پاورپوینت کامل خندیدن با لبان زخم ۲۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل خندیدن با لبان زخم ۲۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل خندیدن با لبان زخم ۲۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل خندیدن با لبان زخم ۲۸ اسلاید در PowerPoint :

۴۲

۱

پلاکاردها (لافتات) عنوانی است که احمد مطر بر هفت مجموعه شعر خود نهاده است و با تأثیری انفجاری در ممالک عربی، از یک سو آوازه ای در خور برای شاعر به ارمغان آورده و از سوی دیگر صله تبعید و ممنوعیت نشر در برخی از کشورهای عربی را نصیب زندگی و شعر احمد مطر ساخته است.

شاکر النابلسی – ناقد معاصر درباره «پلاکارد» نامیدن شعرهای احمد مطر می نویسد: «پلاکارد نامیدن این مجموعه شعرها تأکیدی است بر دو معنا ؛ معنای نخست آن که این مجموعه و درونمایه آن از الف تا شعر ناب سیاسی است… در جهان عرب هیچ سیاستی بدون پلاکارد نیست و هیچ پلاکاردی بدون سیاست… احمد مطر با این شعرها در صدد نفی پلاکاردهای سیاسی عرب است که هر روز به رنگی نو و اندازه ای نو بالا می روند. انگار به جهان عرب می گوید: این پلاکاردهای من، آن پلاکاردهای شما… و انتخاب با خواننده…».

وجه تسمیه پلاکاردها را احمد مطر خود این گونه توضیح می دهد: «شعر من پلاکاردی است که صدایی عصیان زده در خود دارد و موضوع سیاسی خود را بی هیچ ملاحظه ای اعلام می کند… این ویژگی ها که در شعر من به چشم می خورد، کم و بیش همان ویژگی هاست که در پلاکاردهای تظاهر کنندگان وجود دارد. این ویژگی ها مانند ایجاز، آسانی زبان، موضع گیری مشخص و تند به هدف برانگیختگی است که در شعر من با لباس تکنیک ظاهر می شود».

۲

احمد مطر با چشمانی از جنس سیاست شعر می گوید یا بهتر آن است که بگوییم با چشمانی از جنس شعر به خوانش سیاست می نشیند. از این رو، تمام شعر احمد مطر سیاسی است و در هفت مجموعه پلاکاردها و سه مجموعه کم حجم دیگر هیچ شعری نمی توان یافت که با خروج از این دایره، به مضامین غنایی و تغزّلی پرداخته باشد، بلکه در شعرهای بسیاری می توان هجوِ شاعرانی را دید که در وانفسای حرمان ها و تلخ کامی ها

دستی به جام باده و دستی به زلف یار، لب به مغازله گشوده اند؛ هجوی که از مرزِ طعن می گذرد و به لعن و تکفیر می رسد.

لعن کردم

هر شاعری را

که در روزگارِ سگان و گزمگان

به مغازله لب و سینه و گیسو می نشیند…

(تکفیر و انقلاب)

احمد مطر خود را ناگزیر از روگردانی از مغازله و تغزّل می داند و این رویکرد غیر تغزّلی و بلکه ضد تغزّلی را چنین تصویر می کند: «من از امتی هستم که به ستونی بسته شده و زیر پر پایش آتش زبانه می کشد… فکر نمی کنم در این ساعت کسی از من توقع نغمات عاشقانه و خواندن برای لیلی را داشته باشد… البته در سایه آرامش زندگی کردن ویژگی های شعرم را دگرگون خواهد کرد، ممکن است من در آن زمانه برای نگار شعر بسرایم و دلدادگی هایم را ابراز کنم…» با این همه، شعر او هرگز پرچم هیچ حزب و قبیله ای را بر دوش نمی کشد تا به سودای هواداری از این گروه یا آن دسته، کمر به قتل واژه و احساس ببندد. او با تکیه بر صداقت و زلالی فطری اش به زمزمه شعری بی دروغ و بی نقاب بر می خیزد که با هیچ کس تعارف نمی کند و هیچ تیره و طایفه ای را از نقد تند و گزنده اش بی نصیب نمی گذارد ؛ نه حاکمان عرب، نه مزدوران، نه انقلابیون قلابی، نه روزنامه نگاران، نه روشنفکران، نه شاعران و نه حتی خودِ او را، در چشم او «شاعر سخنگوی قبیله نیست، سخنگوی تمام امّت و انسانیت است… ابر باران زایی است که تمامِ تشنگان را از هر رنگ و نژاد و مذهبی سیراب می کند… خورشیدی که بر تمام جهان، آسمان و خاک و دریا پرتو می کند».

من آن موج رهایم

که از همه سو بر می آید

و پیوسته عمرش را نثار می کند

تا کرانه ها سیراب شوند،

من آن ابرم

از آنِ همه سرزمین ها،

من آن آوازم

از آنِ همه مردمان،

من آن نیستم مشترک ام…

(شعر انتخاب)

شعر احمد مطر چنان در وادی سیاست به پیش می تازد که تمام میراث فرهنگ ملّی و عربی را به نفع سیاست مصادره می کند و حتی گاه، واژه ها در فضای شعر در چنگ هجویه هایی دشنام گون گرفتار می شوند، به دست شاعری شورشی که در دایره های وحشت می رقصد و بر جنازه متلاشی خویشتن ترانه سر می دهد. نکته اینجاست که همین دشنام ها و ناسزاها نیز با صورت بندی های ویژه ای همراه می شود به اضافه موسیقی پر طنین نشأت گرفته از ضرب مناسب اوزان و ترجیع های تأثیر گذار و همخوانی هجاها، که در مجموع شعر احمد مطر را به سبک و سیاقی خاص می رسانند. انگار به تعبیری پارادوکسیکال می توان گفت که احمد مطر در فحش نیز به رعایت ادب می اندیشد و مؤدبانه فحش می دهد، هر چند گاه ناگزیر می شود که خود با سه نقطه(…) بر دهانِ شعرش لجام ببندد.

۳

هر شعر احمد مطر نارنجکی است که جنس