پاورپوینت کامل فیلم های ترسناک و خوابگاه دختران ما ; اهداف سینمای وحشت زا ۴۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل فیلم های ترسناک و خوابگاه دختران ما ; اهداف سینمای وحشت زا ۴۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل فیلم های ترسناک و خوابگاه دختران ما ; اهداف سینمای وحشت زا ۴۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل فیلم های ترسناک و خوابگاه دختران ما ; اهداف سینمای وحشت زا ۴۵ اسلاید در PowerPoint :

۲۴

با نگاهی به آخرین فیلم محمد حسین لطیفی

سینمای ترسناک و وحشت زا، تنها در انحصار هالیوود و سینمای آمریکا نیست. در این عرصه، کشورهای دیگر اروپایی و حتی
آسیایی نیز سبک خاص خود را داشته اند و حتی گاهی آثاری در خور توجه نیز عرضه کرده اند؛ ولی با توجه به ماهیت این گونه
سینمایی باید اعتراف کنیم که سینمای آمریکا نقش موءثر و تعیین کننده ای در شکل دادن به مفهوم این گونه سینما و قواعد آن داشته
است.

سرآغاز ساخت این گونه فیلم ها که غرب سابقه زیادی در آن دارد، استفاده از متون ادبی، به ویژه داستان های کوتاه و رمان هایی
است که در قرن نوزدهم با عنوان ادبیات گوتیک رواج یافت. از اولین نویسندگانی که به موضوعات ترسناک و دلهره آور پرداختند،
ادگار آلن پو است که داستان های او مانند زوال خاندان آشر، نقاب مرگ سرخ، قتل در خیابان مورگ و… مورد اقتباس بسیاری از
فیلم های سینمایی قرار گرفت. همچنین رمان فرانکشتاین، نوشته مری شلی نیز دست مایه بسیاری دیگر از این گونه فیلم ها شد.
بنابراین، گونه سینمای وحشت زا، عمدتاً بر اقتباس های ادبی استوار است. علت این که چرا و چگونه این مفاهیم در ادبیات و به تبع آن
سینما رواج یافت و بسیاری از نوجوانان و جوانان را علاقه مند به این گونه مفاهیم نمود و موجب فروش قابل توجه این فیلم ها شد،
فرصت بیشتری می خواهد. این امر، دلایل سیاسی، اجتماعی و روان شناختی خاص خود را دارد که شاید بعدها بتوانیم به آن
بپردازیم؛ اما کوتاه سخن آن که پس از استیلای سیاسی، اقتصادی و اجتماعی غرب و رشد صنعتی اروپا و آمریکا در قرن نوزدهم و
بیستم که مردم این کشورها دغدغه اندکی نسبت به رفاه مادی داشتند، به نوعی نیهیلیسم و پوچ گرایی دچار شدند و به دنبال ادبیات
و سینمایی رفتند تا علاوه بر تفنّن، غرایزشان از قبیل شهوت، خشم، دلهره و ترس را ارضا کنند؛ اما بعدها که به تأثیر شگفت این
گونه ادبیات و سینما بر جوانان پی بردند، از آن برای سرگرم سازی ملت های مستعمره و دولت های دست نشانده خودشان استفاده
کردند تا به نوعی حواس این جوانان را که نیرویی در مقابل استعمار اقتصادی و فرهنگی غرب بودند، پرت کرده، با آسودگی از این
که دیگر از سوی مردم جهان سوم مقاومتی نخواهند دید کارشان را ادامه دهند؛ زیرا ترس، عامل ایجاد اضطراب دائمی در انسان
است و نیروی مفید او را در زندگی از بین می برد. بنابراین، می توان گفت که ایجاد ترس و دلهره و رواج ادبیات ترسناک در مردم،
منشأ سیاسی و اقتصادی داشت و هنوز هم دارد. در دهه سی و چهل میلادی که اروپا به شدت درگیر جنگ جهانی دوم بود و به اندازه
کافی کشتار به خود دیده بود، در برخی کشورها مانند انگلستان، ساخت و نمایش فیلم های ترسناک ممنوع شد تا روحیه مردم را
برای مقاومت در برابر نازیسم و فاشیسم بالا ببرد. پس از جنگ جهانی دوم و رشد کمونیسم در دنیا و وحشت غرب از این موضوع،
فیلم های ترسناکی ساخته شد که علت ترس در آن، یک موجود شرقی و به ویژه روسی بود که عامل ایجاد دلهره به شمار می رفت.
بعد از پایان جنگ سرد، بازهم شرق در ایجاد وحشت، نقش اول را در فیلم ها ایفا می کرد. در این میان، موجوداتی چون گودزیلا و
کینگ کونگ از آسیای شرقی، مومیایی از کشوری چون مصر، جنایتکارانی از خاورمیانه، به ویژه مسلمانان که مثل آب خوردن آدم
بکشند و خونریزی راه بیندازند، در دهه پنجاه و شصت میلادی ادامه یافت که بخش ترس های خاورمیانه ای و ترس از مسلمانان،
هنوز هم به ویژه بعد از واقعه یازده سپتامبر، در آمریکا به شدت تبلیغ می شود.

