پاورپوینت کامل موج مُرده نقطه ی عطف تازه ی حاتمی کیا؟ ۷۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل موج مُرده نقطه ی عطف تازه ی حاتمی کیا؟ ۷۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل موج مُرده نقطه ی عطف تازه ی حاتمی کیا؟ ۷۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل موج مُرده نقطه ی عطف تازه ی حاتمی کیا؟ ۷۷ اسلاید در PowerPoint :

«موج مرده» فیلمی است که از دیدگاه های گوناگون می توان آن را مورد بررسی قرار داد:

۱ـ از دیدگاه جهان خود فیلم بدون توجه به ارجاع های خارج از متن؛ یعنی ما موضوع، ساختار، روایت داستانی و شکل تصویری فیلم را بررسی کنیم و محتوا و پیام فیلم را مورد ارزیابی قرار دهیم، آنگاه ببینیم که تا چه اندازه در انتقال معانی مورد نظر توفیق داشته است و چه موفقیت های فرمی و بیانی را به دست آورده است؟ عناصر ساختمانی آن چگونه و در چه سطحی از مهارت به اجرا درآمده است؟ فیلم برداری، رنگ، نورپردازی، بازیگری، میزانسن، صحنه آرایی و به طور کلی کارگردانی اثر آخر حاتمی کیا در چه سطحی است؟ و بالاخره فیلم به عنوان یک اثر هنری در تمامیت خود چه جایگاهی دارد؟

۲ـ موج مرده به عنوان اثر کارگردان شناخته شده ای که سیمای هنری او پس از انقلاب اسلامی شکل گرفته است و در دوره های مختلف انقلاب، جنگ و صلح آثار خود را براساس کانون زندگی اجتماعی انقلاب آفریده است، می تواند دیده، قضاوت و تحلیل شود و در قیاس با آثار دیگر او مورد بررسی قرار گیرد. آیا ما می توانیم نسبت این اثر را با آثار پیشین بسنجیم؟ آیا از نظر محتوای آرمانی خللی در آن پدیدار شده است؟ و از نظر قدرت بیان و مهارت های فنّی و ساختاری قدمی به پیش یا به پس نهاده است؟

۳ـ موج مرده می تواند به نسبت وضعیت سینمای پیشرو و متفکر امروز ایران سنجیده شود. این فیلم با توجه به میزان تحولات هنری در سینمای ایران چه جایگاهی در آن دارد؟ آیا اثری است در قلّه ی آثار نوین سینمای متفکر، خلّاق و پیشروی ما؟ یا اثری است میان مایه و یا بازاری و مبتذل است؟ و. .. طبیعی است که در این مجال اندک تنها به نکات کوتاهی می توانیم اشاره کنیم.

موضوع بسیار مهمی که قبل از پرداختن به نقد خود فیلم باید به آن اشاره کرد، ضرورت شناخت جهان فیلم های حاتمی کیا و مؤلفه های آن است. با این شناخت می توان دغدغه های فیلمساز، نوع تداوم یا تزلزل، پرسش های نو و چگونگی تأثیرهای جدید بر این جهان و مؤلفه های آن را مورد کنکاش قرار داد.

شاید رابطه ی حاتمی کیا و سینما آیینه ای باشد که در آن مسیر انقلاب اسلامی برای فایق آمدن بر موانع و گسست دین و سینما به صورت نیمه آگاهانه بازتاب یافته است. به روایت خود ابراهیم حاتمی کیا، او در سال ۱۳۴۰ در تهران متولد شد و تنها پسر یک خانواده ی هفت نفره بود. خانواده اش یک خانواده ی مذهبی محسوب می شدند که در خانه ی آن ها تلویزیون راه نداشته است و حرفی از سینما در خانه به میان نمی آمد و تا حدّی ممکن علاقه مندی او به سینما ممانعت به عمل می آمد، زیرا در دهه ی چهل و پنجاه غالب آثار سینمای ایران یا محلی برای انتقال «ابتذال غرب» بود و یا به واسطه ی فیلمفارسی به محلی برای صدور فساد، ابتذال، سکس و خشونت تبدیل شده بود و آن چند اثر روشنفکرانه ی دهه ی چهل یا موج سوم (در آغاز دهه ی پنجاه و بعد) هم نمی توانست از فضای غیر دینی و غیر مذهبی سینما جدا محسوب شود.

