پاورپوینت کامل عراق نوین و بایسته های استراتژیک ایران ;قسمت دوم ۶۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل عراق نوین و بایسته های استراتژیک ایران ;قسمت دوم ۶۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل عراق نوین و بایسته های استراتژیک ایران ;قسمت دوم ۶۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل عراق نوین و بایسته های استراتژیک ایران ;قسمت دوم ۶۸ اسلاید در PowerPoint :

۴

بایدها و نبایدهای ج.ا.ایران

راهبرد فرهنگی و تبلیغی ج.ا.ایران در عراق نوین، باید بر مبنای تلفیق
عقلایی دو مفهوم «تأمین منافع ملی کشورمان» و «مصالح عالیه جهان
اسلام» تدوین شود و در جهت انجام این امر، باید کلیه ابزارهای موجود،
از نیروهای مسلح تا دیپلماسی و وسایل رسانه ای، در جهت تأمین این
منافع و مصالح مهیا و بسیج شوند.

با توجه به اینکه در شرایط کنونی، همگرایی بین مذاهب مختلف
موجود در عراق، به فضای مطلوبی در جهت تأمین منافع ملی منجر
خواهد شد، مهم ترین مطلوبیت های رفتاری و سیاست های پیشنهادی
برای این مهم به شرح زیر است، هدف خنثی سازی تحرکات امریکا و
سایر عوامل تفرقه انگیز حاصل گردد. پیش از تبیین این سیاست ها، باید
تأکید کرد که تدوین کنندگان و مجریان راهبرد ج.ا.ایران، باید در شرایط
کنونی عراق بیش از گذشته به دو عنصر اساسی زیر توجه کنند:

الف. ایجاد هماهنگی بیشتر میان سیاست های اعمالی مبادی ذیربط امور عراق.

ب. تدوین و اعمال راهبردی در قبال عراق که رژیمی تلفیقی از رویکردهای «امنیتی
و فرهنگی» را شامل شود، چرا که از این پس قاعده بازی ایران در عراق،
سیاسی، اقتصادی و فرهنگی خواهد بود و تا حد امکان باید از ورود به
بازی های نظامی ـ امنیتی پرهیز شود.

قطع نظر از دو گزاره بسیار مهم فوق، سیاست ها و خط مشی های
کاربردی پیشنهادی عبارت است از:

الف. بیانات و اظهارات اعتماد سازانه مقامات ایرانی.

ـ عدم حساسیت بیش از اندازه نسبت به اوضاع عراق.

ـ تأکید بر حق تعیین سرنوشت و واگذار کردن آن به شهروندان عراقی.

ـ عدم جانبداری متعصبانه و صریح نسبت به شیعیان و مخاطب
قراردادن یکسان اهل سنت و سایر شهروندان عراقی به عنوان مسلمان.

ـ توجیه مراجع پیام ساز و پیام رسان برای پرهیز از حمایت های
افراطی از شیعیان ؛ مانند ائمه جمعه و… .

ب. عرصه تبلیغات برون مرزی

ـ پرهیز از تبلیغات افراطی در موضع گیری نسبت به شیعیان در اخبار
عراق ؛ مانند شبکه های تلویزیونی بین المللی العالم، سحر و… .

ـ ارائه تفسیرهای بی طرفانه و وحدت گرایانه در تحولات عراق.

ـ تمرکز بر مسایل همگرا کننده؛ مانند اسلام، مسلمانان و…، باگزینش
واژگان مشخص و کارشناسی شده.

ج. عرصه اقدامات ابتکاری

ـ ایجاد تمرکز و هماهنگی بیشتر در دستگاه های مؤثردر صحنه عراق،
برای تشکیل یک وب سایت اینترنتی با زبان عربی و با محتوای همگرا
کننده، مبتنی بر بینشی واقع گرایانه.

ـ با توجه به وجود رقابت دیرینه میان جامعه ایران و عراق در زمینه
«مقوله مرجعیت»، ضمن تأکید بر ضرورت ارتقای انسجام داخلی در
حوزه های علمیه، به خصوص در مشهد و قم باید بر توسعه روابط علمی ـ
فرهنگی بین حوزه های مزبور با نجف و کربلا تأکید کرد.

ـ نظام ج.ا.ایران باید موضع شفاف و روشن خود را با سه قشر شیعیان،
سنی ها و اکراد، از طرق مختلف تبیین کند تا آحاد توده های سه قشر
مزبور، مواضع ج.ا. ایران را در قبال خود بدانند و ما نیز بتوانیم، با باز
تعریف رفتار خود با این سه قشر اقدام کنیم.

ـ با توجه به صورت بندی ای که در بالا از مواضع مختلف عقیدتی ـ
سیاسی در جامعه مسلمانان عراقی ارائه گردید، ایران باید تلاش کند تا
بین دو سر طیف افراط گرایان خشونت طلب و نیروهای لیبرال ـ
دموکرات، همگرایی و آشتی لازم ایجاد گردد. این همگرایی بیش از
اینکه صورت عینی و تجلی خارجی بیابد، باید با صیقل خوردن ایده ها و
اندیشه های موجود در محل تولید آن (مجامع مذهبی و حوزه های
علمیه)، ظهور و بروز پیدا کند.

