پاورپوینت کامل تحولات اخیر لبنان و جایگاه آن در توازن قدرت در خاورمیانه ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل تحولات اخیر لبنان و جایگاه آن در توازن قدرت در خاورمیانه ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۲۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل تحولات اخیر لبنان و جایگاه آن در توازن قدرت در خاورمیانه ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل تحولات اخیر لبنان و جایگاه آن در توازن قدرت در خاورمیانه ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint :

۲۷

تاریخچه

یکی از مشهورترین و تأثیر گذارترین گروه های اسلام گرا که
در دهه هشتاد میلادی در جهان عرب ظهور و رشد پیدا کرد، جنبش انقلابی «حزب الله
لبنان» می باشد.

در ژوئن سال ۱۹۸۲ میلادی و در شرایطی که لبنان در آتش جنگ
داخلی می سوخت، ارتش اسرائیل تهاجم گسترده ای را علیه لبنان آغاز نمود و نیمی
از خاک این کشور را به اشغال خود در آورد. شکست گروه های فلسطینی و احزاب چپ
لبنان، در مقابله با این تهاجم در واقع شکست نظریه های «ملی گرایی عربی» و
ایدئولوژی چپ (کمونیسم، بعث، ناصریسم و…) را در پی داشت، که زمینه را برای
ظهور گروه های اسلام گرا، در میان اهل تشیع و تسنن لبنان به عنوان تنها
گزینه ای که توان مقابله با این تجاوز را داشت، آماده کرد. این حرکت جدید که
بعدها نام «حزب الله انقلاب اسلامی لبنان» به خود گرفت، رفته، رفته به یکی از
انقلابی ترین تشکل های سیاسی در جهان اسلام تبدیل شد.

اگر چه حزب الله لبنان به عنوان یک جنبش و در قالب مقاومت،
ویژگی های یک دولت را ندارد، ولی نفوذ سیاسی، فرهنگی و اجتماعی این جریان شیعی
در کل جامعه لبنان و همچنین تأثیر تصمیمات این حزب بر روی تصمیمات سیاسی و حتی
راهبردی دولت ملی لبنان، حزب الله را در معادلات سیاسی منطقه خاورمیانه به
مثابه یک دولت تبدیل ساخته است.. روابط دیپلماتیک ایران و حزب الله، از اوایل
پیروزی انقلاب اسلامی، با نیرومندترین جریان سیاسی کشور لبنان آغاز شد که از
سال ۱۹۸۲ به این سو و با بروز انقلاب اسلامی در ایران و گسترش نفوذ این انقلاب
در بین یک میلیون مسلمان شیعه لبنان که بیش از یک سوم جمعیت این کشور را تشکیل
می دهند، آرایش نیروهای لبنان با تلاش مضاعفی تغییر خورد. تاریخ تشیع در لبنان،
ریشه در تاریخ پیوندهای جبل عامل، بعلبک و درّه بقاع با حوزه های دینی در ایران
و عراق داشته و ریشه های جنبش حزب الله و در کل، جریان سیاسی شیعه در لبنان به
جز ایران به عراق و حوزه نجف می رسد. از نظر تاریخی، شهر مقدس نجف، محل آموزش
روحانیون شیعه و مرکز علوم اسلامی بوده است. در نجف روحانیون جوان با آیت
العظمی سید محسن حکیم، آیت الله سید محمد باقر صدر (پسر عمومی امام موسی صدر) و
امام خمینی (ره) ـ که بیشتر دوران تبعید خویش (۱۹۸۷ ـ ۱۹۶۵) را در آنجا گذرانید
ـ در تماس بودند. در دهه شصت میلادی امام موسی صدر با محمد مهدی شمس الدین
(نایب رئیس سابق مجلس اعلای شیعیان لبنان) و علامه محمد حسین فضل الله ـ که
نوشته ها و سخنرانی هایش چار چوبی عقیدتی را برای حزب الله فراهم کرد ـ حضور
سیاسی پر رنگی ایفا کردند و نیز در دهه هفتاد میلادی چهره شاخصی هم چون علامه
ابراهیم امین، سید عباس موسوی، سید حسن نصر الله، صبحی طفیلی و راغب حرب از
رهبران شاخص حزب الله در نجف اشرف مشغول به درس و بحث بودند. حضور امام موسی
صدر در مناطق شیعه نشین لبنان در دهه شصت به بعد و تشکیل «الحرکه المحرومین
اللبنانیه» شامل، نقطه عطف حرکت شیعی محسوب می شود. از این رو از هم گسیختگی
نظام عمومی لبنان در سال های ۱۹۷۶ ـ ۱۹۷۵، تجزیه این کشور، حضور پر رنگ ساف در
جنوب لبنان و همچنین نیروهای چپ گرای لبنان و نیروهای «سعد حداد»، باعث حمله
گسترده اسرائیل ـ در ماه مارس ۱۹۷۸ و اولین تجاوز زمینی ـ به بیروت شد، و این
حمله عملیات «الیطانی» نام گرفت، که تجمع این تجاوز باعث نارضایتی و نیز آرایش
شیعیان در مقابل اسرائیل شد. در این اوضاع و احوال و حادثه بسیار مهمی اتفاق
افتاد که سرنوشت شیعیان را به شدت تحت تأثیر قرار داد.

