پاورپوینت کامل اصطلاحات حقوقی ۷۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل اصطلاحات حقوقی ۷۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل اصطلاحات حقوقی ۷۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل اصطلاحات حقوقی ۷۳ اسلاید در PowerPoint :

اصطلاحات حقوقی

جنبش عدم تعهد

عدم تعهد یا non-alignment به خودداری کشور یا کشورهایی از جانبداری هریک از دو گروه اصلی قدرت در جهان، یعنی بلوک شرق و بلوک غرب گفته می شود. عدم تعهد بیشتر بر بی طرفی تکیه می کند؛ نه بر کناره گیری و با مفهوم بی طرفی مثبت، همراه است؛ یعنی شرکت فعال در سیاست بین المللی برای کاهش بحران ها و جلوگیری از دو قطبی بودن که خطر جنگ جهانی را در بر دارد. جنبش عدم تعهد، یکی از پیامدهای جنگ جهانی دوم (۱۹۳۹-۱۹۴۵) بوده است و شاید بتوان آن را نتیجه مستقیم جنگ سردی به شمار آورد که پس از جنگ جهانی دوم، بین اردوگاه غرب به رهبری ایالات متحده و اردوگاه شرقی به رهبری اتحاد شوروی به وجود آمد و اصلی­ترین هدف این جنبش و اعضای آن، دوری از سیاست های مربوط به جنگ سرد بود. جنبش عدم تعهد برپایه اصول احترام به تمامیت ارضی و حاکمیت ملی کشورهای عضو، عدم تجاوز، عدم دخالت در امور داخلی یکدیگر، برابری و امتیازات متقابل و همزیستی مسالمت آمیز، در دهه ۱۹۵۰م. شکل گرفت. این تشکل به عنوان یک تشکل مهم بین المللی، یکی از مجموعه های تأثیرگذار برروند تحولات جهان بوده است.

این جنبش نشانه ای از پایان دوران استعمار و جایگاهی برای اعلام مخالفت با پذیرش سلطه قدرت های بزرگ و مکانی آزاد برای اعلام نظرات و مواضع کشورهای جهان سوم و در حال توسعه بود و عضویت در آن، به منزله دست یابی به استقلال سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی به شمار می آمد. پس از فروپاشی اتحاد شوروی و پایان جنگ سرد، در سال های آغازین دهه ۱۹۹۰م. فرایند جهانی سازی، تجارت و سرمایه گذاری، بدهی های خارجی، بیماری ایدز و جرائم بین المللی، به عمده ترین دغدغه های غیر متعهد ها تبدیل شدند. جنبش عدم تعهد، دارای یک اساس نامه مدون و یا یک مقر دائمی نیست و تصمیمات اصلی نیز در اجلاس سران کشور های عضو این جنبش اتخاذ می شوند. اجلاس سران غیر متعهد ها هر سه سال یک بار برگزار می شود و سمت ریاست جنبش عدم تعهد نیز هر دوره به کشور میزبان اجلاس سران، واگذار می شود. شانزدهمین اجلاس کشورهای عضو جنبش عدم تعهد (۵ تا ۱۰ شهریور ۹۱) به میزبانی جمهوری اسلامی ایران در تهران برگزار و ریاست جنبش برای مدت سه سال از مصر به ایران واگذار شد. هم اکنون کشور جهان که تقریباً بیش از دو سوم اعضای سازمان ملل متحد و درصد جمعیت دنیا را تشکیل می دهند، عضو جنبش عدم تعهد می باشند. این جنبش همواره بر حمایت از برنامه های صلح آمیز هسته ای ایران، تأکید کرده است.

گروه پنج به علاوه یک

گروه پنج به علاوه یک، از ۵ عضو دائم شورای امنیت سازمان ملل، شامل آمریکا، روسیه، چین، بریتانیا و فرانسه، به اضافه آلمان تشکیل شده و هدف آن، هماهنگ کردن زیاده خواهی های غرب نسبت به برنامه های هسته ای ایران است. دلیل نام گذاری به صورت ۱+۵، حضور پنج عضو دائم شورای امنیت سازمان ملل متحد به همراه آلمان است. کار این گروه، تصمیم گیری درباره عملکرد هسته ای ایران است. با وجود حمایت بیش از صد و بیست کشور عضو جنبش عدم تعهدها از برنامه های هسته ای ایران، این گروه همواره خواسته های خود را به نام خواسته های جهانی، مطرح می کند و گاهی به سه کشور اروپایی بریتانیا، فرانسه و آلمان در برابر سه کشور دیگر، روسیه، چین و آمریکا، «گروه سه به علاوه سه» گفته می شود.

