پاورپوینت کامل چین و تسخیر بازارهای جهانی ۶۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل چین و تسخیر بازارهای جهانی ۶۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل چین و تسخیر بازارهای جهانی ۶۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل چین و تسخیر بازارهای جهانی ۶۰ اسلاید در PowerPoint :

مقدمه

در جهان چند قطبی، پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی سابق، چین به عنوان کشوری قوی وارد معادلات بین المللی گردید. اصولا مهم ترین عوامل دگرگونی اقتصاد چین را می توان اصلاحات بنیادینی دانست که از اواخر دهه ۱۹۷۰ در بخش های مختلف سیاسی، اقتصادی، نظامی و فرهنگی این کشوررخ داد. پس از فروپاشی رژیم ملی گرای کومین تانگ و پیروزی مائو تسه تونگ، دولت کمونیستی جمهوری خلق چین در سال ۱۹۴۹ م، با پایه گذاری اقتصاد متمرکز و برنامه ریزی شده دولتی، تلاش زیادی برای زنده کردن اقتصاد ملی و بهبود وضع اقتصادی کرد.

مائو رویه اقتصاد قبلی چین را که بر پایه اقتصاد برنامه ریزی شده و دستوری استوار بود و بخش عمده اقتصاد کشور در اختیار دولت قرار داشت و توسط دولت کنترل می شد، کنار گذاشت و سرمایه گذاری های کلانی دربخش سرمایه های فیزیکی و انسانی انجام داد؛ اما نتیجه این سیاست ها این بود که اقتصاد چین از توسعه باز بماند و دچار ناکارآمدی شود، اقدامات مائو و طرفدارانش، نه تنها در اقتصاد چین تغییر ایجاد نکرد، بلکه عقب ماندگی اقتصاد چین را تسریع کرد.

اصول اعتقادی مائو را می توان چنین بر شمرد:

۱. مبارزه طبقاتی و کشاورزی اشتراکی.

۲. کنترل بخش عمده اقتصاد کشور توسط دولت.

۳. از بین رفتن انگیزه، رقابت و اختلال در سیستم اقتصادی کشور.

۴. قطع ارتباط با جهان خارج.

۵. طرح جهش بزرگ برای تقویت کنترل طرفداران مائو بر حزب کمونیست.

۶. اجرای انقلاب فرهنگی نبرد قدرت میان مائو و مخالفانش (یکی از مهم ترین علل از عوامل عقب ماندگی چین). مائو این انقلاب فرهنگی را با هدف راندن نیروهای اصلاح طلب یا به تعبیر خودش پویندگان ناپشیمان سیستم سرمایه داری آغاز کرد. در حقیقت، این برنامه برای تحکیم حاکمیت عقیدتی، مبارزه طبقاتی و نهادینه کردن اندیشه های مائوئیسم انجام شد. طی سال های انقلاب فرهنگی، بخش اقتصادی ضربه های شدیدی را تحمل کرد و توسعه اقتصادی این کشور، عملاً متوقف و پروژه های صنعتی و کشاورزی راکد شد و تولید در کشور به صفر رسید. طی این دوران، مؤسسه های آموزشی و تحقیقاتی چین، وضع بسیار آشفته ای داشتند. دانشگاه های چین، چهار سال تعطیل شده و دانشجویان و استادان راهی کار در مزارع و روستاها شدند تا تعهد خود را به اندیشه های مائو نشان دهند. در واقع در این دوران، تعهد بر تخصص اولویت یافت. نتیجه انقلاب فرهنگی چین، تنها ماندن و عقب ماندگی علمی و تکنولوژیک نسبت به کشورهای پیشرفته بود. مردم چین همواره از این انقلاب فرهنگی به تلخی یاد می کنند. این انقلاب که عمر چندانی نداشت؛ اما در طول عمر ده ساله خود، ضربات جبران ناپذیری به پیکره اقتصاد چین وارد ساخت.

سرانجام به دنبال شکست سیاست های مائوئیستی، مائو و طرفدارانش در حزب کمونیست، به خصوص پس از مرگ وی، زمینه برای به قدرت رسیدن و روی کار آمدن اصلاح طلبان در حزب کمونیست هموار گردید.