۱. ناپدید شدن امام موسی صدر در لیبی؛ ۲. پیروزی انقلاب
اسلامی در ایران .

به دنبال ناپدید شدن امام موسی صدر، مسئله زعامت و رهبری
شیعیان لبنان به طور خاص مطرح شد، که انقلاب اسلامی ایران توانست با درایت و
هوشیاری تمام این خلا به وجود آمده را پر کند، لذا فردی از مقامات ارشد امل در
ایران، یعنی مصطفی چمران، با استفاده از موقعیت سیاسی خویش، توجهات انقلاب
اسلامی به جنبش شیعی لبنان را جلب کرد. همچنین ارتباط نزدیک روحانیون شیعه
لبنان با امام خمینی (ره) در نجف و استقبال آنها از انقلاب اسلامی ایران، موجب
تقویت روابط لبنانی ها و انقلاب اسلامی در ایران شد، که البته این حوادث تاریخی
و نیز تجاوز اسرائیل در عمل راه را برای ایجاد مقاومت اسلامی در لبنان آماده
ساخت.

بعد از امام موسی صدر و حسن الحسینی، نبیه بری به عنون رئیس
تشکیلات این جنبش (۱۹۸۰/۱۳۵۹) انتخاب و در همان سال میان جنبش امل و ساف اختلاف
به وجود آمد، چرا که این حزب بر ملی گرایی و مصلحت گرایی و بر لبنانی واحد
تأکید داشت، و در مقابل اندیشه ای که بعدها به حزب الله مبدل شد بر حمایت از
آرمان فلسطین و اندیشه اسلامی تأکید می ورزید. در ابتدای اشغال لبنان،
اسرائیلی ها طرح مشخصی در قبال شیعیان جنوب نداشتند از این رو جنبش ساف تمام
تلاش خود را صرف اخراج فلسطینیان و انتخاب یک رئیس جمهور مارونی طرفدار اسرائیل
کرد و در مقابل اسرائیلی ها با حمایت از نیروهای سعد حداد در جنوب، موجبات
نارضایتی شیعیان را فراهم آوردند، که سرانجام گسترش این نارضایتی ها به موضع
خصمانه علیه اشغالگری اسرائیل و گسترش مواضع رادیکال در میان شیعیان منجر شد.
هنگامی که رویا رویی مردم لبنان با ارتش اسرائیل به یک واقعیت انکارناپذیر
تبدیل شد، توان طرفداران طایفه شیعه لبنان اوج گرفت که این حرکت نتایجی هم چون
خروج شیعیان از حالت رکود،خمودگی، بدبینی، یأس و حاشیه نشینی و تبدیل آنان به
یک جامعه انقلابی ،رزمنده که به دستیابی حقوق آرمان گرایانه و اصول گرایانه خود
اصرار و پایبندی فراوان داشتند را در پی داشت. بدین ترتیب ادامه جنگ داخلی و
اشغال لبنان توسط اسرائیل و نیز فقدان حاکمیت مرکزی و بی ثباتی، منجر به تکمیل
روند سیاسی شدن طایفه شیعه لبنان شد و این طایفه را از حاشیه نشینی، به متن
معادلات سیاسی منتقل کرد. سیاسی شدن لبنان محیط را برای پیدایش و رشد گرایش های
انقلابی در قالب گفتمان مقاومت فراهم و در چنین شرایطی بود، که جنبش حزب الله
متولد شد به دنبال طرح «فیلیپ جیب نماینده ریگان برای میانجیگری در بحران
لبنان، که طرح خود مبنی بر آتش بس و خروج مبارزان فلسطینی از لبنان را در سیزده
مرحله، از۲۱ اوت تا سوم سپتامبر۱۹۸۱ ارائه کرده بود، با حضور نبیه بری در این
طرح به نام هیأت نجات ملی، موجب انشعاب در جنبش امل و نیز تشکیل حزب الله شد و
امل اسلامی به وسیله ابوهشام تشکیل شد.

