پاورپوینت کامل پرونده ای برای یک فیلم ۸۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل پرونده ای برای یک فیلم ۸۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۸۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل پرونده ای برای یک فیلم ۸۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل پرونده ای برای یک فیلم ۸۱ اسلاید در PowerPoint :

۲۸

ادبیات مهاجرت در خانه ای از شن و ماسه

خانه ای از شن و مه (House of sand and fog)

کارگردان: وادیم پرلمان

سناریست: شان لورنس اتو (با همکاری وادیم پرلمان)

بر اساس رمانی از: «آندره دوباس سوم»

بازیگران اصلی: بن کینگزلی جنیفر کانلی شهره آغداشلو ران الدرد

محصول سال ۲۰۰۳ کمپانی «دریم ورکز» امریکا

نمای اول. درآمد

یکی از عمده ترین و پر سر و صداترین اتفاقات سال ۸۲ سینمای ایرانیِ آن سوی
مرزها، نمایش فیلم «خانه ای از شن ومه» بود که اکران آزمایشی آن از ۱۹ دسامبر و اکران
عمومی آن، از ۲۶ دسامبر در سینماهای امریکا آغاز شد.

«خانه ای از شن و مه»،روایتگر داستان زندگی یک خانواده مهاجر ایرانی است که پس از
انقلاب از ایران گریخته اند و در تلاش اند در شمال ایالت کالیفرنیا برای خود هویت و مکان
زندگی مطمئنی پیدا کنند. یک درام سیاه و مه آلود،که مانند بسیاری از فیلم های مشابه
خود، به بازگفت و تصویر کنش ها و واکنش های اجتماعی فرهنگی مهاجرانی می پردازد
که با امید رسیدن به سرزمین آزادی، سختی های فراوانی را متحمل شده اند و پی کسب
مکانی تازه در فرهنگی دیگر هستند.

اما عمده شهرت این فیلم به دلیل داستان آن نبود؛ اگر چه داستان فیلم نیز، که به آن
پرداخته خواهد شد، از زمره آثار ادبی مهم نگارش یافته در ادبیات روز امریکاست.
موضوعی که شهرت فیلم را در جهان و به خصوص جهان سینما به حداکثر رساند، نامزدی
اسکار نقش دوم زن برای این فیلم بود که قرار بود این جایزه به «شهره آغداشلو» بازیگر
زن ایرانی این فیلم داده شود؛ جایزه ای که آغداشلو به کسب آن نایل نشد و در میدان
رقابت از پیروزی فروماند. در خصوص این بازیگر نیز در ادامه مطالبی خواهد آمد.

اما سناریوی فیلم، بر اساس رمانی با همین نام از «آندره دوباس سوم» تهیه شده است
که رمان مذکور، حتی قبل از تبدیل به فیلم توسط پرلمان، به عنوان «ضایع کننده
ارزش های امریکایی» شهرت یافته بود. «خانه ای از شن و مه» جوایز دیگری را نیز کسب
کرد که از جمله می توان به جایزه «گلدن کلاب» (گوی زرین) (Golden club) برای «بن
کینگزلی» بازیگر نقش اول مرد، جایزه انجمن منتقدان نیویورک، جایزه انجمن منتقدان
سین سیناتی و جوایز دیگری که فیلمنامه و اصل رمان آن به خود اختصاص داده است،
اشاره کرد.

با توجه به بحث ها و گفت وگوهای فراوان پیرامون فیلم و موضوع خاص آن، که
اختصاص به زندگی مهاجران ایرانی امریکا دارد، نوشته حاضر تلاش کرده است نگاهی
به فیلم از چند منظر داشته باشد.

نمای دوم. فیلم در یک نما

با نور چراغ های گردان آمبولانس ها و ماشین های پلیس، که از میان مه به خوبی واضح
نیستند، به «خانه ای از شن و مه» وارد می شویم. «کتی» (جنیفر کانلی) که بر بالای بلندی
بام مانندی، حریصانه سیگار می کشد، زنی است که پس از جدایی از شوهر و ترک اعتیاد
کشنده، اندک اندک می خواهد پا به زندگی ای بگذارد که آرامش بر آن حاکم است و از
خیابان گردی و بی سامانی رهایی یابد. اما اشتباهی در اداره مالیات، باعث می شود که
مالیات ۵۰۰ دلاری پرداخت شده توسط او، پرداخت نشده تلقی شود و فیلم در آغاز مسیر،
با ورود ماموران اداره مالیات، که برای ابلاغ حکم مزایده خانه آمده اند، رنگی تازه بگیرد.
خانه به مزایده گذاشته می شود و توضیحات و اعتراضات «کتی»، جز استیصال نهایی او در
برابر اشتباه قانون، ثمری را در پی ندارد.