امّا پسر عمویش او را در طی هشت سال «ده بار» برای تماشای فیلم هایی که بی زیان تشخیص می داده با خود به سینما می برد. پس از سیزده سالگی او مخفیانه به دیدن فیلم های حزن انگیز هندی می رود، با ترس کشنده ای که نکند در سینمای خانوادگی «هما» کسی او را ببیند.

چندی بعد در رشته ی خدمات مشغول تحصیل می شود و در سال ۱۳۵۸ یک دوربین «سوپر هشت» تهیه می کند. سال ۵۹ به مرکز اسلامی فیلم سازی آماتور می رود. در این دوره ی آموزشی با تاریخ سینما، فیلمنامه نویسی، کارگردانی و فیلم برداری آشنا می شود. در همین زمان انیمیشنی به نام «موعود» را می سازد، موضوع فیلم صدور انقلاب به دنیای معاصر است. پایان نامه ی تحصیلی او در مرکز اسلامی فیلمسازی آماتور هم یک فیلم سوپر هشت به نام کوردلان می باشد؛ داستان فیلم درباره ی پسر بچه ای است که پول هایش را جمع می کند تا برای بسیجی ها یک ترموس آب بخرد و در نهایت به وسیله ی بمبی که منافقین کار گذاشته اند، به شهادت می رسد.

پس از آغاز جنگ تحمیلی در سال ۱۳۶۰ به عضویت سپاه پاسداران انقلاب در می آید و به جبهه های نبرد اعزام می شود. دوره ی آموزشی را طی می کند و عضو واحد سمعی بصری سپاه می شود.

در واقع تا اینجای روایت حاتمی کیا کافی است که عناصر اصلی شکل گیری شخصیت های او به عنوان یک فیلمساز ـ که در تمام آثار خام و پخته ی آینده اش نقش مرکزی ایفا می کند ـ شناخته شود. نکات برجسته ی زندگی او این موارد است:

عدم پایبندی و باور به تخاصم دین و سینما، علاقه به هر دو، علاقه و تلاش برای جمع کردن دین و سینما، رشد سینمایی در جبهه. فعالیت او به عنوان فیلم ساز جنگ با فیلم «تربت» آغاز می شود! از این مرحله به بعد او دیده ها، رویدادها و فضای فیلم های خود را تحت تأثیر واقعیت های زنده و عجیب خطّ مقدم می سازد. این تجربه به فیلم سازی او برجستگی، ویژگی و بی همتایی خاصی می بخشد و آثارش را سرشار از فضاهای نو، جذّاب، پرشور، صمیمی و نگاه بدیع و غیر کلیشه ای می نماید.

بدین ترتیب آموزش های استادانی چون «طاهری»، «عالمی»، «تبریزی»، «حاجی میری» و «عسگری» و. .. و آموزش های بعدی «نادر ابراهیمی» در آثار او مؤثر می افتد. فیلم های «صراط»، «طوق سرخ»، «هویت» محصول این دوران هستند از همان ابتدا فیلم های او سیمایی کاملاً سیاسی دارند.

