پاورپوینت کامل مرغ سحر ناله سر کن ; نگاهی به شعر و زندگی ملک الشعرای بهار ۳۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مرغ سحر ناله سر کن ; نگاهی به شعر و زندگی ملک الشعرای بهار ۳۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مرغ سحر ناله سر کن ; نگاهی به شعر و زندگی ملک الشعرای بهار ۳۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل مرغ سحر ناله سر کن ; نگاهی به شعر و زندگی ملک الشعرای بهار ۳۳ اسلاید در PowerPoint :

۳۸

میرزا محمد تقی متخلص به بهار، در روز پنجشنبه ۱۸ آذر ۱۲۶۵ش. در محله سرشور مشهد به دنیا آمد. پدرش میرزا محمد
کاظم، متخلص به صبوری که خود شاعر و ملک الشعرای آستان قدس و از نوادگان احمد صبور کاشانی (متوفای ۱۱۹۲)
شاعر سرشناس عهد فتحعلی شاه بود، وی را تربیت کرد.

بهار در این خانواده ادب پرور، در مکتب خانه های آن روزگار نشو و نما یافت و اولین تجربیات شعر و شاعری خود را به
دست آورد.

جز پدر، نزد بزرگان آن روزگار مشهد، چون میرزا عبدالجواد ادیب نیشابوری، صیدعلی خان درگزی و عبدالرحمن شیرازی
تحصیلات خود را تکمیل کرد. در عین حال، همراه پدر در مجامع سیاسی نیز شرکت می جست و خود را برای آینده ای پرفراز
و نشیب و پر حادثه، آماده می ساخت. در هجده سالگی (۱۲۸۳ش.) پدرش درگذشت و او سرپرستی خانواده را بر عهده گرفت.
در همین زمان، منصب ملک الشعرایی نیز به او واگذار شد. همین موضوع باعث شد تا او بر دامنه مطالعات خود بیفزاید.

اشعار آن دوران وی، اعجاب اهل خراسان را برمی انگیخت؛ به گونه ای که گاهی او را مورد آزمایش قرار می دادند. بهار در
جواب کسانی که از وی خواسته بودند با چهار کلمه آینه، اره، کفش و غوره بالبداهه رباعی بسراید، چنین گفت:

چون آینه نورخیز گشتی، احسنت

چون اره به خلق تیز گشتی، احسنت

در کفش ادیبان جهان، کردی پای

غوره نشده، مویز گشتی، احسنت

اما شعر و شاعری، روح تشنه و جوینده او را سیراب نمی ساخت. از این رو، آرام آرام وارد جریانات سیاسی و اجتماعی آن
روزگار شد.

بعد از آن همه فعالیت سیاسی، اجتماعی و مطبوعاتی، سرانجام در زمستان ۱۳۲۵ علائم بیماری سل در بهار پدیدار شد و به
دنبال این بیماری ممتد، او در صبحی بهاری در سال ۱۳۳۰ وفات یافت. پیکر پاک این بزرگ مرد تاریخ، ادب و فرهنگ ایران،
طی مراسم باشکوهی در آرامگاه ظهیر الدوله به خاک سپرده شد؛ در حالی که هنوز فریاد آزادی خواهی او در طنین گوش و
دل هر ایرانی است.

شخصیت بهار

بهار را می توان از زوایای مختلف مورد بررسی و ارزیابی قرار داد. به طور کلی، شخصیت بهار را می توان در چهار بعد زیر
بررسی نمود:

الف) بهار، نویسنده ای توانا

نثر بهار به پای شعرش نمی رسد. او درباره نثر خود می نویسد:

من در نثر کلاسیک، سبک تاریخ بیهقی را انتخاب کرده بودم؛ اما علل سیاسی و احتیاج مردم به نثر ساده، باعث شد که سبک
نثرنویسی من از نو به طرز تازه ای آغاز شود و یک باره از مراجعه به سبک قدیم، منصرف گردیدم.۱

مقالاتی که در مطبوعات از او چاپ شده است و نیز داستان «نیرنگ سیاه» و «کنیزان سفید»، نشان گر نثر و انشای اوست.

نمونه ای از نثر شادروان بهار که در آن به نوعی نظر خود را نسبت به شعر و شاعری ابراز داشته و نقدی از شعر خوب به
دست داده است، این است:

«هر شعری که شما را تکان ندهد، به آن گوش ندهید. هر شعری که شما را نخنداند و یا به گریه نیندازد، آن را دور بیندازید. هر
نظمی که به شما یک یا چند چیز خوب تقدیم ننماید، بدان اعتماد ننمایید. تا شما را یک هیجان وحشی حرکت ندهد، بیهوده شعر
نگویید. اول فکر کنید که چه چیز لایق شعر گفتن شماست؛ آیا کسی را دوست دارید؟ کسی را دشمن دارید؟ مظلومید؟ فقیرید؟
شجاعید و می خواهید تشجیع کنید؟ گله دارید؟ امتنان دارید؟ خبر تازه یا سرگذشت قشنگی به خاطر دارید؟ چه چیزی است
که شما را به خود مشغول کرده و به لباس یک یا چند شعر، خودش را به مردم نشان دهد…؟ شاعر آن است که در وقت تولد،
شاعر باشد؛ به زور علم و تتبع، نمی توان شعر گفت. تقلید الفاظ و اصطلاحات بزرگان و دزدیدن مفردات و مضامین مختلف
مردم و با هم ترکیب کردن، کار زشت و نالایقی است و نمی شود نام آن را شعر گذاشت. کسی که طبع ندارد، کسی که از
کودکی شاعر نیست، کسی که اخلاق او از مردم عصرش عالی تر و بزرگوارتر نیست، و بالاخره کسی که هیجان و حس رقیق
و عاطفه تکان دهنده ندارد، آن کس نمی تواند شاعر باشد… . شاعر، فردوسی است؛ خیام است؛ مسعود سعد است؛ منوچهری
است؛ سعدی است؛ شاعر، ویکتور هوگو است؛ ولتر است که در مشرق و مغرب، همه جا و همه وقت زنده اند».۲

آثار قلمی بهار که نشان دهنده روح تحقیق و پژوهش گری اوست، از این قرارند:

۱. سبک شناسی یا تطور نثر فارسی در سه جلد.

۲. تاریخ اقراض قاجاریه (تاریخ مختصر احزاب سیاسی) در دو جلد.

۳. تاریخ تطور نظم فارسی.

۴. بهار و ادب فارسی (مجموعه مقالات).

۵. تصحیح تاریخ سیستان.

۶. تصحیح مجمل التواریخ و القصص.

۷. تصحیح بخشی از جوامع الحکایات و لوامع الروایات محمد عوفی.

۸. تصحیح بخشی از تاریخ بلعمی.

۹. دستور زبان.

۱۰. کنیزان سفید (رمان).

۱۱. رساله هایی در شرح حال مانی، احوال فردوسی، احوال محمد بن جریر طبری.

۱۲. دیوان شعر (دو جلدی).

کتاب هایی که ملک الشعرای بهار به ترجمه آنها پرداخته، عبارتند از:

۱. ترجمه یادگار زریران از پهلوی به فارسی (وی زبان پهلوی را نزد هرتسفلد، مستشرق معروف فرا گرفت).

۲. رساله مادیکان رنگ و قصیده دوازده هجایی در متن شه و هرام ور جاروند.

۳. ترجمه منظوم اندر آذرپدمارسفندان که به بحر متقارب سروده شده است.

ب) بهار، شخصیتی سیاسی – اجتماعی

بهار، ستایش گر بزرگ آزادی و