پاورپوینت کامل پیشگامان اصلاح دینی و دموکراسی ۳۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل پیشگامان اصلاح دینی و دموکراسی ۳۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل پیشگامان اصلاح دینی و دموکراسی ۳۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل پیشگامان اصلاح دینی و دموکراسی ۳۳ اسلاید در PowerPoint :

ترجمه: منصور میراحمدی

اشاره

این سلسله مقالات رشد مفهوم دموکراسی در دوران های مختلف و عوامل مؤثر بر آن را در اندیشه ی سیاسی اسلام در دو قرن اخیر بررسی می کند. رفاعه طهطاوی (۱۸۷۳ ـ ۱۸۰۱) خیر الدین التونس (۱۸۹۹ ـ ۱۸۱۰) سید جمال (۱۸۹۷ ـ ۱۸۳۸) محمد عبده (۱۹۰۵ ـ ۱۸۴۹)، عبدالرحمان کواکبی (۱۹۰۳ ـ ۱۸۴۹) رشید رضا (۱۹۳۵ ـ ۱۸۶۵)، حسن البنّا(۱۹۴۹ ـ ۱۹۰۴)، علی عبدالرازق (۱۹۶۶ ـ ۱۸۸۸)، سید قطب (۱۹۶۶ ـ ۱۹۰۶)، سعید حوّا و مالک بنّابی (۱۹۷۳ ـ ۱۹۰۵) در شمار اندیشمندانی جای دارند که در این مقاله مورد بررسی قرار گرفته اند. مودودی (۱۹۷۹ ـ ۱۹۰۳) در این بحث، به اندیشه ی سید قطب ارجاع داده شده است. مقاله در پایان به تأثیر اندیشه ی بنّابی بر راشد غنوشی و جنبش های اسلامی معاصر را دنبال می کند.«پگاه»

دموکراسی، از زمان طلوع رنسانس عربی جدید در حدود دو قرن پیش، ذهن اندیشمندان سیاسی عرب را به خود مشغول ساخته است. از آن زمان، مفهوم دموکراسی تحت تأثیر جنبش های متعدد سیاسی و اجتماعی، تحول و توسعه یافته است.۱ بحث دموکراسی در ادبیات اسلامی و عربی به رفاعه طهطاوی۲ ـ که به گفته ی لویس اواد۳ پدر دموکراسی مصر است ـ باز می گردد. او اندکی پس از بازگشت از فرانسه، در سال ۱۸۳۴، اولین کتابش را با نام «تلخیص المابراز الی تلخیص البارز» در مصر منتشر کرد. طهطاوی دراین کتاب، شیوه ها و آداب و رسوم فرانسه ی مدرن۴ را خلاصه می کند و مفهوم دموکراسی را آن گونه که در فرانسه دیده و در انقلاب ۱۸۳۰ علیه چارلز پنجم۵ شاهد بوده است، می ستاید. طهطاوی کوشید نشان دهد مفهوم دموکرسی با شریعت اسلام سازگار است. اوپلورالیزم سیاسی را با اشکالی از پلورالیزم ایدئولوژیکی و حقوقی فقهی ـ که در تجربه ی اسلامی وجود دارد ـ مقایسه کرد و نوشت: آزادی مذهبی آزادی باور، عقیده و فرقه است، مشروط بر این که با بنیادها و اصول مذهب تعارض نداشته باشد… همین مطلب درباره ی آزادی عقیده و رفتار سیاسی رؤسای برجسته ای که می کوشند قواعد و مقررات را طبق قوانین کشورهای خود تفسیر کنند نیز صدق می کند. پادشاهان و مرزداران قلمرو سیاست مجازند هر مسیری را که هدف مدیریت خوب و عدالت تأمین می کند در پیش گیرند.۶

نقطه ی عطف بسیار مهم در این خصوص، خیر الدین التونسی (۱۸۹۹ ـ ۱۸۱۰) ـ رهبر جنبش اسلامی قرن نوزدهم تونس ـ است که در سال ۱۸۶۷ در کتاب «اقوم المسالک فی تقویم الممالک»، طرح عمومی اصلاح را ارائه کرد. دغدغه ی اصلی این کتاب اصلاح سیاسی در جهان غرب بود؛ در حالی که برای سیاست مداران و دانشمندان زمان وی، جست و جوی همه ی راه های بهبود وضعیت جامعه و توسعه ی فرهیختگی و تمدن آن جذابیت داشت. او به عموم مسلمانان هشدار داد که به خاطر این برداشت نادرست که باید کفار و همه ی تجربه ها و دستاوردهاشان نادیده گرفته شوند یا انکار گردند، از تجربه ها و آثار علمی غیر مسلمانان دوری نگزینند.

افزون بر این، خیر الدین خواهان پایان حکومت مطلق بود و آن را سبب ستم به ملت ها و نابودی تمدن ها می دانست.۷

غنوشی بر این باور است که خیرالدین و دانشمندان مسلمان روزگارش، در پی دگرگون ساختن اسلام یا تردید افکنی درباره ی آن نبودند، بلکه آرزوی آن ها فهم بهتر دین و کشف ابزارها و روش های جدید اجرای آن بود. آن ها، بر این اساس که حکمت (معرفت) هدف بسیار دوست داشتنی مؤمن است و دین در راستای منفعت آفریده ها فرو فرستاده شده و. .. شریعت و منافع اساسی جامعه با یکدیگر کاملاً سازگارند،۸ در پی مشروع ساختن اقتباس از غرب بودند.

خیرالدین، در جهت اجرای طرح اصلاح خود، «مدرسه ی الصادقیه» را برای تعلیم علوم و هنر جدید در چارچوب اسلام تأسیس کرد. براساس بیانیه ی تأسیس، هدف این مدرسه عبارت بود از: تعلیم قرآن، خواندن و نوشتن، علوم عقلانی و دانش هایی چون حقوق و زبان های خارجی که برای مسلمانان سودمند شمرده شده و با ایمانشان ناسازگار نبود. استادان باید عشق به ایمان را با نشان دادن زیبایی ها و فضیلت های آن، بیان کردار و معجزات پیامبر و فضائل انسان های مقدس، به دانش آموزان القا کنند.۹ خیر الدین بر این باور بود که برافروختن شعله های آزادی بالقوه از طریق پذیرش روش های اداری معقول و معتبر و پدید آوردن فرصت اظهار نظر در امور سیاسی، امت را شتابان به سمت تمدن می برد، حکومت مطلق را محدود می سازد و هجوم تمدن اروپایی را ـ به نابودی همه ی آنچه در مسیرش قرا گرفته می انجامد – متوقف می سازد.۱۰

سید جمال (۱۸۹۷ – ۱۸۳۸) در بررسی علل انحطاط جهان اسلام، سبب انحطاط را فقدان عدل، شورا و پایبندی حکومت به قانون اساسی می داند.۱۱

یکی از خواست های اصلی وی این بود که مردم باید در گزینش سرنوشت اجتماعی و سیاسی خود و مشارکت در حکومت از طریق شورا و انتخابات مجاز باشند.۱۲ او در مقاله ای با عنوان «حکومت استبدادی ـ که در چهاردهم فوریه ی ۱۸۷۹ در مصر منتشر شد ـ سبب انحطاط را استبداد خواند؛ استبدادی که به متفکران کشورهای اسلامی اجازه نمی دهد مردم را از جوهر و فضایل «حکومت جمهوری» آگاه سازند. سید جمال، ضمن پایفشاری بر این که حکومت جمهوری، منبع سعادت و افتخارات مردم است، تأکید می ورزد که تنها شه