پاورپوینت کامل گر تو قرآن بدین نمط خوانی ۸۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل گر تو قرآن بدین نمط خوانی ۸۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۸۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل گر تو قرآن بدین نمط خوانی ۸۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل گر تو قرآن بدین نمط خوانی ۸۰ اسلاید در PowerPoint :

پیش پرده؛

فرج الله سلحشور کارگردان سریال حضرت یوسف (ع) ماه قبل در مصاحبه ای که بهانه ی آن حضور یک هنرپیشه ی زن هالیوودی در فیلمی ایرانی بود، با اظهارنظری جنجالی، شلاق بر گرده ی زنان بازیگر ایرانی کشید، با ردیف کردن احکامی کلی که اغلب با قیدهایی کلی و بدون استثنا همراه بود. این حرف های غریب که باید آن را به مقتضای حال لخت وعور و پرده درانه نامید؛ واکنش های بسیاری از اهالی سینما و فرهنگ را برانگیخت؛ ملایم ترین مخالفت از آن معاون سینمایی وزارت ارشاد بود که بی هیچ عتاب وخطاب صریحی از سینماگران اصلاح گرا و هنرمندان عزیز خواسته بود که “از دایره انصاف و عدالت خارج نشده، و از اظهار نظرها و واکنشهایی است که میتواند چهره سینمای ایران را در اذهان عمومی و در طیفهای مختلف اجتماعی ناخوشایند سازد بپرهیزند”، جمعی از سینماگران و بازیگران نیز به واکنش هایی صریح و نسبتاً تند روی آوردند، که واکنشی دور از انتظار نبود، داوود رشیدی رییس انجمن بازیگران خانه سینما از بررسی اظهارات اخیر سلحشور در جلسه انجمن بازیگران خانه سینما خبرداد. و ترانه علیدوستی، پگاه آهنگرانی، نگار جواهریان، هانیه توسلی و باران کوثری در متنی که تنها بخشی از آن منتشر شد اینگونه گوینده را نواختند:”جناب آقای سلحشور، از اینکه می بینیم آن همه پرداختن به زوایای نورانی زندگی پیامبران و سرمشق قرار دادن منش ایشان تاثیری در کلامتان نداشته، و در نهایت شهرتتان را از نفرت پراکنی و بی ادبی در برابر هم نوعانتان به دست آورده اید، بسیار متاسفیم،…

ای کاش لطف کنید سینمایی را که خجالت می کشیم بگوییم شما را یاد کجا می اندازد، به حال خود رها کنید، شاید که رستگار شوید و آرامش و صلح و محبت به وجدان نگرانتان بازگردد.”

افرادی خارج از دایره هنرمندان نیز به میدان آمدند، می توان به خانم معصومه ابتکار عضو شورای شهر تهران و رییس اسبق سازمان محیط زیست اشاره کرد که در وبلاگ شخصی خود نوشت:” در حدیثی از پیامبر (ص) خواندم که: زنان را گرامی نمی دارد مگر شخص کریم و آنان را سبک نمی شمارد مگر شخص فرومایه. بنابراین جای تاسف دارد که بعضی افراد کلماتی سخیف را درباره آنها به کار می برند، هر چند که بعدا حرف خود را پس بگیرند یا آن را تکذیب کنند. باید گفت قبل از حرف زدن خوب است کمی فکر کنیم تا بعدا پشیمان نشویم. مخصوصا باید به کسانی که خود را پای بند دین می دانند آیاتی از قرآن کریم را یادآوری کرد…”

اما شاید تندترین اظهار نظرها از آن کیومرث پوراحمد و مسعود ده نمکی بود که اولی با لحنی سرشار از تحقیر و انکارگفت:” فرج الله سلحشور اصلا اهل سینما نیست و سینما را نمی شناسد. او ارتباطی با سینمای ایران ندارد که بخواهد درباره آن اظهار نظر کند”، و دومی در متنی مفصل با برشمردن سوابق و روش و منش سلحشور؛ دیانت و اخلاق او را به چالش کشیده و نوشت: ” اگر تعریف شما از دینداری هم این است که بدون یقین در مورد دیگران قضاوت کنیم و حکم کلی صادر کنیم به این دینداری هم باور ندارم”.