در نیمه ی اولخرداد سال ۱۳۶۱، تهران میزبان کنفرانس
نهضت های آزادی بخش بود که شخصیت هایی از لبنان نیز در آن حضورداشتند در این
اجلاس شرکت کنندگان لبنان خواستار کمک فوری ایران به مردم لبنان شدند. لذا
هیأتی از ایران به ریاست سرهنگ سلیمی وزیر دفاع، محسن رضایی فرمانده وقت سپاه
پاسداران و سرهنگ صیاد شیرازی فرمانده وقت نیروی زمینی ارتش ایران در سوریه با
حافظ اسد دیدار کردند، که این ملاقات منجر به امضای توافق نامه میان ایران و
سوریه در مقابل تهدیدهای اسرائیل و کمک به مردم لبنان شد. سوریه با نزدیک شدن
به ایران، عامل جدیدی را برای فشار و تهدید علیه همه دشمنان منطقه ای خود، از
قبیل اسرائیل و عراق کسب کرد و توازن نظامی را که بعد از امضای کمپ دیوید به
ضرر سوریه بر هم خورده بود بار دیگر برقرار ساخت.

روابط فرهنگی بین ایران و جنوب لبنان

هویت مشترک شیعی و نیز وقوع انقلاب اسلامی ایران، بستر
آشنایی و هم چنین علاقه مردم جنوب لبنان به تحولات ایران را آماده ساخت، که با
رسوخ اندیشه های انقلابی و اسلامی به جنوب، باعث تغییرات وسیع فرهنگی در آن
منطقه شد. به عنوان مثال زنان لبنانی چادر مشکی به سر می کردند، پلاکاردها و
تصاویر امام خمینی (ره) در کوچه و خیابانها نصب، و نوشابه های الکلی از
مغازه ها دور ریخته شد، که این مساله گرایش های مردم جنوب لبنان در قالب یک
روابط بین فرهنگی را به تصویر می کشید. این نوع رهیافت مردم جنوب تقویت گفتمان
مقاومت در میان جوانان شیعه، همزمان با گسترش عملیات مقاومت علیه اشغالگران
توسط شورای لبنان (اسلام گراهای شیعه) موجب تسهیل تشکیل حزب الله شد. شورای
لبنان در ماه مه ۱۹۸۲ (۱۳۶۱) تصمیم گرفت تا نام ثابتی را برای نیروها و تشکیلات
خود انتخاب و بیانیه های خود را با آن صادر کند. لذا نام حزب الله را که
ریشه ای قرآنی دارد، برگزیدند و دفتر سیاسی حزب نیز نشریه هفتگی «العهد» را
ایجاد کرد.

اولین رویا رویی حزب الله با دولت لبنان در ماه مارس ۱۹۸۳ و
در نزدیکی بعلبک روی داد، چرا که حزب الله امین جمیل، رئیس جمهور لبنان را
آمریکایی و حامی اسرائیل می دانست. برنامه ریزی اسرائیل برای انضمام جنوب لبنان
به اسرائیل و ایجاد کمر بند امنیتی که طی موافقت نامه ۱۷ مه ۱۹۸۲ و با حمایت
آمریکا و اسرائیل برای تثبیت حکومت امین جمیل و مشروعیت بخشیدن به اشغال جنوب
لبنان بود، باعث واکنش تند حزب الله شد، که این مسأله نگرانی سوریه را به شدت
افزایش و باعث تقویت محور سوریه و حزب الله یک گردید. تلاش گسترده این محور و
نیز حرکت نظامی حزب الله، باعث خروج نیروهای چند ملیتی که برای آتش بس به لبنان
آمده بودند، شد.

