پاورپوینت کامل پاکستان، طالبان و ایالات متحده ۳۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل پاکستان، طالبان و ایالات متحده ۳۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل پاکستان، طالبان و ایالات متحده ۳۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل پاکستان، طالبان و ایالات متحده ۳۵ اسلاید در PowerPoint :

«پرویز مشرف» حاکم نظامی پاکستان قول داده است، در جنگ علیه تروریسم همکاری کاملی را با ایالات متحده داشته باشد. اما اگر پاکستان بخواهد بار دیگر اعتماد غرب را به دست بیاورد و به انزوای دیپلماتیک خود خاتمه دهد، به یک چرخش صد و هشتاد درجه در سیاست خویش ـ به حمایت از طالبان ـ نیاز دارد.

انتخاب های خشک و بی روح سیاسی که ارتش با آن روبه رو است، ممکن است به تغییر موضع از بیست سال حمایت سری و مخفیانه از احزاب سیاسی و رشد فرهنگ جهادی نیاز داشته باشد.

اکنون پاکستان پس از هفت سال صرف هزینه و فراهم نمودنِ همه ی امکانات نظامی، سیاسی و مالی برای طالبان، با درخواست ایالات متحده برای بمباران رهبران این جنبش و مهمان آنان «اسامه بن لادن»، و سرنگونی رژیم طالبان مواجه شده است.

در پی تعهد و التزام لفظی مشرف در کمک به امریکا برای مبارزه و رویارویی بین المللی با تروریسم، جرج بوش و کالین پاول از وی خواستند اقدامات ملموسی را جهت اثبات صداقت خویش به مرحله ی اجرا درآورد. مقامات ایالات متحده از همان اولین ساعات پس از حملات یازدهم سپتامبر، در قبال همکاری یا عدم همکاری پاکستان با خود، واکنش نشان داده بودند و «کالین پاول» وزیر امور خارجه ی ایالات متحده در یک کنفرانس خبری در روز دوازدهم سپتامبر، خواستار همکاری رهبران پاکستانی برای یافتن منابع احتمالی این حملات شد. وی اعلام کرد ایالات متحده منتظر کامل ترین همکاری های پاکستان در این زمینه می باشد. روز بعد، پس از آن که ژنرال مشرف پیام خود مبنی بر حمایت از عملیات امریکایی ها را اعلام کرد، جرج بوش در سخنان خود اظهار داشت، ما فرصت همکاری و مشارکت در این زمینه را به دولت پاکستان خواهیم داد.

پس از آن ایالات متحده به منظور سهولت حمله ی مورد نظر خویش به «بن لادن»، لیستی از نیازمندی های خود را به حکومت نظامی پاکستان ارایه کرد. بخشی از نیازمندی های امریکا به این شرح است: اجازه ی استفاده از حریم هوایی پاکستان برای بمباران اردوگاه های بن لادن، قطع کمک ها، تأمین سوخت و وسایل مورد نیاز طالبان، بسته شدن مرزهای این کشور با افغانستان به منظور جلوگیری از فرار شبه نظامیان «عرب افغان» از طریق پاکستان، دریافت و تقسیم اطلاعات مربوط به بن لادن و طالبان با ایالات متحده و….

این لیست گام اول در امتحان کردن پاکستان و راه حل های این کشور در همکاری با امریکا محسوب می شد. پس از این مرحله، گام دوم نیز با درخواست پایگاه های نظامی، فرودگاه ها و بندرگاه ها آغاز شد. واشنگتن از سرویس اطلاعات داخلی پاکستان خواست تا هر توضیح و تفصیلی در مورد بن لادن، تماس های او با تندروهای پاکستان، استفاده ی او از نظامیان پاکستان برای ابلاغ پیام خود از مخفی گاهش در افغانستان به سراسر جهان را در اختیار ایالات متحده قرا ردهد.

طبق گزارش دیپلمات های غربی، امریکا به سرویس اطلاعات داخلی پاکستان فرصت کوتاهی ـ کمتر از یک هفته ـ داد تا بتواند جنبش طالبان را برای استرداد بن لادن و از کار انداختن شبکه ی چندملیتی و افراطی «القاعده» متقاعد نمایند.

مقامات رسمی سرویس اطلاعاتی پاکستان نیز گفت وگوهای فشرده ای را با «ملا محمدعمر» در قندهار انجام دادند و سعی کردند او را متقاعد کنند که در صورت عدم تحویل اسامه بن لادن از سوی جنبش طالبان، حملات هوایی ایالات متحده گریبان گیر رهبران طالبان نیز خواهد شد. میزان احتمال برای موفقیت ناامیدکننده بود، زیرا ملا محمدعمر و اسامه بن لادن از روابط بسیار خوبی با یک دیگر برخوردار بودند.

طالبان به طور متفاوت و یک در میان ندای آشتی و سرکشی سرمی دادند، اما در پانزدهم سپتامبر، ملاعمر بیانیه ی جنگ طلبانه ی خود علیه ایالات متحده را صادر نمود. وی اعلام کرد که طالبان آماده ی دفاع از بن لادن است. پس از صدور این بیانیه، وحشت سایه ی خود را بر جنبش طالبان گستراند بسیاری از وزرا و سران، خانواده های خود را به پیشاور و کویته در پاکستان فرستادند و اعلام کردند خود نیز آماده ی فرار می باشند.

واشنگتن دو سیاست را در پیش گرفت، از طرفی فشار بر پاکستان و از طرف دیگر تبرئه ی این کشور به خاطر پشتیبانی هایی که در گذشته از طالبان به عمل آورده بود.

از یازدهم سپتامبر به بعد، مشرف و ژنرال های ارشد وی دورهم گردآمدند و هیچ بیانیه ای در مورد اهداف و مقاصد خویش صادر نکردند. مشرف در دو نطق کوتاه تلویزیونی خویش خسته و فرسوده به نظر می رسید.

اکنون پاکستان با داشتن مرزهای طولانی ـ حدود «۵۶۰/۱ مایل» ـ با افغانستان و حمله ی امریکا به این کشور از اهمیت بسیار زیادی برای ایالات متحده برخوردار است و واشنگتن برای رسیدن به اهداف نهایی خود نیازمند همکاری کامل نظامی و اطلاعاتی اسلام آباد می باشد.

اما مشکل این است که در طول هفت سال گذشته، پاکستان اصلی ترین تهیه کننده ی ملزومات نظامی، سوخت و غذای نیروهای طالبان محسوب می شد و افسران این کشور به عنوان مشاور، شبه نظامیان طالبان را برای رسیدن به اهداف نظامی خویش یاری می کردند. از همه مهم تر این که حدود ۶۰ هزار طلبه ی مسلمان پاکستانی ـ که سه چهارم آن ها در مدارس مذهبی پاکستان درس خوانده اند ـ در کنار نیروهای طالبان و با هدف کمک به آن ها مشغول نبرد هستند؛ برای مثال از تعداد ۱۲هزار نیرویی که در جبهه ی طالبان با نیروهای ائتلاف شمال جنگ می کردند، ۴هزار نفر شبه نظامیان غیرافغانی بودند.

در حال حاضر بدون در نظر گرفتن نیروهایی که روزانه از پاکستان