پاورپوینت کامل مایکل مور را به ایران دعوت کنیم ۶۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مایکل مور را به ایران دعوت کنیم ۶۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مایکل مور را به ایران دعوت کنیم ۶۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل مایکل مور را به ایران دعوت کنیم ۶۴ اسلاید در PowerPoint :

۲۸

در کن امسال نشان ویژه دوربین طلایی به یک فیلم ایرانی از امیر یوسفی به نام خواب
تلخ تعلق گرفت اما برنده بزرگ در کن ۵۷ مایکل مور بود. و من پیش از هر چیز می خواهم
بگویم او را به ایران دعوت کنیم. تیتر مطلب، در نگاه نخست هیجان آلود، شتابزده و حتی
غیرواقع بینانه به نظر می رسد. یک پیشنهاد به اصطلاح گل درشت است که تو چشم
می زند. گویی توأم با دستپاچگی است و هیچ چیز را به درستی محاسبه نکرده است.
سیاست و دیپلماسی را در نظر نگرفته و محتملاً در چشم دیگران آمیخته به نوعی
ذوق زدگی یا حتی فرصت طلبی است. حال و وضع کسانی را بیان می کند که دیری دچار
محرومیت و حسرت یک تأیید زیسته اند، دست خالی منتظر بوده اند و حال سر از پا
نشناخته نشانه ای را که دلالت گر همسویی با دلخواسته ها و مواضع شان است بر سر
می نهند و او را با تکرار و تکرار و تکرار و زیاده روی در تکرار یکسر ضایع می نمایند. گویی
این پیشنهاد در امتداد همان عملکردی است که در ایجاد انزجار تخصص دارد در حالی که
می خواهد با تبلیغ مدام و رفتار مکرر به نتیجه معکوس برسد گویی این ترس وجود دارد که
اگر دیر بجنبیم دیگران او را علیه ما تحریک کنند و… آیا چنین است؟ اگر مایکل مور را به
ایران دعوت کنیم همان خواهد شد که نوشتم؟ به نظرم نه! و خواهم گفت چرا. اول ببینیم
مایکل مور کیست؟

چندی قبل مقاله مفصلی درباره بولینگ در کلمباین در پگاه منتشر کردم و در مقدمه آن
اطلاعات کافی در خصوص مایکل مور، خانواده او، افکار او، دوران تحصیلاتش،
شغل هایش، کار روزنامه نگاری اش، مستندسازی اش و طرفداری اش از حزب دمکرات
امریکا را در اختیار خوانندگان عزیز نهادم و نشان دادم اولاً مستندسازی مایکل جذاب
است؛ ثانیا او دارای درک و شمّ قوی شناخت زمان و فرصت شناس است و ثالثا نگرش او
انتقادی است، رابعا نگاهی انسان گرایانه دارد و خامسا ویژگی ژورنالیستی فیلم های
مستند او، به آثارش گرما و قدرت جذب همگانی می دهد. در عین حال گفتم باید دقت
کنیم نقد مایکل مور نه نقد ریشه ای نابودی کلیت نظام سلطه جو و تمام جناحهای
سرکوبگر سرمایه داری انحصاری بلکه منطبق بر سیاست های یک جناح، دموکراتهاست.
با همه وحدت دو جناح اصلی قدرت در امریکا در حفظ موقعیت سلطه گر امریکا، جدال
آنان جهت ربودن اهرم های قدرت از دست رقیب بی رحمانه، افشاگرانه، و گاه خشونت بار و
خونین است. حفظ اقتدار نظم امریکایی و منافع ملی یک چیز و در هم کوبیدن درنده وار
رقیب چیز دیگری است. تا زمانی که منافع ملی در خطر نیافتد کوبیدن نیروی مقابل
حدی نمی شناسد. کشتن جان.اف.کندی و برادران او، ماجرای رسوایی واترگیت، ایران
کونترا و موارد متعدد دیگر بیانگر جدال های هولناک دو حزب اصلی است. با این اوصاف
عجیب نیست که بوش علیه ال گور تقلب انتخاباتی می کند و مایکل مور دموکرات در
بولینگ کلمباین حتی با روشی غیردموکرات طرفداران حزب جمهوریخواه و آزادی حمل
اسلحه را در فشار قرار می دهد و بدون رضایت شان از آنان فیلم می گیرد تا جناح سوداگر
اسلحه و مثلاً جنگ طلب را در تنگنا قرار دهد. تو گویی دموکرات ها صلح طلب اند که
مایکل مور از آنها دفاع و حمایت می کند. با اینهمه باید پذیرفت که صرف وابستگی به
یک حزب همه ویژگی های افراد را تعیین نمی کند. و عضوی از حزب دموکرات از نظر
فردی ممکن است، با نگرش اومانیستی عمیق، یا شجاعت جبلی و باورهای اخلاقی،
آثاری در خور اعتناء بیافریند و نباید با دگماتیزم چپ روانه اهمیت رفتارهای شخص
هنرمندان را ندیده گرفت. این نوشته مایل است قبل از بحث درباره فیلم سپتامبر ۹/۱۱
که برنده جایزه نخل طلایی کن شده است با دو نگاه افراطی چپ و راست در داوری فیلم
مرزبندی کند.