هژمونی شیعی در جنوب

پس از اعلام موجودیت مقاومت اسلامی، رزمندگان حزب الله در
اواخر سال ۱۹۸۴ به صورت آشکار و علنی در بیروت حضور یافتند. ولی باز هم رهبران
و تشکیلات سیاسی آنان اطلاع چندانی از استراتژی کلی حزب منتشر نساختند. سرانجام
همزمان با شروع عقب نشینی اسرائیل از شهر صیدا، حزب الله در یک گردهمایی در ۱۶
فوریه ۱۹۸۵ (۱۳۶۴) با صدور یک نامه سرگشاده خصوصیات،استراتژی و اهداف
ایدئولوژیک خود را برای اولین بار اعلام کرد. با ظهور مقاومت اسلامی، رهبران
حزب از دره بقاع بیرون آمدند و شورای و رهبری در ضاحیه (حومه بیروت) برای
نزدیکی به مرکز مهم سیاسی پایتخت و اشراف بر مناطق جنگی مستقر شدند. در این
هنگام بود که نوعی تغییر در معادلات خاورمیانه رقم خورد و لبنان و سوریه محلی
برای توازن سیاسی و استراتژیکی ایران برای رفع و کاستن از محذورات خود در جنگ
با عراق و حمایت کشورهای عربی از بغداد شدند. در سال ۱۹۸۸ جنگ خونینی میان جنبش
امل و حزب الله در ضاحیه در گرفت (اختلافی که به دلیل آوارگان فلسطینی و ربوده
شدن سرهنگ آمریکایی (هینگز بود) که در این هنگام مقامات ایرانی وارد عمل شدند و
توانستند با دیپلماسی خود به این بحران خاتمه داده و توافق نامه دمشق یک و دمشق
دو را میان طرفین به امضاء برسانند. سوریه نیز اگر چه متحد سنتی اصل بود، ولی
بعد از این جریان از حزب الله حمایت کرد و خود را بیش از پیش به ایران نزدیک
ساخت. سیاسی سنتی سوریه در لبنان این بود که از اهرم های فشار در چار چوب توازن
استراتژیک خود در قبال اسرائیل بهره جوید. حزب الله لبنان به یک جنبش تمام عیار
و یک بازیگر سیاسی لبنان تبدیل شد و رهبران این جنبش به طور صریح از ایران در
قبال عراق حمایت و رژیم صدام و حاکمان عرب را سرزنش و محکوم کردند. حضور ۱۴
گروه لبنانی و فلسطینی در کنفرانس تهران در ژوئیه ۱۹۸۹ (پایان جنگ ایران و
عراق) با پیمان طائف در عربستان که از سوی آمریکا برگزار شد، نوعی مخالفت تهران
با مفاد آن پیمان را در پی داشت و به همین سبب حزب الله از پذیرش توافق های
طائف رویگردان شد. از این رو تهران و حزب الله هر دو مخالف هرگونه مذاکرات عربی
ـ اسرائیلی؛ مانند کنفرانس صلح مادرید در سال ۱۹۹۱، کنفرانس صلح اسلو در سال
۱۹۹۳، کمپ دیوید دو، قاهره شرم الشیخ و نیز نقشه راه هستند. آنان این مذاکرات
را ناعادلانه و تصییع حقوق فلسطینان می دانند. عقب نیشنی اسرائیل در ماه مه
۲۰۰۰، سنگ تمام عیار سیاسی و جهش استراتژیک حزب الله در لبنان و حتی خاورمیانه
بود. بدین ترتیب ایجاد این هژمونی سیاسی شیعی در جنوب، منجر به پیروزی حزب الله
در پارلمان و کابینه دولت شد. صدور قطعنامه ۱۵۵۹ و متعاقب آن ترور رفیق حریری
نخست وزیر لبنان در ژانویه ۲۰۰۵ و سناریوهای پیش روی آن تا حد زیادی باعث
چالش های فراوان برای حزب الله شد، که خروج نیروهای سوری از جنوب لبنان و تهدید
به خلع سلاح حزب الله در پی قطعنامه ۱۶۶۳، را به همراه داشت. ایران همواره
ازحضور نیروهای سوری و حزب الله به عنوان نیروهای باز دارنده در مقابل تجاوزات
اسرائیل حمایت کرده و اتهام دست داشتن سوریه در قتل رفیق حریری را نوعی طرح
آمریکایی برای به استیصال کشانده دمشق در خاورمیانه ارزیابی می کند.

