پاورپوینت کامل قضا و قدر و اراده انسان ۵۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل قضا و قدر و اراده انسان ۵۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل قضا و قدر و اراده انسان ۵۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل قضا و قدر و اراده انسان ۵۱ اسلاید در PowerPoint :

۳۴

نقش قضا و قدر در زندگی ما چیست؟ آیا امور و کارهای دنیا، در اختیار ماست یا در
اختیار و اراده خداوند قرار دارد؟

خداوند، به واقعیت های اتفاق افتاده، علم دارد و به عبارتی دقیق تر، واقعیت ها،
مطابق علم الهی هستند و از این رو، به علم فعلی خداوند، تعبیر می شود. به گفته
برخی، خداوند به آن چه انجام می گیرد، علم دارد و به گفته برخی دیگر، آن چه انجام
می گیرد، مطابق علم خداوند است. در اصطلاح اهل فلسفه و حکمت، اولی را علم انفعالی و
دومی را علم فعلی خداوند نامیده اند که خود، یکی از مراتب علم الهی است.

مرتبه بعد، لوح محو و اثبات می باشد که نسبت به اختیار و اراده خودمان و یا تغییر
عوامل و شرایط، برخی حوادث اتفاق می افتد و ثبت می شود و برخی اتفاق نمی افتد و در
هر دو مورد، اختیار و اراده انسان، مهم ترین عامل است؛ یعنی خداوند می داند که ما
با اختیار و اراده خودمان، چه کاری را انجام می دهیم.

اگر خداوند، سرنوشتی را برای ما اثبات یا محو کند، اگر چه علم آن نزد خداوند است،
اما این علم، با توجه به انگیزه ها و شرایط ما رقم خورده است. ما باید بدانیم که ما
تنها در دنیا زندگی نمی کنیم و تنها اختیار و اراده ما، تعیین کننده نیست؛ بلکه
اختیار و اراده دیگران و عوامل و شرایط دیگری نیز وجود دارد. البته در نسبت سنجی،
رکن مهم، اراده و اختیار ماست که گاهی تا بیش از ۹۰ درصد، تعیین کننده است.

در صورتی که ما انفعالی و سست برخورد کنیم، بدیهی است که عوامل و شرایط دیگران، بر
ما تحمیل می شود؛ از این رو، ما نباید کوتاهی و سستی خود را به عنوان تقدیر الهی و
قسمت، به شکل مخفی آن، به شمار آوریم و خودمان را مجبور، مقهور و افسرده بسازیم.

آن چه گفته شد، نظام عمومی برای مردمان است که به طور معمول، تلاش می کنند و تصمیم
می گیرند و یا سستی و تنبلی می کنند و نتیجه تلاش یا تنبلی خود را می بینند. اولیای
الهی و مؤمنان واقعی، که وظیفه خود را با همت و تلاش، به خوبی انجام می دهند،
پیشرفت و نتیجه کار را به خدا می سپارند و خداوند متعال، علاوه بر تقدیر عمومی، لطف
ویژه ای نسبت به آنان خواهد داشت و امور آنها را به خوبی، فراهم خواهد ساخت که این،
تقدیر خاص الهی است.

حال پاسخ گویی به این سؤال مهم و اساسی، نیازمند دقت و توجه به امور زیر است:

الف) تصور صحیح از قضا و قدر

ما باید در تمام شئون زندگی، به قضا و قدر الهی، اعتقاد داشته باشیم و تصورمان از
قضا و قدر، تصور صحیح و درستی باشد. ما در این جا فقط به دو نکته مهم درباره این
مسئله اشاره می کنیم که عبارتند از:

۱. یکی از مظاهر قضا و قدر، اختیار انسان است؛ یعنی قضای الهی بر این تعلق گرفته که
انسان، موجودی مختار و آزاد باشد و با اختیار خود، انتخاب کند و نتیجه کار خود را
مشاهده نموده، مسئولیت آن را بر عهده بگیرد. بنابراین، هرکاری را که ما انجام
می دهیم، به حکم قضا و قدر الهی است؛ نه این که قضا و قدر الهی بر این تعلق گرفته
باشد که ما فلان کار مخصوص را انجام دهیم.

فرض کنید در دانشگاه، قانونی وضع می کنند که دانشجویان، به هر تعدادی که خواستند،
واحد درسی انتخاب کنند. در این صورت، هر دانشجو، هر تعداد واحد درسی انتخاب کند، به
حکم این قانون می باشد؛ اما قانون، هیچ گاه تعیین نکرده که فلان فرد، چند واحد درسی
و چه واحدهایی را انتخاب کند.