مسعود بهرانی (بن کینگزلی)، تیمسار بازنشسته دربار و از نزدیکان شاه سابق ایران، که
به همراه خانواده اش به امریکا گریخته است، در غربت غرب، وضعیت بسامانی ندارد. او
برای گذران زندگی جاری، مجبور است عظمت گذشته را فراموش کند و تن به کارهای
پست و مشقت آوری چون کارگری راهسازی بسپارد. بهرانی، هر روز پس از پایان کار
روزانه، در دستشویی هتلی، صورت خود را مرتب می کند، لباس پاکیزه می پوشد،کراوات
می زند و با ظاهری مرتب و آراسته به خانه برمی گردد و بدین سان، در دوگانگی جهان
بیرون، و وقار و ابهت قبلی اش نزد خانواده، سردرگم است.

بهرانی برای جا افتادن در این جهان تازه، نیاز به مکانی متعلق به خود دارد و به همین
دلیل، با پس اندازی که دارد، خانه «کتی» را در مزایده می خرد و قصد دارد تا ضمن آرامشی
موقت، آن را تکمیل و بهسازی کرده و به بهایی بیشتر بفروشد و زندگی خانوادگی خود را
سامانی تازه بخشد.

پیروزی بهرانی در مزایده خانه، آغاز دردسرهای فراوان برای او و خانواده اش است.
«کتی» که قانون از حل مشکل او سرباز زده است، سعی می کند آنچه را که متعلق به
اوست، خود بازگرداند و این شروع غائله ای است که در یک سوی آن بهرانی و خانواده اش و
در سوی دیگر «کتی» و پلیس فرصت طلب و فاسدی قرار دارد که قصد دارد از گرفتاری
«کتی» سوء استفاده کند.

مشکل تازه، به هیچ وجه بهرانی را رها نمی کند و سرانجام در پی فزون خواهی ها،
مزاحمت ها و توهین های پلیس فاسد ذکر شده، اسماعیل فرزند بهرانی که توان تحقیر را
ندارد، در حرکتی اسلحه پلیس را می کشد و او را تهدید می کند و در این کشاکش، به طور
اتفاقی تیر می خورد و در بیمارستان می میرد.

اندوه و یأس حاصل از مرگ اسماعیل، زندگی مه آلود خانواده بهرانی را تیره تر می کند و
نادی، همسر بهرانی و مادر اسماعیل (شهره آغداشلو)، نیز که پس از مرگ اسماعیل
تصمیم به بازگشت به ایران را دارد، از این غم تاب نمی آورد و در همان غربت می میرد.
سرهنگ بهرانی نیز، مستأصل از همه جا، در برابر سختی های پیاپی زانو می زند و تن به
خودکشی در کنار جسد مرده همسرش می دهد و بدین سان، هر سه نفر عضو خانواده در
خانه ای که بنا بود مامن و زمینه ساز آینده بهترشان باشد، می میرند و داستان زندگی این
نسل مهاجر، از دریچه فیلم «پرلمان» رو به پایان می رود.

«کتی» نیز که آخرین تلاش هایش برای پاره کردن کیسه پلاستیکی که بهرانی با آن
خودکشی کرده و تنفس مصنوعی دادن به او بی حاصل بوده است، نوع دیگری از ویرانی
روحی و سرگردانی را به تجربه می نشیند.

فیلم با همان صحنه آغازین آمبولانس ها و ماشین های پلیس پایان می یابد؛ با این
تفاوت که این بار «کتی» در پاسخ به پلیسی که از او می پرسد: «این خانه متعلق به
شماست»، گیج و سردرگم، تصویرهای گذشته را مرور می کند و پاسخ می دهد: نه!