جنگ ۳۳ روزه حزب الله و تأثیر آن بر آینده این حزب

پس از شکست اسرائیل در جنگ ۳۳ روزه با حزب الله لبنان به
طبع موقعیت ایران و حزب الله درمنطقه بسیار بالا رفت، که در طول این جنگ عده ای
از محور ایران ـ حزب الله و حتی از جنگ نیابتی بین ایران و آمریکا در لبنان سخن
می گفتند. دستگاه اجرایی بوش و نیز حکومت اسرائیل ،حزب الله را مخلوقی خطرناک
می دانستند، که این حزب جاه طلبی های تند روانه ایران را ترفیع می دهد و بخشی
اساسی از بلوک شیعی در حال رشد یافتن در منطقه است. در این دیدگاه، حاکمان
رژیم های سنی اتوکرات منطقه؛ یعنی مصر و اردن، عربستان سعودی و رهبران دولت های
خلیج فارسی اشتراک دارند. به گفته گراهام فولر، جنبش حزب الله لبنان در واقع
تبدیل به نوعی مدل مقاومت در کشورهای دارای حاکمان سنی در منطقه شده و این جنبش
به گروه هایی که در کشورهای عربی تحت فرایند یکسان سازی قرار گرفته اند، الگوی
مقاومتی را صادر می نماید.

بهبود موقعیت ایران و حزب الله لبنان در منطقه آنچنان
تأثیری بر کشورهای عرب سنی گذاشته که به عنوان نمونه در آوریل سال ۲۰۰۶، حسنی
مبارک رئیس جمهور مصر اعلام نمود که وفاداری شیعیان خاورمیانه به ایران بیشتر
از وفاداری آنها به دولت هایشان است همچنین در سال ۲۰۰۴، عبدالله دوم پادشاه
اردن از تهدید یک هلال شیعی سخن به میان آورده بود. موضع این دو کشور، مورد
استقبال رهبران عضو شورای همکاری خلیج فارس قرار گرفت.

ریچارد هاس نیز در مجله فارن افزود در مقاله ای بنام «خاور
میانه جدید» معتقد است: با تغییر موازنه قدرت در خاورمیانه و خلیج فارس و بوجود
آمدن عنصر شیعی در عراق، پیروزی حزب الله لبنان ،افول قدرت آمریکا آغاز شده و
این موضوع باعث ترس کشورهای عرب حوزه خلیج فارس و نیز اقتدار گرایان سنی حاکم
بر آنها شده است. حتی تحولات اخیر، مانند ارائه گزارش کمیته بیکر ـ همیلتون در
مورد استفاده از نفوذ ایران و سوریه برای حل مسئله عراق، شورای همکاری خلیج
فارس را به اتخاذ رویکردی متناقض و انتقادی نسبت به این گزارش واداشت، که
روزنامه واشنگتن پست با ارائه گزارشی، از سفرهای محرمانه «بندر بن سلطان» سفیر
سابق سعودی در آمریکا، که سیاستی ضد ایرانی دارد ـ بعد از پیروزی حزب الله و
گزارش بیکر ـ همیلتون، خبر داد.

جورج پرکویچ در مقاله ای تحت عنوان «یک راهبرد به منظور به
تحرک واداشتن همسایگان» معتقد است که برنامه هسته ای ایران باعث شده تا این
کشور پازل های خود در عراق و لبنان را با مشغول ساختن عرب های حوزه خلیج فارس
به این برنامه تکمیل نماید.

