پاورپوینت کامل مکتب ها و مدارس اسلامی ۳۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مکتب ها و مدارس اسلامی ۳۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مکتب ها و مدارس اسلامی ۳۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل مکتب ها و مدارس اسلامی ۳۰ اسلاید در PowerPoint :

حوزه علمیه نجف

شهر نجف در نزدیکی کوفه و رود فرات و در بخش مرکزی کشور عراق واقع است. پس از شهادت امیرالمؤمنین علیه السلام، پیکر آن حضرت را مخفیانه در این مکان دفن کردند و قبر وی تا پایان دوران بنی امیه، پنهان نگه داشته شد. پس از روی کارآمدن عباسیان، در سال ۱۷۰ق. هارون بقعه ای برای حرم علوی ساخت و احداث این بقعه، آغاز تشکیل شهر نجف بود.

حوزه نجف با هجرت شیخ طوسی از بغداد به نجف شکل گرفت. پس از حمله سلجوقیان به بغداد، در سال ۴۴۷ق. و آتش گرفتن کتابخانه شیخ الطائفه، وی پس از بیست و دو سال رهبری شیعه در بغداد، ناچار به نجف مهاجرت کرد. بغداد پس از غیبت کبری، مرکز علمی شیعه بود. نخست شیخ مفید و پس از وی سید مرتضی، مرجعیت علمی شیعه را در بغداد در دست داشتند و پس از وفات سید مرتضی، این منصب به شیخ طوسی رسید.

شیخ طوسی تا زمان رحلتش، دوازده سال در نجف بود و مجالس علمی پرباری تشکیل داده بود. گفته می شود که حدود سی صد مجتهد در درس وی شرکت می کردند. آل بویه در آن زمان، شهریه ای برای طلاب، تعیین کرده بودند.

از آغاز تشکیل حوزه علمیه نجف تا کنون، می توان پنج دوره را برای آن برشمرد که گاهی در اوج بوده است و گاهی در فرود.

دوره نخست از هجرت شیخ طوسی به نجف آغاز شد و پس از رحلت شیخ طوسی در سال ۴۶۰ق. پسرش ابوعلی طوسی مرجعیت را در دست گرفت و پس از وی نوه شیخ، محمد ابن ابی علی طوسی هدایت حوزه را بر عهده داشت. دوران پس از شیخ، زیر سایه قدرت علمی شیخ قرار داشت و مجتهدین از مخالفت با آرای وی، پرهیز می کردند.

دوره دوم از قرن ششم تا قرن نهم ادامه داشت. در این دوره، حوزه نجف در حال رکود بود؛ ولی در کنارش حوزه های کربلا و حله، قدرت رونق یافتند. در کربلا سید ابن طاووس، ابی حمزه طوسی، ابن فهد حلی و شهید اول، به تربیت طلاب می پرداختند و در حله، علامه حلی، محقق حلی و ابن ادریس، هدایت حوزه را بر عهده داشتند. توان علمی کربلا و حله در این دوران باعث شده بود که حوزه نجف از رونق بیفتد.

در دوره سوم، بازار درس و مدرسه در نجف گرم شد و فاضل مقداد با تربیت شاگردان بسیاری، عامل مهمی در

بازگشت نجف به دوران اوج بود. محقق کرکی، مقدس اردبیلی، صاحب مدارک و صاحب معالم از عالمان بزرگ این دوران بودند.

دوره چهارم، دوره قدرت اخباریان بود و محمدامین استرآبادی با نشر تفکر اخباری در برابر تفکر اصولی، باعث انزوای علم اصول شد. اخباریان بیشتر در کربلا بودند و این اندیشه تا قرن یازدهم رواج داشت و با آمدن وحید بهبهانی به نجف، پایان یافت.

دوره پنجم، دوره اوج تفکر اصولی بود. حملات وحید بهبهانی به فکر اخباری، رونق دوباره اصول را در پی داشت. سید بحرالعلوم، شیخ جعفر کاشف الغطاء و صاحب جواهر پس از وی، رهبری حوزه را عهده دار بودند. شیخ انصاری اصول را به اوج رسانید و پس از وی، شاگردانش به تکمیل آن پرداختند. میرزای شیرازی، میرزا حبیب الله رشتی، آخوند خراسانی، سید کاظم یزدی، میرزای نایینی، آقا ضیاء عراقی، شیخ محمد حسین اصفهانی، سید ابوالحسن اصفهانی، سید محسن حکیم، سید ابوالقاسم خویی و امام خمینی در این دوران، بر کرسی درس نشستند.

دوران طلایی حوزه نجف با روی کار آمدن صدام و اخراج علما از عراق و نجف، رو به افول نهاد و به جز تعدادی محدود، طلاب، فضلا و علما، مجبور به کوچ شدند و آنانی که ماندند، نیز در زیر ستم صدام، نمی توانستند کاری از پیش برند. شیخ مرتضی بروجردی، غروی تبریزی و سید محمد صدر، به دست عوامل صدام به شهادت رسیدند. پس از رحلت آیت الله خویی، آیت الله سیستانی، عهده دار رهبری حوزه مجروح نجف شد. در این زمان تعداد طلاب در نجف به کمتر از هزار نفر رسیده بود.

سقوط صدام، بار دیگر امید بازگشت نجف به دوران اوج را زنده کرد و برخی از طلابی که مهاجرت کرده بودند، بازگشتند و کسانی که از ترس رژیم گذشته نمی توانستند به سلک طلبگی درآیند، به حوزه نجف پیوستند؛ اما این آغاز راه است؛ زیرا عالمانی که مجبور به هجرت از نجف شده بودند، بعد از سی سال، یا از دنیا رفته بودند و یا نتوانستند بازگردند و نسلی که مانده بودند، اندک بودند و عالمانی که بازگشتند، تربیت شده حوزه قم بودند و بیشتر کسانی که به حوزه نجف وارد شدند، طلاب دوره مقدماتی بودند؛ اما با این حال، تعداد طلاب نجف به طرز چشم گیری افزایش یافت و از هزار نفر به حدود ده هزار نفر رسید؛ به طوری که حوزه با کمبود مدرسه رو به رو شد و مدارس جدید ساخته شد.

حوزه نجف در عراق پس از صدام، جوان است و از قدرت علمی آن کاسته شده است. این حوزه جوان با تکیه بر رهبری آیت الله سیستانی و دیگر مراجع نجف، دوباره پا گرفته است و این دوره را باید آغاز دوره ش