پاورپوینت کامل بعد از ۱۴۰۰ سال باز باید روزه بگیریم؟ ۲۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل بعد از ۱۴۰۰ سال باز باید روزه بگیریم؟ ۲۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل بعد از ۱۴۰۰ سال باز باید روزه بگیریم؟ ۲۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل بعد از ۱۴۰۰ سال باز باید روزه بگیریم؟ ۲۷ اسلاید در PowerPoint :

بدون در نظر گرفتن هیچ گونه اطلاعات پزشکی و تنها با در نظر گرفتن عقل سلیم، می توان دریافت که وقتی بدن انسان یازده ماه از سال به یک گونه عادت غذایی دارد – سه وعده منظم – و ناگهان آن را تغییر می دهد مسلماً دچار شوک و آسیب های جدی می شود و اسلام هم با آسیب رساندن مخالف است. به نظر من، روزه یک برنامه غذایی برای اعراب آن زمان بود که فرهنگ درست تغذیه نداشته اند و با توجه به آناتومی بدن اعراب، برای سلامتی شان مفید بوده است. آیا منطقی است حکمی که ۱۴۰۰ سال پیش صادق بوده، امروزه هم صادق باشد و آیا نباید در احکام روزه، تجدید نظر کرد؟

تحلیل و اظهار نظر شما در مورد روزه، جالب و قابل توجه، اما در عین حال، غیر کارشناسانه است و ظاهراً شواهد و قرائن مختلف علمی و پزشکی و حتی تاریخی، با این ادعا، همخوانی ندارد که برخی از این نکات در چند محور زیر تقدیم می شود:

۱. ماهیت روزه به عنوان عملی دینی و عبادی و برای رسیدن به مراتب والای معنوی، مانند تقوا، از جانب خداوند برای بشر تعریف شده است و در قطعی بودن این تکلیف دینی برای همه نسل ها و اقوام و نژادهای گوناگون بشری در طول تاریخ، تردیدی وجود ندارد، این مطلب را می توان از آیات قرآن۱ و روایات۲ به دست آورد؛ به ویژه که این عمل به عنوان یکی از ارکان پنج گانه دین اسلام تعریف شده۳ و محدود کردن آن در یک توصیه تغذیه ای برای افراد خاص و در یک محیط معین، بسیار دور از واقعیت است.

۲. دستورات دینی و تکالیف الهی، بر مبنای حکمت خداوند و مصلحت بشر که اعم از مصلحت دنیایی و آخرتی است، تنظیم شده و بشر در عمل به این دستورات، از تأثیرات مثبت و حداکثری این عمل ها برای سعادت دنیوی و اخروی خود، مطمئن است و هرچند به خوبی می داند که این تکالیف، ممکن است ضررهای محدود و حد اقلی دنیوی را نیز به دنبال داشته باشند، اما در عین حال، حتی در جنبه مادی و جسمانی نیز منافع این تکالیف، قابل مقایسه با زیان های محدود احتمالی نیست.

۳. اصل اولیه در همه تکالیف دینی، وجود برخی ویژگی ها و ضوابط عام است که عدم وجود ضرر قابل توجه برای فرد، یکی از این شاخصه هاست و در نتیجه، اگر هر عمل عبادی برای فرد یا افرادی در بردارنده ضرری غیر قابل تحمل از دیدگاه عقل باشد، به دستور خود شرع، انجام آن به عنوان ثانوی، صحیح نیست و این همان جایگاه لا ضرر و لا ضرار است؛ اما این، غیر از اصل یک تکلیف مسلم دینی، برای توده افراد جامعه است که به عنوان یک اصل اولیه دینی، شناخته می شود.

بر این اساس، اصل وجوب روزه، حقیقتی غیر قابل انکار است که انجام آن بر همه افراد، ضروری است؛ اما اگر در شرایط و موقعیت های خاص، افرادی مشخص از انجام این عمل معذور بودند، یعنی احتمال وجود ضرر در انجام آن به درجه ای رسید که عُقَلا پذیرفتن این ضرر را منطقی ندانستند، وجوب اولیه این عمل از عهده این افراد، برداشته می شود و تکالیف جایگزین به جای آن قرار می گیرد.

۴. بر اساس نظر کارشناسان پزشکی، بیشترین تأثیرگذاری مثبت روزه داری برای بدن انسان، در همین ایجاد تغییر و تبدیل در رویه تغذیه و عملکرد سیستم گوارشی بدن است که بر اثر آن، جلوی عادات نادرست غذایی انسان گرفته می شود و برخلاف رویه معمول، سیستم گوارشی بدن برای مدتی به استراحت می پردازد.

علاوه بر این، عامل بسیاری از بیماری ها، زیاده روی در خوردن غذاهای مختلف است; چون مواد اضافی جذب نشده، به صورت چربی های راکد در نقاط مختلف بدن، یا به صورت چربی و قند اضافی در خون باقی می ماند و این مواد، زمینه مناسبی برای پرورش انواع میکروب های عفونی است و در این حال، بهترین راه برای مبارزه با این بیماری ها، نابود کردن آنها از طریق گرسنگی محدود و ضابطه مند، یعنی همان روزه است.۴

البته این مسئله به معنای ایجاد شُک شدید غذایی و رفتاری نیست؛ بلکه در تعالیم اسلامی، توصیه شده که افراد قبل از ماه رمضان، با گرفتن متناوب و با فاصله روزه های مستحب، به نوعی خود را با شرایط روزه داری، هماهنگ کنند؛ تا مداومت سی روزه بر این عادت غذایی و رفتاری خاص، موجب مشکات جسمی نشود.

۴. برخلاف تصور شما، در صدر اسلام هم وضعیت معیشت و تغذیه افراد هرچند متاثر از عادات دوران جاهلیت بود، اما در مواردی کاملاً مناسب با وضعیت جسمی و مزاجی انسان ه