پاورپوینت کامل گفتمان عاشورایی و انقلاب اسلامی ۸۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل گفتمان عاشورایی و انقلاب اسلامی ۸۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۸۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل گفتمان عاشورایی و انقلاب اسلامی ۸۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل گفتمان عاشورایی و انقلاب اسلامی ۸۶ اسلاید در PowerPoint :

۱۰

انقلاب اسلامی در ایران در کنار سایر عوامل تاثیرگذار، به شدت تحت تاثیر فرهنگ سیاسی شیعه و بویژه نهضت عظیم عاشورا
قرار داشت . در واقع اگر از منظر نظریه گفتمان به این مسئله نگاه کنیم، گفتار انقلابی امام، دکتر شریعتی، شهید مطهری و دیگر
انقلابیون به عاشورا و آیین های سالیانه مربوط، به آن ماهیت کاملا سیاسی و انقلابی بخشید و در جریان انقلاب اسلامی
نقش آفرینی کرد . تاثیر این قرائت انقلابی از عاشورا به حدی بود که می توان گفت در صورت فقدان آن، انقلاب اسلامی به وقوع
نمی پیوست و یا حداقل با این سرعت به پیروزی نمی رسید .

در این مقاله، قرائت انقلابی رهبران و اندیشمندان انقلابی از جمله حضرت امام، دکتر شریعتی و شهید مطهری و نقش آن در
شکل گیری و پیروزی انقلاب اسلامی را برمی رسیم .

امام خمینی و اندیشه عاشورا

بطور کلی تصویری که شیعیان از دوران اولیه اسلام و حکومت حضرت علی (ع) دارند، همواره به صورت آرمانی برای آنان باقی
بوده و برای تحقق این آرمان، تلاش و مجاهده می کرده اند . همین آرمان به صورت آرزوی حکومت عدل مبتنی بر قوانین اصیل
اسلامی و مبتنی بر روش حکومتی امام علی (ع) در دل و ذهن مردم جاری بوده است . همچنین در برداشت مردم از قیام عاشورا،
این حرکت نیز مجاهده ای برای تحقق همان آرمان و آرزو بوده است و با این حال در روند تاریخی تشیع وضعیتی بوجود آمد که
هیچ گاه علماء و بزرگان شیعه به لحاظ حاکمیت تقیه و مفهوم خاصی از انتظار، برای تحقق این آرمان عملا اقدام نمی کردند . مردم
ایران، انقلاب اسلامی را به عنوان فرصتی برای برپایی حکومت عدلی که اندیشه ها و آرمان های شیعی نوید می دادند، دانستند و
این ایده در بسیج سیاسی آنان نقش عمده ای ایفاء کرد . این عقیده، هم در بین رهبران مذهبی و هم در بین توده مردم جریان
داشت و در واقع رهبران انقلاب این عقیده را به صورت مداوم به مردم منتقل می کردند و ایجاد حکومت عدل اسلامی را هدف
انقلاب برشمرده و با بیان جان فشانی های امام حسین (ع) در این راه، مردم را به جان فشانی برای برپایی حکومت اسلامی فرا
می خواندند .

حضرت امام در احیای این اندیشه، نقش مؤثری ایفا کرد . اصولا ایده انقلاب که حضرت امام در جریان انقلاب اسلامی مطرح
کردند، خود برگرفته از اندیشه عاشورایی بود که بر اساس آن، وضعیت موجود غیرقابل اصلاح تلقی می شود و تنها از طریق یک
حرکت و دگرگونی اساسی می توان این وضعیت را دگرگون ساخت . در تاریخ معاصر ایران، هیچ یک از جنبش ها، دارای ایده
انقلابیگری نبوده اند و همگی به رویه ها و تحولات صوری پرداخته اند . (۱)

ایده سرنگونی حکومت برای اولین بار در جریان انقلاب اسلامی مطرح شد که امام در طرح آن به شدت تحت تاثیر مبانی تفکر
سیاسی شیعه از یکسو و قیام امام حسین (ع) از سوی دیگر بودند . بر اساس مبنای تفکر شیعه، همه حکومت های موجود
نامشروع هستند و باید برای تغییر آنها مبارزه کرد . (۲)