نمای سوم. فیلمنامه و پس زمینه موضوعی داستان

«خانه ای از شن و مه» پیش از آن که یک اثر سینمایی موفق محسوب شود، به لحاظ
مضمونی، وابسته به گونه ای رایج از ادبیات جهانی است که «ادبیات مهاجرات» خوانده
می شود. این نوع ادبی، که در ادبیات بیشتر کشورها وجود دارد، به بازگفت و روایت وضعیت
مهاجران یک کشور در کشور دیگر، از حیث اجتماعی، فکری و گاه سیاسی می پردازد؛
مضمون و تم اصلی ادبیات مهاجرت، روایت دغدغه های معیشتی و زندگی روزمره
مهاجران است که گاه در یک موضوع خاص برجسته می شود (مثل بحران منزل یا
تابعیت) و گاه در نمایی عمومی تر از زندگی مهاجران، کلیات زندگی و کنش و واکنش های
اجتماعی آن ها را به تصویر می کشد. مضامین عمده گونه ادبی مهاجرت، مشکلات مالی،
معیشت، تربیت فرزندان، دوگانگی وضعیت اجتماعی و تضادهای پیامد آن، بحران های
اخلاقی، گسیختگی فرهنگی و… است و این همه، البته نه تنها در میان مهاجران ضعیف و
فقیر، که در مهاجران غنی و صاحب جایگاه نیز دیده می شود.

بُعد دیگر ادبیات مهاجرت، «خودنگاری» و «دیگرنگاری» این گونه ادبی است. بسیاری
از آثار عمده ادبیات مهاجرت، که در مورد کشوری خاص نوشته می شوند، صرفاً مربوط به
وطن و سرزمین نویسنده نیست و وضع زندگی مهاجران دیگر کشورها را به تصویر
می کشد. از این حیث، ادبیات مهاجرت، از سایر گونه های ادبی عمومیت بیشتری در وجه
«خلق اثر» دارد. به عبارت ساده تر، ممکن است نویسنده یک اثر ادبی گونه ادبیات
مهاجرت، خود مهاجر باشد یا نباشد؛ اما اثر وی، به هر حال اثری بینابین تلقی می شود؛
یعنی در دو گونه ادبیات جای می گیرد: یکی ادبیات کشور نویسنده و یکی ادبیات کشوری
که اثر، پیرامون مهاجرت به آن خلق شده است.

«خانه ای از شن و مه» اقتباسی سینمایی از رمانی است نوشته «آندره دوباس سوم».
این رمان پیش از تبدیل شدن به فیلم، که شهرت فراوانی را برای «دوباس» به ارمغان
آورد، در حد خود، اثر ادبی موفقی بشمار می رفت و بخصوص بعد از معرفی در برنامه
تلویزیونی پربیننده «اپرا وینفری» به عنوان کتاب برگزیده و کسب جایزه کلوپ
کتابخوان ها، اقبال زیادی به آن شد.

اگر چه اقتباس سینمایی از این اثر، اقتباس متنی کاملی نیست و مثلاً پایان رمان با
پایان فیلم یکی نیست، اما دلیل عمده توجه و شهرت این رمان، به جهت جهانی است که
نویسنده در رمان و کارگردان در فیلم تصویر کرده اند؛ جهانی کوچک در حد یک خانه و
رفتارها و کنش و واکنش های چند نفر معدود ازآدم ها که هر یک با مشکل خویش دست
به گریبان و در پی خلاصی اند.

توجه به متن نوشته این فیلم، که در واقع همان رمان دوباس است، از آن روست که
بدانیم پیش و بیش از آنچه سینماگری «اصالتاً مهاجر» (پرلمان کارگردان فیلم، اوکراینی
تبار است) بخواهد به فکر ساختن فیلمی در این حال و هوا بیفتد، نویسنده ای تیز هوش
چون «دوباس»، این جهان را خلق کرده و آفریده است وهمین جاست که اهمیت کار
«دوباس» به عنوان نویسنده در کشف تعاملات اجتماعی بین این خانواده مهاجر و دنیای
پیرامونشان مشخص می شود؛ کشفی که یک سینماگر صِرف به تنهایی به آن نائل
نمی شود و فیلم های موفق تاریخ سینما که بر اساس رمان های معروف ساخته شده اند،
شاهد خوبی بر این مدعا هستند.

