پاورپوینت کامل سکولاریزم، شبیه سازی تاریخ غرب در ایران ۴۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل سکولاریزم، شبیه سازی تاریخ غرب در ایران ۴۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل سکولاریزم، شبیه سازی تاریخ غرب در ایران ۴۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل سکولاریزم، شبیه سازی تاریخ غرب در ایران ۴۶ اسلاید در PowerPoint :

بیش از این از توجهی که آخوندزاده، به مشکل دولت در جامعه ی ایران داشت یاد شد و نظریه ای که عالمان دینی با استفاده از تفکر سیاسی شیعه برای حل این مشکل داده بودند بیان گردید. راه حل دیگری که برای مسأله ی مزبور داده شده، راه حلّی است که بسیاری از رجال سیاسی صدر مشروطه، ارائه داده اند، لذا آخوندزاده نیز همان راه حل را پیشنهاد می کند.

او رفع تضاد و مغایرت بین دولت و مردم را به کوتاه کردن دست دین از حوزه ی سیاست می داند، در اینجا دو سؤال مطرح می شود. اول این که چرا و چگونه آخوندزاده این تئوری را برای حل مسأله ی مزبور ارایه می دهد و دوم این که این تئوری در صحنه ی عمل چه پیامدهایی را به دنبال می آورد و آیا در عمل می تواند موفق شود یا خیر؟

آخوندزاده برای حل مسأله ی مورد نظر از زمینه های فرهنگی و مبانی معرفتی ای که در جامعه و تاریخ ایران ریشه دوانیده و در عین حال زنده و فعال است بهره نمی گیرد، بلکه او از راه حلی استفاده می کند که اندیشمندان غربی برای حل مشکلات اجتماعی و تاریخی خود از آن استفاده کردند.

مشکلی که اندیشمندان غربی طی دوران رنسانس و پس از آن در دوره ی روشنگری از سده های پانزدهم تا هجدهم با آن مواجه بودند، حاکمیت کلیسا بود و کسانی که برای حل مشکل اقدام می کردند در ابتدا قدرت های محلی و قومی بودند که ناگزیر از تمکین در برابر اقتدار کلیسا بودند. این گروه ها در رقابت با کلیسا در نهایت زمینه را برای پیدایش یک اقتدار اجتماعی کاملاً سکولار و دنیوی فراهم آوردند. توجه آخوندزاده نیز برای حل مسأله ی اجتماعی ایران، سکولار کردن قدرت سیاسی و کوتاه کردن دست دین از حوزه ی امور اجتماعی است. او می خواهد سلطنت، استقلال باطنی و ظاهری از دین پیدا کند و خودش تنها مرجع ملّت گردد و علما را در اداره ی امور شریک نسازد.

او با صراحت تمام حضور دین و مرجعیت وحی را منشأ همه ی خرابی ها و ویرانی هایی می داند که در تاریخ آسیا و اروپا واقع شده است. او در مکتوبات خود به نقل از دوست خود میرزا ملکم خان می نویسد:

امروز خرابی کل دنیا از این جهت است که طوایف آسیا عموما و طوایف اروپا خصوصا به واسطه ی ظهور پیغمبران از اقلیم آسیا که مولد ادیان است و از اینجا ادیان به اروپا مستولی شده است و به واسطه ی مواعظ وصیان و امامان و نایبان و خلفای ایشان که بعد از پیغمبران به ترویج ادیان کوشیده اند و در اعتقاد مردم به درجه ی مقدسی از ولایت رسیده اند، عقل انسانی را از درجه ی شرافت و اعتماد انداخته، تا امروز در حبس ابدی نگاه داشته، در امورات و خیالات اصلاً آن را سند و حجت نمی شمارند و نقل را همیشه بر آن مرجّح و غالب می دانند.[۱]

شبیه سازی تاریخی

آخوندزاده مشکل و مسأله ی جامعه ی ایران را از همان زاویه ای می بیند که غرب به گذشته ی تاریخی خود می نگرد؛ یعنی مسأله راناشی از حضور دیانت در صحنه ی زندگی اجتماعی و سیاسی و راه حل را نیز در حذف آن می بیند. او در این نظر خود به شبیه سازی تاریخی می پردازد. به این معنا که تاریخ و تحولات غرب را مدل و نمونه ای مشابه برای همه ی تحولات تاریخی می بیند و معتقد است که فرهنگ ها، تمدن ها و جوامعی که هم افق با غرب نیستند، در مرحله ای از مراحل گذشته ی تاریخ غرب به سر می برند و در حرکت خود دیر یا زود مسیری را که غرب طی کرده است باید طی نمایند.