بر اساس اندیشه عاشورایی امام حسین (ع) وضعیت موجود جامعه اسلام در آن دوران تنها از طریق یک انقلاب بنیادین که منجر
به تغییر حکومت شود، قابل تغییر بود . امام در رهبری انقلاب اسلامی و در ارائه مدل انقلابی خود، تحت تاثیر این ایده ها قرار
داشت . به همین دلیل باید ریشه اولیه انقلاب اسلامی را در مبنای فکری مبارزات شیعه جستجو کرد . بر این اساس، مشاهده
می کنیم که امام از واژه ها، مناسبتها، و ایده هایی که به نحوی به عاشورا و تشیع مربوط است، بیش از دیگر عناصر استفاده می کند .
مخصوصا زمانی که امام قصد بسیج سیاسی و انقلابی مردم را دارد، از نمادهای عاشورایی بیشتر بهره می گیرد و ایامی را که هم
برای سخنرانی های آتشین خود انتخاب می کند، متناسب با همین اندیشه هاست .

عنصر دیگری که حضرت امام در ارتباط با بعد فکری نهضت عاشورا برای احیای آن تلاش و اقدام کردند، عنصر امر به معروف و
نهی از منکر بود . همانطور که گذشت یکی از اهداف اصلی قیام حسینی، امر به معروف و نهی از منکر بود، حضرت امام در این
زمینه هم، اجتهاد و رای غالب فقها را دگرگون ساخته، نظر دیگری ارائه کردند . از لحاظ فقهی یکی از شرایط امر به معروف و نهی
از منکر، احتمال تاثیرگذاری آن می باشد که در غیر این صورت وجوب آن ساقط است . در نظر امام، ایجاد شرایط تاثیرگذاری هم
واجب است . امام اینها را از قبیل شرط واجب قرار داده است که تحصیل آنها واجب است . به همین دلیل در تحریر الوسیله
می فرمایند که: «اگر در سکوت علمای دین، ترس این باشد که منکری معروف بشود و بالعکس، مسلمانان باید اقدام کنند، اگر چه
بدانند تاثیری ندارد .» (۳)

شاید بتوان گفت این رای امام نیز الهام گرفته از اندیشه امام حسین (ع) در انقلاب بر ضد یزید بود; زیرا حال در آن زمان نیز عده
زیادی به دلایل مختلف مانع از حرکت امام حسین می شدند . ولی امام حسین (ع) امر به معروف را به صورت مطلق و بدون توجه
به امکان تاثیر گذاری آن، هدف خویش قرار داده بودند . حضرت امام در همین راستا و بر اساس همین منطق عمل می کردند .

امام درباره شرایط امر به معروف و نهی از منکر و نیز جهت گیری عمده آن می فرماید:

اگر خوف آن باشد که منکر معروف یا معروف منکر شود، هر چند یقین داشته باشند که انکارشان هیچ تاثیری درفاعل آن ندارد،
اگر سکوت آنها موجب تقویت ظالم و یا تایید او شود، هر چند بدانند اظهار علم ایشان در برطرف نمودن ظلم او تاثیری ندارد، اگر
سکوت آنها موجب تجری ستمکاران در ارتکاب سایر محرمات و پدید آوردن برخی بدعت ها شود، هر چند انکارشان در جلوگیری از
حرامی که ظالم مرتکب می شود، اثر نداشته باشد، و بالاخره اگرسکوت آنها باعث شود که مردم نسبت به ایشان سوءظن پیدا کنند
و حرمتشان هتک شود، به گونه ای که مثلا مردم آنها را اعوان ظلم بخوانند، واجب است بر آنان که ظلم را نهی از منکر نموده، ننگ
و عار را از ساحت خود دور سازند; هر چند بین آنان هیچ اثری در رفع ظلم نداشته باشد . (۴)

همان طور که کاملا مشخص است امام جهت گیری امر به معروف را کاملا متوجه حکومت می داند که از مسیر عدالت خارج گشته
و در راه جور گام بر می دارد . امام این اندیشه را همواره هم در آثار فقهی خود و هم در جهت گیری ها و پیام های انقلابی خود مورد
توجه قرار دادند و با ارائه یک فتوای فقهی جدید و با الهام از قیام عاشورا، زمینه را برای دگرگونی انقلابی در جامعه فراهم ساختند .