فکت شیت

فکت شیت (Fact sheet) در لغت به معنای شرح ماجرا می­باشد و در کشورهایی مانند آمریکا که فرهنگ غالب مردم برای آگاهی از مسائل مهم داخلی و بین المللی، یک متن مکتوب می باشد، دولتمردان اطلاعیه رسمی را برای توجیه افکار عمومی و سایر مقامات، منتشر می کنند که به این اطلاعیه رسمی، «فکت شیت» گفته می شود. معمولاً فکت شیت علاوه بر برداشت از یک واقعه مهم، در بر دارنده اطلاعاتی مختصر درباره آن واقعه نیز می باشد.

آژانس بین المللی انرژی اتمی

آژانس بین المللی انرژی اتمی (International Atomic Energy Agency) که به اختصار IAEA خوانده می شود، یکی از زیر مجموعه های سازمان ملل متحد است، پیشنهاد بنیان گذاری آژانس را دوایت آیزنهاور، رئیس جمهور آمریکا در سال م. مطرح کرد. فکر تشکیل یک چنین نهاد بین المللی در سال های نخست بعد از پایان جنگ جهانی دوم و در اوج رقابت بی امان قدرت های بزرگ، به ویژه فاتحان جنگ، برای ساخت و انبار سلاح های هسته ای، شکل گرفت و به این ترتیب، فکر ایجاد یک نهاد بین المللی برای استفاده صلح آمیز از انرژی اتمی، پاگرفت و فعالیت هایی برای سازماندهی و تشکیل آن آغاز شد و در سال م. پیش نویس اساس نامه آن در کنفرانسی با شرکت کشور جهان در مقر سازمان ملل، تصویب شد و سرانجام در روز ژوئیه م. آژانس بین المللی انرژی اتمی، به طور رسمی، تأسیس شد.

به طور کلی، اهداف آژانس بین المللی انرژی اتمی بر دو محور استوار است؛ نخست، ترویج و توسعه استفاده صلح آمیز از

انرژی اتمی و دیگری نظارت بر فعالیت های کشورهای دارنده فن آوری هسته ای، جهت کسب اطمینان از این که این فعالیت ها تنها مقاصد صلح جویانه دارند؛ البته مانند بسیاری از نهادهای به اصطلاح بین المللی دیگر، این نهاد نیز تحت سلطه کشورهای غربی قرار گرفت و در واقع، به سازمانی جهت حفظ منافع دارندگان تسلیحات اتمی و تهدیدکنندگان واقعی صلح جهانی، تبدیل گردید.

آژانس بین المللی انرژی اتمی از بخش مهم و عمده تشکیل شده است که عبارتند از: کنفرانس یا مجمع عمومی، شورای حکام و دبیرخانه. مجمع عمومی، بالاترین رکن و مجمع تصمیم گیرند آژانس است که سالی یک بار تشکیل جلسه می دهد و مقر آن در وین است. این رکن، متشکل از نمایندگان همه دولت های عضو، با یک حق رأی است و تصمیمات آن با اکثریت آرا اتخاذ می شود. از مهم ترین وظایف مجمع عمومی، عبارتند از: انتخاب اعضای شورای حکام، گزارش نحو فعالیت های آژانس به سازمان ملل و انتخاب دبیرکل آژانس برای مدت سال. شورای حکام از دو گروه انتصابی و انتخابی تشکیل شده است. اعضای انتصابی (یا اعضای دائم) طبق اساس نامه، عضو از پیشرفته ترین دولت های عضو سازمان از حیث فن آوری هسته ای می باشند و وسیله کنفرانس عمومی، تعیین می شوند. اعضای (انتخابی) غیر دائم نیز عضو هستند که آنها نیز به وسیله کنفرانس عمومی انتخاب می شوند. در سال م. تعداد کشورهای شورای حکام به کشور افزایش یافت. مدت دوره های عضویت در شورای حکام، سال است. نام گذاری این شورا به شورای حکام، به این دلیل است که به این شورا اختیار حاکمیت و صدور «حکم» درباره فعالیت های هسته ای داده شده است. دبیرخانه آژانس از تعدادی کارمند و یک دبیرکل در رأس آن، تشکیل شده که برای یک دوره ساله به پیشنهاد شورای حکام و تأیید مجمع عمومی، انتخاب می شود. دبیرکل، مسئولیت اداره امور جاری آژانس را برعهده دارد.

آژانس بین المللی انرژی اتمی از طریق اعضای خود، تأمین مالی می شوند. آژانس عضو دارد. ایران نیز از همان ابتدای تأسیس آژانس بین المللی انرژی اتمی در سال م. (ش.) به عضویت آن در آمد و پس از انقلاب اسلامی، در آژانس دارای دفتر نمایندگی دائم شد که این دفتر در سفارت جمهوری اسلامی ایران در وین، مستقر است. دولت ایران، پیمان منع گسترش سلاح های هسته ای را نیز در سال م. (ش.) طی موافقت نامه دو جانبه ای با آژانس امضا کرد. آژانس تا سال م. (ش.)، بازرسی های معمولی خود را از ایران، به طور سالانه یک بار انجام می داد؛ ولی از این تاریخ به بعد، بازرسی های معمولی به دو بار، سپس به چهار بار در سال افزایش یافتند.