جهش اصلاحاتی چین

پس از مرگ مائو، شخصی به نام دنگ شیائو پینگ روی کار آمد. وی بر اساس نگرشی واقع بینانه از تحولات داخلی و خارجی، توسعه همه جانبه کشور را در دستور کار خود قرار داد. او حزب کمونیست را واداشت تا به جای مبارزه طبقاتی، توسعه اقتصادی را در اولویت برنامه های خود قرار دهد و در تعامل با جهان خارج نیز سیاست درهای باز را پیش بگیرد، زیرا او معتقد بود که تنها با یک نظام کارآمد می توان به رشد اقتصادی متعادل دست یافت.

ابعاد مختلف اصلاحات دنگ شیائو پینگ، شامل پنج بخش اقتصادی، فرهنگی، سیاسی، نظامی و سیاست خارجی است:

۱. اصلاحات اقتصادی

کاهش دخالت های دیوان سالارانه دستگاه های مرکزی و تفویض اختیارات به مدیران کارخانه ها، به گونه ای که چین به یکی از بزرگ ترین کشورهای جذب کننده سرمایه های خارجی در جهان تبدیل شد و همچنین اقداماتی برای تمرکز زدایی در بخش تجارت صورت گرفت و کنترل مؤسسات اقتصادی به بخش های محلی واگذار گردید. گرچه می توان گفت که بخش عظیمی از اقتصاد، به بخش خصوصی واگذار گردید (به خصوص در بخش کشاورزی)؛ ولی این به منظور ارتقا و بالا بردن انگیزه کشاورزان برای ایجاد جو رقابتی واصلاح بخش کشاورزی بود با این همه دولت در تمامی زمینه ها، با صاحبان تولید و صنعت همکاری داشت واز آنها حمایت می کرد. ایجاد نیروی کار ماهر و مدیریت بر اساس تخصص و نه تعهد، تقویت انگیزه های مادی وبرقراری نظام قیمت گذاری مبتنی بر قانون بازار و… و مهم ترین برنامه های دولت بود. پینگ و همکارانش در مقابل سیاست انزاواگرایی مائو در بخش اقتصاد، سیاست درهای باز را در پیش گرفتند. این سیاست بسیار موفق بود و توانست سرمایه های خارجی بسیاری را در چین جذب کند.

۲- اصلاحات فرهنگی- اجتماعی

از جمله این اصلاحات در عرصه فرهنگی و اجتماعی می توان به ایجاد آزادی های محدود در عرصه فرهنگی، تمرکززدایی در برنامه ریزی شهری و روستایی، تغییر در ساختار قضایی کشور و اجرای برنامه های جمعیتی اشاره کرد. البته با این هدف که به اساس و بنیان حزب کمونیست لطمه ای وارد نشود. اصلاحات فرهنگی اجتماعی در مقایسه با اصلاحات اقتصادی بسیار محدود بود.

۳. اصلاحات سیاسی

در بحث اصلاحات سیاسی می توان به کاهش نقش ایدئولوژی مائوئیستی، تثبیت تقدم رهبران غیرنظامی بر نظامیان و جلوگیری از مداخله رهبران نظامی، تلاش برای بهبودی نهادها و سیستم تصمیم گیری می توان اشاره کرد.

۴. اصلاحات نظامی

تغییر در سازمان دهی ارتش و صنایع دفاعی، دگرگونی نقش اقتصادی ارتش و صنایع دفاع،

تأکید بر کسب تکنولوژی پیشرفته خارجی، بهبود نظام علمی، فنی و پژوهشی در بخش دفاعی مهم ترین اصلاحات نظامی در چین به شمار می آید.

اصلاحات در سیاست خارجی

در دوره پینگ، سیاست های انزواگرایانه مائو کنار گذاشته شد و سیاست درهای باز جای آن را گرفت. براساس این سیاست، چین روابط خود را با کشورهای غربی و همسایه، به حالت عادی در آورد و مسائل عقیدتی را که مانعی برای پیشرفت در عرصه سیاست خارجی بود، کنار گذاشت. چین در دوران پینگ، ویژگی جنگ طلبی دوران مائو را نداشت، زیرا سیاست پینگ برای تحقق برنامه نوسازی، به فضایی آرام و صلح آمیز نیاز داشت.(۱)