حرکت اساسی دیگری که امام انجام داد و در روند انقلاب، بسیار مؤثر افتاد تحریم تقیه بود که یکی از عناصر ثابت موضع در قبال
حکومتها بود . اینجا باید گفت که امام در این موضع خود چون امام حسین (ع) حرکت کرد . امام حسین در دوره یزید اموی،
تشخیص داد که اگر شخصی چون یزید بر مسلمانان حکومت کند، باید با اسلام خداحافظی کرد . بنابراین بدون هرگونه ملاحظه
محافظه کارانه و محتاطانه، برای حفظ اسلام از نابودی، انقلاب کرد . به نظر می رسد که منطق امام در نفی و تحریم تقیه کاملا
تابع منطق امام حسین (ع) است . امام به این نتیجه رسیده بودند که روند سیاست هایی که شاه و رژیم پهلوی در پیش گرفته است،
نهایتا به نابودی اسلام و اصل دیانت منتهی خواهد شد . در چنین وضعیتی دیگر تقیه هیچ معنایی ندارد; چون اصولا مبنای تقیه
حفظ اعتقادات است، ولی زمانی که اساس اعتقادات در خطر است، زمان مبارزه آشکار است . تحریم تقیه به عنوان عنصری که
تحت تاثیر اندیشه عاشورایی است، در شکل گیری و گسترش انقلاب اسلامی تاثیری عظیم بر جای گذاشت .

در تاریخ تشیع، ائمه معصومین (ع) و علمای شیعی حتی در بیان دیدگاه های خود در قبال حکومت و حکام جائر تحت شدیدترین
فشارها بودند و به همین دلیل هم تقیه را به عنوان یک تاکتیک عملی برای حفظ اعتقادات خود در پیش گرفته بودند . امام با
فراخوانی مردم به انقلاب اسلامی جهت برپایی حکومت اسلامی، نه تنها تشیع را از موضع تدافعی – که تقیه از مظاهر بارز آن بود –
خارج ساخت، بلکه آن را در موضعی کاملا تهاجمی برای بر هم زدن و سرنگونی حکومت ظالم قرار داد; همان هدفی که امام
حسین (ع) هم در قیام عاشورا آن را دنبال می کرد ولی به علل مختلف نتوانست بدان نایل گردد .

یکی از جنبه های مهمی که در نهضت عاشورا نمایان بود شهادت طلبی در راه ایمان و عقیده بود، شهادت به عنوان عنصری اساسی
در نهضت عاشورا تاکید کرده و این عنصر را نیز در قالب برداشت کلی خود از نهضت عاشورا قرار می دادند . بر این اساس اگر
براساس قیام عاشورا مبارزه با حکومت جور و ظالمانه واجب است، انسان باید در این راه برای شهادت و جانبازی نیز آماده باشد;
همان گونه که سیدالشهداء عمل کردند . امام از این تبیین هم در مرحله انقلاب اسلامی و هم پس از پیروزی انقلاب اسلامی و در
جریان جنگ تحمیلی برای بسیج ملت در راه برقراری و حفظ حکومت اسلامی استفاده کرد:

کل یوم عاشورا و کل ارض کربلا دستور آن است که این برنامه سرلوحه زندگی است در هر روز و در هر سرزمین باشد . این دستور
آموزنده تکلیفی است و مژده ای . تکلیف از آن جهت که مستضعفان، مامورند چون سرور شهیدان قیام کنند و مژده که شهیدان ما
را در کنار شهیدان کربلا قرار داده است . (۵)

البته شهادت در آثار امام اعم از آثار سیاسی و آثار اخلاقی و عرفانی جایگاه عظیمی دارد و امام در تفسیری که از شهادت به دست
می دهد، علاوه بر بعد معنوی و ارزشی آن، به اهداف سیاسی آن نیز نظردارد . به عبارت دیگر از نظر امام شهادت در راه خدا نه
تنها نوعی ارزش معنوی، محسوب می شود، بلکه فی نفسه و در هر شرایطی دارای اهداف و آثار سیاسی نیز می باشد و شهادت
علاوه بر اینکه ارزش بسیار بالایی محسوب می شود، آن هدفی که انسان به خاطر آن شهید می شود، ارزش بسیار بیشتری دارد و
در این راستا شهادت در راه آرمان وهدف تشکیل و حفظ حکومت اسلامی، دارای عالی ترین ارزش ها می باشد . (۶) حضرت امام در
این تبیین از شهادت، بیش از هر حادثه تاریخی در اسلام، از حادثه عاشورا که اوج شهادت طلبی والاترین انسان ها در راه وصول به
حقیقت و حفظ دیانت اسلام بود، چشم داشتند و آن را الهام بخش مردم می دانستند . امام در این باره جملات زیادی دارند . در یک
جا می فرمایند: «مگر خون ما رنگین تر از خون سیدالشهداء است؟ چرا بترسیم از اینکه خون بدهیم .» «با این تفسیرها حادثه کربلا
را از مکتب بودن خارج کرده ایم . وقتی که از مکتب بودن خارج کردیم، دیگر قابل پیروی نیست . از اینجا ما حادثه را از نظر مفید
بودن، عقیم کردیم .» (۷)

