پاورپوینت کامل نظریه دین اقلی وکمال دین ۶۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نظریه دین اقلی وکمال دین ۶۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نظریه دین اقلی وکمال دین ۶۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل نظریه دین اقلی وکمال دین ۶۷ اسلاید در PowerPoint :

مقدمه

در بحث قلمرو دین دو دیدگاه اساسی مطرح است: “دین اکثری” و “دین اقلی”. عموم متدینان و علمای سنتی دیدگاه نخست را می پذیرند.اما دیدگاه دوم نیز طرفداران جدی و ادله قابل تأملی دارد. یکی از مهم ترین نقدهایی که بر نظریه دین اقلی وارد می گردد، ناسازگاری آن با کمال دین است، که در این نوشتار به این نقد و پاسخ آن می پردازیم.

۱.دین حداقلی

مراد از دین حداقلی آن است که دین می تواند و باید در موضوعات خاصی که به اهدافش مربوطاند پاسخ گوی نیازهای بشر باشد: “بینش اقلی یا انتظار اقلی معتقد است که شرع در این موارد(مواردی که داخل در دایره رسالت شرع است) حداقل لازم را به ما آموخته است، نه بیش از آن را.”(۲) به یک معنا، دین حداقلی، دین اخروی(معادی) است و در مقابل، دین حداکثری، دین دنیوی(معاشی) می باشد. دکتر سروش در این مورد می گوید: “دین دنیوی( معاشی) احکام فقهی و اخلاقی را لازم و کافی برای اداره جامعه و حل مشکلات اجتماعی دانسته و حسن معاد را تابع حسن معاش و در طول آن می داند… و در مقابل، دین اخروی(معادی)، آنها را تکالیفی می بیند که مقصود اصلی از آنها تامین سعادت اخروی است، و دنیا را فقط به آن منظور و به منزله مقدمه ای برای آن و به قدر حاجت سامان می دهد و بس… در این تلقی، بریدن دست دزد شیوه عمده و اصلی برای پیش گیری از دزدی نخواهد بود و لذا هم باید به این تکلیف عمل کنیم و هم برای حل مسئله اجتماعی سرقت در جای خود فکری بکنیم. اگر رأیمان این باشد، نقش فقه را در حل مشکلات اجتماعی به نحو قاطعی اقلی کرده ایم”.(۳)

۲.کمال دین و نظریه دین حداقلی

۲/۱.آیا حداقلی بودن با کمال دین سازگار است؟ آیا دین کامل می تواند حداقلی باشد؟ و یا این که آیا از منظر کمال دین می توان استدلال کرد که دین کامل علی الاصول باید به همه نیازهای انسان، به خصوص نیازهای دنیوی و مادی انسان پاسخ گوید؟ در واقع، کمال دین از آن جهت پایه و اساس این پرسش و یا ادعا واقع می شود، که گمان می برند اگر دین برای پاسخ گویی به تمامی نیازهای انسان کفایت نکند و راه حلی برای آنها به دست ندهد، نشانه نقصان آن است. بنابراین، در واقع سوال این است، که آیا لازمه کمال دین قول به جامعیت آن نیست؟”(۴)