ـ ج.ا.ایران به مثابه «ام القرای جهان اسلام»، باید مسایل و مواضع
خود را با اراده دولت طرح و تبیین کند آنگاه رسانه ها این قبیل مسایل را
پوشش دهند ؛ نه اینکه رسانه ها ابتدا و در خارج از کنترل حاکمیت،
مسایلی را در روابط دو جانبه مطرح کنند، آنگاه حاکمیت به جرح و تعدیل
آسیب های احتمالی آن بپردازد طرح این موضوع می تواند، تباینی با
حقوق، مسئولیت های حرفه ای و کارکردهای رسانه ها نداشته باشد.

ـ مهم تر از همه اینکه، رویکردهای عینی «ام القرای جهان اسلام»، در
واقع طی ۲۸ سال اخیر، ام القرای «جهان شیعه» بوده است تا «جهان
اسلام»! ج.ا.ایران برای رفع این نقیصه، پیش از اینکه در محیط جهان
اسلام اقدام به جرح، تعدیل و تقویت سیاست های اعمالی خود کند، باید
در مجامع علمی ـ مذهبی داخلی، به مواضع جدیدی برسد و افکار
عمومی شهروندان داخلی، اعم از شیعه و سنی را به «خود اقناعی» لازم
برساند، آنگاه در جهان اسلام رویکردهای لازم را دنبال کند.

ـ ایران برای اینکه بتواند، شاهد همگرایی پایدار و با قوامی در میان
جامعه شیعیان و اهل سنت باشد، باید خط مشی های اجرایی زیرا را به
عنوان «تاکتیک های لاینفک راهبرد همگرایی بین تشیع و اهل تسنن
عراق نوین» قلمداد کند:

۱. باید اهل سنت عراق را به این مسئله اساسی متوجه ساخت که
درست است که شیعیان عراق در نظم جدید خاورمیانه نقشی مؤثر
خواهند داشت؛ لیکن دیگر عرب ها باید به این نکته توجه کنند که چنین
نقشی به استحکام موقعیت آنها و بالا بردن توان آنها در مقابله با
بیگانگانی که به همه چیز در منطقه چشم طمع دارند، خواهد انجامید
زیرا تکیه بر ملت ها، مهم ترین ابزار قدرت در مقابله با بیگانگان است و
شیعیان به عنوان یک بخش جدایی ناپذیر از ملت های منطقه، در کنار
آنان، به دفاع از «عزت اسلامی و عربی» می پردازند. کافی است به این
نکته توجه کنیم که در کارنامه نزدیک به یک قرن مبارزه عرب ها با
اسرائیل، فقط یک پیروزی به ثبت رسیده است که آفریننده آن شیعیان
جنوب لبنان اند.

۲. بر ضرورت و اهمیت شناخت بیشتر و بهتر فرهنگ عراق کهن تأکید
کند. به نظر می رسد ما هنوز شناخت لازم و کافی از آداب، رسوم، سنن و
هنجارهای فرهنگی مسلمانان عراق نداریم. از این رو تربیت
کارشناسان در این حوزه کاری را باید نخستین گام این راهبرد تلقی کرد.

۳. پشتیبانی از اصولگرایان تحول خواه عراق.

۴. کمک به ایجاد نهادها و برنامه های فرهنگی و مذهبی.

۵. کمک به ایجاد فضاها و امکانات و انتشار دیدگاه های مربوط به
همگرایی شیعیان و اهل سنت، مبتنی بر بینشی واقع گرایانه.

۶. تقویت علما و مراجعی که رویکردهای وحدت بخش و میانه رو
دارند.

۷. تقویت اهل سنت حنفی در مقابله با حنبلی ها که مورد حمایت
وهابی ها هستند.

۸. به چالش کشیدن تفاسیر بنیاد گرایانه افراطی از اسلام و تحلیل،
تبیین و نقد مفاهیمی چون «ام القرای جهان اسلام، امت واحده، ملت
اسلام، نسبت بین اسلام و دموکراسی، مردم سالاری دینی، آزادی، روابط
بین جهان اسلام و غرب، جهانی سازی و جهان اسلام، حقوق بشر،
جهانی شدن حقوق و حقوق جهانی شدن، حقوق زنان و…».

۹. افشا و آشکار ساختن وابستگی های گروه های خشونت طلب
افراطی، با تأکید بر پیامدهای اقدامات خشونت طلب آنان و معطوف به
خنثی سازی اقدامات تفرقه انگیز.

۱۰. به نمایش در آوردن اخلال گری و زبونی افراط گرایان خشونت
طلب و تروریست ها و جلوگیری از قهرمان نمایی آنها.

