پاورپوینت کامل چگونه عمرمان را غنی سازی کنیم؟ ۲۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل چگونه عمرمان را غنی سازی کنیم؟ ۲۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل چگونه عمرمان را غنی سازی کنیم؟ ۲۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل چگونه عمرمان را غنی سازی کنیم؟ ۲۷ اسلاید در PowerPoint :

۱۲

شتابی که در سپری شدن عمراست،

حسرتی که بسیاری از انسان ها در پایان عمرشان به خاطر هدر دادن «سرمایه عمر» می خورند،

یک بار بودن مجال زندگی و غیر قابل تکرار بودن این فرصت و مهلت زیستن،

مسوءولیتی که انسان نسبت به عمر خویش و کیفّیت گذران آن دارد،

و… عواملی از این قبیل، یافتن پاسخ برای این سوءال را که «روش بهره گیری از عمر چیست؟» جدّی تر مطرح می سازد.

موفق ترین انسان ها هم سرانجام، دچار حسرت و پشیمانی می شوند که کاش بهتر از این از عمرمان استفاده کرده بودیم.

اما می توان از میزان حسرت کاست و بار ندامت را سبک ساخت، به شرط آنکه در پی آن باشیم که بهترین شیوه زیستن و بهره گرفتن از اوقات و به بهره وریرساندن عمر و پر بار ساختن پرونده اعمال و کارنامه زندگی را بشناسیم و به کار بندیم. گذرا به برخی از راه و روش های غنی تر ساختن درونمایه عمر و زیستن دراین «میدان عمل» و «عرصه آزمون» اشاره می کنیم:

۱. توجه به محدود و گذرا بودن عمر: گاهی یادمان می رود که عمر ما، عمر نوح و خضر نیست و برای همیشه پای بر گرده کره خاکی نخواهیم گذاشت و برای ابد،نفس نخواهیم کشید. مثل خیلی ها که با اجل طبیعی یا حوادث و سوانح،جان می بازند، مانیز باید این جان عاریت را به جان آفرین تسلیم کنیم. دیر و زود دارد، اماسوخت و سوز ندارد. پس، حال که چنین است، عمر را به غفلت نگذرانیم. به قول سعدی:

ای که پنجاه رفت و در خوابی

مگر این پنج روزه دریابی

شمع وجود عمر ما پیوسته در حال سوختن و کاستن است. پیش ازخاموشی، فکری کنیم!

۲. در طول شبانه روز، در ایام هفته و سال، وقت های خورده ریز فراوانی را مفت از دست می دهیم.

برای این وقت های به اصطلاح «دم قیچی» فکری کنیم و برنامه ای داشته باشیم و با دوختن این پاره وقت ها به یکدیگر، وقت و مجال خودمان را توسعه وافزایش دهیم. وقتی از یک شیر آب که هرز شده، آب هدر می رود، اگر ظرفی زیر آن بگذاریم، می بینیم که آن ظرف در مدتی کم پر شد. وقتی قطره قطره است بهچشم نمی آید، ولی وقتی جمع می شود، «قابل توجه» می گردد. از اینگونه وقت های خورده ریز هم زیاد از دست ما می رود. برای آنها حسابی باز کنیم!

۳. کارها را در زندگی خود، به تناسب اهمیت و ضرورت، اولویت بندی کنیم و خود را به کاری مشغول سازیم که اولویت درجه یک دارد. اگر وقت اضافی داشتیم،صرف کارهای مرحله دوم و سوم از نظر اهمیّت بکنیم. تا مبادا چنان شود که:

بگذاشته ایم آنچه برداشتنی است

برداشته ایم آنچه بگذاشتنی است

حضرت علیعلیه السلام فرموده است: هر کس به کاری که مهّم نیست مشغول شود، کار مهمتر از دست او می رود (مَنِ اشتغل بغیرِ المهمّ فاَتُه الاَهَمّ). می بینیم کهاهم و مهم کردن کارها و پرداختن به آنچه لازم تر و مفیدتر است، جلوی حسرت و ندامت را می گیرد وبه بهره وری از عمر، کمک می کند.

۴. نظم در امور: آشفتگی در هر چیز، زیان آور است. مثل آشفتگی ذهن، آشفتگی دل و خاطر، به هم ریختگی وسایل و ابزار، آشفتگی حساب و کتاب و دخل وخرج و هزینه و درآمد و…بسیاری از این گونه امور.

کارهای ما در «ظرف زمان» صورت می گیرد. نظم دادن به کارها و برنامه ها و صرف وقت ها و مطالعات و نوشتن ها و عبادات و خدمات و تفریحات، سبب بهرهوری بیشتر از امکانات از جمله «عمر» می شود. تقسیم زمان بین کارها و نظم دقیق در انجام امور، جلوی ضایعات بسیاری رامی گیرد و مایه «توسعه وقت»می شود.

۵. حفظ روحیه و امید: انسان به امید زنده است. داشتن امید و انگیزه، هم به انسان نیرو می بخشد، هم نشاط می آورد، هم مانع خستگی و به ستوه آمدن می شود،هم زندگی را بر خوردار از «خوشبینی به آینده» می سازد، هم ثمره کارها و تلاش ها را مضاعف می سازد. آنان که با روحیه خوب زندگی می کنند و به یأس و بدبینیو افسردگی و دلسردی مجال ورود صحنه زندگی شان نمی دهند، از زندگی خود لذّت بیشتری می برند. و اگر جز این باشد، زندگی را «مردن تدریجی» خواهند دید وگذرانِ عمر را یک «جان کندن دراز مدت» خواهند شمرد.

۶. تجربه آموختن: روزگار و فراز و نشیب های زندگی، معلّم شایسته ای برای انسان است. به شرط آنکه بتواند از تجربه های تلخ و شیرین استفاده کند. گشودن دیدعبرت به روی حوادث، بار تجربه آدمی را غنی تر می سازد. بهره گیری از تجارب دیگران نیز، «عمر دوباره» به شما