وعجیب ترین اظهار نظرها از آن دختر فرج الله سلحشور بود که او نیز شرمسارانه در نقد مواضع پدر گفت؛ “من نمی گویم که همه در سینما طیب و طاهر هستند، چراکه این اصلاً غیرممکن است و در تمامی مشاغل هم اینگونه است. ضمن اینکه سینما به دلیل شرایط خاصی که دارد و نیز نظارتی که نمی توان بصورت سیستماتیک بر آن حاکم کرد، بستر مناسب تری برای بروز برخی مسائل دارد. اما با همین شرایط هم من انسان خوب در این عرصه بسیار دیده ام؛ انسان هایی که حاضرم به سرشان قسم بخورم و نمی توانم در جایگاه قضاوت و صدور حکم کلی درباره سینما این ها را نادیده بگیرم”.

این اظهار نظرها همچنان ادامه دارد، در باره ی چند و چون هر یک و میزان عدالت و انصاف هریک از آنها نیز می توان به تفصیل سخن گفت؛ اما اجمال قضیه این است که به مصداق بیت معروف”انگشت مکن رنجه به در کوفتنِ کس / تا کس نکند رنجه به در کوفتنت مشت”، اگر حرمت نگه نداشتی، حرمتت نگاه نخواهند داشت، و اگر در نقد دیگران عدالت و انصاف را از یاد بردی، توقع عدالت و انصاف از دیگران داشتن خطاست!

سلحشور در برابر موج واکنش های گشسترده ی اهالی هنر عذرخواهی نیم بندی را به عنوان تبصره ای بر مصاحبه ی جنجالی خویش پیوست کرد، اما با تأکید بر مضمون اصلی سخنان خویش، شأن خود را شأن “مبلغان دین” دانست و با تأکید بربرائت خود از سینما، هویت خود را به هیأتی بودن خود مرتبط دانست.

شاید بهتر باشد که از همین منظر اشاره کنیم؛ که عالمان وارسته ای که باطن بینی از صفات مسلم شان بود؛ با تمسک به نام ستار حضرت حق جل و علا از هرگونه پرده دری بیزار و گریزان بوده اند، فی المثل در احوال آیت الله العظمی بهجت، آمده است که ذکر”یاستّار” از اذکاری بوده است که بسیاربدان مقید بوده اند، و دلیل التزام به این ذکر را مشاهده ی صورت های برزخی واحوال باطنی ای دانسته اند که بی شک، خوشایند دید و گفت و شنید نیست. حضرت امام خمینی نیز در این باب تبیین ها و تحلیل های اخلاقی و عرفانی بسیار تأثیرگذاری دارند از جمله در کتاب پرارج چهل حدیث. در بسیاری از کتب اخلاق و عرفان فصلی متمتع در این باب آمده است که با مرور اجمالی آن فصول که از استناد به احادیث تکان دهنده سرشار است، به روشنی می توان دریافت که مواضعی جنجالی از این سنخ هیچ ربطی به دینداری و تعالیم راستین اخلاقی تشیع ندارد، هر چند بر محملی از اخلاق گرایی و دیندارنمایی شکل گرفته باشد، بلکه اگر تعارفات پوچ را کنار بگذاریم، باید تصریح کنیم که در تباینی آشکار با معارف دین و مذهب است. تازه، بخش مهمی از این دورباش های اخلاقی در مقوله ی پرده دری نسبت به خلایق، مربوط به مواضعی است که موارد ادعایی ازمشاهدات و مستندات یقینی برخوردار باشد،چه رسد به آن که انسان هایی بسیار معمولی که برخوردار از هیچگونه مرتبت عرفانی در مشاهدات باطنی نیستند، این گونه لجام سخن را بگسلند و خلایق را به سخنان درشت بیازارند.