۱۱. تشویق ارباب جراید و رسانه ها، به تحقیق و تفحص درباره فساد،
دورویی و بد سیرتی افراطیون.

۱۲. قانون اساسی دائمی عراق که در تاریخ ۲۳ مهر ماه ۱۳۸۴ (برابر با
۱۵ دسامبر ۲۰۰۵) به همه پرسی گذاشته شد، اسلام را دین رسمی کشور
اعلام کرد، اما اشعار می دارد که اسلام، تنها منبع قانونگذاری نیست این
موضوع، مسئله ای است که در سال های آنیده چالش های نوینی را برای
«شیعیان اصولگرا» در پی خواهد داشت. از این رو، تأکید بر ضرورت
«تنسیق، وحدت و اتحاد» بین شیعیان و اهل سنت، مسئله مهمی است
که از طرق مختلف، با طرح و تبیین این مسئله، باید دنبال شود. انتقال
تجربیات دولت سازی جمهوری اسلامی ایران به گروه های همگرا، از
راهکارهای مهم است. این راهکارها باید به گونه ای دنبال شود که شائبه
«دخالت در امور داخلی عراق» ایجاد نشود.

همچنین این قانون، برای «حقوق زنان» در ساختار سیاسی ـ
اجتماعی عراق، به نحو قابل توجهی نقش قائل شده است. این مسئله
ضمن اینکه رویکردهای مناسب را از سوی اصولگرایان جامعه شیعیان
عراق می طلبد و چالش های خاص خود را در پی خواهد داشت، برای
کشورهای همسایه، به خصوص ج.ا.ایران نیز چالش هایی را در پی
خواهد داشت که باید راهکارهای مناسب اندیشه شود.

علاوه بر آن، در این قانون، همانند قانون اداره موقت عراق، «زبان
کردی» در کنار زبان عربی به عنوان زبان رسمی به رسمیت شناخته شده
است. هم چنین طبق این قانون، کلیه نیروهای نظامی و شبه نظامی
منحل و در یک ارتش ملی ادغام می گردند ؛ اما نیروهای شبه نظامی
دولت فدرال شمال عراق می توانند همچنان به فعالیت خود ادامه دهند.

۱۳. اهتمام به «دیپلماسی غیر دولتی» برای کاهش فشارهای
محیطی؛ از جمله این فشارها وارد ساختن اتهام به ایران از سوی برخی
کشورهای منطقه، به خصوص اردن، با طرح مقولاتی چون «هلال
شیعی» است. چنین رویکردی باید مبتنی بر اطلاعات و مبانی واقع
بینانه طراحی و اجرا گردد. تا مردم منطقه اقناع شوند که این قبیل
اقدامات نوعی «فرافکنی» از سوی برخی کشورهای منطقه است، چرا که
روند رخدادهای سه سال اخیر، به روشنی از روند مداخله آشکار اردن در
امور داخلی عراق، با هدف اشاعه طائفه گری و طراحی عملیات
تروریستی بر ضد شیعیان و عتبات عالیات در داخل خاک عراق حکایت
دارد.

چه اینکه، ژئوپلتیک و ژئواکونومیک و ژئواستراتژیک «هلال شیعی»،
واقعیت و قابلیتی انکارناپذیر است که ج.ا.ایران باید بیش از گذشته به
«بازشناسی» آن بپردازد و قابلیت های آن را، معطوف به ایجاد همگرایی
بین کشورهای مسلمان منطقه، به خصوص بین شیعیان و اهل سنت
عراق و در تقابل پایدار با «سیاست های امپریالیستی قدرت های بزرگ»
قوام بیشتری بخشد.

۱۴. ایجاد همگرایی و تقویت قوای عرب ها (سنی و شیعه)، میزان تأثیر
گذاری سایر «متغیرهای آشوب ساز و مخرب» در تحولات عراق را
کاهش خواهد داد و به عکس تقلیل قوای شیعیان و اهل سنت، به
تقویت موقعیت «کردها» در شمال عراق منجر می شود. تقویت موقعیت
کردها چند تهدید عمده را برای ایران به همراه دارد. نخست، افزایش
نفوذ اسرائیل در این مناطق است، زیرا اغلب کردها معتقدند، مسئله
فلسطین، مسئله داخلی عرب ها است؛ نه کردها. موضوع دوم، تشدید
جریانات قومیت گرا و تبدیل آن به یک تهدید داخلی بالقوه است که هر
از گاهی می تواند، خود را نشان دهد. نتیجه این امر تبدیل «مطالبات
اقتصادی» اکراد ایران به «مطالبات سیاسی»، نظیر فدرالیسم و نظایر
این است. در میان مدت، مسئله کردها می تواند، مسئله قومیت گرایی را
در ایران تقویت کند که باید اذعان داشت، قرائن آن به نحو بارزی رخ
می نمایانند.

۱۵. شیعیان عراق باید بدانند