۱. داوری راست مایکل مور را بدل به برادر مایکل مور می کند. طوری وانمود می سازد که
گویی او از موضع ایران به بوش و چنی و رامسفلد نگاه کرده و نه از منظر حزب دموکرات. به
نظر من آویختن به دامان «مور» نه عقلانی است نه مفید. مور را باید آن گونه که هست
بدون حب و بغض معرفی کرد. او یک منتقد سیاست های جمهوری خواهان است و
افشاگری های او چه بسا به درد ما می خورد زیرا ما را به جنبه ای از سیاست امریکایی آشنا
می سازد. معرفی واقعگرایانه و همه جانبه و جامع مایکل مور سبب می شود اگر خدای
ناکرده فردا پس از پیروزی دموکرات و فرضا در جریان حاد شدن اختلاف ایران و امریکا او
فیلمی علیه ایران ساخت و از استبداد و خشونت سیاسی در ایران صحبت کرد ما جا
نخوریم و مردم غافلگیر نشوند و همه به سادگی درک کنند که ریشه این موضعگیری
کجاست. هیچ چیز ارزشمندتر از حقیقت نیست و من می اندیشم حقیقت همه سویه،
همیشه نجات بخش است.

۲. نگاه چپ، که بیشتر متعلق به اپوزیسیون مخالف حکومت اسلامی و یا لااقل مخالف
سیاست های جناح رقیب و دارای احساسات مساعد نسبت به امریکاست، از افشاگری
مایکل مور عصبانی است و به انحاء گوناگون می کوشد اثر و قدرت آگاهی بخشی آن را نفی
کند و زهر آن را بگیرد. از همین رو به بی اعتبار کرن فیلم فارنهایت ۹/۱۱ می پردازد.

ضمنا نوعی نگاه افراطی می کوشد اصلاً به سبب امریکایی بودن مایکل مور کاملاً
اثرش را بی ارزش بخواند و یا اهمیت آن را کم کند تا جایی که مدعی شود این فیلم
تأثیری در افکار عمومی امریکا نمی توانست داشته باشد. باید پرسید اگر فیلم مایکل مور
تا این اندازه بی اثر است چرا والت دیزنی و میرا ماکس که هردو کمپانی های یهودی اند از
پخش و توزیع آن در امریکا جلوگیری کردند. آیا ترس از تأثیر منفی درباره یهودیان، و
ترس از رسوایی هرچه بیشتر بوش و قدرت حاکم دلیل مؤثر بودن اثر «مور» نیست. همه
چیز را یک توطئه بی تأثیر بر افکار عمومی امریکا معرفی کردن، روش منطقی در برخورد
به فیلم های مایکل مور نیست به ویژه آنکه آثار او جذاب و قادر به ایجاد کشش عمومی در
مخاطبان هستند و پرداخت درستی دارند و از ریتم خوبی برخوردار می باشند.

حال قبل از سخن گفتن درباره پیشنهاد دعوت مایکل مور به ایران و موشکافی این
پیشنهاد و بررسی نتایج مثبت و منفی آن ببینیم اصلاً فارنهایت ۹/۱۱ چیست و چه
اهمیتی دارد.