حاتمی کیا در سال ۱۳۶۴ با «شهید سید مرتضی آوینی (ره)» آشنا می شود. حاتمی کیا مشحون از تأثیرات سینمای داستان گویی است که بازمانده و یادگار روزهای آشنایی با سینما، فضای سینما «هما» و دیدگاه های استادان بعدی او است. امّا شهید آوینی درکی آوانگارد از سینما دارد. هنوز کسی نمی داند که تأکید آوینی بر سینمای مستند تا چه اندازه هوشمندانه بود و به چه میزان آینده ی سینمایی آوانگارد را رقم می زد. ضمن آن که این درک درست با صحنه ی عالی تعالی زندگی واقعی در جبهه ی حق و باطل، بزرگ ترین آزمون مستند انسانی (یعنی جنگ ایران و عراق)، بروز تراژدی عظیم انسانی و سلوک اعظم بشری هم نوا می گردد. در این دوره فیلم ساخته نشده ی «فرمان موج» و فیلم ساخته شده ی «دیده بان»، با تجربه ی مستندسازی حاتمی کیا عجین می شود و سبک با طراوت او را شکل می دهد. به همین دلیل خلوت آن رزمنده در آخرین روزهای حیاتش، شبیه کلیشه های جعلی فیلم های داستان پرداز و افسانه ای شبه هالیوودی نیست. حاتمی کیا با ساختن فیلم «دیده بان» به نقطه ی عطف از نظر تکامل در فیلم سازی دست می یابد. و «دیده بان» جایزه ی ویژه ی هیئت داوران هفتمین جشنواره ی بین المللی فیلم فجر را به دست می آورد. «مهاجر» اثر مهم دیگر حاتمی کیا، با همان حال و هوای عارفانه و صمیمانه ی دیده بان هم زمان با رحلت حضرت امام خمینی (ره) ساخته می شود. این فیلم سرشار از تصویرهای باورهای ناب دینی ـ انقلابی است که در عرصه ی سینما به وجود می آید و با همه ی کاستی هایش شالوده ی قابل اعتمادی را برای سینمای دینی فراهم می آورد. تأثیر شهید آوینی و تئوری «استناد و مستندسازی»، تأثیر زندگی در خطّ مقدّم و شناختِ لمس شده ی رزمندگان به کار حاتمی کیا ویژگی خاصی می دهد.

«وصل نیکان» ـ با همه ی تلاش حاتمی کیا ـ اثری در پاسخ به فیلم «عروسی خوبان» اثر «محسن مخملباف» و علیه دیدگاه منفی و زهرآگین او بود. از جهت ساختاری نیز «وصل نیکان» از دیده بان و مهاجر فرسنگ ها دور شد و به ذهنی گری و داستان پردازی روی آورد و نواقص متعدّدی در فیلم دیده شد و به دلیل همین ضعف خود فراموش گردید.

امّا «از کرخه تا راین» شکست وصل نیکان را جبران کرد و دوباره فیلم حاتمی کیا سرشار از لحظه های زنده، ملموس، نو، بی سابقه و فضاهای تجربه نشده در سینمای ایران گردید. این مقطع نیز نقطه ی عطف مهم دیگری در کارنامه ی فیلم سازی حاتمی کیا محسوب می شود. لحن غم انگیز فیلم با توفیق بزرگی مواجه گردید. نگاه تازه و جسورانه ی حاتمی کیا بی رقیب بود و با استقبال زیادی روبه رو شد.

یکی از زیباترین آثار حاتمی کیا «خاکستر سبز» است که به دلیل پیچیدگی فرم از نظر عامه فیلم مشکلی به نظر می رسد. «برج مینو» نیز فیلمی است متفاوت با فضای گرم و ساده ی «از کرخه تا راین» که از نظر سبک به «خاکستر سبز» نزدیک می باشد. لکن فضای روشنفکرانه، نمادین و پرتکلّف برج مینو نیز با ذائقه ی عمومی ناسازگار است. اگر چه این فیلم هم در موضوع جنگ ساخته شده است، ولی این بار با دیدگاهی جدید را تجربه می کند.

حاتمی کیا همواره تلاش می کند، تصورات کلیشه ای از رزمندگان را به سود یک حقیقت زنده به هم بریزد و میان دو نوع فیلم سازی عامّه پسند و هنری پلی برقرار سازد.

