پاورپوینت کامل توکل به خدا را جدی بگیرید ; گپی با حجه الاسلام و المسلمین خاکبان، استاد و عضو هیئت علمی دانشگاه قم ۳۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل توکل به خدا را جدی بگیرید ; گپی با حجه الاسلام و المسلمین خاکبان، استاد و عضو هیئت علمی دانشگاه قم ۳۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل توکل به خدا را جدی بگیرید ; گپی با حجه الاسلام و المسلمین خاکبان، استاد و عضو هیئت علمی دانشگاه قم ۳۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل توکل به خدا را جدی بگیرید ; گپی با حجه الاسلام و المسلمین خاکبان، استاد و عضو هیئت علمی دانشگاه قم ۳۳ اسلاید در PowerPoint :

۵

از بین رفتن انگیزه و امید در بین دانشجویان و مدرک گرایی، بحثی است که این روزها زیاد مطرح می شود و هر کس با توجه به نظرات خود، دلایل
و راهکارهایی برای آن بیان می کند. در همین زمینه، به سراغ یکی از اساتید دانشگاه (که خود دانشجو هم هست) رفتیم و نظرات او را جویا شدیم.

حجه الاسلام و المسلمین خاکبان، استاد و عضو هیئت علمی دانشگاه قم است که هم اکنون در مقطع دکتری در رشته فلسفه تطبیقی، در حال
تحصیل است. از این رو، صحبت های او که هم مدرس است و هم محصل، می تواند مفید باشد و البته خواندنی.

جناب آقای خاکبان! در شرایط فعلی، بسیاری معتقدند که دانشجویان از انگیزه و امید کافی برای بهتر درس خواندن، بی بهره هستند و به عبارتی،
دچار یأس و افسردگی نسبت به آینده خود شده اند؛ نظر شما در این خصوص چیست؟

در این باره قبل از هر چیز، لازم می دانم بگویم که این مسائلی که راجع به عدم انگیزه علمی یا ضعف آن مطرح می شود، نسبی
است. همچنین وقتی می گوییم که دانشجویان ما نمره گرا یا مدرک گرا شده اند، هم نسبی است؛ چون این گونه مسائل، نیازمند
ارزیابی دقیق علمی است؛ اما در هر صورت، یک واقعیت تلخ را نمی توان نادیده گرفت و آن هم این که متأسفانه جوّی در
جامعه دانشگاهی ما وجود دارد که آدم احساس می کند این جو، صددرصد علم گرایانه نیست؛ بدین معنی که بخش قابل
توجهی از دانشجویان، بیشتر انگیزه و نیرویشان را صرف گرفتن مدرک و نمره و گذراندن درس های خود می کنند؛ نه علم
آموزی. اگر چه قطعاً در این میان، دانشجویانی هستند که انگیزه های علمی بالایی دارند.

به اعتقاد من، یکی از دلایل نبود این انگیزه، آن است که بخش قابل توجهی از دانشجویان ما گرفتار آفت مدرک گرایی هستند
که این آسیب، بسیار جدی و تأثیرگذار است و باید ریشه یابی شده، با گسترش آن مقابله شود.

شما به ضرورت مبارزه با مدرک گرایی اشاره کردید؛ اما سؤال اصلی این است که دلیل اصلی این مدرک گرایی در میان دانشجویان چیست؟

یکی از دلایل اصلی این امر را باید در نظام تعلیم و تربیت کشور یعنی از دوره دبستان تا دانشگاه بجوییم؛ به خاطر آن که این
نظام، نمره محور است؛ از این رو، اغلب در ارزیابی ها هم به نمره توجه می شود و دانش آموز یا دانشجوی موفق، کسی است
که در پایان هر ترم یا هر سال، نمره و کارنامه بهتری داشته باشد. چون نظام آموزش و پرورش ما نمره محور است و تشویق
و تنبیه ها هم مبتنی بر آن است، از این جهت، خروجی کار هم یک مشت دانش آموز یا دانشجوی نمره محور می شود. حقیقت
آن است که این نظام به غلط طراحی شده و نباید همه چیز در نمره و امتحان کتبی خلاصه شود.

خوشبختانه در سالیان اخیر، مسئولان، متوجه این مسئله شده اند و در تلاش هستند تا نظام ارزیابی را از حالت نمره محوری
خارج کرده، آن را به سمت نظام ارزیابی توصیفی ببرند.

ارزیابی توصیفی به چه معناست و چه ویژگی هایی دارد؟

ظاهراً این نظام در آموزش و پرورش از سال اول تا سوم دبستان به طور آزمایشی پیاده می شود؛ البته من توضیحات مفصل
آن را از مسئولان نشنیده ام؛ ولی قرار است در ایران هم مثل آلمان و ژاپن، در بدو ورود دانش آموزان به مدرسه، علاقه ها و
استعدادهای آنها شناسایی شده، افراد با استعدادهای یکسان، به گروه های مختلف تقسیم شده، با آنها به صورت تخصصی
کار شود و کار گروهی و علمی به آنها یاد داده شود.

متأسفانه چون نظام آموزش و پرورش ما قدرت شناسایی و پرورش استعدادها را ندارد، معمولاً استعدادهای ناب را طرد
می کند؛ ولی اگر استعدادسنجی شود، چه بسا استادان و دانشمندان بزرگی از همین دانش آموزان ضعیف و متوسط به جهان
معرفی شوند.

دستورات دینی ما، بسیار آموزنده و کارساز است؛ وقتی می گوید: «اطلب العلم من المهد الی اللحد»، یعنی تعلیم و تربیت را
می شود از گهواره شروع کرد. امروز دنیا به الی اللحد آن رسیده است؛ یعنی دنبال پروژه آموزش مادام العمر است؛ ولی به
آموزش از گهواره، هنوز نرسیده است.

اولین کار ما این است که این نظام ارزیابی ناکارآمد را اصلاح کنیم و به سمت ارزیابی توصیفی، تحلیلی و محتوایی برویم. اگر
توانستیم این مهم را محقق کنیم، خواه ناخواه، این مسئله در بحث افسردگی و ناامیدی دانشجویان هم تأثیر می گذارد؛ بدین
معنی که وقتی فرد بر اساس علاقه واقعی به دنبال علم رفت، چون علم زیباست و انسان دنبال زیبایی است، از آن دل زده و
مأیوس نمی شود و مشکلات و محدودیت ها را در مسیر علم آموزی هم تحمل می کند؛ چون برای او، علم از همه چیز شیرین تر
است.

اساساً دانشمندان بزرگ در طول تاریخ، در بدترین شرایط سیاسی و اقتصادی عصر خود به شکوفایی علمی رسیده اند که
نمونه اش همین ملاصدرای خودمان است. او کسی بود که خانواده ثروتمندی داشت؛ پدرش تاجر مروارید بود؛ اما علاقه ای به
علم نداشت و به همین خاطر، در مواجهه با مسئله «علم بهتر است یا ثروت»، جانب ثروت را گرفته بود و می خواست پسرش
هم مثل او ثروتمند شود و نه عالم؛ اما ملاصدرا علم را اصل می دانست و ثروت را فرع بر آن. از این رو، وقتی پدرش او را تهدید
به محروم کردن از ارث – در صورت رفتن به سراغ علم – کرد، باز هم به سراغ علم رفت و در این میان، فقر، گرسنگی،
محرومیت، تهم