دکتر شریعتی و قرائت انقلابی از عاشورا

از چهره های دیگری که در انقلابی کردن مردم از طریق تمسک به الگوها و نمادهای عاشورایی نقش عمیق و اثرگذاری ایفا کرد،
دکتر علی شریعتی بود . در واقع یکی از محورهای اصلی برنامه سیاسی و انقلابی شریعتی، احیای وجه انقلابی ائمه معصومین به
ویژه قیام عاشورا و حرکت امام حسین (ع) و حضرت زینب بود تا بتواند از طریق این پتانسیل قوی اعتقادی و سیاسی که در
شیعیان وجود دارد، آنان را به حرکت انقلابی وادارد . از نظر دکتر شریعتی شیعه واقعی کسی است که همواره به تاسی از حضرت
علی و امام حسین (ع) با نظام جور و غیر عادلانه در حال مبارزه باشد و پشت ظلم و زور را به لرزه در آورد . شریعتی مردم را به
الهام از امام حسین برای قیام بر ضد ظلم و ستم فرا می خواند و در این میان با شعایر و اندیشه هایی که براساس اندیشه شیعی و
نهضت عاشورا شکل گرفته بودند، ولی در عمل به جای تحرک بخشی، مانع از حرکت بودند، به مقابله برخاست . شعائری چون
عزاداری و مفاهیمی چون تقیه که همگی به نحوی با نهضت عاشورا در ارتباط بودند، در اندیشه شریعتی تبدیل به عوامل انقلابی
شدند . شریعتی مراد از این شعائر و مفاهیم شیعی را ایجاد وحرکت انقلابی و قیام بر ضد نظام های غیر عادلانه می دانست، نه
عاملی برای تعظیم در مقابل آنها . به همین دلیل آنها را چنان در اندیشه خود بازسازی کرد که با بازگرداندن آنها با مفاهیم اصلی
که در فرهنگ شیعه داشتند، نقش عظیمی در ایجاد روحیه انقلابی در نسل جوان به ویژه دانشگاهیان داشت . در آثار دکتر
شریعتی «شهید» مفهوم حماسی تر و سیاسی تر پیدا کرد . شریعتی در آثار خود، تحت عنوان «شهادت » ، «پس از شهادت » «ثار» و «یاد
و یادآوران » به تبیین حماسی از این مفهوم پرداخته است .

شریعتی معتقد است که درک عمل امام حسین (ع) بدون درک مفهوم «شهادت » غیر ممکن است و شهادت را عالی ترین و
مهم ترین بعد نهضت عاشورا می داند که باید به خوبی درک شود تا عمق حرکت امام حسین معلوم شود . در عین حال همانند
شهید مطهری با این نظریه که شهادت امام حسین را عاملی برای شفاعت شیعیان قلمداد می کند، به شدت مخالفت می کند و آن
را تحت تاثیر روح صوفیانه و بینش مسیحیت می داند که قیام امام حسین را پوچ و بی معنی می کند . شریعتی شهادت را مرگ
دلخواهی می داند که مجاهد با همه آگاهی و همه منطق و شعور و بیداری خویش، خود انتخاب می کند و هدف از این انتخاب
تضمین بقای یک ایمان و یک عقیده است و امام حسین به همین دلیل به شهادت رسید . شریعتی از این منظر و به عنوان الگویی
از حماسه حسین (ع) در عاشورا، شهادت را یکی از بهترین و حیات بخش ترین سرمایه های شیعیان در طول تاریخ می دا