلسطین در ۱۶ سپتامبر ۱۹۴۸ در اشاره به تأثیر جنگ اعراب و اسرائیل اظهار داشت: «باید بر لزوم حفظ حقوق اشخاص بی گناهی که به واسطه ترس و ترور و تخریب و جنگ از خانه و کاشانه خود در مناطق تحت تسلط یهودیان آواره شدند، پافشاری و نیز تأکید شود که این عده اگر مایل نباشند به خانه و کاشانه خود بازگردند، باید غرامت دریافت کنند.»[۸]

فلسطینیان در سال ۴۹ـ ۱۹۴۸ (حدود ۷۰سال پیش) بر اثر زور و فشار اسرائیل مجبور به فرار و ترک خانه و کاشانه خود شدند. آنها تصور می کردند که خروج آنها موقتی و گذراست و هرگز باور نداشتند این آوارگی بیش از نیم قرن به طول انجامد.[۹]

ب) تصرف اراضی فلسطینیان

یکی از سیاست هایی که جنبش صهیونیسم از تاریخ صدور وعده بالفور به سال ۱۹۱۷ به مرحله اجرا درآورد، تصرف زمین های فلسطینیان به هر وسیله ممکن بود. این امر به پشتیبانی حکومت قیمومیت