پاورپوینت کامل محمود درویش و آرمان فلسطین ۲۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل محمود درویش و آرمان فلسطین ۲۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل محمود درویش و آرمان فلسطین ۲۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل محمود درویش و آرمان فلسطین ۲۵ اسلاید در PowerPoint :

سرشت و سرنوشت شعر محمود درویش چنان با آرمان فلسطین در پیوند است که گسست این دو از یکدیگر محال مینماید؛ حتّی آنگاه که شاعر به اقالیم معنایی دیگری آهنگ سفر میکند، به نیّت آن که به شخصیت شعری تازهای دست یابد.

فلسطین پیش از آن که قطعهای از خاک بیرون از وجود شاعر باشد، سرزمینی است در زبان و ذهن او؛ تکّهای از روح اوست.اگر جسمش از فلسطین بیرون تبعید میشود، فلسطین درون با اوست، و این لطیفه، آلام جانکاه تبعید را بر او گوارا میکند. رفت و برگشت درونی و دادوستد بی انقطاع با این ارض مقدّس ـ ریشه دوانده در جان ـ امری بیرون از ارادهی اوست، با این وصف آیا شاعر میتواند فلسطین درون را ترک کند یا به فراموشی بسپارد؟

واقعیت انکارناشدنی این است که محمود درویش در دههی پایانی عمر کوشید تا از حماسه خوانی برای مبارزهی قهرآمیز و جنگ آشتی ناپذیر فاصله بگیرد و سیمایی نو از درویش شاعر ترسیم کند، امّا این هم واقعیتی است که مبارزه وآرمان فلسطین هرگز دست ازسر او بر نداشت؛ نمونهاش شعر محمّد است که با حزنی لطیف شهادت محمّد الدّره کودک فلسطین را تصویر میکند که در آغوش پدر و پیش چشم دوربینهای تلویزیونی گلوله آجین شد.

ذاتِ شعر در ژرفای جان شاعر نوعی صیرورت را رقم میزند و شاعر را به سلوکی باطنی و ناگزیر میکشاند که اگر شاعر از این دایرهی جادویی مفرّی نیابد،آرام، آرام همه ی قیدو بندهای فراشعری را میگسلد و در ذات شعر ذوب میشود، حتّی اگر آن قیدوبندها از جنسِ آرمانی باشد که همهی دار و ندار و عمر و روزگار شاعر به آن گره خورده باشد !

در چشم اندازی از این دست، درویش در شعر و نثرخویش، دست به تلاشی وسیع برای شکستن تصویر پیشین خود میزند ؛ او می گوید: «من همواره میکوشم تا تصویری را که دیگران از من ساختهاند ، بشکنم تا زندگی ام در سایه بگذرد، نه در روشنی.»

( گفتگو با فخری صالح۲ /۹ / ۲۰۰۸ )

اگر درست تر بنگریم، درویش در صدد شکستن تصویرهایی است که خود از خویشتن ساخته است، هم از این روست که به صراحت هر چه تمام تر به انتقاد از شعر خویشتن مینشیند : «من به گذشتهام رضایت مندانه نگاه نمیکنم، اگر فرصت آن بود همیشه در شعرهایم دست میبردم، باز اگر مجال حذف داشتم، بیش از نیمی از شعرهایم را حذف میکردم، امّا این امر به دست من نیست و من اجاز هی چنین کاری را ندارم. شاعران دو گونه زاده می شوند؛ برخی به یکباره و برخی جزء به جزء و به تدریج ، و من از زمرهی چنین شاعرانی هستم، یکباره زاده نشدهام. به نظر من مشکل ظهور ناگهان و یکباره عمرکوتاه آن است، چنین شاعری توان تداوم عمر شعری اش را ندارد، امّا شاعرانی که به تدریج شکل می گیرند، مجال تجربه و نوشتن دارند.»

(گفتگو با عبده وازن ۲۸ / ۴ / ۲۰۰۷ )

و در پاسخ به شگفتی پرسشگری دیگر که از او میپرسد : «عجیب نیست که شعرهای نخستینات را مشقها وانشاهای دبستانی شمردهای ؟» میگوید: «تعجّب نکن !»

(گفتگو با الرأی ۲۲ / ۶ / ۲۰۰۴ )

از سوی دیگر، در این مسیر به گله گذاری از ناقدان و پژوهندگانی میپردازد که با نگاهی بسته و سرشار از پیش داوری، شعراو را فقط در چارچوب انگارههای سیاسی میپسندند و به تحلیل مینشینند؛ همآنان که مُدام اورا شاعرفلسطین میخوانند وسطر به سطر شعرش را به ماجرایی سیاسی تأویل میبرند : «خواستهی من این است که با من چون یک شاعر برخورد شود ، نه شهروندی از فلسطین که شعر هم مینویسد ! من از افراط در تأویل سیاسی شعر گله مندم. نقدی که به کاستیهای شعرم خرده میگیرد، آن قدر آزرده ام نمیکند که نادیده انگاشتن نکاتی که در شعرم باید دیده شود: چه چیزی افزوده است ؟ جایگاه آن در شعر امروز عرب چیست؟ و پرسشهایی از این دست ، امّا وقتی تو شاعری فلسطینی باشی، فقط و فقط از یک موضوع مینویسی ؛ فلسطین ! متنِ تو پیش از آن که حتّی نوشته شود ، خوانده شده است ! »

(گفتگو با حسین بن حمزه / الاخبار)

به موازات تغییر مواضع سیاسی محمود درویش، در شعرش نیز قال ومقال و