گفتیم که ادبیات مهاجرت و به تبع آن سینمای مهاجرت و فیلم های آن، موضوعات و
دورنمایه های خاصی دارند. از عمده ترین مضامین ادبیات و سینمای مهاجرت،که تقریباً
در بیشتر آثار سینمایی متعلق به آن منعکس شده است، مضمون «بی وطنی» و «بحران
هویت» است. این دو مضمون، به عبارتی «مادر مضمون های» سینمای مهاجرت اند و از
حیث اهمیت فراوانی که دارند، در بیشتر آثار سینمایی گونه سینمای مهاجرت به آنها
پرداخته شده است.

«خانه ای از شن و مه» نیز، بر مبنای همین دو مضمون عمده بنیاد نهاده شده است.

نمای چهارم. تصویر دردناک دو زندگی

درام تاثیرگذار و نسبتاً طولانی «پرلمان»، با حضور بازیگران معروف و نسبتاً موفقی
چون «بن کینگزلی» (که قبلاً اسکار بازیگری گرفته است)، و به عنوان اولین کار بلند
سینمایی این کارگردان اوکراینی تبار امریکایی، در خلق جهانی وهم آلود، تیره و اندوه زا
پیش چشم بیننده، موفق و قابل اعتناست.

الگویی که «پرلمان» به تبعیت از دیگران از آن استفاده کرده است، یعنی بهره گیری از
متن های نوشتاری موفق و به کارگیری بازیگری ایرانی در فیلم، به او کمک کرده است تا
در میان تصویر غربی جهان فیلم، جهان کوچکی را با فرهنگ و سنت های ایرانی تصویر
کند که مخاطب را به سوی خود جذب می کند. «پرلمان» در تصویر سازی رمان «دوباس»
موفق است و این موفقیت را از قدرت او درتبدیل یک کشمکش قانونی به یک درام
عاطفی حادثه ای می توان تماشا کرد.

فیلم «پرلمان» با حضور قانون شروع می شود، در بی قانونی ادامه می یابد و در یاس از
استیصال در برابر رفتارهای غیر قانونی خاتمه می یابد. روند داستان که حداقل در جنبه
تصویرگری سینمایی اش، کلاً پرداخته «پرلمان» است، اوج و نشیب خوب و قابل توجهی
دارد. نگهداشت مخاطب در یک تعلیق عاطفی، به یادآوردن انگاره های فرهنگ ایرانی
در زاویه شات های دور و نزدیک از فضا و دخالت دادن زبان فارسی در متن دیالوگ های
فیلم، تمهیداتی است که «پرلمان» آنها به صورت آگاهانه در فیلم گنجانده است تا
مخاطب را مشتاقانه بر صندلی نگهدارد.

فضای فیلم، کلاً فضایی خاکستری و سیاه است. در فیلم، پس از شروع زمینه اصلی، از
موضوعات شاد، حاشیه های مفرح، دیالوگ های مثبت و رنگ های امیدبخش خبری
نیست. فضای اصلی فیلم بی شباهت به فضای اصل رمان نیست. فیلم، زندگی جبری دو
خانواده را با همه سختی ها، مشقات و تنگی هایش نشان می دهد و کارگردان نه تنها
نمی کوشد عنصر مثبتی را وارد این فضای یأس آلود کند، بلکه با وارد کردن عناصر تلخ تر
(مثل فرورفتن همزمان سه میخ در پای «کتی») تلاش می کند سختی، تلخی و سیاهی دو
زندگی را در فیلم حضوری مستمر بدهد(گلایه های مرتب و تلخ نادی از همسرش نیز،
ذیل همین عنوان می تواند تعریف شود).

بر خلاف الگوهای رایج سینمایی، فیلم با نوید یک زندگی آغاز می شود و با تخریب و
پایانی فلاکت بار تمام می شود. پرلمان در ساخت و تهیه این فیلم، اصل را بر روایت
واقعیت تلخ و گزنده ای گذاشته است که در آن تصویر ظاهری و پوشالی زندگی در غرب، از
روی حیات اجتماعی مهاجران کنار می رود و زندگی سخت و مشقت بار آنان،