پاورپوینت کامل فرصت سوزی و فرصت سازی ۳۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل فرصت سوزی و فرصت سازی ۳۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل فرصت سوزی و فرصت سازی ۳۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل فرصت سوزی و فرصت سازی ۳۴ اسلاید در PowerPoint :

نقد عُمر

در زندگی انسان های موفق، «گوهرعمر»، ارزش بسیاری دارد.

آنان کامیابی و پیشرفت خود را مدیون قدرشناسی از زمان و بهره گیری از فرصت های ناب زندگی و لحظات زودگذر عمر می دانند. از این رو، در خرج کردن این سرمایه، حساب¬گرانه عمل می کنند.

روزها، هفته¬¬ها ماه¬ها و سال¬ها می گذرند و عمر از همین قطعه¬های ریز و درشت زمان تشکیل می شود. اگر در جدول محاسبات خود، جایی خوب برای این لحظات قرار دهیم، سود می¬بریم و گرنه، زیانکاریم.

گهر عمر بدین خیرگی از دست مده

آخر این عمر گران مایه بهایی دارد۱

چه کسی بازنده عمر است و چه کسی برنده؟

از این «سرمایه»، چه کسی سود می¬برد و چه کسی دچار خسران است؟

«مدیریت زمان» تنها در پروژه¬های عظیم و فعالیت¬های کلان نیست؛ نحوه استفاده از اوقات هم نیازمند مدیریت است.

در حدیثی آمده است که حضرت امیر علیه السلام هرگاه بر فراز منبر می نشست، پیش از آن که خطبه را آغاز کند به حاضران چنین توصیه می کرد و هشدار می داد:

«ای مردم! از خدا پروا کنید. هیچ کس عبث و بیهوده آفریده نشده است؛ تا به بازیچه مشغول شود و هیچ کس به حال خود رها نشده است که عمر خود را لغو و بیهوده سپری کند».۲

گذر زمان

«نوجوانی سپری گشت به بازی به فراغت به نشاط

فارغ از نیک و بد و مرگ و حیات

عمر بگذشت به بی حاصلی و مسخرگی

چه توانی که ز کف دادم مفت

من نفهمیدم و کس نیز مرا هیچ نگفت

قدرت عهد شباب

می توانست مرا تا به خدا پیش برد

لیک، بیهوده تلف گشت جوانی، هیهات».۳

هر کس«گذر زمان» را درک نکند، باخته است. هرکس هنوز خود را همان کودک دیروز یا جوان دیروز پندارد، از«تک تک ساعت»، پند نیاموخته است.

حضرت علی علیه السلام گذر پر شتاب لحظات عمر را این چنین بیان می کند:

«چه شتابان است ساعت ها در روز و چه پرشتاب است روز ها در ماه و چه سریع است ماه ها در سال و چه پرشتاب است سال¬ها در عُمر»!۴

بی شک، جوانی مثل بهار عمر می ماند. اگر عمر خود را به چهار فصل تقسیم کنیم، فصل جوانی شتابان تر از بقیه فصل ها می گذرد و به زودی خزان عمر و زمستان پیری و برگ ریزان زندگی، فرا می رسد. دریغ بر کسی که نتوانسته باشد از باغ زندگی، «ثمر موفقیت» بچیند و از شاخ عمر، «میوه فلاح» به دست آورد.

خوش است عمر، دریغا که جاودانی نیست!

بی جهت نیست که حافظ، چنین توصیه می کند: «بر لب جوی نشین و گذر عمر ببین» این گذر زمان را دستمایه عبرت گرفتن و وسیله پند از «جهان گذران» می داند.

شناخت زمان

هر کاری، وقتی دارد که اگر پیش از موعد اقدام شود، نتیجه¬اش ناکامی است و اگر پس از موعد صورت گیرد، ثمره¬اش خسارت و باخت است.

یکی از حکیمانه¬ترین رفتار¬ها و شناخت¬ها و عمل¬ها، زمان شناسی است و این که در چه زمان، چه کاری باید کرد. از دست دادن فرصت، مایه اندوه است و خردمند کسی است که پیش از این غصه و غم، از فرصت¬ها، بهره گیرد. این توصیه مولایمان امام علی علیه السلام است:

«بادِرِ الفُرصَه قبلَ ان تکون غُصّه».۵

خواجه عبدالله انصاری گفته است:

«الهی! تا توانستم، ندانستم و چون دانستم، نتوانستم».

چه سخنی زیبا تر از این که به ما می آموزد به جای«فرصت سوزی»، به«فرصت سازی» بپردازیم.

باید از هر دقیقه، قرنی ساخت

قرن را در دقیقه گنجانید

یا که با شیوه مهار زمان

جبر را هم به زیر بال کشید۶

نباید به «زمان»، خوشبینانه نگریست.

زمان، مغرور می¬سازدو می فریبد و می گذرد؛ اما زمان شناسان بیدار، آن را به بند می کشند واز نیروی آن در راه اهداف خویش، بهره می¬گیرند و چون بر چهار چوب¬های حاکم بر زمان مسلط می باشند و نوامیس تاریخی و سنت¬های روزگار را می شناسند، از این قوانین و سنن، به سود خویش، بهره می گیرند و از تحولات آن نیز شگفت زده نمی¬شوند. حضرت امیر علیه السلام می¬فرماید: «زمان شناس¬ترین مردم، کسی است که از حوادث زمان، تعجب نکند».۷

فرصت سازی

فرصت، به دست آمدنی نیست؛ به دست آوردنی است.

خیلی¬ها از کمبود وقت می¬نالند و از این که به کار¬ها، پژوهش¬ها، مطالعات و… نمی¬رسند، گله¬مندند. چگونه می¬توان زمان را «امتداد» داد؟ بزرگان گفته¬اند: «تقسیم زمان، توسعه بخشی به زمان است».۸

اگر برای افراد غافل، یک هفته، هفت دیروز است، برای هوشیاران زمان شناس و نعمت شناس و فرصت شناس، هفته، هفت امروز است.

اگر ظرف زمان را تهی نگه داریم و دقایق و ساعات را بیهوده سپری کنیم، دچار توخالی شدن زمان شده¬ایم؛اما اگر از تمام ظرفیت عمر و فرصت خویش، بهره بگیریم، عمری سرشار و با برکت خواهیم داشت.

بی شک برنامه¬ریزی برای استفاده از وقت، از عوامل غنی سازنده آن است. استفاده از تجربه¬ها و روش¬های موفق دیگران، عامل دیگری به شمار می رود. پرهیز از رفاقت¬های هوس آلود و رفت و آمدهای بیهوده و وقت گذرانی¬های بی-برنامه، از اسباب موفقیت است و داشتن روحیه کسل و تنبلی و رخوت و بی حالی نیز باطری عمر را خالی می¬کند.

پس می¬توان عوامل زیر را کمک به فرصت سازی دانست:

۱. تدبیر و برنامه ریزی برای اوقات.

۲. جلوگیری از هدر رفتن زمان.

۳. پرهیز از رفاقت¬های زیان بار.

۴. کنار گذاشتن تنبلی و بی حالی.

۵. بهره گیری از تجارب افراد موفق.

امیرمؤمنان علیه السلام در نامه بلند خویش به فرزندش، امام مجتبی علیه السلام که حاصل تجارب عمر خویش را در اختیار فرزندش می¬گذارد، در استفا