آخوندزاده در این شبیه سازی که بیشتر نتیجه ی شیفتگی و به تعبیری بهتر، نتیجه ی خودباختگی او در برابر مظاهر تمدن غرب است، چشم خود را بر واقعیت های اجتماعی جامعه ی ایران و به تفاوت هایی که بین جامعه ی ایران با جوامع غربی سده های میانه وجود دارد، فرو بسته است.

تفاوت مهم اول این است که در سده های میانه کلیسا بر اریکه ی قدرت است و فئودال ها و خوانین محلّی که دیهیم و تاج را از کلیسا می گیرند، در نهایت برای استقلال و کم کردن قدرت کلیسا سر به طغیان می گذارند، در حالی که در ایران شاه که برآیند اقتدار ایلات و خوانین است، بر اریکه ی قدرت است و مذهب در رقابت با آن به کشمکش و نزاع می پردازد. و تفاوت دوم این که مذهب در غرب با عنوان کلیسا در ساختار و ذات خود تفاوتی بنیادین و اساسی با اسلام در شرق و خصوصا با تشیع در ایران دارد.

مسیحیت در سده های میانه یک دین تحریف شده است، اناجیلی که در دست مسیحیان است متن مستقیم وحی الهی نیست، بلکه چهار نوشته بشری است که از میان ده ها نوشته ی دیگر از ناحیه ی کلیسا به رسمیت شناخته شده است و این اناجیل وحی مستقیم الهی نیستند و با تفسیر اسطوره ای کلیسا درآمیخته اند، به گونه ای که با معارف عقلی و علمی بشر نیز سازگار نمی باشند و کلیسا در دفاع از آن ها و در دفاع از تفسیری که نسبت به آن ها داشت، ناگزیر به سوی مقابله ی عقل با آنچه که وحی می پنداشت راه برد. پس نزاع دین با عقل از ویژگی های پنهان و یا آشکار مذهب در غرب است و حال آن که در اسلام به طور عام و در تشیع به طور خاص عقل، پیامبر باطنی خداوند خوانده می شود، همان گونه که وحی، پیامبر بیرونی و ظاهری است.

در اسلام وحی و عقل دو معرفت مقابل و رویاروی با یکدیگر نیستند، بلکه دو مرتبه ی از معرفت می باشند. عقل تصدیق کننده ی وحی و وحی تأییدکننده ی عقل می باشد و آگاهی دینی دانشی است که از طریق این دو منبع در اختیار بشر قرار می گیرد و ره آورد وحی در افق دانش مفهومی به صورت نقل تجلی می یابد و بدین ترتیب عقل و نقل نه رویاروی با یکدیگر، بلکه همگام و همراه با هم در متن معرفت دینی قرار می گیرند.

آخوندزاده بدون توجه به تفاوت مزبور تجربه ای را که غرب از کلیسا دارد به همه ی ادیان و از جمله اسلام نسبت می دهد و با بی پروایی تمام اظهار می دارد که ادیان، عقل انسانی را از درجه ی شرافت و اعتبار انداخته، تا امروز در حبس ابدی نگاه داشته اند و در امورات و خیالات اصلاً آن را حجّت نمی شمارند.

به راستی که ادعای او در برابر ادیان حقیقی و از جمله اسلام و تشیع عجیب و گستاخانه است، امیر مؤمنان رسالت انبیا را در اثاره و بارور کردن دفائن عقلی آدمیان می خواند و می فرماید: «و واتر الیهم انبیائه، لیستأدوهم میثاق فطرته… یثیروا لهم دفائن العقول…؛[۲] یعنی و پیاپی، رسولان خود را به سوی آنان فرستاد تا به جا آوردن پیمان فطرت را از آنان، بخواهند… و دفینه های عقل آدمیان را بارور گردانند». دین اسلام بر خلاف کلیسا نه تنها راه را بر خرد و تعقل فرو نبست، بلکه جریان های معرفتی، کلامی، فلسفی، عرفانی و حوزه های گسترده ی فقهی را در دامن خود پرورش داد. و تشیع نه تنها در اصول اعتقادات خود، بلکه در قلمرو فقه نیز عقل را در کنار نقل، حجّت الهی شمرده و از آن به عنوان یکی از منابع فقه نام می برد.

پس در جامعه ی ما مذهب دو تفاوت عمده با کلیسای سده های میانه داشت. اولاً: در قلمرو سیاست ـ بر خلاف کلیسا که بر اریکه ی قدرت بود و به قدرت های قومی و منطقه ای پوشش می داد و در نهایت نیز از ناحیه ی همان قدرت ها مورد تعرض قرار گرفت ـ تشیع فاقد قدرت بود و همواره در رقابت با اقتدارهای ایلی و عشیره ای قرار داشت و تا آنجا که می توانست با استفاده از نفوذ و پایگاه مردمی خود که ریشه