پاورپوینت کامل بزرگداشت فرهنگ و فضیلت ۵۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل بزرگداشت فرهنگ و فضیلت ۵۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل بزرگداشت فرهنگ و فضیلت ۵۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل بزرگداشت فرهنگ و فضیلت ۵۰ اسلاید در PowerPoint :

اشاره؛

روزگاری بود که بسیاری از بزرگان رخ در نقاب خاک می کشیدند ودر زمان حیات نامی از آنان برده نمی شد، تجلیل و تکریم برنامه ای بود که پس از قطع و یقین از خاکسپاری و سرد شدن خاک گور آغاز می شد، البته آن هم موهبتی خاص بود که تنها نصیب معدودی از درگذشتگان می شد.

این روزها اما بازار تکریم و تجلیل زندگان داغ داغ است، به تعداد تالارها و نهادهای دولتی و خصوصی و ناشران و جراید مراسم بزرگداشت به پا می شود؛ به بهانه های مختلف؛ از انتشار کتاب، تا پاسداشت یک عمر تلاش فرهنگی. اصل ماجرا را می توان به فال نیک گرفت و با استدلال هایی از این جنس که هر اتفاقی که موجب رواج بازار فرهنگ و ادبیات شود، اتفاقی مثبت به حساب آورد.

اما با درنگ بر شیوه ها، کیفیت و سمت و سوی گزینش تجلیل شوندگان می توان به بداهت دریافت که هرکسی در پی سودایی است و در این میانه کمتر سودای فرهنگ در کار است. راه دور نرویم؛ با تأمل در چندوچون همایش های برگزارشده در همین چندماه گذشته از سال جاری، می توان به نتایجی روشن رسید؛ بزرگداشت برخی از نویسندگان و مترجمانی که هنوز کارِ کارستانی عرضه نکرده اند، شب های اختصاصی شعربرای برخی از شاعران تازه کار اما پرهیا و هو، چهره سازی و برجسته نمایی مدام رسانه ای، پروپاگاندا بی وقفه برای برخی آدم های متوسط از سوی برخی خبرگزاری ها، چاپ های ویژه از آثار برخی از مرتبطان دوایر نشر، و اهدای جوایز نابه حق به برخی از آثار جعلی و میانمایه، نشانه های چندان خوبی نیستند. طبیعی ترین دستاورد چنین رسم و راهی مغشوش کردن ذهنیت عامه، دادن نشانی های غلط، بزرگ نمایی نااهلان و در نهایت، اعمال ظلم در حق آفرینشگران حقیقی و کوشندگان راستین عرصه فرهنگ، ادبیات و هنر این مرز و بوم است که معمولا به دور از هرگونه هیاهو و جنجال، در ظلّ اسم “بدیع” حضرت حق شوریده سرانه در کار آفرینشند. از این رو باید اقرار کرد که بسیاری از بزرگداشت ها چه به لحاظ موضوع و چه به لحاظ شیوه ی برگزاری و سخنرانان راه به وهن فرهنگ و ادبیات می برد.

×

در چنین آشفته بازاری مراسم تجلیل از استاد ابوالحسن نجفی به بهانه ی رونمایی از کتاب “جشن نامه ابوالحسن نجفی” در زمره ی اندک تجلیل های درست مغتنم است که در نیمه ی شهریور ماه در شهر کتاب تهران برگزارشد. در این محفل، جمعی از فرهیختگان و پیشکسوتان عرصه ادب و قلم گردهم آمدند، تا ادیب و مترجمی تأثیرگذار را حرمت نهند که عمر گرانمایه را بر سر حفظ حرمت زبان و فرهنگ نهاده است؛ استاد دانشوری که آثار پرارج او به ویژه فرهنگ فارسی عامیانه، غلط ننویسیم ، وزن شعر فارسی، مبانی زبان شناسی و کاربرد آن در زبان فارسی، مقالات بسیار در زمینه ی نقد ادبی وزبانشناسی و ترجمه های دقیق یادگار سال ها کوشش جدی و به دور از جنجال در عرصه ی فرهنگ و ادب ایران است.

در این محفل فرهنگی علاوه بر استاد ابوالحسن نجفی، اساتیدی چون محمدعلی موحد، حسین معصومی همدانی، نصرالله پورجوادی، فتح الله مجتبایی، ضیا موحد به ایراد سخن پرداختند که گزیده ای از گفتارها درپی می آید..

محمدعلی موحد:

حفظ حیثیت و حرمت واژه ها

من کتاب را نخوانده ام و از صحبت درباره اش معذورم، اما می خواهم درباره کسی حرف بزنم که کتاب درباره اوست. نجفی را از سال های دور می شناسم و چند سال نیست که فیض هم صحبتی با او را دارم. یکی از شگفتی های روزگار ما، رگبار شدید کتاب و مقاله است که مدام از بام تا شام بر سر دفتر و قلم می بارد. برای انسان هایی مثل من که نشاط و شادابی جوانی را از دست داده ایم، دنبال کردن این شرایط بسیار مشکل است.