«بوی پیراهن یوسف» موفقیت دوباره ای برای حاتمی کیا محسوب می شود. این فیلم هم مانند فیلم های پیشین او در ارتباط با جنگ است؛ پدر و خواهری که چشم به راه فرزند و برادر خود هستند، به هم برخورد می کنند و انتظار عمیق و باور مرد گم گشته را باز می آورد. این فیلم بلافاصله پس از فیلم برج مینو ساخته شد.

امّا موفق ترین نمونه ی فیلم سازی حاتمی کیا را باید در «آژانس شیشه ای» جست و جو کرد. شخصیت های حاتمی کیا در این فیلم بدون هیچ گونه پرده پوشی معترض هستند و این اعتراض علیه فضای بی بو، بی خاصیت و سازش آلودی است که میراث جبهه و جنگ را بر باد می دهد. اگر چه این شخصیت ها اکنون عصیان گر، فراقانون وصله ی ناچسب روزگار صلح شده اند.

پس از آژانس شیشه ای حاتمی کیا بار دیگر به زبان نمادین روی می آورد و یک فیلم سه نفره را در فضایی سوررئالیستی و با شخصیت های بازمانده ی جنگ می سازد. فرم و ساختار فیلم روبان قرمز دسته ای از طرفداران روشنفکر سینمای نمادین را راضی می کند، لیکن فیلم از سوی عموم با سردی و از سوی منتقدین با انتقاد روبه رو می شود. اگرچه ساختمان این فیلم نیز بسیار شُسته رُفته و پر از بیان نمادین است.

اما فیلم «موج مرده» در نظر دارد که اهداف آژانس شیشه ای را دنبال نماید، اما این فیلم نسخه ی غیر صمیمانه ای از همان اثر می باشد. آنچه در یک فیلم مهم است، چشیدن روح دردمند و لمس زنده ی آدم ها مهم می باشد، نه شعارها و چیدن وقایع داستان پردازانه و محیرالعقول و حیرت افزا و تقلید از سخنان به روز و رایج.

با سابقه ای ما به موج مرده می رسیم و مؤلفه های سینمای حاتمی کیا را در این زمینه ها دسته بندی می کنیم:

۱ـ توجه به جهان دینی، عالم غیب و معرفت ها و حکمت های معنوی.

۲ـ توجه به جنگ و شخصیت های رزمنده، بدون در نظر گرفتن کلیشه ی فیلم های شبه هالیوودی، جعلی و قهرمان پرداز.

۳ـ توجه به ساختار دوگانه:

الف) ساختار مستند که در آثاری مانند دیده بان تجربه گردید.

ب) ساختار داستانی که در آثاری چون وصل نیکان و موج مرده به نمایش درآمده است.

۴ـ جنبه ی دوگانه واقع نمایی و زبان سمبلیک نیز از ویژگی های آثار حاتمی کیا است.

۵ ـ جنبه ی اعتراض و انتقاد به کسانی که آرمان های انقلاب را به یغما می برند و یا لااقل پرسش درباره ی فضای بعد از جنگ از دیگر ویژگی های سینمای حاتمی کیا است.

۶ـ نقش گرفتن گام به گام زنان در آثار حاتمی کیا که در حقیقت موج مرده نقطه ی عطف رویکرد به دیدگاه انتقادی زنان به روابط مردسالارانه است.

۷ـ پیدایش دیدگاه جدید «پرسش» در آثار حاتمی کیا به جای آن تقدس جاودانه و عرفانی فضای جنگ و داستان های رزمندگان. مشکل حاتمی کیا و تعلیق او میان ابراهیم های گوناگون، محصول فرآیند نوسان طولانی او و ناتوانی در هضم همه ی تحولات طبیعی نسلی است که طی گذر از تصوّر سنّتی به تصور انتقادی و مدرن، دارای پرسش های جدیدی شده است. حاتمی کیا با همه ی سخت جانی خود جزیی از این واقعیت همراه با شکاف، تردید و پرسش است.

فیلم موج مرده بیان کننده ی اوج وسوسه ها و تردیدهای حاتمی کیا می باشد. ابتدا بدانیم که فیلم چه چیزی را روایت می کند و سپس به هیاهویی که ایجاد