پاورپوینت کامل دوستی کی آخر آمد دوستداران را چه شد؟ ۱۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل دوستی کی آخر آمد دوستداران را چه شد؟ ۱۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل دوستی کی آخر آمد دوستداران را چه شد؟ ۱۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل دوستی کی آخر آمد دوستداران را چه شد؟ ۱۶ اسلاید در PowerPoint :

۴۱

روزی با مرحوم قیصر صحبت از رفاقت ها و جدایی ها بود و او دو بیت خواند که در ادبیات مضمون متّضاد داشت و هر دو طناب و رشته و گره در آن بود. یک بیتش را فراموش کرده ام اما مضمونش این بود که اگر این رشته و طناب پاره شود ، به هر حال گرهی در آن وجود دارد و این گره می ماند و گره است و بیت بعدی به گمانم این بود که:

من رشته ی محبّت تو پاره می کنم

شاید گره خورد به تو نزدیک تر شوم

نمی دانم چرا نتوانستم بیت قبلی را حفظ کنم امّا بیت دوم در خاطرم ماند و شد شیوه ی زندگی من در بسیاری از گیرودارهای رفاقت و دوستی ها و گاه دلخوری ها. خدا رحمت کند قیصر را که معلم خوبی بود برای ما و شیوه اش هم همین نزدیک شدن ها بود، بدون آن که گرهی باقی بگذارد.

دیروز تلفن را برداشتم و زنگ زدم به جبار. مثل همیشه مهربان خوش و بش کردیم و من گلایه که چه می گویند جبّار؟ شنیدم سلمان را نفی کردی و این چه حرف هاست که زدی و او گلایه که اصلاً حرف من این نبود و من کسی را نفی نکردم و حرف مرا نفهمیدند و من شعر انقلاب و دهه ی شصت را از همیشه بیش تر قبول دارم و سلمان و قیصر و دیگران را هم به عنوان موفّق ترین چهره های شعر انقلاب قبول دارم و دوستان کمی در فهم صحبت هایم عجله کردند و به خودشان گرفتند. گفتم ببین جبار! دعوای من و تو دعوای شخصی نیست و اصلاً دعوا نیست و همه اش دوستی است و بحث ادبی است و اگر هنوز بر این مواضعی که ارادت ما همان است که بود و رفاقت ما اگر بیش تر نشود،کم تر نخواهد شد و ما شاعران و ادیبان حتّی اگر مشکل مان جدّی تر هم باشد اهل خراب کردن این و آن نیستیم و جان مان برای هم می رود و گفت که اجازه بده مطلبم را از وبلاگم بردارم، گفتم نه بگذار باشد و آن که احساس می کنم کمی تندرفته منم که اگر در آنجا نبودم، به صحبت های برخی دوستان اعتماد کامل کردم و حالا همین حرف تو برای من حجت است و دلیل که تو به شعر انقلاب و جنگ و ادبیات آن بی اعتنایی نکردی و بلکه از مدافعان آن هم هستی و برداشتم چند کلامی برای دوست جوان ترم آقای امید مهدی نژاد در وبلاگش نوشتم که:

آقای امیدخان! تو اینها را اسناد باقی مانده بدان، اما از نظر من یک دعوای خانوادگی ست. دلیل ندارد آنقدر بزرگش کنی و همه نظرات را بزنی. خیلی از این جماعت را اگر روی هم بگذاری می شوند یک غزل کاکایی. انصاف نیست دوباره ادامه دادن. این پست را حذف کن و شیطان را لعنت کن و سال نو را با شعر دوستی شروع کن. ما