پاورپوینت کامل اشعار مذهبی روی ملودی های لس آنجلسی; در آسیب شناسی مجالس عزاداری ۳۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل اشعار مذهبی روی ملودی های لس آنجلسی; در آسیب شناسی مجالس عزاداری ۳۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل اشعار مذهبی روی ملودی های لس آنجلسی; در آسیب شناسی مجالس عزاداری ۳۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل اشعار مذهبی روی ملودی های لس آنجلسی; در آسیب شناسی مجالس عزاداری ۳۰ اسلاید در PowerPoint :

۳۲

با آمدن ماه سوگ و عزاداری، فعالیت های گروه ها و دسته های موسیقی مذهبی و همچنین نوحه خوانان آغاز می شود. امسال
نیز فعالیت این گروه ها در جای جای شهر تهران و همچنین شهرستان ها به چشم می خورد؛ اما در کنار معنویتی که این
گروه های موسیقی هیئت ها به همراه دارند، گاهی نغمه هایی ناموزون و مخالف شأن موسیقی مذهبی ایرانی به گوش
می رسد.

این آهنگ های نامطبوع، هرچند با شور حسینی همراه می شوند، اما گاهی از ترانه های پاپ، کپی برداری شده اند و به دلیل
آشنایی گوش با آنها، به سرعت در میان توده مردم جا باز می کنند. این اتفاق، باعث نگرانی و اعتراض بسیاری از هنرمندان
راستین موسیقی مذهبی، آیینی و سنتی ایران شده است؛ خصوصاً این که برخی از این قطعات، توسط سازهای الکترونیکی
اجرا شده، حتی کار به جایی رسیده که ملودی آنها از ترانه های لس آنجلسی برداشت شده است.

زمانی که پای درد دل موسیقی دانان سنتی ایران – که موسیقی مذهبی را جزء لاینفک موسیقی ایرانی می دانند – می نشینی،
تازه می فهمی که چه ها بر موسیقی مذهبی ایران گذشته است و این نوای محزونی که تو با کیبوردها و ریتم های غربی
می شنوی، کوچک ترین وجه تشابهی با موسیقی مذهبی – تاریخی ایران ندارد و هیچ قانون و تبصره ای هم برای تصحیح این
موسیقی ها در دست نیست.

حجه الاسلام موسی پور، معاون فرهنگی سازمان تبلیغات اسلامی، سال گذشته در جمع خبرنگاران در این خصوص گفت: با
هیئت های عزاداری که از ابزار موسیقی غیرمتعارف استفاده کرده، موجب هتک حرمت و آزار همسایگان شوند، به شدت
برخورد شده و مجوز فعالیت آنها نیز تمدید نخواهد شد. همچنین هیچ قانون اجرایی برای مقابله با مداحانی که به دلیل عدم
آگاهی و یا ضعف اطلاعات، مطالب غیرواقعی را بیان می کنند، وجود ندارد؛ هرچند هدف این مداحان نیز اشاعه فرهنگ
عاشورایی و تبیین سیره امام حسین علیه السلام است و هیچ قصد سوئی در میان نیست.

استادان موسیقی ایرانی که سال ها در این زمینه پژوهش کرده اند و بسیاری از آنها گوشه ها و دستگاه های موسیقی سنتی
ایران را با فراگیری آثاری از موسیقی مذهبی آموخته اند، سخت از اتفاقاتی که هم اکنون در زمینه موسیقی مذهبی می افتد،
نگرانند. پیش از اینها، در موسیقی مذهبی ما، برای هر شخص، در روایت واقعه عاشورا، موسیقی خاصی در نظر گرفته
می شد؛ مثلاً برای امام حسین علیه السلام یا حضرت علی اصغر، از مقام هایی مجزا استفاده می کردند و برای افراد قصی القلب و
اصحاب یزید از مقام های خاصی بهره می بردند. گرچه موسیقی مذهبی، بیش از هر چیز دیگر، به شعر متکی است، اما برای
صحنه های مختلفی چون نبرد، از موسیقی بی کلام نیز استفاده می شد؛ مثلاً در صحنه های حماسی، از دستگاه هایی چون
ماهور و چهارگاه که شور خاصی دارند و در صحنه های غم و ماتم، از دستگاه های نوا، شور و دشتی که سنگین تر هستند،
بهره برده می شد و حتی در موسیقی ایرانی ما گوشه هایی چون رجز وجود دارد که عیناً در موسیقی مذهبی استفاده می شود.

جلیل شهناز، تارنواز صاحب نام ایرانی، در این خصوص می گوید: متأسفانه باید بگویم که روش های امروزی برای اجرای
موسیقی مذهبی، اصلاً صحیح و اصیل نیست و متأسفانه صدا و سیما هم به آن دامن می زند. این روزها زیاد می بینیم که
نواهای مذهبی با سازهایی چون ساکسیفون، ابوا و سازهای الکترونیک نواخته می شوند. درست است که نمی توانیم بگوییم
که این موسیقی از بین رفته است و موسیقی نیز مانند دیگر هنرها با زمان پیش می رود و به واسطه زمان و قرار گرفتن در
کنار دیگر موسیقی ها، حضور آن کمرنگ تر شده است؛ اما مهم این است که ما امروزه افراد خبره نداریم. در حال حاضر، اگر
هم کسی بخواهد موسیقی مذهبی کار کند، بیشتر به جنبه تئوریک آن می پردازد.

وی ادامه داد: تعزیه، در واقع، گلچینی از ردیف های موسیقی ایرانی است؛ آهنگ هایی که از قدیم الایام بوده است و سینه به
سینه منتقل شده است. از قدیم هم ردیف ها و دستگاه هایی که حزن آورتر بوده اند، برای تعزیه در نظر گرفته می شده اند؛ اما
بیشتر آنها جدای از موسیقی، وجه تسمیه ندارند و در قالب چند مکتب ارائه شده اند؛ مکاتبی چون اصفهان، تهران و تبریز که
در اصفهان، بیشتر آواز و تعزیه بوده است و استادان تعزیه هم بیشتر در اصفهان تخصص داشته اند؛ اما در بعضی از
گوشه ها، کاربرد خاص تعزیه را می شود مشاهده کرد. گوشه هایی مانند رجز، پهلوی و مخلوق که به طور خاص به این رشته
اختصاص دارند و نشان از جایگاه خاص موسیقی مذهبی در موسیقی ردیف و دستگاهی ما دارند.

حسن ناهید، نوازنده نِی نیز در این زمینه می گوید: روند این موسیقی نه تنها پس از انقلاب پیشرفت نکرده است، بلکه پسرفت
هم داشته است. در حال