کسی که مدعی وعظ و تبلیغ دینی است، لابد با الفبای این ادعای خطیر آشناست که خداوند در قرآن کریم فرمود؛ “اَدعَ الی سَبیلِ رَبِّک بِالحِکمَه والمَوعِظه الحَسَنه…”؛ بی شک، چنین بی پروا سخن گفتن نه مصداق حکمت است، نه موعظه ی حسنه.

به هر روی، با عنایت به تبری جستن از سینما و داعیه ی تشرع صاحبان چنین مواضعی، ظاهراً مکالمه با آنان از موضع اخلاق هنری و مدارای فرهنگی راه به جایی نمی برد، پس بهتر است این اشاره ی دوستانه را جدی بگیرند که اگر به همان احکامِ” امربه معروف و نهی از منکر” در رساله های عملیه اندکی توجه می شد، همه ی این سخنان راه و رسمی دیگر می یافت، نه مایه ی آزار و انزجار خلق الله می شد،نه برخی از نکته های درست و قابل تأمل آن در شعله های جنجال خودساخته خاکستر می شد.

از این ها که بگذریم؛، این روزها آقای سلحشور در مصاحبه های متعدد خود از پروژه ای بزرگ به نام سریال حضرت موسی (ع) سخن به میان می آورد؛ پروژه ای به گفته ی ایشان چند ده برابر عظیم تر ازسریال یوسف پیامبر(ع) و سریال مختار، راستی مبلغان مذهبی هنر برای تبلیغ دین و آئین در این سریال ها، چند میلیارد تومان مزد می ستانند؟

فرج ا… سلحشور: سینما مال جمهوری اسلامی نیست

باید دید چه شخصی اجازه می دهد آنجلینا جولی به ایران بیاید، آمدن آنجلینا جولی به ایران اتفاق خوبی است، برای سینمایی که. .. خانه است باید برای ادامه فعالیت خود نیز. .. بین المللی بیاورد. سینمای ایران فاحشه خانه است، مگر صبح تا شب عکس های هنرمندان چاپ نمی شود. وقتی زنهای ما افتخارشان این است که عکس های خود را به صورت نیمه عریان در اینترنت بگذارند، یعنی خودشان یک پا آنجلینا جولی هستند.

به دلیل اینکه همه در سینما از یک قماش هستند، باید از آنجلینا جولی نیز دعوت کنند. خانواده سینما صهیونیستی و هالیوودی است و باید اذعان کرد که سینمای ایران برای ایران نیست، سینمای ایران عضوی از سینمای دنیا است و اگر علاقه نشان دهد که یک بازیگر بین المللی به ایران بیاید طبیعی است چون خود سینمای ایران عضوی از جامعه بین المللی هالیوود است.

سینمای ایران هالیوودی است و بازیگران آن نیز هالیوودی هستند البته ذائقه انسان ها و سلیقه آنها قابل تغییر است به نظر من اگر یک جامعه را به سمت رستگاری بردی آن جامعه به سمت ارزشها تمایل پیدا خواهد کرد. اگر به سمت زشتی ها متمایلش کردی آن جامعه به سمت زشتی ها خواهد رفت.

وقتی آثار مستهجن در سینمای ایران ملاک، معیار و فراگیر می شود تماشاگر خاص خود را نیز خواهد داشت، سینما مال ما نیست و ما دچار اشتباه هستیم و فیلم هایی مثل توبه نصوح، یوسف(ع) و حضرت محمد(ص) اندکی از فیلم های سینمای دنیا و ایران را شامل می شودکه به مقوله اسلام و جامعه دینی می پردازد.

سینما مال جمهوری اسلامی نیست و جزئی از جامعه جهانی صهیونیستی است و توسط کمپانی های صهیونیستی اداره می شود.

اگر در این سینما آثار مستهجن ساخته شود جای تعجب ندارد، از سینمایی که هدایت آن را بنگاه های صهیونیسیت در اختیار دارد و خط و ربط آن توسط آنها داده می شود بیش از این نیز انتظار نمی رود.