فیلم نامبرده آخرین اثر کارگردان و مستندساز مشهور امریکایی است که جایزه نخل
طلایی کن را برده است. البته در اینجا شاید پرسشی ذهن ما را خراش دهد. اگر فیلم برنده
کن آنقدر اهمیت دارد که رسانه های دیداری، شنیداری و مطبوعات مان پر می شود از
تعریف و تمجید و اطلاع رسانی، پس چگونه وقتی چند سال پیش فیلم عباس کیارستمی
برنده همین نخل طلایی شد همان کسانی که امروز برای مور کف می زنند، فیلم را متهم
به بند و بست با مسئولان کن و اثری در خدمت سیاست و دیپلماسی فرانسه و… به حساب
آورده اند؟

اما فارنهایت ۹/۱۱:

حتی قبل از اعلام حضور فیلم مایکل مور در کن، همه جا سخن از آن بود. واکنش هیأت
حاکمه امریکا بالاخره منجر به ممنوعیت نمایش فیلم در امریکا شد، چرا؟

به سادگی به خاطر برباد دادن آبروی بوش و همدستان او. فیلم انتقاد شدید و
افشاگرانه ای است به روابط و نزدیکی خانوادگی بوش و بن لادن. به این ترتیب در ما
تردیدهای تازه ای برمی انگیزد آیا یک همدستی پنهان برای پدید آوردن یک چهره
خشن اسلامی در امریکا وجود داشته تا جایگزین چهره اسلام محمدی(ص) شود؟ بدون
تردید اسلام ناب محمدی به روایت امام خمینی(ره) به خاطر حقیقت، روشنگری قدرت
بیداری و آگاهی بخشی و فراگیری و نیروی مبارزه راستین اش خطری بزرگ برای منافع
امریکا بوده است. انقلاب اسلامی که بر شالوده این معرفت اصیل شکل گرفت منجر به
نظامی اسلامی شد که بیشترین مشکل را برای سیاست سلطه طلبی امریکا پدید آورده
است. شکست های پی درپی در برابر امام خمینی و ایران اسلامی بدون تردید، نخبگان
پنتاگون و سیا را به فکر واداشته تا راه برونشد از بن بست امام(ره) را بجویند و چهره منوّر و
روحانی اسلام ناب محمدی(ص) را مخدوش نمایند. به نظرم پروژه بن لادن، و پروژه ۱۱
سپتامبر (نظیر پروژه سوخته صدام) برای تخریب چهره انقلاب اسلامی ایران و معرفی
دین اصیل و به فراموشی سپردن تفسیر صحیح اسلامی و نیز برای پایان دادن به
چالش های منطقه ای و جهانی با اسلام به سود سیاست سلطه گر و تقویت حضور امریکا
در منطقه و توسعه سیاست بسیار تاریک امپریالیستی اوست. برانگیختن افکار عمومی
برای دفاع از سیاستهای جنایت بار بوش در خاور میانه و پشتیبانی از حضور
جنگ طلبانه اش خیلی بیشتر از انفجار برج دوقلو و قربانی کردن تعدادی از امریکایی ها
برای سرمایه داری آزمند توسعه طلب می ارزد. بدین ترتیب مایکل مور با تصاویر و
استنادهای مکرر و رویدادهای مستند به افشای جنایت بوش و جنگ طلبی اش می پردازد.
و همچنین مایکل مور به بهانه جویی و دروغ بوش می پردازد.

در اینجا مایلم عینا گزارش خبرگزاری ها و مطبوعات را از مراسم گرفتن نخل طلایی
مجددا بازگو کنم:

در مراسم اهدای جوایز مایکل مور گفت: امیدوار است که فیلمش را در امریکا اکران
کنند تا مردم امریکا بتوانند آن را ببینند و حقیقت برای آنان آشکار شود زیرا اگر مردم
امریکا حقیقت را دریابند جمهوری نجات خواهد یافت. او گفت که میلیونها نفر از
هموطنانش با او هم عقیده هستند. مایکل مور فیلم خود را به همه مردمی که به سبب
عمل امریکا زجر می کشند و نیز مردم عراق تقدیم کرد. او خطاب به هیأت داوران که یک
فرانسوی و چهار امریکایی در بین آنها بود گفت: خیلی ها می خواهند حقیقت را پنهان
کنند آن را در گنجه نهان سازند اما شما آن را از گنجه خارج کردید. او از هنرپیشگان فیلم با
لحن تمسخرآلودی تشکر کرد. و بوش و چنی و رامسفلد را بازیگران ماهر خواند و گفت
افراد صاحب مقام کاخ سفید همه هنرپیشه های خوبی هستند.

«مور» با اشاره به واکنش رسانه های راست امریکا گفت: آنها خواهند گفت فرانسه که از
مخالفان سرسخت جنگ عراق است این جایزه را به من داد، ولی کمیته داوران یک هیأت
بین المللی بود نه فرانسوی و تعداد زیادی از اعضای آن امریکایی بودن