پاورپوینت کامل «خطابه» و «منبر»درعصرارتباطات ۳۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل «خطابه» و «منبر»درعصرارتباطات ۳۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل «خطابه» و «منبر»درعصرارتباطات ۳۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل «خطابه» و «منبر»درعصرارتباطات ۳۸ اسلاید در PowerPoint :

اشاره:

حوزه و حکومت دینی ایران اگرچه مایل است، جایگاه منبر به عنوان وسیله ی ارتباطی روحانیت با مردم محفوظ بماند، ولی خطابه در این زمان که عصر ارتباطات خوانده می شود، با مشکلات مهمی برای دستیابی به این هدف روبرو شده است.

این مشکلات عمدتا ناشی از عدم شناخت برخی متولیان، از کارکرد و جایگاه منبر در میان سایر رسانه ها است. از این رو، خطابه و منبر آنطور که از آنها انتظار است، نمی توانند پیام های خود را به مخاطبان انبوه برسانند.

دکتر مهدی محسنیان راد، استاد دانشگاه های علامه ی طباطبائی و امام صادق علیه السلام در گفت وگویی به آسیب شناسی خطابه و منبر در عصر رسانه ای مدرن می پردازد.«پگاه»

قبل از ورود به بحث خطابه و منبر و کارکرد ارتباطی آن لطفا بفرمائید که در صدر اسلام، ارتباطات دارای چه ابعادی بود؟ آیا دعوت مردم به دین اسلام با استفاده از شیوه های ارتباطی صورت می گرفت یا اینکه عاری از هرگونه پیچیدگی ارتباطی بود؟

لازم است برای فهمیدن بهتر این مسأله که ارتباطات در صدر اسلام چه جایگاه ویژه ای داشت، کمی ساده تر صحبت کنم. وقتی من سیزده یا چهارده ساله بودم، هنگامی که می شنیدم یا می خواندم، معجزه ی پیامبر ما قرآن و معجزه ی حضرت موسی و حضرت عیسی تبدیل عصا به مار و زنده کردن مردگان است، احساس می کردم نمره ی ما مسلمانان در کنکور «معجزه» از دیگران کمتر است.

این احساس در میانسالی تغییر کرد. در این سن، من حدود بیست و پنج سال در مورد علم ارتباطات، تحقیق و مطالعه کرده بودم، هنگامی که من می اندیشیدم، پیامبری ۱۴۰۰ سال پیش فقط با استفاده از «کلام» و «پیام»، دعوت خود را جهانی کرد، با اطمینان کامل دریافتم که نمره ی معجزه ی پیامبر اسلام، بسیار بهتر و بیشتر از سایر معجزات است.

اکنون این معجزه با گذشت ۱۴ قرن همچنان با صلابت پابرجاست و شما می توانید، آثار جهانی شدن آن را با دیدن مسجدی بزرگ در کوالالامپور (مالزی) و یا سایر نقاط جهان ببینید.

بنابراین، ما در صدر اسلام «پیام»هایی داشته ایم که علی رغم سادگی، تأثیرات زیادی در دل «مخاطبان» داشت؛ این مسأله گویای این است که «اعتبار و ارزش منبع» این پیام ها یعنی حضرت محمد صلی الله علیه و آله بسیار بالا بوده است.

آیا در صدر اسلام از منبر به عنوان وسیله ی ارتباطی استفاده می شد؟ و آیا منبر و خصلت ارتباطی آن مربوط به دین اسلام است یا در سایر ادیان هم وجود داشته است؟

فکر نمی کنم که خطابه و منبر مخصوص دین اسلام باشد. در مسیحیت نیز می توان خطابه و منبر را با نام محراب دید و شکل و صورت آن مهم نیست، مثلاً ممکن است منبر یک مجموعه ی پله دار نباشد. به طور کلی باید توجه داشت که همه ی ادیان به ابزار ارتباط نیازمند بوده اند، در این میان وسیله ای به نام منبر بسیار مورد استفاده قرار می گرفت؛ چون منبر اولاً، از سطحی که مخاطبان ایستاده و یا نشسته اند مرتفع تر است و بنابراین صوت می تواند مسافت بیش تری را طی کند.