در حال حاضر سینمای هالیوود برای ما تصمیم گیری می کند و ما بازیگران آن هستیم که در زمین صهیونیستی بازی می کنیم و نباید نسبت به شرایط موجود اعتراضی داشته باشیم.

جمهوری اسلامی و مسوولان آن این سینمای مبتذل را پذیرفته اند، علما نیز این سینما را پذیرفته اند و حرفی و اعتراضی ندارند و این امر نشان دهنده آن است که به این ابتذال رأی داده اند، یعنی این فیلم ها مورد قبول مسوولان است و اعتراض ما بی فایده است و داد زدن ما مانند ضد انقلاب ها و اپوزیسیون ها است.

شمقدری و سجادپورها تنها تصمیم گرفتند چشم و ابروی این سینما را درست کنند و سعی کردند اشکالات سینمایی موجود را درست کنند، در حالی که این سینما درست نمی شود باید مبانی آن درست شود و مبانی جدیدی را برای آن به نگارش در آورد.

آدمی که دین و خدا و پیغمبر را قبول ندارد. اگر ریش حزب اللهی برای او بگذاریم و جای مهر را بر پیشانی او قرار دهیم آیا او مسلمان می شود سینمای فعلی ما نیز اینگونه است که تنها یک روسری سر هنرپیشه ها کردند و برادر برادر گفتند و چند صحنه نماز و گلدسته مساجد را گذاشتند، آیا اینگونه سینمای ایران اسلامی می شود؟ حال معاون سینمایی آن شمقدری، ضرغامی یا من سلحشور باشد فرقی نمی کند ماهیت سینما باید درست شود و آن کافر باید شهادتینش را بگوید…

سینمای ما ماهیتی غربی، صهیونیستی و اومانیستی دارد. این ماهیت با اینکه بگوییم اسلام اسلام درست نمی شود، باید ماهیت تغییر کند حال شمقدری باشد یا حتی ضرغامی و سیف الله داد باشد.هر کسی را در این پست گذاشتند نتوانست سینمای ایران را درست کند.

باید علما و بزرگان دین، اسلام شناسان بنشینند و اوضاع سینمای ایران را ببینند و تعریفی از سینمای درست اسلامی بدهند، این سینما با این ویژگی ها، دارای اصولی است که با اسلام در تضاد است.

سینمای ایران اگر بخواهد اسلامی شود باید تغییراتی داشته باشد. باید با آن مبانی فیلم نامه بنویسند و آزمایشگاهی درست کنند و قدم به قدم نیرو تربیت کنند تا سینمای ایران اسلامی شود.

جواد شمقدری(معاون سینمایی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی)

سینمای ایران پس از انقلاب مولودی است برخاسته از ققنوس خون و قیام ملت بزرگ و مسلمان ایران، ملتی که بر هر آنچه رنگ فساد و تزویر و وابستگی داشت دست رد بر سینه زد به گونه ای که سینمای قبل از انقلاب را یکسره طرد نمود و این گمان در ذهن ها جا گرفت که شاید در پرتو انقلاب بزرگ ملت ایران پدیده ای به اسم سینما دیگر جایگاهی نداشته باشد، اما امام (ره) عزیز و هوشیار در اولین سخنرانی خود بر این حدس و گمان ها پایان دادند و با کلام شیوا و رسا و موجز خود فرمودند: “ما با سینما مخالف نیستیم با فحشا مخالفیم” و سینمای پس از انقلاب در پرتو این کلام حکیمانه و در دامان فرهنگ انقلاب اسلامی و بعدها دفاع مقدس جان گرفت و راه خود را پیدا کرد.

و چنین شد که سینمای پس از انقلاب در پرتو فرهنگ اسلامی ایرانی و در پناه معنویت و اخلاق جایگاه ویژه ای در عرصه داخلی و خارجی یافت و نسل جدیدی از فیلمسازان ظهور کردند که دغدغه دین و انقلاب و اسلام داشتند.

این حرکت نوپا تاکنون همواره از دو سو مورد هجوم و فتنه انگیزی بوده است، کسانی که خارج ا