پاورپوینت کامل از همه چیز خسته شده ام! ۴۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل از همه چیز خسته شده ام! ۴۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل از همه چیز خسته شده ام! ۴۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل از همه چیز خسته شده ام! ۴۸ اسلاید در PowerPoint :

۲۷

من دانشجوی رشته پرستاری و ۲۱ ساله ام. در یکی از تشکل های دانشجویی فعالیت می کنم و به مسائل مذهبی، خیلی عقیده دارم و بسیار هم دوست دارم در این زمینه فعالیت کنم؛ ولی مدتی است که بی انگیزه شده ام! احساس می کنم دنیا خیلی تکراری شده است و هر چند در کارهایم تنوع و تغییر ایجاد می کنم، ولی باز این احساس وحشتناک را نمی توانم از خود دور کنم و همیشه این سؤال را از خود می پرسم که «حالا من درسم را بخوانم، آخرش که چی؟ یا می میرم و در آن دنیا عذاب می کشم یا نه؛ آخرش چی می شه؟ احساس می کنم خیلی بی هدف شده ام. فکر می کنم زندگی مرحله به مرحله طی می شود؛ ولی آن چیزی را که دوست داری، به آن نمی رسی. از همه چیز خسته شده ام؛ تا کی کار تکراری بکنم؟ در صورتی که نمی دانم این کارها نتیجه اش چه می شود.

یکی از مهم ترین انگیزه های هر انسانی، «کمال طلبی و خودشکوفایی» است. این انگیزه، مهم ترین عامل و محرّک در شکل گیری و جهت دهی رفتار انسان هاست. هر رفتاری که ما انجام می دهیم، در واقع، محصول سه عامل – انگیزه، نیاز و هدف- است. اگر این سه عامل در کنار هم قرار گیرند، شرایط تحقق یک رفتار، فراهم می شود؛ اما گاهی شناخت افراد نسبت به این سه عامل، دچار مشکل می شود.

وجود برخی ابهامات، موجب می شود چیزی که در حد یک انگیزه است، جای هدف را بگیرد و یا در مصداق نیاز، مشکلاتی به وجود آید. در نتیجه، کسی که تحت تأثیر این عوامل سه گانه فعالیتی انجام می دهد، در استمرار فعالیتش، انحراف یا لغزش پیش می آید و یا دچار دلسردی می شوند.

به یقین ورود به دانشگاه، نمی تواند هدف نهایی یک دانشجو باشد. دانشگاه، یکی از اهداف واسطه ای است که راهیابی به آن، انگیزه و شوق در انسان ایجاد می کند؛ تا با تمام توان، تلاش کند و به هدفش (رسیدن به کمال) دست یابد. بنابراین، هیچ گاه نباید به دانشگاه، به عنوان هدف نهایی نگاه کرد. در واقع، وارد شدن به دانشگاه، یعنی آغاز یک حرکت جدید و مشخص. دانشگاه، مسیر علمی شما را مشخص تر می کند و جهت حرکت به سوی کمال و هدف نهایی را نشان می دهد. بنابراین، دانشگاه جای ماندن و رسیدن نیست؛ بلکه یک مسیر است به سوی آن چه اهداف بعدی زندگی اقتضا می کند.

اگر دانشجو به دانشگاه این گونه نگاه کند، بعد از ورود به دانشگاه، با تمام توان می کوشد از امکانات و شرایطی که برای رشد او فراهم شده، استفاده کند و هر روز، احساس بهتری نسبت به روز قبل پیدا کند؛ زیرا یک گام به اهدافش نزدیک تر شده است.

کسانی که دانشگاه را به عنوان هدف در ذهن خود ترسیم کرده اند، وقتی وارد دانشگاه شدند، در همان هفته های اول، تمام آمال و آرزوهایشان رنگ می بازد و احساس می کنند دانشگاه سرابی بیش نیست و به دنبال آن، احساس پوچی و خلأ می کنند و با خود می گویند: «راستی این جا دانشگاه است؟ این جا همان جایی است که تمام آمال و آرزوهای خودم را در آن جست وجو می کردم؟ پس چرا احساس بی نیازی نمی کنم؟ چرا دانشگاه تشنگی مرا بر طرف نمی کند؟

به دنبال این تفکرات، شخص دچار پوچی، بی هدفی و سردرگمی می شود. بنابراین، یکی از مهم ترین عواملی که این حالت پریشانی و نگرانی را به وجود می آورد، عدم آگاهی نسبت به هدف و در نتیجه، تفکیک نکردن بین هدف و وسیله است.

عامل دیگری که موجب این حالت می شود، همنشینی با افرادی است که تفکّرات منفی نسبت به خود و جامعه دارند. این افراد همیشه دم از یأس و نا امیدی می زنند و آینده را برای خود تیره و تار می بینند و همین فکر را به دوستان و همکلاسی هایشان نیز القا می کنند! برای پیش گیری از این گونه مشکلات، باید در انتخاب دوست، دقّت بیشتری کرد و با افرادی ارتباط دوستانه و یا معاشرت داشت که به خوبی درک کنند که دانشگاه هدف نیست؛ بلکه وسیله ای است برای رسیدن به هدف. همچنین دچار تفکرات منفی نباشند؛ بلکه دارای نشاط روحی و تفکرات مثبت باشند.