شورای حکام آژانس بین المللی انرژی اتمی

این شورا متشکل از ۳۵ عضو از کشورهای عضو آژانس می باشد. شورای حکام، سالانه پنج بار تشکیل جلسه می دهد و وظایفی از قبیل بررسی گزارش های مربوط به وظایف شورا، بررسی برنامه و بودجه، بررسی کنفرانس عمومی وتصویب توافق نامه ها و پادمان ها را برعهده دارد و در عین حال، توصیه های لازم را به کنفرانس ها و اجلاس عمومی آژانس بین المللی انرژی اتمی ارائه می کند. شورای حکام علاوه بر تشکیل پنج جلسه در سال، در صورت نیاز، جلسات فوق العاده ای نیز برگزار می کند. این جلسات ۴۸ ساعت پس از اعلام کنفرانس عمومی به ضرورت تشکیل نشست و به درخواست رئیس، معاون و یا اعضای آن، صورت می پذیرد. جلسات عمومی و خصوصی شورا با حضور دو سوم اعضاء به حدنصاب می رسند و هریک از اعضا دارای یک حق رأی است. دبیرکل سازمان ملل یا نماینده وی، بدون داشتن حق رأی، می تواند در جلسات شورای حکام آژانس بین المللی که با سازمان ملل مرتبط است، شرکت کند. شورای حکام می تواند هرکشوری را که عضو آژانس است، اما در این شورا عضویت ندارد، به جلسات خود دعوت کند. تصویب قطع نامه در شورای حکام آژانس بین المللی انرژی هسته ای، به سه شیوه انجام می گیرد. این شیوه ها عبارتند از: اجماع، رأی گیری بین اعضا و بدون رأی گیری. هنگامی که اعضای شورای حکام در زمینه تصویب قطع نامه ای اتفاق نظرداشته باشند، قطع نامه با اجماع، به تصویب می رسد و در صورتی که اعضا اتفاق نظر نداشته باشند و حداقل یکی از اعضا برای تصویب قطع نامه خواهان رأی گیری باشد، در جلسه رأی گیری رسمی انجام می شود و با اکثریت آرا، قطع نامه به تصویب می رسد و در حالت دیگر، درصورتی که اعضای شورا خواهان رأی گیری رسمی نباشند، رئیس جلسه به طور غیررسمی، اقدام به رأی گیری می کند. در این حالت، رئیس جلسه قبل از رأی گیری با اعضا مذاکره می کند و از رأی آنان مطلع می شود و در صورت موافقت اکثر اعضا، قطع نامه را تصویب شده اعلام می کند و اگر مخالفتی اعلام نشود، قطع نامه به تصویب نهایی می رسد. مهم ترین وظیفه شورای حکام، بررسی وضعیت کشورهای عضو معاهده منع گسترش سلاح های هسته ای (NPT)، پیرامون اجرای تعهدات آنان مطابق گزارش های دبیرخانه آژانس می باشد.

پیمان ان پی تی (NPT)

ان.پی.تی، مخفف نام انگلیسی «معاهده منع گسترش هسته ای (Nuclear Non-Proliferation Treaty) است. پس از آن که آمریکا در دوران جنگ جهانی دوم به استفاده از بمب اتمی اقدام کرد، رقابت شدیدی از سوی سایر کشورهای بزرگ جهان برای دست یابی به این سلاح آغاز شد. در این مسیر، شوروی سابق در سال ، انگلیس در سال ، فرانسه در سال و جمهوری خلق چین در سال ، هسته ای شدند. همچنین تحقیقات علمی انجام شده در دهه برای کاربردهای صلح آمیز انرژی هسته ای، به پیشرفت های شگرفی در فن آوری رآکتورهای هسته ای برای تولید برق، منجر شد. در سال ، نیروگاه های هسته ای در پنج کشور در حال ساخت بودند. در سال ، حدود نیروگاه هسته ای در کشورهای مختلف در حال فعالیت، ساخت یا طراحی بودند. خسارت های گسترده جانی و مالی ناشی از انفجار بمب های اتمی آمریکا در هیروشیما و ناکازاکی ژاپن و نیز تولید مقادیر زیادی پلونیوم ناشی از سوخت نیروگاه های هسته ای – که طبق برآوردهای سال روزانه برای تولید تا بمب اتمی کفایت می کرد- تلاش های بین المللی را برای جلوگیری از استفاده های غیرصلح آمیز از انرژی هسته ای، موجب شد و سرانجام، معاهده ان.پی.تی به عنوان تنها معاهده چندجانبه الزام آور در این زمینه، در یک مقدمه و ماده، منعقد شد. معاهده ان.پی.تی در اول ژوئیه برای امضای کشورها آماده شد و در این تاریخ، آمریکا و انگلیس و کشور دیگر آن را امضا کردند. در حال حاضر، کشور جهان عضو این معاهده هستند. تنها