دوم اینکه، شخصی که روی منبر نشسته است، می تواند با مخاطبان خود ارتباط غیرکلامی برقرار کند. همین الان نیز اگر به مسجدی بروید، خواهید دید که مخاطبان علاوه بر اینکه صدای خطیب را می شنوند، با او ارتباط غیرکلامی هم برقرار می کنند.

مرتفع بودن، ذاتی منبر است و اگرچه عاملی برای رساندن بهتر پیام به مخاطب است اما همه ی ماجرا نیست. قطعا کسی که برای ایراد خطابه روی منبر می نشیند، باید خصلت هایی از دیدگاه «ارتباطات» داشته باشد. این خصلت ها چیست؟

اول اینکه، بر راز و رمز ارتباطات آگاه باشد. برای اینکه با راز و رمز ارتباطات در منبر آگاه شوید، به کتاب «آیین منبرداری» که در نشریه ی مسجد منتشر شد، مراجعه کنید آیین منبرداری یک مجموعه ای است با چاپ سنگی که یکی از دانشجویان دوره ی کارشناسی ارشد آن را بدست آورد. در این مجموعه، با نثری کهن شیوه و آیین منبرداری توضیح داده شده است.

دوم اینکه، «خطیب» یا «منبری» از «اعتبار منبع» برخوردار باشد. «اعتبار منبع» یک پدیده ی سه وجهی است و یکی از وجوه آن بهره مندی از دانش و علم در حوزه ای است که «منبری» وارد آن می شود.

آقای دکتر، اینها شروط معمول و سنتی یی است که درباره ی منبر حاکم است. لطفا با در نظر گرفتن شرایط جدید و عصر ارتباطات بفرمایید که آیین منبرداری در دنیای مدرن چگونه است؟

برای پاسخ به این سؤال، ابتدا باید روشن کنیم که منبر در عصر ارتباطات دچار چه مشکلات و بَد فهمی هایی شده و سپس بگوییم که آیین منبرداری با چه «بایدها و نبایدهایی» مواجه است.

بنابراین، ابتدا دوره ی مشروطه را مورد بررسی قرار می دهیم؛ زمانی که جدال سنگینی میان روحانیت و مطبوعات به وجود آمد. در آن دوره منبر با رقیب جدیدی به نام مطبوعات روبرو شد که قواعد سنتی مورد نظرِ منبر را رعایت نمی کرد. به همین دلیل، اشخاصی که از منبر صحبت می کردند، علیه آنچه که از طریق مطبوعات منتشر می شد، به شدت موضع می گرفتند. آنها انتظار داشتند که مطبوعات کارکردی شبیهِ منبر داشته باشد. این نخستین سوء تفاهم در حوزه ی ارتباطات در ایران بود.

این سوء تفاهم در مورد رادیو نیز به وجود آمد. به ویژه اینکه، رادیو با به کارگیری چند عنصر از عناصر پیام از جمله موسیقی، به حد کافی مورد نفی بود.

اما برای تلویزیون، مجوز نفی محکم تر بود؛ چون اولاً، آیات ۳۰ و ۳۱ سوره ی نور مردم را از نگریستن به کسانی که حجاب خود را رعایت نمی کردند، نهی کرده بود و ثانیا، تلویزیون به وسیله و با سرمایه ی کسی بنیان گذاشته شد که به فرقه ای طرد شده، ایمان داشت.

بنابراین، نگاه منبر به رسانه های مدرن، از «رقیب» شروع شد و به «ضالّه» منتهی گردید. اما اتفاق مهم، هنگامی روی داد که انقلاب اسلامی پیروز شد. حالا منبر، این «رقیب» و عامل «ضالّه» را در اختیار داشت. عده ای گمان می کردند که منبر باید هرسه ی اینها، «مطبوعات، رادیو و