پاورپوینت کامل ناهمواری های راه خورشیدی ۳۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ناهمواری های راه خورشیدی ۳۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ناهمواری های راه خورشیدی ۳۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل ناهمواری های راه خورشیدی ۳۸ اسلاید در PowerPoint :

۲۶

(قسمت دوم)

نویسنده کتاب به عنوان یک تحصیل کرده حوزوی، در شیوه نگارش خود فراز و فرودهای بسیار دارد و برخلاف آقای حکیمی،
نثری یک دست ندارد . این مسئله در دو جا بیشتر به چشم می آید: یکی در «صدق هنری » و دیگر در «توضیح واضحات » که به هر دو
اشاره شد .

از کاستی هایی که برخلاف آیین سخنوری است، خطاهای کاربردی است که به آنها هم اشاره رفت . از موارد دیگری که به سبک
نگارش آسیب رسانده و آن را از نثر فصیح دور می کند «گزافه گویی » است که کتاب را ملال آور ساخته است . اشاره به این کاستی
هم در فصلی جداگانه خواهد آمد . در روند فرودین نثر کتاب می بینیم که شیوه بیان گاه به شدت محاوره ای می شود; چنان که
گویی در برابر یک منبری «دردمند» قرار داری! به مثل نویسنده در مقام ثناگویی آقای حکیمی می گوید: (ص ۳۹۸)

«و استاد حکیمی نه یک جعبه معلومات و دارای مقداری محفوظات و شماری مکتوبات بلکه یک انسان عالم است . از مخالفانش
بپرسید و مرا از ادامه سخن معاف دارید …» .

× × ×

دو بیت از متنبی شاعر نامور عرب وجود دارد که مکمل یک دیگر هستند و در غالب موارد با هم می آیند و نیز دو بیت از فردوسی
هست تقریبا به همان معنی . دو بیت نخست (در ص ۴۱ و ۴۲) در بختیارنامه آمده و دو بیت دوم (در ص ۳۲۱) همان کتاب به نقل از
کلیله و دمنه به اهتمام مجتبی مینوی .

نویسنده «راه خورشیدی » در ص ۳۷۵ یک بیت از دو بیت متنبی و در ص ۳۷۶ یک بیت از دو بیت فردوسی را نقل کرده است; در
این جا شایسته بود که هر دو بیت متنبی را با هم بیاورد و هر دو بیت فردوسی را نیز، و باز اگر از کتاب بختیارنامه بهره جسته، باید
به آن اشاره می کرد، در (صفحه ۳۹۴) کتاب دو بیت زیر آمده است:

اذا ما کنت فی امر مروم

فلاتقنع بما دون النجوم

فطعم الموت فی امر حقیر

کطعم الموت فی امر عظیم

در این جا نویسنده نه به نام شاعر اشاره دارد و نه ماخذ آن را ذکر می کند; شعر از متنبی است، اما بیت نخست در دیوان وی چنین
است:

اذا غامرت فی شرف مروم

فلا تقنع بما دون النجوم

گویا نویسنده دو بیت یاد شده را از کلیله و دمنه برگرفته است با از قلم انداختن یک بیت که بدین گونه است:

یری الجنبا ان العجز عقل

و تلک خدیعه الطبع اللئیم

این بیت در سروده متنبی ششمین بیت است .

به هر روی، نویسنده باید به ماخذ اشاره می کرد; خاصه که در «کلیله و دمنه » چاپ عبدالعظیم قریب، ترجمه ای دقیق از سه
یت یاد شده، آمده است .

× × ×

نویسنده در (صفحه ۴۴۰) از قول شلایر ماخر آورده: «وظیفه هرمنوتیک آن است که یک نویسنده را بهتر از آن بفهمد که خودش،
خودش را می فهمد» . منابع مختلف نشان می دهد که شلایر ماخر در هرمنوتیک خود به دنبال فهم برتر شخصیت نویسنده نیست .
شلایرماخر چنان که ریچارداپالمر گفته است، در جریان تدوین هرمنوتیک خود دو مرحله داشته است، ابتدا مرحله زبان محور و
دیگر مرحله فاعلیت محور .