از این رو مسائلی هم چون نفوذ تهران در بغداد، سیاست های
هسته ای رشد محور شیعی در عراق و نیز تقویت حزب الله در لبنان به مثابه یک
تهدید و حرکت جدید در خاورمیانه از طرف کشورهای عرب ارزیابی می شود، که این
روند آمریکا را در مقابله با این ژئوپلتیک نوین و تهدید محور شیعی به خود وا
داشته است در تابستان ۲۰۰۶ جنگ بین حزب الله و اسرائیل یک مناظره ایدئولوژیک را
در ورای ژئوپلتیک ایران و حزب الله به هم پیوند داد. در طول جنگ صحبت هایی دال
بر جنگ نیابتی(Praxy war) در لبنان بین ایران و آمریکا بر سر زبانها افتاد و از
جهت دیگر، حزب الله نوعی ایران دوم در مدیترانه شرق از طرف آمریکا یا کشورهای
عرب قلمداد شد، که می تواند تهدیدی برای رژیم های سنی از جمله مصر، اردن،
عربستان سعودی و حاکمان خلیج فارس باشد.

حزب الله لبنان، از لحاظ اقتصادی چنان که بسیاری از
کارشناسان می گویند وابسته به ایران است. اما بنا به گفته گراهام فولر منابع
متعددی از شمال آفریقا گرفته تا حوزه خلیج فارس و حتی شیعیان لبنانی ساکن در
اروپا و آمریکا این حزب را تغذیه مالی می کنند. البته حمایت بسیاری از گروه ها
و افکار عمومی ضد شیعی در خاورمیانه از این جنبش قابل ملاحظه است. به عنوان
مثال در سپتامبر ۲۰۰۶ و بعد از پیروزی حزب الله علیه اسرائیل آقایان محمود
احمدی نژاد و سید حسن نصر الله طی یک نظر سنجی در قاهره به عنوان دو شخصیت
محبوب در جهان شناخته شدند. حتی در عراق، سنی های اسلام گرا از حزب الله علیه
اسرائیل حمایت نمودند و جالب تر از همه اینکه مرد شماره دوی القاعده، ایمن
الظواهری در سخنانی چنین اظهار داشت، که مسلمانان بایستی از این جنبش در لبنان
حمایت کنند. که این شاخص ها به زعم کارشناسان غربی برتری گفتمان شیعی حزب الله
در خاورمیانه را نشان می دهد. البته تفوق حزب الله و ایران در منطقه، خشم
بسیاری از رهبران و دولت های عربی و همچنین ایالات متحده آمریکا را برانگیخته
است.در این راستا کشورهای عرب و آمریکا به منظور غلبه بر تفوق ایران راهکارهای
متعددی را در دستور کار خود قرار داده اند.

فتح الاسلام و حلقه جدید سلفه گری در طرابلس

چندی است که درگیری های شدید میان ارتش لبنان و گروه موسوم
به فتح الاسلام در کانون توجهات تحلیل گران مسائل خاورمیانه قرار گرفته است. در
این میان تشتت آرا درباره ماهیت این گروه و دیگر گروه های حاضر در میدان، از
جمله «جند الشام» شباهت های کاریکاتوری به اخبار مربوط به تحولات لبنان داده
است. در ورای وقایع اخیر لبنان، این پرسش اساسی مطرح می شود که اصولاً گروه فتح
الاسلام چگونه گروهی است و کشورهای منطقه و جریانهای داخلی و خارجی موثر بر
تحولات لبنان چه نسبتی با درگیری های اخیر دارند؟

با بروز درگیری ها میان ارتش لبنان و گروه فتح الاسلام،
دیدگاه های متنوعی درباره دلایل بروز این درگیری ها و هم چنین ماجراهای پشت
پرده آن وجود دارد که این دیدگاه ها هر کدام از زاویه ای خاص به تحلیل ماجرا
پرداخته اند، که عبارتنداز:

۱ـ مثلت آمریکا ـ عربستان ـ لبنان

برخی از تحلیلگران معتقدند: فتح الاسلام ساخته و پراخته
آمریکا، عربستان و دولت لبنان است. سیمورهرش، تحلیلگر مجله نیویورک در مصاحبه
با «سی ان ان اینترنشنال» و در مصاحبه با «هاله گورانی» مجری برنامه (Your
world to day)می گوید: ایالات متحده معتقد است که به هر قیمت ممکن باید با
ایران، سوریه و همپیمانان شیعی آن مقابله کرد، که در این راستا فتح الاسلام
سلفی ساخته می شود تا در برابر حزب الله لبنان نوعی توازن بر قرار و قاعده،
دشمن دشمن من، دوست من است، عملی شود. هرش