پاورپوینت کامل رفتار سیاسی امیرمؤمنان و پاسخ به ۳ پرسش ۳۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل رفتار سیاسی امیرمؤمنان و پاسخ به ۳ پرسش ۳۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل رفتار سیاسی امیرمؤمنان و پاسخ به ۳ پرسش ۳۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل رفتار سیاسی امیرمؤمنان و پاسخ به ۳ پرسش ۳۱ اسلاید در PowerPoint :

۱۲

· چرا حضرت علی علیه السلام با در پیش گرفتن سیاست تقسیم مساوی بیت المال، سبب بی مهری خواص به حکومت خود شد؟

۱. سیاست تقسیم مساوی بیت المال و در نظر نگرفتن فضایل شخصی و شرافت های قبیله ای، سیاستی کاملاً اسلامی و مطابق با کتاب و سنت نبوی بود. آن حضرت با توجه به اصول گرایی، جز اجرای این سیاست، چاره ای نداشت.

۲. اصولاً حضرت علی علیه السلام در حکومت خود به خواص، خوش بین نبود و می فرمود: «خواص و اشراف، همواره بار سنگینی بر حکومت تحمیل می کنند؛ در روزگار سختی، کمتر به یاری حکومت می آیند؛ در اجرای عدالت، از همه ناراضی ترند؛ در خواسته هاشان، از دیگران پای فشارتر و در عطا و بخشش ها، کم سپاس ترند؛ هنگام ندادن خواسته هایشان عذرناپذیرتر و در برابر مشکلات کم استوارترند».

از نظر آن بزرگوار، عامه مردم، ستون های استوار دین، برپادارنده اجتماعات پرشور مسلمانان و نیروهای ذخیره دفاعی به شمار می آمدند. بی تردید، با این دیدگاه، امکان ترجیح خواص وجود نداشت.

۳. اگر حضرت علی علیه السلام خواص را بر عوام ترجیح می داد، ضمن عقب نشینی از ارزش ها و اصول اسلامی خود، به همگان اعلام می کرد که پیرو سیاست عثمانی است و این چیزی بود که نه آن حضرت می پسندید و نه مردمان انقلابی آن زمان.

۴. چنان که در کلام حضرت علی علیه السلام اشاره شد، خواص، کسانی نبودند که به یک بخشش نامساوی در بیت المال، اکتفا کنند. زیاده طلبی های آنها، حد و حصر نداشت و با اجرای سیاست عدم مساوات، حتی در آغاز حکومت، خواست هاشان فزون تر می شد و فشارشان به حضرت علیه السلام افزایش می یافت و امام علیه السلام با اجرای سیاست مساوات، در همان آغاز، تکلیف خود را با آنها روشن کرد.

۵. ترجیح خواص بر عوام، انبوه مردمی را که بارقه امید در دلشان درخشیده بود، از آن حضرت علیه السلام و حتی اسلام و پیامبرصلی الله علیه و آله نومید می کرد و آنان، دیگر نجات خود را در پیروی از آموزه های اسلامی نمی دیدند.

۶. ترجیح خواص بر عوام، آنها را قدرتمند کرده، امکان مشارکت آنان در توطئه های براندازی را فزونی می بخشید. این پدیده، در کنار از دست دادن حمایت پابرهنگان که ره آورد قطعی سیاست عدم مساوات بود، نوعی خودکشی سیاسی به شمار می آمد.

·· چرا حضرت علی علیه السلام در آغاز حکومت خود، طلحه و زبیر را به کار نگمارد؟

طلحه و زبیر از اصحاب بزرگ پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله شمرده می شدند و در راه برپایی اسلام، بسیار کوشیده بودند؛ اما پس از رحلت پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله، به ویژه در اواخر دوره عثمان، به دنیا روی آورده، زندگی اشرافی و جاه طلبانه را برگزیده بودند. بنابراین، نحوه زندگی و مشی آنها در دوره پیشین، به همگان نشان می داد که نیروهای ارزشی نیستند و برای احراز پُست در حکومت علوی، شایستگی ندارند. آنها در صورت رسیدن به پُست های اجتماعی و سیاسی، سیاست های خود را اجرا می کردند و مردم را نسبت به علی علیه السلام و حکومتش بدبین می ساختند.

۲. این دو، با توجه به سابقه شان در اسلام، هرگز خود را از اصحابی چون ابوبکر، عمر و عثمان که به خلافت رسیدند، کمتر نمی پنداشتند و در انتظار مرگ عثمان و خلافت خود به سر می بردند؛ به ویژه این که عمر آنها را در شورای گزینش خلیفه در کنار کسانی چون عثمان و علی علیه السلام قرار داده بود. بنابراین، آنها تنها در پی حکومت کوفه و بصره نبودند و چنان که حضرت علی علیه السلام اشاره می کند، هوای پادشاهی بر امت اسلامی را در سر می پروراندند.۱

۳. کوفه و بصره که آنها خواستار فرمانروایی بر آن بودند، تنها دو شهر معمولی شمرده نمی شدند؛ بلکه از نظر اداری و سیاسی، تمام ایران آن زمان، تحت نظر این دو شهر و حاکمان آنها اداره می شد. در آن زمان، شهر مدینه(مرکز خلافت)، امکانات نظامی و اقتصادی نداشت؛ ولی کوفه و بصره و توابع آنها، از بیشترین امکانات مملکت اسلامی بهره می بردند. بنابراین، حاکمان این دو شهر، به ویژه با توجه به همبستگی آنها و به تعارض کشیده شدن سیاست هایشان با سیاست مرکز خلافت، به راحتی می توانستند به مدینه حمله کرده، خلیفه را سرنگون سازند و خود به حکومت دست یابند و این نکته به هیچ وجه نمی توانست از چشم تیزبین خلیفه ای چون حضرت علی علیه السلام دور ماند.

۴. به راستی اگر حضرت علی علیه السلام حکومت این دو شهر را به آن دو واگذار می کرد، چگونه می توانست ادعای اصلاح طلبی کند؟

۵. حوادث بعدی نشان داد که این دو به هیچ وجه، دغدغه اسلام و کتاب و سنت نبوی نداشتند؛ زیرا برای سیراب کردن حس جاه طلبی و قدرت خواهی خود، حاضر شدند به باند اموی که بیشترین بهره ها را از حکومت عثمانی برده بود، دست دوستی و اتحاد دهند و با استفاده ابزاری از همسر پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله، بصریان را به خود جلب کرده، سبب ریختن