شلایر ماخر حتی در مرحله دوم هم در پی شناخت شخصیت نویسنده، به عنوان هدف نیست و اگر خواستار شناخت آن است، به
خاطر کشف راز متنی است، نه چیز دیگر . گفته اند که وی «… مجموعه ای از قوانین را می جست که فهم به وسیله آنها عمل می کند،
یعنی علم فهم، علمی است که می تواند راهنمای عمل استنباط معنا از متن باشد .

اینجا جای بحث درباره هرمنوتیک نیست، و اگر نه اسباب توهم این که «وظیفه هرمنوتیک فهم نویسنده است، بهتر از خود او» را
نشان می دادیم . با این وجود، قضاوت نهایی به مراجعه به ماخذ نویسنده وابسته است که با کمال تاسف مذکور نیفتاده است .

× × ×

نگارنده «راه خورشیدی » در صفحه ۱۶ کتاب آورده است . «در اسلام راه خدا از میان مردم می گذرد و «سبیل الله » همان «سبیل
الناس » است و در آیات اجتماعی قرآن می توان به جای کلمه «الله » ، کلمه «ناس » را گذاشت » . وی در حاشیه کتاب خود افزوده است:
«نخستین کسی که این نکته را بیان کرد، دکتر علی شریعتی بود .»

این نسبت ناصواب است; نخستین کسی که به این نکته اشارت کرد، شادروان مهندس بازرگان بود که می توان گفت پدر
روشنفکران مذهبی ایران است و روشنفکران مذهبی، میراث خواران او . وی در سخنرانی به یاد ماندنی «مرز بین دین و سیاست »
که به تاریخ ۲۱/۶/۱۳۴۱ ایراد کرده بود، گفت: «الله هم در خیلی از آیات قرآن و دستورها، مترادف یا لااقل ملازم با «الناس » است » .
چنان که می بینیم ایشان با احتیاط بیشتری به این نکته اشاره می کند .

× × ×

نویسنده «راه خورشیدی » در ص ۲۹۵ آورده است:

«… مختصر اینکه زبان ادبی، رقص با کلمات است و زبان علمی، راه رفتن با آن » .

هر کس این عبارت را می خواند، بی اختیار زبان را به ستایش حس شاعرانه نویسنده که این عبارت زیبا را پرداخته، می گشاید! اما
این چنین نیست .

شاعر بلند آوازه عرب «نزار قبانی » کتابی با نام «داستان من و شعر» دارد که استاد دکتر غلامحسین یوسفی و دکتر حسینی بکار آنرا
با نثری شیوا به فارسی برگردانده اند . سومین فصل این کتاب با نام «رقص با کلمات » است که در ص ۱۳ و ۱۴ آن آمده است:

«شعر، رقص با کلمات است … کسانی که نثر می نویسند … در پیاده روهایی که خاص پیادگان است، قدم بر می دارند» .

× چار راه فصول – چار راه شخصیت ها

احمد شاملو را سوگ سروده ای است در رثای فروغ فرخزاد با عنوان مرثیه که در آن می گوید:

به جست وجوی تو

در معبر بادها می گریم

در چار راه فصول

… .

این مقطع از سروده، نظر برخی از فاضلان را جلب کرد . از جمله شادروان علی صفایی حائری (عین – صاد) در این عبارت:

«در سر چار راه فصول و در جاده زمان و در راه هستی سنگ نمی شوند و نمی مانند» .

لیک اشاره می کند که «چار راه فصول » را از احمد شاملو بر گرفته است .

در (ص ۳۶۷) راه خورشیدی هم چنین تعبیری آمده، آنجا که می گوید: «استاد حکیمی چهار راه برخورد شخصیت های متفاوت
ا