دیدگاه های مختلفی در رابطه با این نظریه بیان شده است، که به برخی از آنها اشاره می شود: برخی افراد قائل به ارتباط بین کمال دین و جامعیت آن بوده و معتقداند: آیاتی مانند آیه اکمال( مائده/۳) علاوه بر کمال، دال بر جامعیت دین نیز هست؛ زیرا “جامعیت و کمال دین با یکدیگر در ارتباط هستند؛ یعنی نمی توان گفت که دین کامل است، اما جامع نیست. عدم جامعیت دین معنایش ناقص بودن دین است؛ یعنی در دین باید چیزهایی می بوده که نیست… طبق آیات قرآنی، دین، هم تمام و جامع است و هم کامل.(۵) در مقابل، برخی دیگر مانند سروش جامعیت دین را نپذیرفته و از کمال دین نیز تفسیر خاصی ارائه می دهد و می گوید: “این سوال که دین جامع است یا جامع نیست، به این معنا، که آیا برای جمیع زوایای زندگی بشر حکمی دارد یا ندارد؟ به گمان من آن نکته دیگری است و می تواند محل بحث هم قرار بگیرد و اصلاً کامل بودن دین و جامع بودن آن باید ابتدا تعریف شود و بعد حکمی صادر شود، که آیا چنین هست یا چنین نیست.”(۶) هم چنین در جایی دیگر می گوید:” نباید پنداشت که جامعیت دین، یعنی آن که دین جمیع مسائل را طرح و حل کرده است. دین کامل است و نه جامع، فرق است بین کامل بودن و جامع بودن.”(۷) و یا در “بسط تجربه نبوی” با اشاره به آیه اکمال این مطلب را این گونه توضیح می دهد:” در اینجا خوب است تذکار مختصری هم درباره کمال دین بدهیم. همه ما معتقدیم و در قرآن آمده است که دین کامل است: “الیوم اکملت لکم دینکم و اتممت علیکم نعمتی و رضیت لکم الاسلام دینا [ مائده/۳] “؛ یعنی خداوند فرموده است که، روزی دین کامل شد، اما کسانی به خطا گاه کمال دین را به معنای جامعیت دین و گاه به معنای کمال معرفت دینی گرفته اند و گاه بین کمال اقلی و اکثری فرق ننهاده اند، که هر سه خطاست. فرق است میان کامل بودن و جامع بودن. جامع؛ یعنی در برگیرنده همه چیز، گویی دین سوپرمارکتی است که هر چه بخواهید در آن پیدا می شود، ولی کامل بودن به این معناست که دین یا مکتب نسبت به هدف خود یا تعریف خود و در آن حوزه ای که برای عمل و رسالت خود برگزیده، چیزی کم ندارد. گویا امروزه همه مفسران به این اجماع رسیده باشند، که: “لا رطب و لا یابس الا فی کتاب مبین [انعام/ ۵۹]” دخلی به قرآن ندارد و کتاب مبین مربوط به علم باری است.

برای مثال، شما مثلثی رسم می کنید، این مثلث در مثلث بودن و نسبت به تعریف مثلث کامل است و چیزی کم ندارد، ولی البته چهار ضلعی یا پنج ضلعی نیست و کسی نمی تواند بگوید، که چون این مثلث چهار ضلعی یا صد ضلعی نیست، پس ناقص است. هدف شما ترسیم یک شکل با تعریف مثلث بوده است و مثلثی که کشیده اید از این حیث کامل است، ولی البته سه ضلع، جامع جمیع اضلاع مقدر نیست. بر همین قیاس، کمال دین را هم باید در نسبت با هدف خداوند از ارسال ادیان و تعریف دین و کارکرد ویژه دین معنا کنیم. دین برای آنچه آمده، کامل است (و آن هم هدایت اقلی است، چنان که گفتیم) اما چنان نیست که نسبت به تمام انتظارات ممکنه و متصوره ما کامل باشد.

بنابراین، اگر بپذیریم که دین، حداقل لازم را به کمال می دهد، کامل بودنش در حدِ و اندازه حداقل لازم را دادن است و لذا فرض اقلی بودن با فرض کمال به هیچ وجه منافات ندارد. اگر هدف و رسالت دین به دست دادن این حداقل ها باشد در آن صورت دینی که این حداقل ها را داده باشد، کامل عمل کرده است و نقصانی در او نیست، ولی اگر ما چشم زیادت طلب و جامع نگر خود را باز کنیم و هر انتظار ناصوابی از دین داشته باشیم و بخواهیم همه مطلوبات ممکن و لازم را از مکتب بیرون بکشیم و طالب دینی اکثری باشیم، به زودی در خواهیم یافت که دین، به این معنا، ناقص است و به هیچ وجه همه انتظارات ما را پاسخ نمی دهد. پس دین (نه معرفت دینی) کمال دارد، نه جامعیت و کمالش هم اقلی و ثبوتی است، نه اکثری و اثباتی؛ یعنی آن کمال اقلی هم در خود دین است، نه در معرفت دینی، که دستخوش اصناف دگرگونی ها شده و می شود”.(۸)

۲/۲. همانطور که ملاحظه شد، استفاده از مفهوم کمال دین در این بحث معرکه ای از تضارب آراء و استدلال ها را پدید آورده است. در این بخش به مفهوم کمال دین و چگونگی سازگاری آن با نظریه دین حداقلی می پردازیم.