در گونه سینمای ترسناک و وحشت زا، تاکنون دو هدف دنبال شده است؛ یکی حواس جمع کن و دیگری حواس پرت کن. هدف حواس
جمع کنی، در واقع توجه دادن مردم و تقویت روحیه مقاومت در مردم، در برابر عوامل خارجی ترس آور بوده است؛ مانند فیلم هایی
که بر ضد شرق و فرهنگ آن در غرب ساخته شد. هدف حواس پرت کنی که عنوان سرگرم کننده و تفننی هم به آن داده می شود،
زمانی به کار می رود که جامعه ای به شدت درگیر مسائلی مرتبط با دولت مردان و مشکلات اقتصادی و فرهنگی متعدد شود و
سیاست مداران بخواهند حواس مردم را از این مشکلات واقعی پرت کرده، درگیر مشکلات ذهنی و تخیلی نمایند. از این قبیل
موجودات ترسناک که در فیلم ها برای به اصطلاح سرگرمی و تخمه شکستن در سالن سینما ساخته می شوند، می توان به دراکولا،
خون آشام، حیوان نمایان به ویژه گرگ نماها، فرانکشتاین، مرد نامرئی، مومیایی، دایناسورهای عظیم الجثه، ربات ها و ماشین های
ساخت انسان، حشراتی چون سوسک، زنبور، ملخ و جهش ژنتیکی حیوانات، موجودات عجیب الخلقه و قاتلان بالفطره اشاره کرد که
خصوصیت مشترک همگی شان، آدم کشتن، آدم پختن و آدم خوردن است!

ترس های انسان، عمدتاً دو منشأ متفاوت دارند؛ یکی ذاتی و فطری و دیگری اکتسابی است. ترس های فطری و طبیعی که درست و
مثبت هم هستند، مانند پرهیز از خطرات، مکان ها و انسان های ناشناخته، ترس از اشتباه، ترس از نتیجه اعمال و آینده ما در دنیای
دیگر و ترس های اکتسابی و نادرست، مانند ترس از موجوداتی که وجود خارجی ندارند و در صورت وجود هم مانند جن ها، ضرری
برای انسان ندارند؛ مانند ترس از جن و پری، موجودات عجیب الخلقه، تاریکی و … که عامل ایجاد این ترس ها در انسان، اطرافیان او
هستند.

ترس و وحشت در سینمای ایران و خوابگاه دختران

همان طور که اشاره شد، این نوع سینما بر پایه اقتباس های ادبی در غرب شکل گرفت؛ اما در ادبیات ما موجودات ترسناک چندان
جایی نداشته اند؛ زیرا جامعه ایرانی و مسلمان به ترس های اکتسابی کمتر اهمیت داده است. در عرصه رمان فارسی، تنها بوف کور
صادق هدایت است که بر پایه اندیشه های نیهیلیستی مدرن هدایت بنا شده، تا حدی توانسته فضای دلهره آوری را ترسیم کند؛ اما
مبنای یک اقتباس ادبی قرار نگرفته است.

در سینمای ایران نیز فیلم ترسناک به دلایلی که گفته شد، رونقی نداشته است. گرچه تلاش های پراکنده ای برای ایجاد آن، قبل و بعد از
انقلاب صورت گرفته؛ مانند زن خون آشام، مومیایی و مرد نامرئی که به ترتیب، با کارگردانی اسکویی، مجتهدی و کوشان، قبل از
انقلاب، ساخته شدند و فیلم هایی چون طلسم (داریوش فرهنگ، ۱۳۶۶)، شب بیست و نهم (حمید رخشانی، ۱۳۶۹)، و رز زرد، (داریوش
فرهنگ) و جنایت و اثیری (محمدعلی سجادی) که بعد از انقلاب ساخته شدند؛ اما این تعداد اندک هم در گیشه موفقیت چندانی به
دست نیاورده اند و شاید هم به سختی بتوان گفت که فیلم های واقعاً ترسناکی هستند؛ اما خوابگاه دختران توانسته است در ایجاد
ترس، تعلیق و وحشت، چند گام جلوتر از دیگر فیلم های ایرانی باشد؛ به طوری که در سالن سینما در چند سکانس، صدای عصبی
تکان خوردن صندلی، جویدن ناخن، جیغ کوتاه خانم ها و حتی دادهای کوتاه مردان را هم می شنویم! کودکان هم روی صندلی هایشان
میخکوب شده، با چشم های گشاد طوری به پرده خیره شده اند که گویی خودشان تبدیل به یک موجود مسخ شده گشته اند! گرچه
تهیه کننده فیلم گفته است: لطفاً کودکان و نوجوانان زیر ۱۸ سال، زنان باردار و افرادی که بیماری قلبی و عصبی