پاورپوینت کامل فرض کنیم یک نفر می خواهد علی را بشناسد! گفتاری از امام موسی صدر ۳۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل فرض کنیم یک نفر می خواهد علی را بشناسد! گفتاری از امام موسی صدر ۳۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل فرض کنیم یک نفر می خواهد علی را بشناسد! گفتاری از امام موسی صدر ۳۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل فرض کنیم یک نفر می خواهد علی را بشناسد! گفتاری از امام موسی صدر ۳۴ اسلاید در PowerPoint :

۲۲

برای شما خیلی دلپذیر است که بدانید که همان گونه که قلب های شما با نام عزیز امیرالمؤمنین علیه السلام به ارتعاش درمی آید، در
جاهای دیگر، در اروپا، در هامبورگ و در همه جای دنیا، مردمی به این نام مقدس عشق می ورزند و به این شخصیت بزرگ،
احترام می گذارند.

درباره حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام حرف تازه ای نداریم. کدام بعد امام را مورد بحث قرار دهیم؟ بنده بر حسب ذوقم، یک
نکته ای را مورد توجه قرار داده ام که به نظرم نکته آموزنده ای است؛ جنبه تربیتی دارد و به کار روزمره ما می خورد؛ امیدوارم
هدیه کوچکی از من، به پیشگاه مقدسش باشد.

صفات انسان، یعنی صفاتی که انسان به آن متصف می شود، گاهی به صورت عادت در می آید؛ به اصطلاح علمای ما برای
انسان ملکه می شود. گاهی اوقات آدم خسیسی، پول سنگینی را برای یک مدرسه یا یک بیمارستان می دهد؛ این را در اصطلاح
علما، حال می گویند؛ یک حالتی برایش پیدا می شود و این کار را انجام می دهد. از اول عمرش تا امروز، بخیل بوده، از فردا هم تا
آخر عمرش بخیل خواهد ماند. اما امروز برقی زده و این شخص یک کرمی کرده است؛ گاهی آدم ها این گونه اند.

اما برخی انسان ها، به حسب طبعشان، کریمند. انسان کریم، هر چه به دستش بیاید، می دهد؛ برایش فرقی نمی کند به مورد
باشد یا بی مورد؛ به اهل یا به نااهل؛ به فقیر می دهد؛ به غنی هم می دهد؛ داشته باشد، می دهد؛ نداشته باشد هم می دهد. این را
«ملکه» می گویند. ملکه، یعنی صفاتی که در انسان هست و انسان بدون فعالیت، سختی و مشقت، آنها را انجام می دهد.

درباره امیرالمؤمنین علیه السلام ما می خوانیم که علی علیه السلام کریم است؛ شجاع است؛ رئوف است و رحیم است. می خوانیم که علی
علیه السلام، با یتیم، آن گونه رئوف است؛ نسبت به دین، آن چنان غیور است. همه صفاتی که درباره امیرالمؤمنین می خوانیم، فکر
می کنیم که علی علیه السلام عبارت است از ده تا مثل حاتم طایی، سبحان، رستم، معدی کرب و ده تا از قهرمانان تاریخ را که اگر
بجوشانیمشان و یک وجود تازه به وجود بیاوریم، این می شود علی علیه السلام.

ما این گونه تصوری از علی علیه السلام داریم. اگر گفتیم علی علیه السلام، شجاع است، یعنی دارای ملکه شجاعت است؛ یعنی سر نترس
دارد. اگر گفتیم علی علیه السلام، کریم است، یعنی دست و دل باز است؛ یعنی نمی تواند چیزی داشته باشد و به کسی ندهد. بنده فکر
می کنم مطلب چنین نیست. علی علیه السلام، شجاع هست؛ اما نه مثل رستم. علی علیه السلام، کریم است؛ اما نه مثل حاتم طایی. علی علیه السلام
فصیح است؛ اما نه مثل سبحان. علی علیه السلام، غیور است؛ اما غیرتش، مثل غیرت های ما نیست. صفات علی علیه السلام، منشأ دیگری
دارد.

نگاه به زندگی مولا، مناظر عجیبی را به ما نشان می دهد. علی علیه السلام، گاهی خیلی شجاع است؛ گاهی نیست. گاهی خیلی کریم
است؛ گاهی هم خیلی بخیل به نظر می رسد. گاهی خیلی غیور است؛ گاهی خیلی صابر است و گاهی خیلی متواضع است. گاهی
هم متواضع نیست. بنده برای بیان این نکته، به کلام خود او استناد می کنم تا ببینید که صفات او به گونه دیگری است.

ما می گوییم علی علیه السلام، شجاع است؛ اسدالله الغالب است. خود او می گوید: «اگر تمام عرب، پشت به پشت هم بدهند و به جنگ
من بیایند، من فرار نمی کنم و نمی ترسم». آیا این اسمش، شجاعت نیست؟ حضرت رسول اکرم صلی الله علیه وآله، درباره امیرالموءمنین
می فرماید: «به خدا سوگند! علی علیه السلام، در راه خدا، یک لشگر است». این، شجاعت علی است. حالا همراه من بیایید و شب های
علی را تماشا کنید. «ضرار»، یکی از دوستان نزدیک حضرت، برای معاویه از حضرت این چنین تعریف می کند: «معاویه! باید
شب های آن علی شجاع را که آتشی در کام دشمنان است، می دیدی؛ اگر شب او را می دیدی، می دیدی که ایستاده است؛ ریشش
را به دست گرفته، روی زمین می غلتد؛ مثل مارگزیده ها به خود می پیچد؛ ناله می کند و می گوید: خدایا! آه از راه دور و کمی
بضاعت و وحشت آینده. پس کجا رفت آن شجاعت؟ آیا حالا می توانید بگویید علی علیه السلام، شجاع است؟

علی علیه السلام، کریم است. دشمن او، معاویه، در وصف او می گوید: «خدا می داند اگر علی دو انبار بزرگ داشته باشد، یکی از آنها
پر از طلا و دیگری پر از کاه، اول، آن که طلاست تمام می شود و بعد، انبار کاه». این کرم علی علیه السلام است که تا طلا دارد،
نمی تواند کاه را ببخشد. در جای دیگر می بینیم که برادر گرسنه و نابینایش، عقیل، در مقابلش ایستاده، می خواهد اندکی
فزون تر از سهمیه اش از او پول بگیرد. خود حضرت می گوید: «آهنی را داغ کردم و نزدیک دستش بردم تا عبرت بگیرد. هرم
آتش، موجب شد که این عقیل نابینا و مستمند که دستش را برای گرفتن طلا دراز کرده بود، فوراً دستش را پس بکشد و ناله
کند. فریاد کشید که برادر! می خواهی مرا بسوزانی؟ من از تو پول می خواهم؛ پول که نمی دهی هیچ، می خواهی مرا با آتش
بسوزانی! به او گفتم: ای عقیل! تو که از گرمای آتشی که به دستت نزدیک کردم، فرار می کنی و می نالی، پس چگونه می خواهی
من در آتشی که جبار آسمان ها و زمین ها گداخته اش کرده و شعله ورش نموده، به سر برم؟ تو از این اذیت، می نالی؛ اما توقع
داری که من از زبانه آتش جهنم ننالم»؟ آیا حالا می توانیم بگوییم که علی علیه السلام، کریم است؟ حاتم طایی، این کار را نمی کرد؛
پس چرا علی علیه السلام چنین