الف:”مفهوم کمال دین”

واژه کمال در لغت به معنای تمام است و این واژه در صورتی بر شی ء اطلاق می شود که از حیث مقدار و حدی که [ برای مثال به اقتضای طبیعت خویش و چیزهایی از این قبیل] باید داشته باشد، هیچ کم و کسری نداشته باشد. برای مثال، وقتی می گوییم یک سال کامل گذشت، مرادمان این است که ماه ها و روزهایی که به اندازه یک سال به حساب می آیند، سپری شده است. کمال در حکمت و الهیات اسلامی نیز به چهار معنا استعمال شده است:

۱. در الهیات بمعنی الاخص، به این معناست که خداوند هر کمالی را به وجهی که نتوان از آن افزون تر و بالاتر تصور کرد، واجد است.

۲. در طبیعیات مرادشان از کمال، تعیین شئ جسمانی به یک صورت نوعی است و تعیین، موجب می شود که از او آثاری خاص صادر شود.

۳. در اخلاق و حکمت عملی از کمال نفس بحث می کنند و می گویند: کمال نفس آن است که به فضیلت های اخلاقی، مانند شجاعت و امثال آن متخلق باشد.

۴. در امور عامه، فلاسفه در آن جا که صفات را به وجودی و عدمی تقسیم می کنند، می گویند: صفات وجودی دلالت بر کمال دارند و صفات عدمی دلالت بر نقصان.

از دقت در مورد استعمال این واژه به دست می آید که کمال هر چیزی به حسب خود آن چیز است. برای مثال، کمال یک شی ء جسمانی در آثاری است که به اقتضای طبیعت و صورت نوعی اش می تواند داشته باشد. بنابراین، از توصیف یک شی ء به کمال، فی حد ذاته لازم نمی آید که آن چیز از هر جهتی که تصور کنیم، فاقد هر گونه کاستی باشد.

اما درباره کمال دین، در قرآن کریم در سوره (مائده /۵) از اکمال دین سخن می گوید. از این رو مفسران سنی مدعی شده اند که مراد از اکمال دین، کامل شدن قوانین و احکام شریعت است که در سال دهم هجرت در حجهالوداع که بنا بود مجموعه ای از احکام مربوط به حلال و حرام ابلاغ شود، ابلاغ شد و این آیه از این امر مهم خبر می دهد. در مقابل، مفسران شیعی، اکمال دین را نه یک “وضع”، بلکه یک “جریان” می دانند و آن ولایت و امامت معصوم است، که با ابلاغ آن دین اسلام کامل شد. چنان که می بینید، در هیچ یک از این دو تفسیر به این ادعا برنمی خورید که دین به دلیل این که کامل است، حلال همه مشکلات انسان هاست و به همه نیازهای او پاسخ می گوید و اکمال دین چنین معنایی دارد. بنابراین، مراد از اکمال یا کمال دین می تواند به معانی زیر باشد، که البته مانعهالجمع نیستند:

دین کامل است؛ یعنی تمامی قوانین و احکامی که بنا بوده جزء دین باشند، به طور کامل ابلاغ شده اند. این تعریف با تفسیر شیعه نیز سازگار است، که یکی از ارکان آن ولایت است و با ابلاغ آن دین کامل شد.

دین کامل است؛ یعنی آن غرض و هدفی که از ارسال دین مقصود بوده، بدون کم و کاست برآورده شده است.

دین کامل است؛ یعنی نیازهایی را که انتظار می رود تا دین آنها را برآورده کند، پاسخ می دهد. اما دست کم پاره ای از متفکران مسلمان این ادعا را مطرح کرده اند، که دین کامل است؛ یعنی به همه نیازهای انسان، از جمله در استقرار نظم اجتماعی پاسخ می گوید و این را لازمه کمال دانسته و می گویند: “دین برای همه زمان ها – حتی زمان غیبت – شکل و نظام مناسبی را برای حکومت بیان می کند و فقط در جزئیات امور که مورد امضای شارع نیز هست، می توان به تدبیر مراجعه کرد.

با تحلیل مفهومی واژه کمال، روشن شد که به صرف کاربرد کلمه اکمال دین در متون دینی نمی توان نتیجه گرفت که دین، پاسخ گوی همه نیازهاست و لذا باید مستند این نظریه را که دین کامل به همه نیازها پاسخ می گوید، در جای دیگر جست و جو کرد”.(۹)

ب. آیا دین کامل به همه نیازها پاسخ می گوید؟

مفسران در تفسیر آیه شریفه: “ما فرطنا فی الکتاب من شی ء ثم الی ربهم یحشرون”، گفته اند، که مراد از کتاب در آیه، کتاب علم الهی و لو