توجه دوباره به منافع ملی چین

ورود اخلاق ملی گرایانه به سیاست خارجی، درک تازه ای از جریان های قدرتمند در نظام بین المللی، شفاف کردن سیاست خارجی چین. بدین ترتیب چین با کنار گذاشتن ایدئولوژی خود ساخته مارکسیستی، لنینیستی و کمابیش نزدیک به نظریات استالین، و سوء استفاده از متون چینی واید ئولوژِ ی کمونیستی، توانست به پیشرفت های سریعی در عرصه اقتصاد جهانی دست یابد.(۲)

شکوفایی اقتصاد چین، در بخش آموزش نیز بی تاثیر نبود. افزایش سطح درآمد شهروندان چینی، به سرمایه گذاری بی سابقه شهرنشینان، در حوزه آموزش فرزندان خود منجر گردید.

آخرین آمارگیری به عمل آمده نشان می دهد که سرمایه گذاری آموزشی در میان هزینه های روزمره شهروندان ۱۰ شهر بزرگ چین، در ردیف دوم، پس از هزینه خورد وخوراک قرار گرفته است. بر اساس آمار به دست آمده، از هزینه های مختلف شهروندان چینی، طی سال ۲۰۰۰ هزینه های سرانه آموزشی مردم این کشور از افزایش سطح درآمد شهروندان چینی، بر سرمایه گذاری بی سابقه شهرنشینان در ۱۰۰۰ یوان، طی سال ۱۹۹۹ بر ۱۲۰۳ یوان طی سال ۲۰۰۰ بالغ گردید که پس از هزینه سرانه مواد غذایی، در جایگاه دوم هزینه ها قرار گرفته است.

دولت چین، به منظور پیشتیبانی و تقویت آموزش و پژوهش، به تخصیص کمک های مالی به اساتید دانشگاه ها مبادرت ورزیده است؛ در این راستا، از سال ۲۰۰۰ تا کنون بالغ بر۳۲۵۹ استاد از ۳۳۲ دانشگاه، از این کمک های مالی بهره مند شده و بیش از ۲۰۰۰ طرح پژوهشی را به اجرا در آورده اند.

اتخاذ این سیاست ها، حاصل ارزیابی واقع گرایانه از توان و قدرت پکن و اجتناب از سیاست های شتابزده، سریع الوصول و زود بازده بود، بنابراین روشن است که برگزیدن سیاست های هدفمند و برنامه ریزی شده، در حوزه های علوم، فناوری، تحقیقات و تجارت، شرایط رو به رشد و پیشرفت چین را فراهم ساخته است.

واقع گرایی حزب کمونیست چین، خطرپذیری و بی باکی دنگ شیائوپینگ و فشارهای اقتصادی، سه عامل اصلی برای گذار چین از قطعه (۴۹ – ۷۹) بود که به “دوره اول چین” مشهور است. الگوی توسعه چین در آن دوران اتحاد جماهیر شوروی بود.

ژانویه ۱۹۷۹ در تاریخ چین، نقطه عطفی تاریخ ساز محسوب می شود و سفر دنگ به ایالات متحده و انعقاد قراردادهای همکاری علمی و فنی دو جانبه، پیوندهای نوینی را برای انتقال تجارب علمی جهان به چین فراهم کرد. در این مرحله، صدها هزار چینی، در قالب تیم های آموزشی و کاری و تحصیلی به خارج رفتند و سلسله ای از دانشمندان، مدیران و مهندسان نواندیش چینی پدیدار شد(۳). نواندیشی در بخش آموزش نیز، مانند سایر اصلاحات و تغییرات موجب بهبود وضع اقتصادی و پیشرفت تکنولوژی و به روز شدن فناوری ها در این کشور گردید.

تأثیر تحولات اقتصادی چین بر خاورمیانه

با عنایت به تاثیر اقتصاد چین بر خاور میانه و بازسر گیری روابط با دول خارجی، همان گونه که در ابتدا گفته شد سیاست انزواطلبی و جنگ طلبی مائو و طرفدارانش در عقب ماندگی اقتصاد چین، نقش به سزایی ایفا کرد.

اما با روی کار آمدن پیونگ دنگ این سیاست ها تغییر کرد. دنگ با اجرای سیاست