من هنگام مطالعه نکاتی را که فکر می کنم مهم هستند، علامت گذاری می کنم و فرصت نمی کنم هر کتاب یا مقاله ای را مطالعه کنم. نوروز امسال را در مصاحبت معنوی ابوالحسن نجفی به سر بردم و چند مقاله ای را که درباره عروض داشت، مطالعه کردم. هنگام مطالعه این مقالات بار دیگر، دقت نظر نجفی برایم مسجل شد. شاید بی راه نباشد که بگویم دلمشغولی استاد نجفی، قلم و زبان است.

اگر نجفی از عروض می گوید یا می نویسد و انگشت روی غلط نویسی می گذارد، به خاطر همین دلمشغولی است. فرهنگ اسلام با اعجازی که دارد، با ایجاز در کلام شروع می شود و شعر و ادب فارسی هم بعد از ظهور و آمدن اسلام به ایران، از ایجاز و کوتاهی سخن بهره برد. سنایی مقام سخن و سخنور را در حد کلام مقدس و پیامبران می داند. در میان بزرگان ادب دو دسته و دو گرایش دیده می شود. اول بزرگانی که عبارات عامیانه را گرفته و آن ها را به سطوح متعالی می رسانند. از سوی دیگر جریانی وجود دارد که واژه های محتشم را گرفته و آن ها را به خاک و خل می کشاند.

یعنی جریان هویت دادن به واژه ها و گرفتن هویت از آن ها روبروی یکدیگر قرار دارند. افرادی مانند نجفی پاسداران و نیروهای انتظامی واژه ها هستند که کارشان حفظ حیثیت و حرمت واژه هاست.

فتح الله مجتبایی:

نجفی در ترجمه، زبان شناسی و عروض حق مطلب را ادا کرد

نزدیک به ۱۰ سال بود که منتظر انتشار این کتاب بودیم. فعالیت دوستان بالاخره به نتیجه رسید و این کتاب منتشر شد و به دست علاقه مندان رسید. دوستی من با نجفی از یک آشنایی آغاز شد و آن هم به سال های آخر دهه ۲۰ بر می گردد که باهم در دانشکده ادبیات بودیم. نجفی ادبیات فرانسه می خواند و من مشغول تحصیل ادبیات انگلیسی بودم. در این زمان برخی از درس هایمان با هم مشترک بود.

آن سال ها جریان هایی بین دانشجویان وجود داشت که مانع از برقراری ارتباطهای نزدیک می شد. در آن سال ها با نجفی سلام و علیک داشتیم، اما آن جریان ها مانع شدند که ارتباط نزدیک و صمیمانه ای با هم برقرار کنیم. سال ۳۲ بود که آن جریان ها به هم خوردند و ما به هم نزدیک تر شدیم. نجفی در همان سال ها موسسه انتشاراتی نیل را راه اندازی کرد و ریشه های دوستی ما قوت بیشتری گرفت.

کتاب هایی که در این انتشارات چاپ می شد، بهترین کتاب هایی بودند که آن زمان به فارسی ترجمه می شدند. وقتی مجله سخن دوباره شروع به کار کرد، باهم صمیمی تر شدیم و غالبا یکدیگر را در جلساتی که در دفتر مجله سخن یا خانه شاعران مختلف برگزار می شد، می دیدیم.

در این سال ها یک جذابیت و آرامش خاص در چهره نجفی بود. یک حجاب همیشه پیش روی او بود که نمی گذاشت، دیگران زیاد به او نزدیک بشوند. مسئولیت انتشار مجله سخن، سال ها با نجفی بود و تشخیص من این است که زمان مسئولیت نجفی، بهترین دوران این مجله بود. بعد از مدتی نجفی به فرانسه رفت و من هم راهی سفر هندوستان شدم و ۲۰ سال یکدیگر را ندیدیم. وقتی هر دو به ایران برگشتیم، دوباره با هم دیدار کردیم. آن زمان بود که می دیدم همه اعضای فرهنگستان احترام خاصی برای نجفی قائل هستند که دلیل این حرمت، به نظرم اخلاق، ذوق هنری و مهمتر آرامش ایشان بود.

مهم ترین چیزی که در زندگی برای نجفی مهم است، زبان است و با یک تعصب خاص از آن دفاع می کرد. زبان فارسی جزئی از وجود نجفی شده است. او در ۳ زمینه وارد کار در حوزه زبان و ادبیات فارسی شد و حق مطلب را ادا کرد. اول ترجمه و بازگردانی از زبان فرانسه. دوم در زمینه زبان شناسی که در آن تعصب عمیق و شدیدی درباره غلط ننوشتن داشت. و سوم این که از همان اوایل به موضوع عروض، توجه و علاقه خاصی داشت و در طول ۵۰ تا ۶۰ سال اخیر این موضوع را رها نکرد.

ابوالحسن نجفی تا به حال یک زندگی پربار و ثمربخش داشته است که امیدوارم سرلوحه و سرمشق جوانان کشور قرار بگیرد.

ضیاء موحد:

حضوری فراگیر و تأثیرگذار

انسان هایی وجود دارند که وجود کتبی یا وجود صوتی خوبی دارند، ولی وجود شفاهی ندارند. افراد زیادی وجود دارند که مثلاً در عرصه موسیقی، سال ها نزد استادان بزرگ زحمت کشیده و مشق کرده