پاورپوینت کامل یادکردی از همشهری سابق ۳۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل یادکردی از همشهری سابق ۳۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل یادکردی از همشهری سابق ۳۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل یادکردی از همشهری سابق ۳۲ اسلاید در PowerPoint :

۵

با وجود آن که مطبوعات در ایران نتیجه و فرایند حرکت های مدرنیستی در غرب از جمله متاثر از انقلاب فرانسه بوده است، اما در
تاریخ مطبوعات ایران و رسانه های مکتوب چندان اثری از نوع مدرن آن دیده نمی شود و اغلب با بافت و چارچوب شکلی و نظری
سنتی متولد و ادامه حیات داده اند، لیکن با آغاز دهه دوم از مهم ترین و حساس ترین تحول قرن بیستم، نخستین نشانه ها و آثار
تحول مدرن در روزنامه همشهری به چشم آمد و آنچه تولید شد، از جهت شکل، رنگ و قواره و نیز محتوای ساندویچی آن، با دیگر
نشریات موجود متفاوت بود .

اگر از نواقص و کاستی ها – از جنس آنچه در دیگر نشریات دیده می شود – بگذریم، از نقاط قوت این نشریه همانا الگوبرداری نسبتا
موفق از الگوهای مدرن دنیای توسعه یافته بود و حداقل در بین روزنامه های داخلی، از نظر برخورداری از نوعی تحول کمی و
کیفی موفق و قابل ذکر بود . البته وجود اهرم ها و ابزارهایی این موفقیت را تسهیل یا به عبارتی امکان پذیر می ساخت . مهم ترین
این اهرم ها، هم خویشی و قرابت با بخشی از حاکمیت بود که مهره ها و جنبش های حساس و قدرتمند اقتصادی کشور را در اختیار
داشتند و در قسمتی هم شخصا از حمایت شهرداری و بهره مندی از بودجه کلان و نامحدود آن برخوردار بود و با اتکا به این
برخورداری، آغازی بدون دغدغه و تقریبا آسان داشت . یعنی باز از نوع همان مؤلفه هایی که معمولا دیگر نشریات داخلی – علی
الاغلب – از نعمت آن محروم بوده اند و یا اگر از چنین نعمتی هرچند در قیاسی کوچک تر برخوردار بوده اند، از توان استفاده بهینه و
بهره وری از آن بهره ای نداشته اند!

به هر حال مجموعه این مؤلفه ها، موقعیت هایی را برای این رسانه رقم زد که بر پایه همان ها می بایست نسبت بین همشهری و
خوانندگان و مخاطبانش را روشن کرد . این نسبت از چند بعد قابل تبیین است:

۱ . در مقام اول قشر کم حوصله هست که حاصل توسعه شتاب زده و روندی است که طیف آرمانی و قبله آمال گردانندگان و
پدیدآورندگان آن، سال ها پیش آن را بوجود آورده و آفریده بودند .

۲ . طبقه دوم، پیگیران تغییر و تحولات شهرداری و فعل و انفعالات درونی و پیرامونی آن که دایره ای از عموم شهروندان را
می تواند در برداشته باشد .

۳ . و بالاخره در همان دایره وسیع شهروندان، بخش عظیمی از نیازمندان هستند که به دنبال رتق و فتق امورات روزمره خود از
نیازمندی ها و آگهی های موفق و گسترده آن بهره برداری می کردند . اما رویکرد همشهری، بعد دیگر این تحلیل را تشکیل می دهد .
مدیر عامل و مدیر مسئول سابق همشهری خود در مصاحبه ای که به مناسبت آخرین شماره تحت مدیریتش در آن درج شد،
می گوید: «رویکرد عمومی روزنامه همشهری به زندگی جامعه متوسط شهری و دغدغه های آن تعلق داشت و چندان قرار نبود
مبانی سیاسی حاکمیت را ترویج کند یا تقلیل دهد یا رد کند . همشهری بیشتر به یک مدیریت اقتصادی، فرهنگی و شهری تعلق
داشت . سرفصل هایی را در کار رسانه ای افتتاح کرد که سابقا در روزنامه ها نبود . تصور نمی کنم بتوان روزنامه همشهری را عنصر
تثبیت کننده فلسفه سیاسی حکومت و یا ترویج کننده این مناسبت ها قلمداد کرد .»

اما احتمالا قضاوت ناظران و تحلیل گران تا اندازه ای مغایر با این گفته باشد; چرا که ارزیابی دقیق از دو دوره عملکرد همشهری
برآیندی متضاد با آن ارائه می دهد . دوره آغاز به کار تا پیش از سال ۷۶ و دوره پس از زمستان ۷۵ و بهار ۷۶ که همشهری با گفتمان
جدید سیاسی همراه و حتی خود را در زمره آفرینندگان این گفتمان قلمداد کرده و تا کنون نیز همچنان مدیران آن بر این ادعا
هستند و موفقیت به دست آمده را به نفع تشکیلات و حزب معروف خود (کارگزاران سازندگی) مصادره به مطلوب می کنند .

مثلا آقای عطریانفر در همان مصاحبه یاد شده می گوید: «در این مقطع زمانی تنها گروهی که در عرصه عمل اجتماعی، محلی از
گفت وگو داشت و از یک نشاط سیاسی متوسطی برخوردار بود، فقط کارگزاران و طیف گسترده دانشجویی بود . هیچ گروه دیگری
هم نبود که نقش فراگیر اجتماعی داشته و یا پیدا کرده باشد . حتی مجمع روحانیون مبارز و یا دوستان مجاهدین انقلاب .»

این فراز خود پاسخی به روشنی تاریخ آن زمان دارد که در حافظه تاریخی مردم ثبت شده و نیازی به احتجاج نیست . اما در
خصوص آن فراز که همشهری را فاقد انگیزه و رویکرد نسبت به ترویج یا تقلیل مبانی سیاسی خاصی می داند، باید گفت که عقبه
مالی، سیاسی و اقتصادی همشهری، صحت و سقم این ادعا را می نمایاند و به وضوح روشن است که این رسانه اگر چه در استراتژی
خود چنان بوده باشد که گفته شد، اما در عمل چارچوب نظری آن گروه خاص را که دلی در گرو سرمایه داری و سری در آغوش
لیبرالیسم اقتصادی داشت، ترویج می کرد و حتی پس از ایجاد گفتمان جدید (خرداد ۷۶) نیز سعی داشت رهبر معنوی آن جریان
را تداوم و استمرار بخشد . مصاحبه سناریومانند با شخصیت موردنظر، در مقطع زمستان ۷۸ و در آستانه انتخابات مجلس ششم ا