به توصیه های زیر توجه کنید:

۱. همواره به آرمان های دست نیافتنی نیندیشید؛ بلکه موفقیت های خود را نیز در نظر بگیرید.

۲. خواست ها و تمایلات خود را با توانایی هایتان هماهنگ کنید.

۳. به خود اجازه ندهید مادیات و دنیای زودگذر، شما را ناراحت کند؛ زیرا خداوند، همه جهان مادی را برای شما آفریده و آن را در اختیار شما قرار داده است. بنابراین، شایسته نیست انسان اسیر مادیات شود.

۴. بدانید که مشکلات و رنج ها، همیشگی نیستند و روزگار در حال تغییر و تحول است و چه بسا حوادث پیش بینی نشده ای نیز در حل مشکلات به یاری انسان بشتابد.

اخلاق خوابگاهی

اخلاق دانشجویی در خوابگاه را توضیح دهید.

در معاشرت با دیگران، تا زمانی که ما فکر کنیم اخلاقمان خوب است و هیچ عیب و ایرادی نداریم، هیچ گاه برای تغییر آن کاری نمی کنیم. در حدیثی آمده که یکی از نعمت های بزرگ خداوند به بنده اش این است که «او را به عیب و نقص های اخلاقی اش آگاه می کند».

بهترین روش رفتار با دیگران را می توان از کلام رسول اکرم صلی الله علیه وآله آموخت که فرمود: «هیچ یک از شما مؤمن نیست؛ مگر این که برای برادرش آن بخواهد که برای خود می خواهد» و در جای دیگر فرمود: «دست خود را بر سر هر کس که می خواهی بگذار و برای او آن بخواه که برای خود می خواهی».۱

بنابراین، اگر روشی را دوست دارید که مردم آن گونه با شما رفتار کنند، به همان روش با دیگران برخورد کنید. هر چه را برای دیگران پیشنهاد می کنید، همان بهترین روش است و شما نیز بر اساس آن، با آنان رفتار کنید؛ زیرا انسان انتظاری جز خوش رفتاری از مردم ندارد و کمترین اهانتی را از سوی آنان نمی پذیرد و راضی نیست که کسی به او تهمت زند و نمی پسندد که کسی از معایب او پیش دیگران سخن بگوید؛ هر چند آن عیوب را واقعاً داشته باشد.

شخصیت انسان، در عرصه روابط گوناگونی شکل می گیرد. این روابط به ترتیب عبارتند از: رابطه انسان با خود، رابطه با خدا و رابطه با دیگران. انسان موجودی اجتماعی است و نیازمند معاشرت، تبادل افکار و ایجاد روابط نیکو با همنوعان است و بر اثر همین معاشرت ها و تبادل افکار، روابط انسانی شکل می گیرد و فرهنگ انسانی، هویت خود را آشکار می سازد، از دیدگاه اسلامی، جامعه و روابط انسانی آن، رنگ الهی و عبادی به خود می گیرد و همه جنبه های گوناگون رفتار آدمی، در جهت نیل به هدف نهایی که انسان کامل شدن است، معنا و مفهوم می یابد.

آداب معاشرت از نظر اسلام را می توان در دو مرحله «اندیشه» و «عمل» خلاصه کرد. مرحله اندیشه، به این معناست که مسلمانان باید صفحه اندیشه و نیت خود را نه تنها نسبت به برادران دینی خود، بلکه نسبت به تمام انسان ها و بلکه تمام موجودات خدا، نیکو و زیبا گردانند و اندیشه خیرخواهی، نصیحت، دوستی و سعادت آنها را در سر بپرورانند و از نقشه کشی و توطئه بر ضد آنان بپرهیزند. امام علی علیه السلام در این مورد می فرماید: «خدای سبحان دوست دارد که نیت انسان درباره همنوعانش، نیکو و زیبا باشد.۲

مرحله عمل

اسلام در مرحله عمل، برای تنظیم روابط اجتماعی انسان ها، آداب و وظایفی قرار داده و پایه آن را بر اساس ایمان به خدا و تقویت روح فضیلت و انسانیت، بنا نهاده است. بسیاری دوست دارند در ارتباط با همنوعان خویش، زندگی موفقی داشته باشند؛ ولی به جهت ناآگاهی از چگونگی معاشرت و آداب آن و نیز رعایت نکردن آن آداب، توانایی برقراری روابط مناسب و اسلامی را از دست می دهند و به ناچار، منزوی می شوند. بنابراین، شناخت این آداب در مرحله عمل و توانایی ایجاد ارتباطی مناسب با قشرهای مختلف جامعه، از اهمیت بسیاری برخوردار