۲. قضا و قدر الهی، هیچ گاه به امور جزئی تعلق نمی گیرد؛ برای مثال، قضای الهی بر
این تعلق نگرفته که فرد خاصی، حتماً به بیماری خاصی مبتلا شود یا فرد خاصی، حتماً
فقیر شود یا فلان فرد، کور به دنیا بیاید؛ بلکه قضا و قدر الهی، همواره به امور کلی
تعلق می گیرد؛ یعنی در مورد اول، قضای الهی بر این تعلق گرفته که هر کس غذای آلوده
خاصی را بخورد، به بیماری خاصی مبتلا شود و اگر نخورد، بیمار نمی شود. حال اگر کسی
غذای آلوده ای را خورد و بیمار شد، به حکم قضای الهی است و کسی که نخورد و سالم
ماند، آن هم به حکم قضای الهی است. بنابراین، سرنوشت های گوناگونی در کار است و این
سرنوشت ها، می توانند جانشین یکدیگر شوند و جانشین شدن آنها نیز به حکم سرنوشت
است.۱

ب) تفاوت های موجود و نقش اراده انسان

خداوند، جهان را بر اساس دو عنصر مهم «نظام مندی» و «عدالت»، آفریده است. نشانه
نظام مندی جهان، آن است که عوامل محیطی, ژنتیکی و اختیار، هر کدام نقش مؤثر خود را
داشته باشند. از این رو، پدر و مادری که با پاکی و ایمان، صاحب فرزند شده اند، با
پدر و مادری که در حال اعتیاد و… صاحب فرزند شده اند، به طور طبیعی و بر اساس
نظام مندی جهان، فرزند این دو خانواده، با هم تفاوت خواهند داشت؛ اما بر اساس عدالت
خداوند، چون فرزند مقصر نیست، خداوند از او، بر اساس توانمندی و شرایط محیطی اش،
انتظار دارد و با توجه به این شرایط، او را مورد بازخواست قرار می دهد.

گاهی سؤال این است که «چرا میان موجودات عالم، تفاوت وجود دارد؟» و گاهی سؤال این
است که «چرا انسان ها، دارای ظرفیت ها و استعدادهای متفاوت هستند؟» که این دو سؤال،
کاملاً از هم جدا بوده، پاسخ های مختلفی را می طلبند.

وجود اختلاف و تفاوت در میان موجودات، لازمه وجود قوانین و نظام های ضروری حاکم بر
عالم، به ویژه، نظام ضروری علت و معلولی است. خداوند، همه جهان را با یک اراده
آفریده است و اراده او، از مجرای همین قوانین و نظام خاص علت و معلولی، تحقق
می یابد. از طرف دیگر، معنای حاکمیت قوانین و نظام های ضروری و تخلف ناپذیر، آن است
که نظام عالم، یک نظام طولی و سلسله مراتبی است که در آن، هر موجودی در هر مرتبه و
جایگاهی از آن سلسله مراتب که قرار دارد، همان مرتبه و جایگاه، هویت او را تشکیل
می دهد. مانند سلسله مراتب اعداد که هر عدد، در میان سلسله اعداد، از جایگاهی
برخوردار است که هویت او، به آن جایگاه بستگی دارد.

درباره سؤال دوم، باید گفت که آن چه درباره نظام تغییرناپذیر و سلسله مراتبی عالم
گفتیم، حاصل بحثی است که در زمینه «کیفیت صدور موجودات از ذات باری تعالی» مطرح
است. در آن جا گفته می شود که جایگاه، مکان، چیستی و چگونگی هر موجودی، در یک سلسله
مراتب ضروری، تعیین و تعریف می شود و آن موجود، از آن مرتبه و جایگاه، تفکیک ناپذیر
است. حال آیا می توان همین سخن را درباره آدمیان و چگونگی وضعیت تکاملی آنها صادق
دانست؟ آیا هر انسانی با هر ظرفیت، استعداد و جایگاهی که دارد، همان ظرفیت و
استعداد، هویت بخش او بوده، دیگر نمی تواند از آن وضعیت، فراتر رود؟

در این جا آن چه نقش اساسی را در فرآیند تکاملی حیات انسان ایفا می کند، همان عنصر
اختیار است و اختیار، چیزی نیست جز اعطای مسئولیت و در نتیجه، تکلیف سازندگی به
انسان و انسان، چون موجودی مختار است، در مقابل اعمال و افکار خود، مسئولیت و تکلیف
پیدا می کند و شاید به دلیل وجود همین عنصر مهم، ظرف وجودی او، ظرفی از پیش تعیین و
تعریف ناشده و انعطاف پذیر است؛ یعنی، ظرفیت و استعداد او، کاملاً به فعالیت های
اختیاری معرفتی و معیشتی او بستگی دارد.

بنابراین، تفاوت ظرفیت ها و استعدادها، نسبتی مستقیم و آشکار با همت و عمل اختیاری
آدمی دارد. با توجه به این نکته است که نظام های آموزشی، تربیتی و اخلاقی، معنا و
مفهوم پیدا می کنند. بر اساس نظام علت و معلول و تفاوت های محیطی، ژنتیکی و…،
ظرفیت ها و استعدادهای متفاوتی در انسان ها پیدا می شود. از سوی دیگر، خداوند به
آدمی، قدرت و اختیار سازندگی عطا کرده است و این انسان است که به سبب همین عنصر
اختیار، مسئولیت پیدا می کند تا در چارچوب قوانین و نظام های حاکم بر عالم هستی،
توان، ظرفیت و استعداد نهفته و بالقوه خود را شکوفا سازد و این انسان است که
مسؤولیت چگونه بودن و چگونه زیستن خود را بر عهده دارد و تفاوت ها نیز ناشی از
چگونگی اعمال اختیاری اوست.

خداوند، ضمن دادن اختیار، برنامه زندگی سعادت مندانه را نیز از طریق پیامبران